έχε το νου σου στο παιδί..




Δευτέρα 31 Δεκεμβρίου 2012

ΑΓΑΠΗ..2013

ΚΤ
-Θες να γίνουμε φωτιά;
Να ζεσταθεί το μέλλον
Των παιδιών.
-
Φωτια και λαβα και ΣΤΑΧΤΗ να ξαναγεννηθει η ΕΛΠΙΔΑ Τους !
ΥΠΟΣΧΕΣΗ!

Γιατι ΕΜΕΙΣ δεν παραδεχομαστε ΚΑΜΙΑ ΗΤΤΑ!http://ahinoula.blogspot.gr/2012/12/blog-post_29.html


Δύναμη καλοί μου ΦΙΛΟΙ!
Μη το βάλουμε κάτω, δεν ηττηθήκαμε..
Να ξεσηκωθούμε για το μέλλον των παιδιών μας.
Αυτό, αυτό να κρατήσουμε σαν ΥΠΟΣΧΕΣΗ.
Τίποτα δεν χάθηκε αν κατανοήσουμε αληθινα την πραγματική ουσία της ΖΩΗΣ.
Τα υπόλοιπα στα σχόλια του βίντεο...:)
Ναι, ΣΑΣ έφτιαξα ένα βιντεάκι, ερασιτεχνικά όπως πάντα,
με ΑΓΑΠ Η για το 2013, αντι άλλων ευχων...

http://youtu.be/VLZMlTpfUwQ
ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΤΕ ΚΑΛΑ, ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΚΑΛΑ !!
ΤΗΝ Α Γ Α Π Η Μ Ο Υ !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!♥
Σας ευχαριστω για Ο λ α...


"Song for the Unification of Europe" by Zbigniew Preisner, απο την αγαπημένη μου ταινία ΜΠΛΕ.

 O Kieslowski δημιούργησε 3 ταινιες "Trois couleurs" ( τρία χρώματα την Μπλε, την Λευκή, την Κόκκινη ταινία. Στην τα τρία αυτα χρώματα είναι οι Λωρίδες της Γαλλικής σημαίας... επίσης παραπέμπουν στο γαλλικό τρίπτυχο ελευθερία, ισότητα, αδελφότητα.)
Ο Ύμνος της Αγάπης
Εάν ταις γλώσσαις των ανθρώπων λαλώ και των αγγέλων, αγάπην δε μη έχω, γέγονα χαλκός ηχών ή κύμβαλον αλαλάζον. και εάν έχω προφητείαν και ειδώ τα μυστήρια πάντα και πάσαν την γνώσιν, και εάν έχω πάσαν την πίστιν, ώστε όρη μεθιστάνειν, αγάπην δε μη έχω, ουδέν ειμι. και εάν ψωμίσω πάντα τα υπάρχοντά μου, και εάν παραδώ το σώμα μου ίνα καυθήσομαι, αγάπην δε μη έχω, ουδέν ωφελούμαι. Η αγάπη μακροθυμεί, χρηστεύεται, η αγάπη ου ζηλοί, η αγάπη ου περπερεύεται, ου φυσιούται, ουκ ασχημονεί, ου ζητεί τα εαυτής, ου παροξύνεται, ου λογίζεται το κακόν, ου χαίρει επί τη αδικία, συγχαίρει δε τη αληθεία. πάντα στέγει, πάντα πιστεύει, πάντα ελπίζει, πάντα υπομένει. η αγάπη ουδέποτε εκπίπτει. είτε δε προφητείαι, καταργηθήσονται. είτε γλώσσαι παύσονται. είτε γνώσις καταργηθήσεται. εκ μέρους δε γινώσκομεν και εκ μέρους προφητεύομεν. όταν δε έλθη το τέλειον, τότε το εκ μέρους καταργηθήσεται. ότε ήμην νήπιος, ως νήπιος ελάλουν, ως νήπιος εφρόνουν, ως νήπιος ελογιζόμην. ότε δε γέγονα ανήρ, κατήργηκα τα του νηπίου. βλέπομεν γαρ άρτι δι΄εσόπτρου εν αινίγματι, τότε δε πρόσωπον προς πρόσωπον. άρτι γινώσκω εκ μέρους, τότε δε επιγνώσομαι καθώς και επεγνώσθην. νυνί δε μένει πίστις, ελπίς, αγάπη, τα τρία ταύτα. μείζων δε τούτων η αγάπη.

(Απ. Παύλου Α' Κορ.ιγ)

`````````````````````````````````````````````````````

"Aκόμα κι αν ήξερα να μιλώ όλες τις γλώσσες των ανθρώπων μα και των αγγέλων, χωρίς όμως να έχω αγάπη, θα είχα γίνει χαλκός που βγάζει σκέτους ήχους ή τύμπανο που δημιουργεί μόνο φασαρία. Kι αν είχα το χάρισμα της προφητείας και κατανοούσα όλα τα μυστήρια και κατείχα όλη τη γνώση, κι αν είχα όλη την πίστη, έτσι που να μετατοπίζω βουνά, χωρίς όμως να έχω αγάπη, θα ήμουν ένα τίποτε. Kι αν ακόμα διάνεμα όλα τα υπάρχοντά μου για να θρέψω τους πεινασμένους, κι αν παρέδιδα το σώμα μου να καεί στη φωτιά, χωρίς όμως να έχω αγάπη, δε θα με είχε ωφελήσει σε τίποτε.

H αγάπη μακροθυμεί, επιζητάει το καλό. H αγάπη δε φθονεί.

H αγάπη δεν καυχησιολογεί, δεν αλαζονεύεται, δε φέρεται άπρεπα, δεν κυνηγάει το δικό της συμφέρον, δεν κυριεύεται από θυμό, δεν κρατά λογαριασμό για το κακό που της κάνουν, δε χαίρεται για την αδικία, αλλά μετέχει στη χαρά για την επικράτηση της αλήθειας. Όλα τα καλύπτει, όλα τα πιστεύει, όλα τα ελπίζει, όλα τα υπομένει.

H αγάπη ποτέ δεν ξεπέφτει. Eνώ τα άλλα, είτε προφητείες είναι αυτές, θα καταργηθούν, είτε γλώσσες είναι, θα πάψουν, είτε γνώση, θα καταργηθεί. Γιατί μόνο ως ένα βαθμό γνωρίζουμε και ως ένα βαθμό προφητεύουμε. Mα όταν έρθει το τέλειο, τότε το ατελές θα καταργηθεί.

Παιδάκι όταν ήμουνα, σαν παιδάκι μιλούσα, σαν παιδάκι σκεφτόμουν, σαν παιδάκι έβγαζα συμπεράσματα. Mα όταν έγινα άντρας, σταμάτησα να σκέφτομαι και να ενεργώ σαν παιδάκι. Γιατί, πραγματικά, τώρα βλέπουμε απροσδιόριστα σαν σε θαμπό καθρέφτη. Tότε όμως θα δούμε πρόσωπο με πρόσωπο. Tώρα γνωρίζω μονάχα ως ένα βαθμό, τότε όμως θα γνωρίσω τέλεια, όπως ακριβώς με έχει γνωρίσει ο Θεός.

Aυτά, λοιπόν, που μένουν τελικά, είναι η πίστη, η ελπίδα και η αγάπη. Aυτά τα τρία, με κορυφαία τους, όμως, την αγάπη.

`````````````````````````````````````````````````````


Απο τα Αρχαία στα Νέα Ελληνικά

Αν μπορώ να λαλώ όλες τις γλώσ­σες των ανθρώπων, ακόμα και των αγγέλων, αλλά δεν έχω αγάπη για τους άλ­λους, οι λόγοι μου ακούγονται σαν ήχος χάλκινης καμπάνας ή σαν κυμβάλου αλαλαγμός. Κι αν έχω της προφητείας το χάρισμα κι όλα κατέχω τα μυστήρια κι όλη τη γνώση, κι αν έχω ακόμα όλη την πίστη, έτσι που να μετακινώ βουνά, αλλά δεν έχω αγάπη, είμαι ένα τίποτα. Κι αν ακόμα μοιράσω στους φτωχούς όλα μου τα υπάρχοντα, κι αν παρα­δώσω στη φωτιά το σώμα μου για να καεί, αλλά δεν έχω αγάπη, σε τίποτα δε μ' ωφε­λεί.

