έχε το νου σου στο παιδί..




Παρασκευή 21 Ιουνίου 2013

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΚΡΗΤΙΚΟΣ

Σήμερα 21 - 6 - 2013
Μέρα αφιερωμένη στη ΜΟΥΣΙΚΗ.
Την αφιερώνω στον ΥΠΕΡΟΧΟ ΔΑΣΚΑΛΟ ΜΑΣ...
Αλέξανδρε, Σ ' ευχαριστούμε !!!!


(Έτσι, σε ένα διάλειμμά μας, όταν του ζητάμε εμείς να παίξει για... ΑΝΑΣΑ!!!)

ΥΓ Μακάρι να ήμασταν μικρότεροι ηλικιακά...:)
Aλλά μας απέδειξες, οτι δεν παίζει κανένα ρόλο η ηλικία, αλλά η ΑΓΑΠΗ για ό, τι κάνεις! ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ, Δ Α Σ Κ Α Λ Ε!!!!!!!!






">









">



">


">


">


">

ΕΤΣΙ...επειδή ΤΟΥ ΑΡΕΣΕ...!!!!!!!!!!!!!

">

Πέμπτη 20 Ιουνίου 2013

ΕΚΕΙ...!!!!!!!!!!!!










                                                                 


Του Βασίλη Ρόγγα

Πριν 6 χρόνια για έναν δικό μας άνθρωπο στα τελευταία του, μας είχαν πει στο νοσοκομείο της Αγίας Βαρβάρας:
"να τον πάρετε από δω, δεν έχουμε κρεβάτια, ας πεθάνει σπίτι του."

Σήμερα, με απόφαση αυτής της σκατένιας κυβέρνησης, αυτό το νοσοκομείο θα κλείσει.

Πριν 6 χρόνια δε χωρούσε να έχει καταταλαιπωρημένους ανθρώπους που τους αξίζει να πεθάνουν με αξιοπρέπεια και χωρίς πόνους, για μια ζωή προσφοράς στην κοινωνία.

Και τώρα κλείνει.

Τώρα που οι ασθένειες λόγω μνημονίου είναι περισσότερες και ο θάνατος σκιάζει τόσους πολλούς από τους από κάτω.

Και όχι μόνο. Στη Δυτική Αθήνα, στις δικές μας γειτονιές, των ανθρώπων με τα περισσότερα προβλήματα, θα κλείσει ο σταθμός α' βοηθειών στο Αιγάλεω,  το κέντρο υγείας στο Περιστέρι, θα ανασταλεί η λειτουργία της νευροχειρουργικής στο Αττικό, θα συγχωνευτούν τα ΙΚΑ...

Και που θα πηγαίνουν οι γιαγιάδες και οι παππούδες μας; Δεν αξίζουν να ζήσουν;

Να μην ανεχτείς άλλο ρε. Κι αν κιοτεύεις να κινητοποιηθείς, κάντο για τους ανθρώπους τους αγαπημένους μας που έχουν πιο πολύ ανάγκη από σένα και μένα.

Να μην ανεχτείς άλλο ρε. Δε θέλω να ακούω άλλο να το παίζεις επαναστάτης της μπύρας το βράδυ στον καφενέ.

Να ρθεις μαζί μας. Από την ΕΡΤ ξεκινήσαμε ξανά και η ΕΡΤ είναι το κέντρο των αγώνων μας τώρα, αλλά το έχουμε κάνει μυριάδες φορές για τους ιδιωτικούς υπαλλήλους και θα το κάνουμε συνέχεια.

Να μην ανεχτείς άλλο ρε. Να ρθεις μαζί μας να παλέψουμε για να κρατηθούν όρθιοι οι άνθρωποι, για να κρατηθείς όρθιος και συ.

Ο άλλος δρόμος είναι να υποτάσσεσαι  στην φασιστική τρέλλα του Σαμαρά και των χρυσαυγιτών, να κουρνιάζεις στη μειλίχια γλώσσα της τιποτολογίας του Φώτη και να τρομάζεις κοιτάζοντας το διψασμένο για αίμα και εξουσία βλέμμα του Βενιζέλου.

Και μεις απλά σου λέμε: μην ανεχτείς άλλο ρε.

Και αν θες να μας βρεις θα είμαστε παντού,

"εκεί που πολεμάνε και πεθαίνουν οι άνθρωποι για έναν καινούργιο κόσμο.

