Την τύφλα μας ξέρουμε.

Όχι δεν ξέρουμε.
Ούτε εσύ, ούτε εγώ.
Την τύφλα μας ξέρουμε.
Αν ξέραμε, δεν θα επιτρέπαμε τον διαμελισμό και τον κατά συρροή βιασμό της κοινωνίας και της πατρίδας μας.
Δεν θα προσφέραμε κανένα άλλοθι στο κράτος να χρησιμοποιεί το παρακράτος για να τρομοκρατεί συνανθρώπους μας.

Δεν θα ανεχόμασταν το «διαίρει και βασίλευε» των «από πάνω» και μέσω του κοινωνικού αυτοματισμού να μας εκβιάζουν, να μας υποτιμούν, να μας εξαπατούν, να μας χειραγωγούν, να μας εξαθλιώνουν.
Δεν θα επιτρέπαμε στα «ξυρισμένα μυαλά» να κοπρίζουν την ιστορία κι εμείς απαθείς να απολαμβάνουμε το θέαμα και να επικροτούμε ενίοτε.
Δεν ξέρουμε ίσως τι θα πει πραγματική στέρηση.
Τι θα πει να φεύγεις για το πουθενά για μια οργιά ουρανό και να πέφτει ο ουρανός στο κεφάλι σου.
Τι θα πει υποτίμηση, διαπόμπευση, απαξίωση.
Τι θα πει ερημιά, σκοτεινιά, κόπωση.
Τι θα πει «δίχως».
Δίχως στέγη, δίχως τροφή, δίχως φωνή, δίχως φως, δίχως τίποτα.
Τι θα πει θάνατος.
Καθημερινός κι αδυσώπητος θάνατος.
Όχι, δεν ξέρουμε.
Αν ξέραμε, δεν θα επιτρέπαμε στους τιμητές της δημοκρατίας να βυσσοδομούν εναντίον της.
Δεν θα επιτρέπαμε στη καταχνιά με γραβάτα να μας πνίγει ανάσες και όνειρα. Να μας κρύβει το φως.
Δεν ξέρουμε γιατί αν ξέρουμε τότε είμαστε συνένοχοι στον υφιστάμενο βιασμό μας..

Τάκης Τσαντήλας

Δημοσιεύθηκε στο ηλεκτρονικό περιοδικό «Λόγων Παίγνια» στις 10/12/12
https://www.facebook.com/pages/%CE%9B%CF%8C%CE%B3%CF%89%CE%BD-%CE%A0%CE%B1%CE%AF%CE%B3%CE%BD%CE%B9%CE%B1/367399546687287