Εκείνος που αγαπάει έχει μακροθυμία, έχει και καλοσύνη· εκείνος που αγαπάει δε ζηλοφθονεί εκείνος που αγαπάει δεν κομπάζει ούτε περηφανεύεται είναι ευπρε­πής, δεν είναι εγωιστής ούτε ευερέθιστος· ξεχνάει το κακό που του έχουν κάνει. Δε χαίρεται για το στραβό που γίνεται, αλλά με­τέχει στη χαρά για το σωστό. Εκείνος που αγαπάει, όλα τα ανέχεται σε όλα εμπιστεύ­εται, για όλα ελπίζει, όλα τα υπομένει.

Ποτέ η αγάπη δε θα πάψει να υπάρχει. Τα θεία μηνύματα των προφητών κάποτε δε θα υπάρχουν πια η γλωσσολαλία θα πάψει θα σταματήσει η γνώση των μυστηρίων του θεού. Γιατί και η γνώση μας και η προφη­τεία μας περιορίζονται μονάχα σ' ένα μέρος της αλήθειας. Όταν όμως το τέλειο που περιμένουμε θα 'ρθεί, τότε το μερικό θα πάψει να υπάρχει.

Μικρό παιδί όταν ήμουν, σαν μικρό παιδί μιλούσα, αισθανόμουν και σκεφτόμουν. Άντρας πια όταν έγινα, κατήργησα τους τρόπους του μικρού παιδιού Αλήθεια, τώ­ρα βλέπουμε τα πράγματα θαμπά, σαν μέσα από μεταλλικό καθρέφτη τότε όμως πρό­σωπο με πρόσωπο θα δούμε το θεό. Τώρα γνωρίζω μόνο ένα μέρος, τότε όμως θα γνωρίσω με πληρότητα, όπως και ο θεός μ' έχει γνωρίσει.

Θα μείνουν τελικά για πάντα αυτά τα τρία: η πίστη, η ελπίδα κι η αγάπη. Και απ' αυτά, το πιο σπουδαίο είναι η αγάπη.

το χρώμα μπλε είναι για την γαλλική λογοτεχνία μετα το 1789, για τους νατουραλιστές δηλαδή, το χρώμα της μελαγχολίας! ο φοβος του θανάτου αρχικά, ο σεβασμός στην αξία των ανθρώπινων σχέσεων στην συνέχεια! δεν απαρνιέσαι ποτέ κάτι που αξίζει πολλά!
οι ανθρωποι είναι οι αγγελιοφόροι των μηνυμάτων.. οι ανθρωποι φεύγουν τα μηνύματα όμως δεν χάνονται ποτέ!"



 ">


">
Τις φωτογραφιες μετα απο αδεια του, της πηρα απο τον καλο ΦΙΛΟ,
"Yiannis Margetousakis Photography"
Είχε πάρα πολλές απίθανες φωτο, αυτές διάλεξα.

Κυριακή 30 Δεκεμβρίου 2012

"Aυτο" το "θες;"...

Mε πηρε ο υπνος στον καναπε κοιταζοντας ενα κερι που απο τον καυσωνα του καλοκαιριου, ειχε παρει σχημα περιεργο.
Ειδα ενα Ο νειρο.
Κατεβασμενη σ ενα βαθυ πηγαδι ολοφωτιστο ,απο το ΟΛΟγιομο φεγγαρι του χειμωνα, χορευα , χορευα χορευα με ενα αερινο κατακκοκινο πεπλο στα μαλλια, ολογυμνη, ξυπολητη.
Δεν κρυωνα, μονο εκανα στροφες , στροφες, στροφες τοσο γρηγορα, που ξυπνησα μουσκεμα και σχεδον λυτρωμενη απο καθε τι αρνητικο που με περιτρυγυριζε.
Ανοιξα το ραδιοφωνακι μου, αναψα τσιγαρο,επαιζε...
Αυτο!!!!!!!!!!!!

Αυτό που μέσα μου ψάχνει κοιτάσματα, αυτό
που μέσα μου χτίζει κελιά, αυτό που γλιστρά
σαν φίδι και χάνεται, αυτό που κλέβει απ' τους
θεούς τη φωτιά...

Αυτό που αφήνεται σαν φύλλο στον άνεμο,
αυτό που βουλιάζει βαρύ σαν οργή, αυτό που
δροσίζεται απ' την αύρα του σύμπαντος, που
κοιμάται σαν γέρος και ξυπνά σαν παιδί...

Αυτό που ματώνει τη μύτη του παίζοντας, αυτό
που σαν σκόνη αιωρείται στο φως, αυτό που
διαλέγει τις μέρες που θα 'ρθουνε, που την
ίδια ώρα είναι φίλος κι εχθρός...

Αυτό που γεννήθηκε πριν χρόνια αμνημό-
νευτα, αυτό που σκιάζει του νου τις αυλές,
αυτό που γίνεται στάχυα την άνοιξη και το χει-
μώνα άδειες χελιδονοφωλιές...

Αυτό που μιλά και μιλιά δεν ακούγεται, αυτό
που σωπαίνει και μου παίρνει τ' αφτιά, αυτό
που γλυκά το ταΐζω παινέματα, που τα βάζει
στη γλώσσα και τα φτύνει μετά...

Αυτό που με ξέρει σαν κάλπικο νόμισμα, αυτό
που δεν ξέρω να περιγράψω σωστά, αυτό που
δεν ξέρεις ούτε εσύ που μ' αγάπησες, αυτό μου
ζητάει να τραγουδήσω ξανά.
..
"Θες να γίνω πηγάδι;
Να καθρεφτίζεσαι
Θες να γίνω δέντρο;
Να ξεκουραστείς
Θες να γίνω πουλί;
Να πετάξεις
Θες να γίνω καράβι;
Να ταξιδέψεις
Θες να γίνω φωτιά;
Όταν κρυώνεις
Θες να γίνω ουρανός;
Όταν ανασαίνεις
Θες να γίνω ποτάμι
Όταν στερεύεις
Θες να γίνω Ειρήνη
Όταν πολεμάς

Μόνο μη μου ζητάς να γίνω φεγγάρι
Τόσο σκοτάδι, πως να το αναλάβω;"
">

Έλα πάρε με
μες στο βυθό σου να βρεθώ
ν'αγαπηθώ να λυτρωθώ
Έλα πάρε με
στα γαλανά σου τα νερά
δώσε στα όνειρα φτερά.

Έλα πάρε με
σ' άλλα ταξίδια μακρινά
στου δειλινού τα μενεξιά
Έλα πάρε με
δώσε μου αίμα και μιλιά
σε χρυσαφένια ακρογιαλιά.

Έλα πάρε με
εκεί που το κορμί λυγάει
εκεί που το κορμί γελάει
Έλα πάρε με
και θεϊκός μου γίνε στίχος
που τον χορεύει ο ρυθμός
κι ο ψάλτης ήχος.





Σάββατο 29 Δεκεμβρίου 2012

"Γιατί εγώ δεν παραδέχτηκα την ήττα".