Εκεί -


θα σε περιμένω."
https://www.facebook.com/VasilisRongas?hc_location=timeline
```````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````

Tου Ιωακείμ Παπαχρόνη

''Άλλο ένα καψόνι κι η έξοδος ακριβή
να μας ξεχάσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολλή ..
θέλει αστούς χιλιάδες να είναι στους τροχούς
θέλει κι οι ζωντανοί να ζούνε το ψέμα τους .. ''
Aχ θεέ μου μάστορα μ’ έχτισες μέσα στην ουρά
εμέ τον πρώτο μάστορα με έκλεισες μες στην κίνηση

Άξιος ειμί . Παγιδευμένος στην κίνηση, με την οροφή του φίλαυτου αυτοκινήτου μου (ξέρετε, από εκείνα που παίρνουν αέρα τα μυαλά σου –κατάλοιπο μιας αυτάρεσκης εποχής ) να μην κλείνει, με αποτέλεσμα να με μετατρέπει σε κατακα-η-μένο σύμβολο του σήμερά μας , ένα προϊόν ολίγον ληγμένο , ολίγον χαλασμένο που έχοντας περάσει εδώ και καιρό η προθεσμία των εγγυήσεων μου, να ψάχνω τρόπο για την επιδιόρθωση μου χωρίς όμως προσωπικό κόστος, παραφράζω τον ποιητή, τον πόνο μου , το χάλι μου , τη ζωή μου ..

Το πάλευα όμως . Είχα μαζέψει προσεκτικά τα μιας εβδομάδας αγωνιστικού πνεύματος απομεινάρια, και τα πήγα ως καλός πολίτης προς ανακύκλωση . Έτσι απλά, σα να πετάω τα σκουπίδια μου. Τώρα λοιπόν, με νέα φιλική προς το περιβάλλον διάθεση, πήρα τα κουβαδάκια μου και κίνησα για παραλία. Με λάβαρο δίκαιου αγώνα το δικαίωμα να μη σκέφτομαι , αποφασισμένος για μια καυτή πορεία αντοχής, οχυρωμένος πίσω από τα οδοφράγματα των μπροστινών οδηγών με τα πιο αργά αυτοκίνητα , οραματιζόμουν το τέλος του αγώνα μου . Πόσο πια ν αργούσε .. είναι άλλωστε νόμος συμπαντικός πάντα να φτάνεις εκεί που ξεγελιέσαι..

Η θέα της παραλίας ξύπνησε μνήμες σάρκας που διψάει….Και αντιδράσεις νεανία που πρωτοαντικρίζει το -πάντα αλλού- φαν παρκ! Να κοιτώ μαγεμένος τα συνωστισμένα συγκρουόμενα οπίσθια, το τρενάκι για το βλέμμα πάνω στις ράγες των μαγιό , να λαχταράω νεροτσουλήθρα σε όλες τις πίστες γυαλιστερών και γλιστερών κατηφορικών μηρών.. Και το θερμόμετρο του κορμιού μου ν ανεβαίνει τόσο που λίγο ακόμα και το καλαμπόκι που η Σβετλάνα μπροστά μου δάγκωνε απαλά, αν μ ακουμπούσε θα γινόταν ποπ κορν….. άδικε πλάστη δε φτάνει που μου πήρες ένα πλευρό για να φτιάξεις τέτοιους πειρασμούς δε μου δινες τουλάχιστον κι ένα ζευγάρι μάτια στην πλάτη…

Άραξα σε μια ξαπλώστρα κι άνοιξα το βιβλίο που θα με βοηθούσε στην εργασία μου : ανίχνευση σωματιδίων του Boobs (βυζιονίων) εντός ημισφαιρικών τοπολογικών χώρων οριοθετούμενων από υπερχορδές (super strings). Βιβλίο επιλεγμένο με τη σοφία που με διακρίνει: αρκούντως ελαφρύ για να μπορείς να το κρατάς επί ώρες προσποιούμενος ότι διαβάζεις χωρίς να κουράζει τα χέρια , αρκούντως μεγάλο ώστε να αποτρέπει το συζυγικό ξε-μάτιασμα μόλις αυτή αντιληφθεί πως έχεις ματιάξει μια αιθέρια ύπαρξη και αρκούντως σοβαρό για να βάζει σε σκέψεις τους άλλους αν πρέπει να σε διακόψουν απ αυτό που πιστεύουν πως κάνεις.
Απορροφήθηκα στα σχέδια μου για το προσεχές μέλλον. Με ποιον τρόπο - όταν πάω πολυήμερες διακοπές- μπορώ να προσαρμόσω μικροκάμερες με ενσωματωμένο σκληρό στο πρόσθιο τμήμα του σκελετού σε όλες τις ξαπλώστρες. Ώστε να είμαι πάντα ένα βήμα πιο μπροστά από τους διώκτες μου . Στο μάτι. Γιατί τους πραγματικούς διώκτες της ζωής , τους αφήνω να με χουφτώνουν μπροστά στα τα μάτια μου..

Πάρθηκεν από τους Μάγους το σώμα του Μαγιού
το χω κι εγω θαμμένο στις πλαζ του πέλαγου
σ’ ένα βαθύ πηγάδι το διατηρώ κλειστό
μύρισε το σκοτάδι σ όλη την άβυσσο''

Κόνσεντρέιτ φίλε μου! μ επανέφερα άμεσα . Είσαι στην παραλία ! ΄Εχεις τόση άμμο μπροστά σου που φτάνει να θάψεις όλες τις άσχημες σκέψεις . ! Ή να τις πνίξω , χαμογέλασα μόνος μου και οδήγησα την κορμάρα μου στο νερό . Απόλαυση .. να επιπλέω , ένα κορμί μαλθακό, χρόνια πλασμένο στο σχήμα ανθρωποκαναπέ, κάθε είδους και χρήσης .. σπιτιού, γραφείου , λόμπυ ξενοδοχείων, ένας καναπές σε μία διαρκή προσμονή σε μία άδεια αίθουσα αναμονής αυτού που δεν πρόκειται να ρθει μόνο του, ένας καναπές γεμάτος αέρα που λικνιζόταν απαλά στην επιφάνεια σαν μια υπερμεγέθης ζελατινώδης κι ασπόνδυλη μάζα , μαζί με δεκάδες άλλες τσούχτρες και μη , που αιωρούμαστε στα βαθιά ρηχά του κόσμου μας , παρασυρμένοι από το ρεύμα, που διαστέλλονται και συστέλλονται πανέτοιμες να αντιδράσουν ενστικτωδώς στο όποιο απειλητικό ερέθισμα ταράξει το μικροπεριβάλλον τους ….. επέπλεα …πύρρεια απόλαυση .. γιατί αν βούλιαζα, ίσως τότε πάλευα για ανάδυση…
Αλλά πού …. Χωρίς ξάνοιγμα σε ινγκόγκνιτα μάρε , το να στέκομαι στα ρηχά νερά του εαυτού μου και να θεωρώ ‘’αλλαγή οπτικής’’ για όσα μ απασχολούσαν το να χαζεύω τα κορμιά στην ακτή απ τη μέσα μεριά της θάλασσας, είναι σκέτο μάρε κουκουνάρε. .
Επιστροφή στην ξαπλώστρα μου σα να ΄χα πατήσει αχινό….

Αθάνατο ελληνικό καλοκαίρι! Να νερώνουμε το οξυγόνο μας με ουζάκι για να προκαλεί αναβρασμό - οξυζενέ ψυχής για επιφανειακό καθαρισμό χρόνιων πληγών, με τις εικόνες να απλώνονται σαν φέτες μπέηκον και να τσιτσιρίζουν στο καμένο λάδι του μυαλού, να μας πείθουμε ότι επουλωνόμαστε κάτω από τη ζέστη που μας τυλίγει σαν επίδεσμος…κι ο χρόνος να κυλάει αποχαυνωτικά… Χαράζοντας εαυτούς, παστώνοντάς τους με αρμύρα, αφήνοντάς τους εκτεθειμένους τρεις μήνες στον ήλιο, σε μια διαδικασία αλιπάστωσης να συντηρηθεί το λίπος μας μπας και βγάλουμε το δύσκολο χειμώνα που επέρχεται …
Να γδέρνουμε τον ισχνό μας χρόνο, να τεμαχίζουμε στιγμές, ν αποξηραίνουμε και να φτιάχνουμε τουρσί συναισθημάτων στο μυαλό μας , καβάντζα για την ‘’από Σεπτέμβρη ξανά μαζί ‘’ εποχή , όπου πρωταγωνιστές και κοινό οι ίδιοι θα ξανανοίξουμε με νέες προβολές των παλιών καλών μας προβλημάτων..

Αλλά! Ως τότε βλέπουμε ! Τέρμα οι ομφαλοσκοπήσεις !.. .
Άμα παραστρατεί η σκέψη κινδυνεύεις να πέσεις στην τρύπα μέσα σου . Και ναι , μπορεί όποτε κι αν με κοιτάξει η Ελλάδα, να την πληγώνει, αλλά στις πλαζ με επουλώνει… Γκρικ σάμμερ τάιμ είπαμε , με λίγκο κρασί , λίγκη ταλασσά και πολύ σεξ ον δε μπιτς .. Ειδικά αν στον ΄πάγο΄ της/του συντρόφου , προσθέσω μια πρέζα χυμό φαντασίας, 1.80 cm Russian ή Ukranian φλέιμ , κουνήσω με ..τέχνη το σέηκερ και αυτοσερβιριστώ σε υψωμένο κολονάτο ποτήρι!
Κυριολεκτικά φαντάστικ λέμε .. !

Τώρα μπορώ να επιστρέψω ήσυχος..

''Α ρε Κίμη μάστορα
μέσα στις εθνικές κι εσύ
α ρε Κίμη μάστορα
κοίμισες την Ανάσταση''


https://www.facebook.com/ioakim.papachronis
``````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````

από Σοφία Λαμπίκη

έτσι χαμηλόφωνα να σας πώ ένα λάθος που κάνουμε και μια ενθουσιαζόμαστε , μια πέφτουμε του θανατά στον αγώνα που κουτσά -στραβά κάνουμε;
τον εκλαμβάνουμε κάθε φορά σαν μια μάχη μια κι έξω που ή θα τους συντρίψει ή θα μας συντρίψει.
Δεν είναι έτσι.
Ο αγώνας μοιάζει με διελκυνστίδα.
Τραβάμε εμείς, τραβάνε κι αυτοί.
Καμιά φορά, τραβάμε εμείς και απότομα, αλλά επειδή οι απέναντι αντιστέκονται και δεν πέφτουν αμέσως στη λάσπη που μας χωρίζει , αφήνουμε το σκοινί κι αρχίζουμε να θρηνούμε.
Έτσι μετά, πρέπει να ξαναπιάσουμε το σκοινί απ΄την αρχική θέση, και να καταβάλουμε διπλή τριπλή προσπάθεια για να ξανατραβήξουμε τους απέναντι.
Μάλλον πρέπει μετά από κάθε πόντο που κερδίζουμε να σταθεροποιούμε τη θέση μας πριν ξανατραβήξουμε
..

````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````

από Γιώργο Αλεξάτο

Γιώργος Αλεξάτος:
Αυτό που δυσκολεύομαι να καταλάβω είναι το να θεωρούμε νίκη της κυβέρνησης -όπως ακριβώς το προβάλλει η ίδια- την ανατροπή της απόφασής της να κλείσει την ΕΡΤ. Προφανώς ο αγώνας συνεχίζεται για τη διασφάλιση των θέσεων εργασίας, αλλά ο κυβερνητικός τσαμπουκάς του αποφασίζομεν και διατάσσσομεν δεν πέρασε. Γιατί να μην το πούμε αυτό και στον κόσμο; Γιατί να μην πούμε πως οι αγώνες φέρνουν αποτελέσματα, αλλά αν δεν συνεχιστούν αυτά θα ανατραπούν; Και γιατί οι τρεις ήθελαν να διασωθεί το κυβερνητικό σχήμα; Τι έχουν να φοβηθούν, αν ισχύουν όλα αυτά τα μοιρολατρικά και ηττοπαθή που ακούγονται αδιάκοπα, είτε γίνονται αγώνες είτε όχι;

````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````
από Σπύρο Σούρλα

Κλείνει και το νοσοκομείο ''Σωτηρία''..Εκτός απο την μεγάλη του ιστορία ,αλλά και την προσφορά του,για μένα έχει και ενα ακόμα συναισθηματικό στοιχείο,μιάς και εκεί σε ενα εξαιρετικό τότε τμήμα ,ολοκλήρωσα την ειδικότητά μου πριν πολλάαα χρόνια..