Ωδή στους νικημένους - Χαϊνηδες from Rena Hamilothori on Vimeo.



``````````````````````````````````````````````

http://rigasili.blogspot.gr/2010/12/blopost_6986.htm του Κώστα Καναβούρη 

Αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείςμε τον εαυτό μας, μόνο ένα πράγμα μπορούμε να ευχηθούμε για την καινούργια χρονιά: Καλό κουράγιο.Να το ευχηθούμε με όλη μας τη δύναμηκαι στον εαυτό μας και σε όλους τους άλλους. Ή μάλλον καλύτερα θα ήταν να μην το ευχηθούμε, αλλά να το υποσχεθούμε έτσι που το "καλό κουράγιο" να μην είναι ευχή για υποταγή και μοιρολατρία στη λαίλαπα που είναι ήδη εδώ και θα χειροτερέψει στη διάρκεια της καινούργιας χρονιάς. Να είναι υπόσχεση έγερσης. Να έχουμε το κουράγιο που χρειάζεται (και χρειάζεται πολύ) για να μην αφήσουμε να συνεχιστεί η λεηλασία της ζωής μας. Να μην αφήσουμε -κάπου στο μέλλον- να έχει ήδη λεηλατηθεί η ζωή των παιδιών μας, να έχουν ήδη ματαιωθεί τα όνειρά τους, να έχουν ήδη εξαερωθεί όλα τους τα δικαιώματα στη ζωή, στην τιμή και στην υπόληψη, στην περηφάνεια και στην αξιοπρέπεια.

Καλό κουράγιο για την επόμενη χρονιά σημαίνει όχι απλώς να διεκδικήσουμε ό,τι απέμεινε, αλλά να θυμηθούμε τον αυτοσεβασμό μας και να ξαναθυμηθούμε από την αρχή τον λόγο του Μανόλη Αναγνωστάκη, που ξαναφλέγεται υπό διαφορετικό σκοτεινό φως: "Γιατί εγώ δεν παραδέχτηκα την ήττα". 

Καλό κουράγιο, λοιπόν, σημαίνει να νιώσουμε ώς τα τρίσβαθα της ψυχής μας (και να πράξουμε αναλόγως) ότι δεν είμαστε εμείς που έχουμε ηττηθεί. Δεν είναι οι γονείς μας που πάσχισαν πολλές γενιές μέσα σε μία και μόνη ζωή για να μας φέρουν μέχρι εδώ δίνοντας και το τελευταίο τους δάκρυ, και την τελευταία σταγόνα ιδρώτα, δεν είναι αυτοί που έχουν ηττηθεί. Ας μην τους αφήσουμε να ηττηθούν τώρα. Ούτε καν τη μνήμη τους να μην αφήσουμε να ηττηθεί. Θέλει κουράγιο αυτό, αλλά δεν γίνεται αλλιώς. 

Όπως δεν γίνεται ν' αφήσουμε να ηττηθούν τα παιδιά μας διά παντός, πριν ακόμη ξεκινήσουν να δίνουν τις δικές τους μάχες, να στρατηγεύουν στους δικούς τους πολέμους, να έχουν τις δικές τους ήττες, αυτές που τους αξίζουν σ' αυτή την αέναη προσπάθεια για την κατάκτηση του μέλλοντός τους. Και να μην ξεχνάμε πως, όταν μιλούμε για την κατάκτηση του μέλλοντος, εννοούμε πως το επανακατακτούν και οι ανιόντες, οι πρόγονοι, αφού επανατοποθετείται και ανασυμπεραίνεται ο αγώνας τους,το επανακατακτούν και οι κατιόντες αφού επανασχεδιάζεται η προϋπόθεση του άγνωστου, πολλαπλασιάζεται δυνητικά η περατότητα της μιας και μόνης ζωής του καθενός και η θέληση αποκτά όλο και μεγαλύτερη ελευθερία έτσι ώστε όλο και περισσότεροι να μετέχουν σ' αυτή την ελευθερία.

Θα τα αφήσουμε όλα αυτά να χαθούν; Θα πετάξουμε στην καταισχύνη όσα έγιναν και στον καιάδα της ήττας όσα πρόκειται να γίνουν; Αν μη τι άλλο, τούτο θα σήμαινε υποταγή σε μια φασιστική εκδοχή της ίδιας της ζωής. Την υποταγή, δηλαδή, σε πεποιθήσεις που άλλοι φρόντισαν να έχουμε, άλλοι θέλησαν και άλλοιπραγμάτωσαν εις βάρος μας με τη δική μας συναίνεση ή με τον δικό μας φόβο.Τερατούργημα αληθινό. Γιατί δεν ξέρεις ποιο είναι το χειρότερο: η συναίνεση ή η υποταγή στον φόβο. Και το ακόμη χειρότερο: Να μην υπάρχει διαφορά τερατωδίας ανάμεσα στη συναίνεση και στον φόβο. Να μην υπάρχει δηλαδή περιθώριο για να σκεφτείς. Ίχνος αέρα για ν' ανασάνεις. Με τον κάθε αναίσχυντο, με τον κάθε ραβδούχο, με τον κάθε απατεώνα και αχρείο οποιασδήποτε μορφής εξουσίας να σε περιγελά επιβάλλοντάς σου μια ήττα η οποία απλώς δεν υπάρχει. Μια ήττα η οποία απλώς δεν υπήρξε ποτέ. Που όμως έχει εκατομμύρια ενόχους. Ζώντες και τεθνεώτες και αγέννητους. Τερατούργημα ως σκέψη, ανοσιούργημα ως πραγμάτωση. 

Αλίμονο αν δεν έχουμε το κουράγιο να το κατανοήσουμε. Αλίμονο αν πιστέψουμετον κάθε ιεροφάντη που δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένα τομάρι' απλώς τομάρι.Χωρίς κορμί. Αλίμονο αν πράξουμε ως χρεώστες στα δικά τους κέρδη, αποδεχόμενοι ότι ο προορισμός μας είναι να είμαστε το κέρδος τους και ότι φταίμε κάθε φορά που δεν αποδίδουμε ως μονάδα μεγιστοποίησης του κέρδους, του δικού τους κέρδους, οπότε χρειάζεται να χάσουμε κι άλλο την ανθρωπιά μας προκειμένου να συντελεσθεί η περιλάλητη ανάπτυξη με την αναδιάρθρωση της οικονομίας. Ποιας οικονομίας, όμως; Που οικονομεί τι ακριβώς; Ελεύθερους ανθρώπους; Ασύδοτα γουρούνια; Αιδήμονες της σιωπής ή λυγρούς καταπότες της ύπαρξης; Μαχόμενους του απέραντου ή εκδοροσφαγείς των οριζόντων; Όλα αυτά κι ακόμη περισσότερα (απείρως περισσότερα). Οικονομία είναι αφού "χρημάτων πάντων μέτρον άνθρωπος".

Το ζητούμενο επομένως είναι να έχουμε το κουράγιο ν' αποφασίσουμε ποιο ακριβώς είναι το δικό μας "χρήμα". Με ποιον ακριβώς τρόπο μετρούμε το είναι μας μέσα στο αρμονικό αχανές της ύπαρξης.  

Θέλει κουράγιο. Δεν είναι εύκολη η χρήση του μέτρου απ' όπου παράγεται το "χρήμα". Γιατί η εντροπία παραμονεύει. Αυτό το ξέρουν οι εξουσίες. Και μας οδηγούν στην καταστροφή, που είναι οντολογικά πιο εύκολη από τη δημιουργία πάντων των "χρημάτων". Η καταστροφή είναι το "χρήμα" της εξουσίας, που όταν δεν συμβαίνει δημιουργεί το δικό μας "χρέος", το δικό μας λάθος στο μέτρημα, στον ρυθμό του κόσμου. 

Δεν είναι έτσι. Είναι απλούστατο να το σκεφτούμε, αλλά θέλει κουράγιο για να φτάσουμε μέχρι το απλό. Έτσι ώστε να ξεπεράσουμε το "μελανό άθροισμα" του Ελύτη και να φτάσουμε στο μεγαλειώδες χρέος του Κωστή Παλαμά
Χρωστάμε σ' όσους ήρθαν και πέρασαν 
σ' αυτούς που θα περάσουν 
κριτές θα μας δικάσουν 
οι αγέννητοι νεκροί. 
Καλό κουράγιο. Καλή χρονιά.

νοσταλγία..29-12-2012

">

">

">

">

">

'' Στα βουνά δεν παν' οι πόνοι ''
ΝΙΚΟΣ ΞΑΝΘΟΠΟΥΛΟΣ
Στίχοι : Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου
Μουσική : Απόστολος Καλδάρας
Πρώτη εκτέλεση : Μανώλης Αγγελόπουλος & Αννούλα Βασιλείου



Για ένα όνειρο χαμένο
ξέρω πως πονώ
Κι αν με κάνει αυτό και κλαίω
πάλι τ' αγαπώ

Στα βουνά δεν πάν' οι πόνοι
κι οι καημοί στις λαγκαδιές
Για τα μάτια είναι το δάκρυ
για τον πόνο οι καρδιές

Δεν παραπονιέμαι όχι
που μου έφυγες
Η ζωή έχει και λύπες
έχει και χαρές

Στα βουνά δεν πάν' οι πόνοι
κι οι καημοί στις λαγκαδιές
Για τα μάτια είναι το δάκρυ
για τον πόνο οι καρδιές.

">

">

">
http://www.youtube.com/user/ka1962gr?feature=mhee
συνεχιζεται...










Τετάρτη 26 Δεκεμβρίου 2012

Κάτω από την Ακρόπολη..26-12-2012

-Πώς λέγεται τ όργανο αυτό ? Την ρώτησα στ αγγλικά.
-Κόρα μου είπε , με άπταιστα ελληνικά. Είναι άρπα από την
Αφρική...συνεχισε!
Τα γαλάζια μάτια της , μια Θάλασσα, πιο ομορφα δεν ειχα ξαναδει!
Απομακρύνθηκα τραγουδώντας από μέσα μου εκείνους τους αγαπημένους μου στίχους του Ναζίμ Χικμέτ...
"Θα γελασεις απ'τα βαθη των χρυσων σου ματιων Ειμαστε μεσ'το δικο μας κοσμο Η πιο ομορφη θαλασσα ειν'αυτη που δεν εχουμε ακομα ταξιδεψει Τα πιο ομορφα παιδια δεν εχουν μεγαλωσει ακομα Τις πιο ομορφες μερες μας δεν τις εχουμε ζησει ακομα Κι αυτο που θελω να σου πω το πιο ομορφο απ'ολα δεν στοχω πει ακομα ..."
Σήμερα , κατω από την Ακρόπολη.


">


">

">

Τρίτη 25 Δεκεμβρίου 2012

ΚΩΣΤΑΣ

ΚΩΣΤΑΣ


Οχι δεν ειναι πινακες Ζωγραφικης, ειναι δωρακι του αδελφου μου Κωστα που μου τις εστειλε για τα Χριστουγεννα, βγαλμενες με ενα φθινιαρικο κινητο, στο ποταμι Αχελωο που περνα μεσα απο το Νιοχωρι Μεσολογγιου!!
Κωστακη καλα τα ειπα?:p♥
Φαντασου να φωτογραφιζες με τη μηχανη σου..!

Αδελφουληηηηηηηηηηηη!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Παρε και απο μενα ενα δωρακι διαδυκτιακο :):):)
````````````````

Παλιά για κάθε ταξιδιώτη, υπήρχε σκιερό δεντρί
όπου μπορούσε όποιος κι αν ήταν, να ξεκουράσει το κορμί.
Άκουγε ο άνθρωπος τα φύλλα, τ' ανέμου την βαθιά πνοή
κι
όταν σηκώνονταν να φύγει, η κούραση του είχε χαθεί.

Κι αν ήταν πλούσιος ή και πένης, είτε γυναίκα είτε παιδί
το ίδιο πρόθυμα δεχόταν, να τους φυλάξει απ' τη βροχή.
Πλάτανοι, καρυδιές, σφεντάμια, φλαμούρια και βελανιδιές
παίρναν του κόσμου την παράνοια και ημερεύαν τις ψυχές.

Όμως με του καιρού το διάβα, οι οδοιπόροι χάθηκαν
της καλοπέρασης κωθώνια γινήκαν και τρελάθηκαν.
Κι όσο γλυκύς ήταν ο ύπνος, κάτω από τα φυλλώματα
τόσο σκληρό είναι το κρεβάτι, για τα καημένα σώματα.

">

αφισα ΕΚΟΝ ΡΗΓΑΣ ΦΕΡΑΙΟΣ...25-12-2012



Δεν ειναι τεραστια ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ ολο αυτο που ειδαμε στις τηλεορασεις?
Φιλανθρωπιες, θελουμε??????????? Ε ,ΟΧΙ !!!!!!!!
Αλλο η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ γαμωτο!
Κι ολο αυτο το γλειψιμο με τις μαντιναδες τις κρητικες, απεναντι σ αυτους που ξεπουλησαν τον τοπο μας, δεν σας ηρθε να κανετε εμετο το κοτοπουλο με τις πατατες?
Και αν η πλεοψηφια ακουει Φοιβο, για ποιες ανατροπες μιλαμε????????
Κι οι αμερικανιες οι γλυκαναλατες χριστουγεννιατικες ιστοριες , στο ζαπινγκ που εκανα, σιγα μην εβαζαν ΤΟ ΤΣΕΚΟΥΡΙ του Γαβρα.
Μωρε τι ηθελα εγω και την ανοιγα...
Αντε φιλακια σε ΟΛΟΥΣ και καλη ΑΝΑΤΡΟΠΗ στα μυαλα μας...με μια ξεχασμενη αφισα που βρηκα σε ενα απο τα αγαπημενα μου μπαρακια καπου εκει στο ΝΕΟ ΚΟΣΜΟ!

">
http://youtu.be/MCAGgz4UotQ
"Περνάω τον καιρό μου κοιτώντας τους περαστικούς
Τα βιαστικά βήματά τους, τα λεηλατημένα τους κορμιά
Το χθες τους φανερώνεται στα βήματά τους, κι ας το κρύβουν

Εγώ, καχύποπτη, βλέπω το παιχνίδι του Πάνα
Πρόσωπα - μάσκες που με αηδιάζουν
αλλοτριωμένοι από τις μόδες της εποχής

Περνούν, περνούν, εφήμεροι
Όποιος μένει εκτός, κερδίζει...

Τα παιδιά όμως είναι σαν μέρα γιορτινή (ξένοιαστα με καθαρή σκέψη)
Για αυτό και βλέπουν τα πράγματα όπως είναι
Χωρίς παραμορφώσεις από ιδεοληψίες

Φθινόπωρο ήδη, χθες ακόμα ήταν καλοκαίρι
Ο χρόνος με ξαφνιάζει, φεύγει όλο και πιο γρήγορα
Κι όσο μεγαλώνω, τόσο απομακρύνομαι από ό,τι ονειρευόμουν

Περνούν, περνούν, εφήμεροι
Όποιος μένει εκτός, κερδίζει...

Κάθε μήνας κι ένας άλλος κύκλος
Είναι αστείο πως μας επηρεάζουν οι πρωτομηνιές
για "νέα ξεκινήματα"από τη μια στιγμή στην άλλη
Εγώ μένω μετέωρη

Τέτοιες μέρες αναζητώ ισορροπία
Κάθε άποψη και κριτική
μου δείχνει το δρόμο
για να αλλάξω ο,τι μέσα μου μ' εμποδίζει να είμαι ελεύθερη

(Θέλω να είναι) Ελεύθερες οι φωνές (να) εκτίθενται
στις προθήκες ενός κόσμου που τρέχει
Σώματα (να) χορεύουν σε αρμονία
(να) γλιστρούν στον αέρα, (να) δονούνται, (να) αγγίζονται
κι ακαταμάχητα (να) έλκονται

Τέτοιες μέρες θέλω να εκφραστώ
Κάθε συγκίνηση που νοιώθω
με κάνει να θέλω να μιλήσω για ό,τι μένει εκτός
και να βρει δικαίωση στις φτωχές κοιμισμένες μας ζωές

Περνούν, περνούν, εφήμεροι
Όποιος μένει εκτός, κερδίζει...
Περνούν, περνούν, εφήμεροι
Όποιος μένει εκτός, κερδίζει..."

Παρασκευή 21 Δεκεμβρίου 2012

Αντε, γεια Του τωρα....22-12-2012



Τὰ τραγούδια τῶν ἀνθρώπων
εἶναι πιὸ ὄμορφα ἀπ᾿ τοὺς ἴδιους
πιὸ βαριὰ ἀπὸ ἐλπίδα
πιὸ λυπημένα
πιὸ διαρκῆ.

* * *

Πιότερο ἀπ᾿ τοὺς ἀνθρώπους,
τὰ τραγούδια τους ἀγάπησα.
Χωρὶς ἀνθρώπους μπόρεσα νὰ ζήσω,
ὅμως ποτὲ χωρὶς τραγούδια·
μοὔτυχε ν᾿ ἀπιστήσω κάποτε
στὴν πολυαγαπημένη μου,
ὅμως ποτέ μου στὸ τραγούδι
ποὺ τραγούδησα γι᾿ αὐτήν·
οὔτε ποτὲ καὶ τὰ τραγούδια
μ᾿ ἀπατήσανε.

* * *

Ὅποια κι ἂν εἶναι ἡ γλῶσσα τους
πάντοτε τὰ τραγούδια τὰ κατάλαβα.

* * *

Σ᾿ αὐτὸν τὸν κόσμο τίποτα
ἀπ᾿ ὅσα μπόρεσα νὰ πιῶ
καὶ νὰ γευτῶ
ἀπ᾿ ὅσες χῶρες γνώρισα
ἀπ᾿ ὅσα μπόρεσα ν᾿ ἀγγίξω
καὶ νὰ νιώσω
τίποτα, τίποτα
δὲ μ᾿ ἔκανε ἔτσι εὐτυχισμένον
ὅσο τὰ τραγούδια...