Και τι σας νοιάζει κύριοι που θάλεγε και το νεοφιλελεύθερο κούτσουρο,όπως για τα μουσικά σύνολα άλλως τε,αρρώστησες ποτέ και νοσηλεύτηκες εκεί ε??ε ??



````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````
ΔΥΟ ΕΚΠΟΜΠΕΣ ΠΟΥ ΕΒΛΕΠΑ


ΕΛΛΗΝΩΝ ΔΡΩΜΕΝΑ

Εκατο ψυχές μοναχα
Θαλασσοδαρμενα βραχια
να μας λεει το αστερι,
ποτε θαρθει "καλοκαιρι"...


ΕΤ3
">

ΤΟ ΑΛΑΤΙ ΤΗΣ ΓΗΣ

ΕΤ1
Τωρα βραδυαζει
η καρδια μου μοιαζει
με θαλασσοπουλι,
στο αγριο μπουρναζι...
">
Ηταν η συγκεκριμενη μερα και ωρα που απαιτουσα αλλα πραγματα..
Ετυχε να βρεθω εκει...
Οταν ο πολιτισμος μας σταματα ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑΤΙΚΑ να διαδιδεται
και να τον διαδεχεται το ΜΑΥΡΟ , ηθελα μια συναυλια διαφορετικη ΡΟΖΑ...
Μια συναυλια αγανακτησης για τα σχολεια και τα νοσοκομεια που κλεινουν...
...για ΟΛΑ!!
Ο χωρος τουτος ιερος!
Οι καλλιτεχνες εκτος απο τις δημιουργιες τους, που ΝΑΙΙΙΙ τις κραταμε,
σε δυσκολους καιρους, ΑΝ ΘΕΛΟΥΝ μπορουν να επηρεασουν τους αποδεκτες ..
Δεν ξερω γιατι ημουν τοσο θλιμμενη ...
Εκεινο που ξερω ειναι οτι διανυουμε την πιο αναξιοπρεπη πορεια.. με εκπτωσεις αξιων ανθρωπιας , βιωνουμε την υποδουλωση μιας ΟΛΟΚΛΗΡΗΣ κοινωνιας που ηδη ασθμαινει ....
και μειναμε στο "χειροκροτημα" μιας βραδιας με καλλιφωνους τραγουδιστες που ΑΝ ΗΘΕΛΕ Ο ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ θα ηταν μια βραδια ...του ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ!!!!
Εχω προβλημα, θα γινω καλα και τοτε ισως αγαπημενε μου Θανο, θα μιλησω για το εργο σου ...και για τον ΑΛΚΑΙΟ που λατρεψαμε!
Οχι, δεν εχω τιποτα ΜΑΖΙ ΣΟΥ, με ΜΕΝΑ τα εχω...και θα ξαναχαμογελασω
γιατι η ΕΛΠΙΔΑ πεθαινει τελευταια.
Μιλω για το συγκεκριμενο TIME...
Eδω ενα κειμενο που μαρεσε... και το ξαναμοιραζω
...http://yianniskotsiras.blogspot.com/2...

Ω! πολιτεία του αμανέ στα τουρκοχώρια

μ' αυτές τις ρεματιές κι αυτά τα βράχια

μ' αυτά τα σπίτια δίπλα στο γιαλό

μ' αυτές τις μάνες με το κάρβουνο στα μάτια τους

θα `ρθει ο καιρός που θα φανούν οι κήρυκες

κι όχι μονάχα ψεύτες και ρουφιάνοι.
">




Στις ανθισμένες κερασιές
θα βρεις την κιβωτό σου.
Τέσσερις τοίχοι στις φωτιές
θα ταξιδέψουν τις νυχτιές
και το παράπονό σου.

Πάρε μια λέξη για να ζεις
και στρώσε τη ζωή σου.
Και φώναζε ολονυχτίς
που βρίσκει ο βασανιστής
νερό του παραδείσου.

Και πάρε χάντρες του Μαγιού,
πηλό της Ρωμιοσύνης
τάμα δεκαπενταύγουστου,
την όψη την κρυφή σπαθιού
και της δικαιοσύνης.

Και πάρε δεντρολιβανιά,
μυρτιά και πικροδάφνη.
Του Μακρυγιάννη τον καημό
και δεκαπεντασύλλαβο
να βρεις αρχή και άκρη.

Και πες τα λόγια τα παλιά
κι απ' όλους τους αγώνες.
Και πες αυτά που είναι θηλιά
κι ήταν μαράζι και σκαλιά
στους δίκοπους αιώνες.

">

ΜΠΕΡΤΟΛΤ ΜΠΡΕΧΤ
Πέντε Δυσκολίες για να Γράψει Κανείς την Αλήθεια
Α΄
Ακούμε: δεν θέλεις πια να δουλέψεις μαζί μας.
Γονάτισες. Δεν μπορείς άλλο να τρέχεις.
Κουράστηκες. Δεν μπορείς πια να μαθαίνεις καινούργια.
Ξόφλησες.
Κανείς δεν μπορεί να σου ζητήσει να κάνεις πια τίποτα.

Μάθε λοιπόν:
Εμείς το ζητάμε.

Σαν κουραστείς κι αποκοιμηθείς
Κανείς δεν θα σε ξυπνήσει πια να πει:
Σήκω, το φαΐ είν’ έτοιμο.
Γιατί να υπάρχει έτοιμο φαΐ;
Σαν δεν θα μπορείς άλλο να τρέχεις,
Θα μείνεις ξαπλωμένος. Κανείς
Δεν θα σε ψάξει για να πει:
Έγινε επανάσταση. Τα εργοστάσια
Σε περιμένουν.
Γιατί να ’χει γίνει επανάσταση;
Όταν πεθάνεις θα σε θάψουν
Είτε φταις που πέθανες είτε όχι.