Nâzim Hikmet (1902-1963): Τοῦρκος ποιητὴς καὶ πεζογράφος ἀπὸ τὴν Θεσσαλονίκη.


Όμορφο που ’ναι να σε συλλογιέμαι
μέσα απ’ τους θορύβους του θανάτου
και της νίκης
Να συλλογιέμαι εσένανε
μέσα απ’ τη φυλακή
κι έχοντας περασμένα τα σαράντα

Όμορφο που ’ναι να σε συλλογιέμαι
Να το ’να χέρι σου
σ’ ένα ύφασμα γαλάζιο ξεχασμένο,
ξεχασμένο

Και να – να’μαι στα μαλλιά σου
η ραθυμιά η περήφανη
της Ινσταμπούλ της γης μου

Όμορφο που ’ναι να σε συλλογιέμαι,
να γράφω λόγια σένα,
να σε κοιτάζω πλαγιασμένος
έτσι ανάσκελα μες στο κελί μου
Μια λέξη που ΄χες πει
την τάδε μέρα,
στο τάδε μέρος
Όχι η λέξη η ίδια
μα αυτός ο τρόπος που είχε,
που είχε μέσα της
να κλείνει όλο τον κόσμο

Όμορφο που ’ναι να σε συλλογιέμαι
Για σένα θα σκαλίσω ακόμα
τόσα πράγματα
Θα φτιάξω ένα μικρό κουτί,
ένα δαχτυλίδι
Θα υφάνω τρεις οργιές μετάξι
Και ξαφνικά πετιέμαι ορθός
τρέχοντας να χουφτώσω
του παραθυριού τα κάγκελα
Και να φωνάζω στον γαλάζιο ουρανό
της λευτεριάς,
όλα μου τα τραγούδια
που ΄γραψα για σένα




Όμορφο που 'ναι να σε συλλογιέμαι
Για σένα θα σκαλίσω ακόμα
τόσα πράγματα
Θα φτιάξω ένα μικρό κουτί,
ένα δαχτυλίδι
Θα υφάνω τρεις οργιές μετάξι
Και ξαφνικά πετιέμαι ορθός
τρέχοντας να χουφτώσω
του παραθυριού τα κάγκελα
Και να φωνάζω στον γαλάζιο ουρανό
της λευτεριάς,
όλα μου τα τραγούδια
που ΄γραψα για σένα
..........................

Όμορφο που 'ναι να σε συλλογιέμαι,
να γράφω λόγια σένα,
να σε κοιτάζω πλαγιασμένος
έτσι ανάσκελα μες στο κελί μου
Μια λέξη που ΄χες πει
την τάδε μέρα,
στο τάδε μέρος
Όχι η λέξη η ίδια
μα αυτός ο τρόπος που είχε,
που είχε μέσα της
να κλείνει όλο τον κόσμο
....









````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````

"Μ' έμαθες μάτια να διαβάζω
σε αναλφάβητους καιρούς,
μ' όλα τα "πρέπει" να τρομάζω
και ν' αγαπάω τους τρελούς..."



Τόσο πολύ σ' αγαπώ που μπορεί
και να μάθω μακριά σου για σένα να ζω...
Τόσο βαθιά σ' αγαπώ που μπορεί
και ν' αντέξω μακριά σου να ζω...


Τα μάτια της βλέπουν τη θάλασσα
μέσα από τη βροχή που πέφτει
Στα όνειρά της χάνεται
μέσα στις μεγάλες λευκές νιφάδες
Δεν ξέρει πια τι μέρα και τι ώρα είναι
... Έχει δάκρυα βαθιά μέσα στην καρδιά της
που τη φοβίζουν
Ω, Αγάπη μου, άκουσέ με
Σε όλη μου τη ζωή σε περιμένω εκεί πέρα
Όχι, μη φοβάσαι, πρέπει να με πιστέψεις
Η ζωή είναι όμορφη ακόμα και χωρίς μνήμη
Ξέρεις ότι θα σε αναπολώ
Με το χρόνο θα καταλάβεις
Δεν καταλαβαίνει αυτά που λέω
Και το χέρι της αποκοιμιέται μέσα στο δικό μου
Θα 'θελα να ήμουν η χώρα
που θα εξερευνήσει
μέσα στον καθρέφτη του παρελθόντος της
εκείνο το όνειρο που γκρεμίστηκε
ένα καλοκαιρινό βράδυ.
Ω, Αγάπη μου, άκουσέ με
Ένας άλλος κόσμος σε περιμένει εκεί πέρα
Όχι, μη φοβάσαι, πρέπει να με πιστέψεις
Η ζωή είναι όμορφη, και η ιστορία μας
μπορεί να συνεχιστεί όποτε το θελήσεις
και όλα θα είναι όπως άλλοτε.
Ω, Αγάπη μου, άνοιξε την καρδιά σου
Θα με καταλάβεις
Συγχώρεσε με για το κακό που σου έκανα
Δε θα σε αφήσω ποτέ πια
Ναι, μα αύριο μέσα στα μαλλιά μου
βλέπω ήλιους μέσα στα μάτια σου
Ω, Αγάπη μου
μια άλλη ζωή σε περιμένει εκεί πέρα
Σ' αγαπάω τόσο, πρέπει να με πιστέψεις
Ο κόσμος είναι όμορφος, και η ιστορία μας
μπορεί να συνεχιστεί όποτε το θελήσεις
Και όλα θα είναι..


Rain and tears, are the same,
but in the sun,
you've got to play the game.

When you cry in winter time,
you can pretend,
it's nothing but the rain.

How many times I've seen,
tears coming from your blue eyes.

Rain and tears, are the same,
but in the sun,
you've got to play the game.

Give me an answer of love,
(oohhh)
I need an answer of love,
(oohhh)
Rain and tears, in the sun,
But in your heart,
you feel the rainbow waves.

Rain and tears,
both I shun,
for in my heart there 'll never be a sun.

Rain and tears, are the same,
but in the sun,
you've got to play the game.

Τιποτα δεν εχω
μονο μια μουσικη αγαπης
αγκαλια,
τη θελεις?
Μεσα της κρυβονται
ολα τα χρωματα του ουρανιου τοξου
να, μονο εβαλα και το μαυρο.
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΧΡΩΜΑ
μη φοβασαι,
για να ξορκισω
το σκοταδι.
Μονο γιαυτο.
Για Σενα φυλαω το ΚΟΚΚΙΝΟ
να ξερεις..
και με τα χνωτα μου,
ολες τις νυχτες του Χειμωνα
το χαιδευω
το ζεσταινω
του φιθυριζω,
ΤΙ..
Σαν καλαντα των Χριστουγεννων
απο παιδια που δεν θαρθουν και παλι, να μου τα τραγουδησουν..
Σαν το φανταστικο Τανγκο που μονο στα
Ο νειρα μας θα χορευουμε ΜΑΖΙ ,
"για παντα"
..
  
Ο νειρο βλεπω..
Ακουμπάμε ο ένας πάνω στον άλλον ..Μια αγκαλιά ανίκητη!">
Η σιωπή κάνει τον κόσμο πιο μεγάλο.
Η θλίψη.. πιο δίκαιο.
Τάσος Λειβαδίτης





Πάλι σε αγαπώ.. πάλι σε ονειρεύτηκα.. αύριο, πάλι αύριο θα σου το ξαναπώ,πάλι θα μου ζητήσεις λογική εξήγηση ,πάλι θα σου απαντήσω.. ΝΑ ΑΝΤΕΞΕΙΣ είναι το ζητούμενο..όχι να καταλάβεις.. -...Κική Δημουλά




ΤΟ ΝΟΥ ΣΟΥ στην ελπιδα που λαμπει σαν λεπίδι, σαν δακρυ και σαν γιορτινή νιφαδα χαμογελου..
Παιζουμε κρυφτο;
Πιάσε με... μια φορά για μένα...
Έχω στόμα δύσκολο,
δε θέλω το φιλί.
Θέλω το μέλι να κρατά
στη μέση το κεντρί...

Ό,τι με κεντά,
ό,τι με πληγώνει,
αυτό με αγαπά,
αυτό με δυναμώνει!

Έχω στόμα δύσκολο,
βλέμμα απατηλο.
Το ρόδο με το αγκάθι
στα χείλη μου φορώ...

Μάτωσαν τα χείλη μου,
έπαψα να μιλώ...
Έσκυψα παραδόθηκα,
διπλά σε αγαπώ...

">



Υπάρχουν αγάπες, από την ταινία: Έρωτας στα χρόνια της χολέρας.

There are loves, a song written for the film: Love in the time of cholera, based on the book of Gabriel Garcia Marquez.

Ay, mi bien, que no haría yo por ti
por tenerte un segundo, alejados del mundo
y cerquita de mí
Ay, mi bien, como el río Magdalena
que se funde en la arena del mar
quiero fundirme yo en ti.

Hay amores que se vuelven resistentes a los daños
como el vino que mejora con los años
asi crece lo que siento yo por ti.

Hay amores que se esperan al invierno y florecen
y en las noches del otoño reverdecen
tal como el amor que siento yo por ti.

Ay, mi bien, no te olvides del mar
que en las noches me ha visto llorar
tantos recuerdos de ti.
Ay mi bien, no te olvides del día
que separó en tu vida,
de la pobre vida que me tocó vivir.

Hay amores que se vuelven resistentes a los daños
como el vino que mejora con los años
así crece lo que siento yo por ti.

Hay amores que parece que se acaban y florecen
y en las noches del otoño reverdecen
tal como el amor que siento yo por ti
Yo por ti, por ti... como el amor que siento yo por ti.


Oh, my precious one, what I wouldn't do for you
to have you a second, far away from the world
and a little closer to me.
Oh, my precious one, like the river Magdalene
that it melts in the sand of the sea
I want to melt myself in you.

There are loves that prove to be resistant to the pains
like the wine that becomes better over the years
like that what I feel for you, is growing.

There are loves that await in the winter το bloom
and in the nights of the autumn become green again
exactly like the love that I feel for you.

Oh, my precious one, do not forget the sea
that in the nights saw me cry
so many memories of you
Oh, my precious one, do not forget of the day
that we were separated in this life,
the poor life that I had to live.

There are loves that prove to be resistant to the pains
like the wine that becomes better over the years
like that what I feel for is growing.

There are loves that appear to have finished and still they bloom again
and in the nights of thε autumn they become green again
exactly like the love that I feel for you
I for you, I for you, like the love that I feel for you.


Ω, πολύτιμή μου, τι δεν θα 'κανα για σένα
να σε είχα μια στιγμή πλάι μου, μακριά από τον κόσμο
και μια στάλα πιο κοντά σε μένα.
ω, πολύτιμή μου, σαν τον ποταμό Magdalene
που σβήνει μέσα στην άμμο της θάλασσας
έτσι θέλω κι εγώ να σβήσω μέσα σε σένα.

Υπάρχουν αγάπες που αντέχουν στους πόνους
κι όπως το κρασί ωριμάζουν με τα χρόνια
έτσι κι εγώ νιώθω την αγάπη μου να μεγαλώνει για σένα.

Υπάρχουν αγάπες που καρτερούν το χειμώνα για ν' ανθίσουν
και τα βράδια του φθινοπώρου πετούν πράσινα φύλλα,
έτσι είναι η αγάπη που νιώθω για σένα.