Λες:
Πολύν καιρό αγωνίστηκες. Δεν μπορείς άλλο πια
ν’ αγωνιστείς.
Άκου λοιπόν:
Είτε φταις είτε όχι:
Σαν δεν μπορείς άλλο να παλέψεις, θα πεθάνεις.

Β΄
Λες: Πολύν καιρό ήλπιζες. Δεν μπορείς άλλο πια
να ελπίσεις.
Ήλπιζες τι;
Πως ο αγώνας θα ’ναι εύκολος;

Δεν είν’ έτσι.
Η θέση μας είναι χειρότερη απ’ όσο νόμιζες.

Είναι τέτοια που:
Αν δεν καταφέρουμε το αδύνατο
Δεν έχουμε ελπίδα.
Αν δεν κάνουμε αυτό που κανείς δεν μπορεί να μας ζητήσει
Θα χαθούμε.

Οι εχθροί μας περιμένουν να κουραστούμε.

Όταν ο αγώνας είναι στην πιο σκληρή καμπή του,
Οι αγωνιστές έχουν την πιο μεγάλη κούραση.
Οι κουρασμένοι, χάνουν τη μάχη.

http://www.stochastis.gr/Catalogue/sys_5dyskolies.htm



ΠΟΛΛΕΣ ΖΩΝΤΑΝΕΣ ΣΥΝΔΕΣΕΙΣ ΜΕ ΕΡΤ ....εδω:
http://rigasili.blogspot.gr/2013/06/blog-post_12.html
">

ακουγαμε Δευτερο τοτε...
ηταν Αυγουστος 2011 στη Ναξο
...

"Προς τη ΜΟΝΗ ..πάμε?
Τελευταια Κυριακη του Αυγουστου...του φετεινου περιεργου καλοκαιριου...σε χαιρετω με μια διαδρομη που απο παιδι μαρεσε ...με τη φωνη του τζιτζικα και ...τις δεκαδες ΕΛΙΕΣ..

Ακουγαμε Β Προγραμμα ...τ ο τ ε...
σπανια ηχογράφηση από το θεατρο Κεντρικο, με ολους τους Μεγαλους ,1961"


">




Κυριακή 16 Ιουνίου 2013

"Θελει νεκροι χιλιαδες να ναι στους τροχους" ........................

ΜΟΝΗ ΝΑΞΟΥ (από Mανώλη Μαστρογιαννοπουλο)

ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ



Σαββατο βραδυ, εδω με τα δεκατα μου ναμαι εκει με την ψυχη μου....
http://www.freequency.gr/

">



"Αυτά είναι τραγούδια,αυτά πρέπει να μαθαίνουν τα παιδία μας...ενα ποιήμα,ενα τραγούδι και μια ολόκληρη ιστορία ενος λαού....."

">

...
Πρόκειται για το πρώτο από τα «Σχόλια του Τρίτου»
το οποίο μεταδόθηκε την Κυριακή 30 Απριλίου 1978.

"Είναι το Τρίτο θα 'λεγα σαν αγορά υποδημάτων
για παιδιά που ακόμη δεν έχουν ενηλικιωθεί.

Είναι σαν σμήνος πελαργών ή μελαγχολικών περιστεριών.
Σαν ακροβάτες που κινούνται σε φανταστικά σχοινιά.
Σαν κέντημα γριάς από την Κρήτη.

Είναι φωταγωγός, φωτός αγωγός, προαγωγός,
άρχος, εξάρχον, ιδαλγός.

Κι όπως θα έλεγε ο Σουρής επιτυχώς:
«Το τρίτο τους ελέφαντες διώκει και τιμήν επιδιώκει» "
">

">

">

">
και ΑΙΕΝ Ο ΚΟΣΜΟΣ Ο ΜΙΚΡΟΣ, Ο ΜΕΓΑΣ !





ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ το φως και η πρώτη
χαραγμένη στην πέτρα ευχή του ανθρώπου
η αλκή μες στο ζώο που οδηγεί τον ήλιο
το φυτό που κελάηδησε και βγήκε η μέρα

Η στεριά που βουτά και υψώνει αυχένα
ένα λίθινο άλογο που ιππεύει ο πόντος
οι μικρές κυανές φωνές μυριάδες
η μεγάλη λευκή κεφαλή Ποσειδώνος

ΟΙ ΣΗΜΑΝΤΟΡΕΣ ΑΝΕΜΟΙ που ιερουργούνε
που σηκώνουν το πέλαγος σαν Θεοτόκο
που φυσούν και ανάβουνε τα πορτοκάλια
που σφυρίζουν στα όρη κι έρχονται

Οι αγένειοι δόκιμοι της τρικυμίας
οι δρομείς που διάνυσαν τα ουράνια μίλια
οι Ερμήδες με το μυτερό σκιάδι
και του μαύρου καπνού το κηρύκειο

Ο Μαϊστρος, ο Λεβάντες, ο Γαρμπής
ο Πουνέντες, ο Γραίγος, ο Σιρόκος
η Τραμουντάνα, η Όστρια

ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ το ξύλινο τραπέζι
το κρασί το ξανθό με την κηλίδα του ήλιου
του νερού τα παιχνίδια στο ταβάνι
στη γωνιά το φυλλόδεντρο που εφημερεύει

Οι λιθιές και τα κύματα χέρι με χέρι
μια πατούσα που σύναξε σοφία στην άμμο
ένας τζίτζικας που έπεισε χιλιάδες άλλους
η συνείδηση πάμφωτη σαν καλοκαίρι.

ΤΑ ΝΗΣΙΑ με το μίνιο και με το φούμο
τα νησιά με το σπόνδυλο καποιανού Δία
τα νησιά με τους έρημους ταρσανάδες