Ω, πολύτιμή μου, μη λησμονάς τη θάλασσα
που τις νύχτες με είδε να δακρύζω για σένα
τόσες αναμνήσεις δικές σου
ω, πολύτιμή μου μη λησμονάς
τη μέρα που οι ζωές μας χωριστήκαν
της φτωχής ζωής που μου έμεινε να ζω.

Υπάρχουν αγάπες που αντέχουν στους πόνους
κι όπως το κρασί ωριμάζουν με τα χρόνια
έτσι κι εγώ νιώθω την αγάπη μου να μεγαλώνει για σένα.

Υπάρχουν αγάπες που λες πως έχουν τελειώσει, κι όμως ανθίζουν ξανά
και τα βράδια του φθινοπώρου πετούν πράσινα φύλλα,
έτσι είναι η αγάπη που νιώθω εγώ για σένα,
εγώ για σένα, εγώ για σένα... η αγάπη που νιώθω για σε...

">

Τετάρτη 19 Δεκεμβρίου 2012

To Tανγκό των Χριστουγέννων..

22-12-2012
"Ζούμε τις μεγάλες μας στιγμές
Στα πιο άθλια χρόνια
Χρόνια που δεν ήρθαν από μόνα τους
Το λίγο των ανθρώπων τα φερε
Ο λα Αγάπη μου
Ο λα τ' αγαπώ
Ο λα
Ο τι είναι δικό σου....
Από μόνο του και δικό μου
Σαν μεταλαβιά
Σαν ηλιαχτίδα
Κάτω απ'την Ακρόπολη
Σαν πέταγμα του κύκνου
Σαν το σώμα σου κατω απ΄την ανάσα μας
Σαν Χριστούγεννα ΜΑΖΙ
Τόση Αγάπη
Να ακουμπήσω στα χείλη σου
Σαν καλημέρα ΜΑΣ..

 Ηθελα να σου πω Σ αγαπώ..
Ηθελα να σου πω ότι μου λειπεις ..
Ήθελα να σου πω ότι θα Σ αγαπώ πάντα ..
Πάντα αγάπη μου, ναι δεν φοβάμαι τη λέξη πάντα..
Γιατί τη νοιώθω...
Σ' αγαπώ σαν Φως μες το σκοτάδι μου..
Σαν νερό στη δίψα μου
Σαν το λουλούδι της ερήμου..
Το πρωί διέκρινα το γιατί σου..
Αγάπη μου Αγάπη μου Αγάπη μου..

Εδώ είμαι ..να σου χαμογελάω!
Να, Σ' αγαπάω..
Να, Σε θέλω..
Καρδούλα μου,
Γραφω μια λέξη ..
Γράφω: Αγάαααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααπη μου..."

                                                              ``````````````
".....Ματαιοδοξούμε μες την υποκρισία, τη δυστυχία των ευχών μας ...
Αν δεν γίνουμε στάχτη σαν κοινωνία, αποκλείεται αυτή η κόλαση των διεστραμμένων μυαλών-των πλουσίων που κυβερνάνε τον κόσμο, να αφήσουν να χαμογελάσουν τα παιδιά στο μέλλον..
Στη δική μας μικρή χώρα οι άνθρωποι σαν κοτόπουλα κάνουν σβούρες γύρω απ΄ την κατάθλιψη του θεαθήναι...σαν ερπετά αύριο θα ξαναγλύφουν πάλι την διεστραμμένη εξουσία.
Θα ανάβουν κεριά για μια άλλη ζωή, που δεν θα υπάρξει ποτέ..
Οι αυταπάτες απλώθηκαν σαν επιδημία..
Οι φασίστες με τα αχρηστεμένα σάπια μυαλά τους, αφήνονται και κυβερνούν τη χώρα ...
Τι να πεις μ' ένα πασοκονεοδημοκατρικοφασιστοειδές ανθρωπάκι που αρέσκεται να το ταΐζουν ψέματα και δηλητηριώδεις κονσέρβες ...
Η χώρα μας είναι βαθύτατα άρρωστη...
Έρχονται γιορτές, θα περισσέψει πάλι το ευχολόγιο της υποκρισίας ...
Χρόνια ζούμε το ίδιο παραμύθι...
Το κοριτσάκι με τα σπίρτα πέθανε πια...
 χρόνια ολοκληρα η επαρχία θα ζει και θα πεθαινει
κάτω απαό τις ίδιες αμαρτίες που κατατρωνε σαν σκουλήκια την ανθρώπινη ψυχή.
Ο νεοπλουτισμός του φαίνεσθαι και η αδράνεια του νου, αναζητάν δρόμους αδιεξοδους..

Θα πιστευω πάντα ότι μια χώρα χωρίς σκέψη είναι καταδικασμένη να γκρεμοτσακισθεί και να πέσει μες στα σκατά της τηλεόρασης και της κομματικής αγυρτίας..
Όλα για πούλημα, όλα πυροτεχνήματα..χαζοχαρούμενα σκηνικά θα φωτίσουν τούτες τις μέρες και μετά ο θανατος ..παντού ο θανατος.
Άνθρωποι στειρωμένοι από κάθε ιδανικό ζωής, προσκολλημένοι στις αγκυλώσεις του παρελθόντος, κρεμασμένοι στα κουτιά των επιδείξεων φτηνειας, σακατεμένοι, μες την ανημπόρια να αντισταθούμε... πνιγόμαστε μες την ανακύκλωση των απορριματων μας ..
Εμείς δεν είμαστε Ο νειρο
Είμαστε η αλήθεια
Δεν είμαστε η μοναδική αλήθεια
Αλλά είμαστε η αλήθεια
Είμαστε η Ο μορφιά
Η Ο μορφιά είναι κατάρα μες σε τούτο τον κόσμο που ζούμε
Έναν κόσμο που απαιτεί από μας να είμαστε ξύλινοι εργάτες, αβουλοι υπηρέτες της λογιικής,προκαθορισμένοι στα καλούπια τους, προβλέψιμοι και εν τέλει στειρωμένοι συναισθημάτων, αξιών, σκέψεων και θελήσεων ..
Πόσο μακρύς ο δρόμος της ελευθερίας και της αγάπης, αυτός ο δρόμος που πάει στον κόσμο που Ονειρευόμασταν πάντα ..
Ενας δίκαιος κόσμος, αυτό μόνο θα έλαμπε όλη την οικουμένη ..
Στις μεγάλες μου στιγμές έρχονται όλα μαζεμένα..
Θέλω έναν κόσμο χωρίς όπλα, χωρίς εμπόριο ανθρώπινων σωμάτων και πόνου, χωρίς ναρκωτικά , χωρίς πολλαπλασιασμό του φαινεσθαι και καταργηση του είναι , χωρίς αυταπατες μιας κενής ζωής..
Έναν κόσμο με δυό λέξεις με Άνθρωπο και Φύση ."




« Είναι στα σίγουρα σιμά το τέλος.
Τούτα που γίνουνται στις μέρες μας δεν τα χωράει ο νους τ'
ανθρώπου.
Η γης δεν είναι πια παρά σαπούνι και το σαπούνι σού γλυστρά απ' τα χέρια.
...
Καθένας μέσα στον ντουνιά κάπου έχει να κουρνιάξει.
Ο λύκος
δεν κουρνιάζει πουθενά.
Οντες γλυστράει η γης μες απ' τα χέρια σου, γίνεσαι ΛΥΚΟΣ ... »

Ναζιμ Χικμετ




"Toυ ΕΡΩΤΑ της ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ".....
  22  Δεκεμβρίου του 2012


"Στεναχωρώ, μου είπε, είναι να σου στενεύω το χώρο
Εγώ όμως θέλω να σε συγχωρώ, δηλαδή να σου απλώνω το χώρο
Έτσι την αγάπησα."

Γιατί να `ρθείς
γιατί να `ρθείς
αφού ήτανε να φύγεις;
Με τέτοια μάτια
αγάπη μου
να φύγεις πώς μπορείς;

Τι καλοκαίρι αμίλητο
τι καλοκαίρι μόνος
δε σ΄ είδα, δε σε φώναξα
λοιπόν γιατί να `ρθείς;

Γιατί να `ρθείς...

Ο ήλιος ήταν έρημος
ο αγέρας ήταν μόνος
μονάχος ήταν ο ουρανός
μονάχος κι ο γιαλός

Γιατί να `ρθείς...

Και πέρασες με τα χρυσά
μαλλιά σου απ΄ την καρδιά μου
και γέμισε όνειρα ο γιαλός
κι αγάπη ο ουρανός

Γιατί να `ρθείς...



Στίχοι Γιάννης Σπανός
Μουσική Ιάκωβος Καμπανέλλης
Κείμενο :Αννα Μπιθικώτση
Μουσικη:Γιάννης Αιόλου
Ήρθες μες τη βαθιά σιωπή μου και έγινες ήχος της ζωής
Ένα ταγκό των Χριστουγέννων που θα χορέψουμε μαζί
Στον ώμο σου ακουμπώ το χέρι και εσύ με σφίγγες με ποθείς
Μέσα στα είναι μας χορεύει η ανάσα τούτης της στιγμής
Τη μέση τρυφερά μου αγγίζεις στο άγγιγμα σου δες ριγώ
τα χείλη μου με νέκταρ ντύνεις και εγώ σε πίνω και μεθώ

Όσο κρατάει ένα τραγούδι , όσο κρατεί ένας χορός
Θα πιω τη γεύση της ψυχής σου και εσύ απ τα μάτια μου το φως

Όσο κρατάει ένα τραγούδι , όσο κρατεί ένας χορός
Θα ακούω την ανασαιμιά σου θα ψιθυρίζω «σ αγαπώ»

Και όταν τελειώσει ο χορός μας και τελειώσει η γιορτή
θα έχω ζήσει τη ζωή μου ολόκληρη σε μια στιγμή..

Πάντα εσύ του πόθου μου είσαι το νησί Πάντα η χαμένη μου πατρίδα είσαι εσύ στη ξενιτιά μου η μονάκριβη ελπίδα Πάντα ο θάρρος στο χαμό μου η αμμουδιά στο γυρισμό μου και στη δίψα το νερό μου είσαι εσύ Κι αν ο χρόνος μας λυγίσει κι ο καιρός μας πολεμίσει τι μπορεί να μας χωρίσει πόση αγάπη πως να σβήσει Χίλιες θάλασσες θα ανοίξω χίλιες μοίρες θα νικήσω κι όταν θα σε συναντήσω θα'ναι μια στιγμή για πάντα αγκαλιά στο Θεό Πάντα σε ένα τάνγκο για δυο μαζί για πάντα Πάντα εσύ η επόμενη μου θα'σαι η γη εκεί που δεν υπάρχει τέλος ούτε αρχή Εκεί που η κάθε μου πληγή θα'ναι κέρδος Κι όλα θα έχουν γίνει ένα μες στο φως ανεστημένα κι για πάντα ερωτευμένα όλα εκεί Κι αν ο χρόνος μας λυγίσει κι ο καιρός μας πολεμίσει τι μπορεί να μας χωρίσει πόση αγάπη πως να σβήσει Χίλιες θάλασσες θα ανοίξω χίλιες μοίρες θα νικήσω κι όταν θα σε συναντήσω θα'ναι μια στιγμή για πάντα αγκαλιά στο Θεό Πάντα σε ένα τάνγκο για δυο μαζί για πάντα Κι αν ο χρόνος μας λυγίσει κι ο καιρός μας πολεμίσει τι μπορεί να μας χωρίσει πόση αγάπη πως να σβήσει Χίλια σύμπαντα θα ενώσω χίλια θαύματα θα δώσω κι όταν δίπλα μου σε νιώσω θα'ναι μια στιγμή για πάντα αγκαλιά στο Θεό Πάντα σε ένα τάνγκο για δυο μαζί για πάντα μαζί για πάντα