τα νησιά με τα πόσιμα γαλάζια ηφαίστεια

Στο μελτέμι τα ορτσάροντας με κόντρα φλόκο
Στο γαρμπή τ’ αρμενίζοντας πόντζα λαμπάντα
έως όλο το μάκρος τους τ’ αφρισμένα
με λιτρίδια μαβιά και με ηλιοτρόπια

Η Σίφνος, η Αμοργός, η Αλόννησος
η Θάσος, η Ιθάκη, η Σαντορίνη
η Κως, η Ίος, η Σίκινος

ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ στο πέτρινο πεζούλι
αντίκρυ του πελάγους η Μυρτώ να στέκει
σαν ωραίο οκτώ ή σαν κανάτι
με την ψάθα του ήλιου στο ένα χέρι

Το πορώδες και άσπρο μεσημέρι
ένα πούπουλο ύπνου που ανεβαίνει
το σβησμένο χρυσάφι μες στους πυλώνες
και το κόκκινο άλογο που δραπετεύει

ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ εορτάζοντας τη μνήμη
των Αγίων Κηρύκου και Ιουλίτης
ένα θαύμα να καίει στους ουρανούς τ’ αλώνια
ιερείς και πουλιά να τραγουδούν το χαίρε :

ΧΑΙΡΕ η Καιομένη και χαίρε η Χλωρή
Χαίρε η Αμεταμέλητη με το πρωραίο σπαθί

Χαίρε η που πατείς και τα σημάδια σβήνονται
Χαίρε η που ξυπνάς και τα θαύματα γίνονται

Χαίρε του παραδείσου των βυθών η Αγρία
Χαίρε της ερημίας των νήσων η Αγία

Χαίρε η Ονειροτόκος χαίρε η Πελαγινή
Χαίρε η Αγκυροφόρος και η Πενταστέρινη

Χαίρε με τα λυτά μαλλιά η χρυσίζοντας τον άνεμο
Χαίρε με την ωραία λαλιά η δαμάζοντας τον δαίμονα

Χαίρε που καταρτίζεις τα Μηναία των κήπων
Χαίρε που αρμόζεις τη ζώνη του Οφιούχου

Χαίρε η ακριβοσπάθιστη και σεμνή
Χαίρε η προφητικιά και δαιδαλική

ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ το χώμα που ανεβάζει
μιάν οσμή κεραυνού σαν από θειάφι
του βουνού ο πυθμένας όπου θάλλουν
οι νεκροί άνθη της αύριον

Μιας νυχτός Ιουνίου η νηνεμία
γιασεμιά και φουστάνια στο περιβόλι
το ζωάκι των άστρων που ανεβαίνει
της χαράς η στιγμή λίγο πριν κλάψει

ΤΑ ΚΟΡΙΤΣΙΑ η πόα της ουτοπίας
τα κορίτσια οι παραπλανημένες Πλειάδες
τα κορίτσια τ’ Αγγεία των Μυστηρίων
τα γεμάτα ως πάνω και τ’ απύθμενα

Τα στυφά στο σκοτάδι και όμως θαύμα
τα γραμμένα στο φως και όμως μαυρίλα
τα στραμμένα επάνω τους όπως οι φάροι
τα ηλιόβόρα και τα σεληνοβάμονα

Η Ερση, η Μυρτω, η Μαρινα
η Ελενη, η Ρωξανη, η Φωτεινη
η Αννα, η Αλεξανδρα, η Κυνθια

ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ το αναίτιο δάκρυ
ανατέλλοντας αργά στα ωραία μάτια
των παιδιών που κρατιούνται χέρι χέρι
των παιδιών που κοιτάζουνται και δε μιλιούνται
Των ερώτων το τραύλισμα πάνω στα βράχια
ένας φάρος που εκτόνωσεν αιώνων θλίψη
το τριζόνι το επίμονο καθώς η τύψη
και το μάλλινο έρημο μέσα στ’ αγιάζι

ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ το χέρι που επιστρέφει
από φόνο φριχτόν και τώρα ξέρει
ποιός αλήθεια ο κόσμος που υπερέχει
ποιό το "νυν" και ποιο το "αιέν" του κόσμου :

ΝΥΝ το αγρίμι της μυρτιάς Νυν η κραυγή του Μάη
ΑΙΕΝ η άκρα συνείδηση Αιέν η πλησιφάη

Νυν νυν η παραίσθηση και του ύπνου η μιμική
Αιέν αιέν ο λόγος και Τρόπις η αστρική

Νυν των λεπιδόπτερων το νέφος το κινούμενο
Αιέν των μυστηρίων το φως το περιιπτάμενο

Νυν το περίβλημα της Γης και η Εξουσία
Αιέν η βρώση της Ψυχής και η Πεμπτουσία

Νυν της Σελήνης το μελάγχρωμα το ανίατο
Αιέν το χρυσοκύανο του Γαλαξία σελάγισμα

Νυν των λαών το αμάλγαμα και ο μαύρος Αριθμός
Αιέν της Δίκης το άγαλμα και ο Μέγας Οφθαλμός

Νυν η ταπείνωση των Θεών
Νυν η σποδός του Ανθρώπου

Νυν Νυν το μηδέν

και ΑΙΕΝ Ο ΚΟΣΜΟΣ Ο ΜΙΚΡΟΣ, Ο ΜΕΓΑΣ !

Στίχοι:  
Οδυσσέας Ελύτης
Μουσική:  
Μίκης Θεοδωράκης


EKTAKTH ANAKOINΩΣΗ :

"Θελει νεκροι χιλιαδες να ναι στους τροχους" ........................
">
....................................
">

πατηστε εδω:http://www.newsit.gr/default.php?pname=Article&art_id=215595&catid=7
">



">

Τετάρτη 12 Ιουνίου 2013

'Hταν 11 του Ιούνη 2013

Είναι σαν να καίνε την Εθνική Βιβλιοθήκη

[του Κώστα Καναβούρη, ΑΥΓΗ, 12/6/2013]

Βράδυ της χτεσινής Τρίτης. Βρίσκομαι μέσα στο κτήριο της ΕΡΤ. Το κτήριο βουΐζει από την ίδια του την είδηση: Η ΕΡΤ κλείνει. Αυτό που δεν θα μπορούσε να διανοηθεί ούτε ο π
ιο διεστραμμένος φασιστικός νους σε συνθήκες πολιτειακής εκτροπής, δηλαδή χούντας, συνέβη τώρα και μόλις ανακοινώθηκε από το φαιό υποκείμενο που καμώνεται τον κυβερνητικό εκπρόσωπο, ενώ δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένα δουλικό. Ούτε καν ανδράριο του κόμματος της Ν.Δ., την οποία λείχει ακόμα και στον ύπνο του. Όχι. Ο Σίμος Κεδίκογλου είναι το ανερμάτιστο δουλάριο εξωθεσμικών συμφερόντων, είναι το φοβισμένο παράπτωμα της πολιτικής που μόλις ανακοίνωσε το κλείσιμο της ΕΡΤ. Το κτήριο βουΐζει. Προς το παρόν, ο κόσμος βρίσκεται στο συναίσθημα. Προσπαθεί να συνειδητοποιήσει το αδιανόητο. Η ΕΡΤ κλείνει. Είναι σαν να λέμε ότι βγάζουν έξω στην οδό Πανεπιστημίου όλα τα βιβλία της Εθνικής Βιβλιοθήκης και τα καίνε, διότι η λειτουργία της Βιβλιοθήκης είναι ασύμφορη, η συντήρηση των πολύτιμων θησαυρών της γραμμένης διήγησης της πατρίδος είναι ανασχετική της ανάπτυξης και η προσπάθεια των υπαλλήλων ατελέσφορη. Οπότε κάψτε τα. Και δώστε το κτήριο στο ΤΑΙΠΕΔ. Ίσως και το κτήριο των Προπυλαίων, αφού και το Πανεπιστήμιο είναι συφοριασμένο. Γιατί όχι και το κτήριο της Ακαδημίας; Αυτό ακριβώς συμβαίνει αυτή τη στιγμή στη χώρα: καίγεται το δικαίωμα της ενημέρωσης. Καίγεται το δικαίωμα στην πληροφορία, άρα καίγεται το ανθρώπινο και πολιτικό δικαίωμα στην αλήθεια. Κι αυτό είναι κάτι που υπερβαίνει κατά πολύ την ογκωμένη παλίρροια ζωής και ζωής των εργαζομένων που πρόκειται να καταστραφεί. Αν κλείσει η Εθνική Πινακοθήκη, δεν είναι που θα καταστραφεί ο Γύζης και ο Παρθένης μέσα στα ανήλιαγα υπόγεια, ούτε που θα χάσουν τη δουλειά τους οι υπάλληλοι του ιδρύματος. Είναι που θα χαθεί το όφελος της πρόσβασης προς την ελεύθερη όραση που μπορεί να δημιουργήσει τον κόσμο. Το ίδιο ακριβώς τιτρώσκεται με το κλείσιμο της ΕΡΤ: το δικαίωμα στην ελεύθερη ακοή, στην ελεύθερη διαπραγμάτευση της πληροφορίας, της αισθητικής και της μουσικής συγκρότησης του κόσμου. Του κόσμου του καθενός και του κόσμου όλων. Μια καταστροφή δηλαδή. Και αλοίμονο στην ελληνική κοινωνία, αν δεν προσλάβει ως καταστροφή το κλείσιμο της ΕΡΤ. Αλοίμονο αν δεν αντιληφθεί ότι πρόκειται για την απόλυτη εφαρμογή της χυδαιότητας που ονομάζεται “σωτηρία της χώρας”.

Το κλείσιμο της ΕΡΤ είναι έγκλημα καθοσιώσεως εις βάρος του ελληνικού λαού. Δεν υπάρχουν αστερίσκοι, δεν υπάρχουν σκιές, δεν υπάρχουν υποσημειώσεις: Όποιος δεν είναι εναντίον του κλεισίματος της ΕΡΤ, είναι εναντίον του ελληνικού λαού. Και εδώ δεν συμπεριλαμβάνονται μόνον οι δεδηλωμένοι εχθροί του, αλλά και οι ολιγωρούντες στην αντίθεση, την πεπραγμένη αντίθεση. Σήμερα, βράδυ Τρίτης κρίνονται όχι απλώς πολλά, κρίνονται όλα. Εδώ, στο κτήριο της ΕΡΤ, που βουίζει από ανθρώπους που προσπαθούν να αποτρέψουν την καταστροφή. Όποιος καταλάβει, κατάλαβε. Κι όποιος δεν καταλάβει, θα πάρει στον λαιμό του κι εκείνους που κατάλαβαν: στα μαγαζιά, στις βιβλιοθήκες, στα