???????????????? ??????????????????????: http://www.enter2life.gr/wp/lyrics/viewsong.php?id=1885&title=%CE%9C%CE%B9%CE%B1%20%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%B3%CE%BC%CE%AE%20%CE%B3%CE%B9%CE%B1%20%CF%80%CE%AC%CE%BD%CF%84%CE%B1%20-%20%CE%A3%CF%84%CE%AF%CF%87%CE%BF%CE
Πάντα εσύ του πόθου μου είσαι το νησί Πάντα η χαμένη μου πατρίδα είσαι εσύ στη ξενιτιά μου η μονάκριβη ελπίδα Πάντα ο θάρρος στο χαμό μου η αμμουδιά στο γυρισμό μου και στη δίψα το νερό μου είσαι εσύ Κι αν ο χρόνος μας λυγίσει κι ο καιρός μας πολεμίσει τι μπορεί να μας χωρίσει πόση αγάπη πως να σβήσει Χίλιες θάλασσες θα ανοίξω χίλιες μοίρες θα νικήσω κι όταν θα σε συναντήσω θα'ναι μια στιγμή για πάντα αγκαλιά στο Θεό Πάντα σε ένα τάνγκο για δυο μαζί για πάντα Πάντα εσύ η επόμενη μου θα'σαι η γη εκεί που δεν υπάρχει τέλος ούτε αρχή Εκεί που η κάθε μου πληγή θα'ναι κέρδος Κι όλα θα έχουν γίνει ένα μες στο φως ανεστημένα κι για πάντα ερωτευμένα όλα εκεί Κι αν ο χρόνος μας λυγίσει κι ο καιρός μας πολεμίσει τι μπορεί να μας χωρίσει πόση αγάπη πως να σβήσει Χίλιες θάλασσες θα ανοίξω χίλιες μοίρες θα νικήσω κι όταν θα σε συναντήσω θα'ναι μια στιγμή για πάντα αγκαλιά στο Θεό Πάντα σε ένα τάνγκο για δυο μαζί για πάντα Κι αν ο χρόνος μας λυγίσει κι ο καιρός μας πολεμίσει τι μπορεί να μας χωρίσει πόση αγάπη πως να σβήσει Χίλια σύμπαντα θα ενώσω χίλια θαύματα θα δώσω κι όταν δίπλα μου σε νιώσω θα'ναι μια στιγμή για πάντα αγκαλιά στο Θεό Πάντα σε ένα τάνγκο για δυο μαζί για πάντα μαζί για πάντα

???????????????? ??????????????????????: http://www.enter2life.gr/wp/lyrics/viewsong.php?id=1885&title=%CE%9C%CE%B9%CE%B1%20%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%B3%CE%BC%CE%AE%20%CE%B3%CE%B9%CE%B1%20%CF%80%CE%AC%CE%BD%CF%84%CE%B1%20-%20%CE%A3%CF%84%CE%AF%CF%87%CE%BF%CE%B9
Πάντα εσύ του πόθου μου είσαι το νησί Πάντα η χαμένη μου πατρίδα είσαι εσύ στη ξενιτιά μου η μονάκριβη ελπίδα Πάντα ο θάρρος στο χαμό μου η αμμουδιά στο γυρισμό μου και στη δίψα το νερό μου είσαι εσύ Κι αν ο χρόνος μας λυγίσει κι ο καιρός μας πολεμίσει τι μπορεί να μας χωρίσει πόση αγάπη πως να σβήσει Χίλιες θάλασσες θα ανοίξω χίλιες μοίρες θα νικήσω κι όταν θα σε συναντήσω θα'ναι μια στιγμή για πάντα αγκαλιά στο Θεό Πάντα σε ένα τάνγκο για δυο μαζί για πάντα Πάντα εσύ η επόμενη μου θα'σαι η γη εκεί που δεν υπάρχει τέλος ούτε αρχή Εκεί που η κάθε μου πληγή θα'ναι κέρδος Κι όλα θα έχουν γίνει ένα μες στο φως ανεστημένα κι για πάντα ερωτευμένα όλα εκεί Κι αν ο χρόνος μας λυγίσει κι ο καιρός μας πολεμίσει τι μπορεί να μας χωρίσει πόση αγάπη πως να σβήσει Χίλιες θάλασσες θα ανοίξω χίλιες μοίρες θα νικήσω κι όταν θα σε συναντήσω θα'ναι μια στιγμή για πάντα αγκαλιά στο Θεό Πάντα σε ένα τάνγκο για δυο μαζί για πάντα Κι αν ο χρόνος μας λυγίσει κι ο καιρός μας πολεμίσει τι μπορεί να μας χωρίσει πόση αγάπη πως να σβήσει Χίλια σύμπαντα θα ενώσω χίλια θαύματα θα δώσω κι όταν δίπλα μου σε νιώσω θα'ναι μια στιγμή για πάντα αγκαλιά στο Θεό Πάντα σε ένα τάνγκο για δυο μαζί για πάντα μαζί για πάντα

???????????????? ??????????????????????: http://www.enter2life.gr/wp/lyrics/viewsong.php?id=1885&title=%CE%9C%CE%B9%CE%B1%20%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%B3%CE%BC%CE%AE%20%CE%B3%CE%B9%CE%B1%20%CF%80%CE%AC%CE%BD%CF%84%CE%B1%20-%20%CE%A3%CF%84%CE%AF%CF%87%CE%BF%CE%B9
Πάντα εσύ του πόθου μου είσαι το νησί Πάντα η χαμένη μου πατρίδα είσαι εσύ στη ξενιτιά μου η μονάκριβη ελπίδα Πάντα ο θάρρος στο χαμό μου η αμμουδιά στο γυρισμό μου και στη δίψα το νερό μου είσαι εσύ Κι αν ο χρόνος μας λυγίσει κι ο καιρός μας πολεμίσει τι μπορεί να μας χωρίσει πόση αγάπη πως να σβήσει Χίλιες θάλασσες θα ανοίξω χίλιες μοίρες θα νικήσω κι όταν θα σε συναντήσω θα'ναι μια στιγμή για πάντα αγκαλιά στο Θεό Πάντα σε ένα τάνγκο για δυο μαζί για πάντα Πάντα εσύ η επόμενη μου θα'σαι η γη εκεί που δεν υπάρχει τέλος ούτε αρχή Εκεί που η κάθε μου πληγή θα'ναι κέρδος Κι όλα θα έχουν γίνει ένα μες στο φως ανεστημένα κι για πάντα ερωτευμένα όλα εκεί Κι αν ο χρόνος μας λυγίσει κι ο καιρός μας πολεμίσει τι μπορεί να μας χωρίσει πόση αγάπη πως να σβήσει Χίλιες θάλασσες θα ανοίξω χίλιες μοίρες θα νικήσω κι όταν θα σε συναντήσω θα'ναι μια στιγμή για πάντα αγκαλιά στο Θεό Πάντα σε ένα τάνγκο για δυο μαζί για πάντα Κι αν ο χρόνος μας λυγίσει κι ο καιρός μας πολεμίσει τι μπορεί να μας χωρίσει πόση αγάπη πως να σβήσει Χίλια σύμπαντα θα ενώσω χίλια θαύματα θα δώσω κι όταν δίπλα μου σε νιώσω θα'ναι μια στιγμή για πάντα αγκαλιά στο Θεό Πάντα σε ένα τάνγκο για δυο μαζί για πάντα μαζί για πάντα

???????????????? ??????????????????????: http://www.enter2life.gr/wp/lyrics/viewsong.php?id=1885&title=%CE%9C%CE%B9%CE%B1%20%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%B3%CE%BC%CE%AE%20%CE%B3%CE%B9%CE%B1%20%CF%80%CE%AC%CE%BD%CF%84%CE%B1%20-%20%CE%A3%CF%84%CE%AF%CF%87%CE%BF%CE%B9




Πάντα εσύ του πόθου μου είσαι το νησί,
πάντα η χαμένη μου πατρίδα είσαι εσύ,
στην ξενιτιά μου η μονάκριβη ελπίδα,
πάντα ο φάρος στο χαμό μου,
η αμμουδιά στο γυρισμό μου
και στη δίψα το νερό μου είσαι εσύ...

Κι αν ο χρόνος μας λυγίσει
κι ο καιρός μας πολεμήσει
τι μπορεί να μας χωρίσει
τόση αγάπη πως να σβήσει;
Χίλιες θάλασσες θ' ανοίξω
χίλιες μοίρες θα νικήσω
κι όταν θα σε συναντήσω
θα 'ναι μια στιγμή για πάντα, αγκαλιά στο Θεό,
πάντα, σ' ενα τανγκό για δυο
μαζί για πάντα.....

Πάντα εσύ η επομενή μου θα'σαι η γη,
εκεί που δεν υπάρχει τέλος ούτε αρχή,
εκεί που η κάθε μου πληγή θα'ναι κέρδος,
κι όλα θα'χουν γίνει ένα
μες στο φως αναστημένα
και για πάντα ερωτευμένα
όλα εκεί......

Κι αν ο χρόνος μας λυγίσει
κι ο καιρός μας πολεμήσει
τι μπορεί να μας χωρίσει
τόση αγάπη πως να σβήσει;
Χίλιες θάλασσες θ' ανοίξω
χίλιες μοίρες θα νικήσω
κι όταν θα σε συναντήσω
θα 'ναι μια στιγμή για πάντα,
αγκαλιά στο Θεό, πάντα, σ' ενα τανγκο για δυο,
μαζί για πάντα.....

Κι αν ο χρόνος μας λυγίσει
κι ο καιρός μας πολεμήσει
τι μπορεί να μας χωρίσει
τόση αγάπη πως να σβήσει;
Χίλια σύμπαντα θα ενώσω
χίλια θαύματα θα δώσω
κι όταν δίπλα μου σε νιώσω
θα'ναι μια στιγμή για πάντα,
αγκαλιά στο Θεό,
πάντα, σ' ενα τανγκό για δυο,
μαζί για πάντα......