πανεπιστήμια, στα εργοστάσια, στις επιχειρήσεις, στις τράπεζες, στα καράβια, στα αυτοκίνητα, στα... παντού της δημοκρατίας που αναβλύζει μονάχα από την παραγωγή ελεύθερων ανθρώπων. Αυτή είναι η οικονομία της δημοκρατίας. Τα υπόλοιπα είναι οικονομία της δουλείας. Αυτό το κρίσιμο μπορεί να φωτίσει η ΕΡΤ. Και γι' αυτό κλείνει. Για το φως που δύναται παρούσα και για το σκοτεινό τεράστιο κέρδος της απουσίας της. Που στην παρούσα στιγμή είναι απαραίτητο. Δεν αποτιμάται σε χρήμα. Αποτιμάται σε νόμισμα απειλής, σε νόμισμα στανικού πειθαναγκασμού της κοινωνίας στην υποταγή. Το θέμα, λοιπόν, δεν είναι το νόμισμα. Το θέμα είναι το χρήμα. Γι' αυτό θέλουν να κλείσει η ΕΡΤ: για το χρήμα. Για το χρήμα της κίβδηλης συνεννόησης, για το χρήμα της κίβδηλης συναλήθευσης, για το χρήμα της αλληλίας που θα έχει ενταφιαστεί στον ομαδικό τάφο των κοινών πτωμάτων. Για το φοβερό χρήμα της παραχαραγμένης οικονομίας. Της παραχαραγμένης δημοκρατίας. Που κόβει το πληθωριστικό νόμισμα του συστήματος κατά το δοκούν.

Αυτό γίνεται απόψε, βράδυ Τρίτης, στο κτήριο της ΕΡΤ: το καινούργιο νομισματοκοπείο μιας κίβδηλης δημοκρατίας. Αλλά ποιος να το πει. Η ΕΡΤ κλείνει. Πείτε το εσείς.

http://www.avgi.gr/article/452761/einai-san-na-kaine-tin-ethniki-bibliothiki


"92 χρονών πιο φρέσκος νους από τους μισόχρονούς του. Τί πρότεινε; Γενικό μπλακ-άουτ σε όλα τα μέσα ενημέρωσης και να ενημερώνει μόνο η δημόσια ραδιοτηλεόραση ως φωνή του κόσμου της εργασίας. Και ταξική συμπαράσταση με συγκεντρώσεις παντού και απεργίες.
Αμ πως; Με δηλώσεις, ανακοινώσεις και ψηφίσματα θα πέσει η ακροδεξιά συμμορία; Όχι δα. Α, ρε γεροπατριώτη... Τα σέβη μου. "
">
">

"Το σκοτάδι παραμονεύει. Το φως είναι στα χέρια μας"

Κούρδος συγγραφέας και δημοσιογράφος ο Τζεμίλ Ντουράν. με αδούλωτο πνεύμα και περίσσια ανθρωπιά,....
">

"Ανόητε χαιρέκακε...

Στο δρόμο ακόμη 3.000 άνθρωποι.
Τέλος τα μεροκάματα για ακόμη 3.000 οικογένειες.
Λες πως σε ενοχλούσε που πλήρωνες 4€ το μήνα την ΕΡΤ στο λογαριασμό σου επειδή δεν την έβλεπες. Οπότε καλύτερα να την κλείσουν.
Για να το διευρύνω λίγο αυτό.
Κι εγώ δεν πήγα ποτέ στην Κάρπαθο αλλά τους δρόμους και από δικά μου χρήματα τους έκαναν. Να μην τους έκαναν λοιπόν αφού δεν τους είδα και ίσως να μην τους δω ποτέ.
Και το νερό που πίνει το παιδί σου στο δημόσιο σχολείο να το κόψουν.
Πληρώνεται και από μένα αλλά εγώ δεν έχω παιδί να πίνει από αυτό.
Γιατί να το πληρώνω λοιπόν;
Και τον Στρατό; Τον στρατιωτικό ποιος τον πληρώνει; Γιατί να τον πληρώνω αφού δεν είμαστε σε πόλεμο; Να τον καταργήσουν. Να τους απολύσουν όλους και άμα μας την πέσουν, βλέπουμε.
Και τους Πυροσβέστες. Να τους απολύουν το χειμώνα. Μόνο το καλοκαίρι να τους πληρώνω.
Γιατί; Άσε που άμα μένεις στην πόλη τι σε νοιάζει για το δάσος. Ας καούν όλα. Γιατί να πληρώνω κι εγώ που μένω στην πόλη;
Και το δημόσιο ιατρείο που φτιάχτηκε στη Λέρο, να μην το έκαναν ποτέ.
Αφού κι εγώ πλήρωσα γι αυτό και ίσως να μην το χρειαστώ ποτέ.
Και το σχολείο που έγινε στην Ορεστιάδα, να μην το έχτιζαν.
Γιατί να πληρώνω κι εγώ ένα σχολείο, που δεν θα δω ούτε εγώ, ούτε το παιδί μου.
Άσε που δεν έχω παιδί. Κι άμα δεν κάνω; Γιατί να πληρώνω εγώ για τις σπουδές των παιδιών;
Και το παιδί του γείτονα που σώθηκε από την άρρωστη καρδιά του στο δημόσιο νοσοκομείο;
Από τις ασφαλιστικές εισφορές που έδινα και εγώ, σώθηκε. Να μην σωζόταν.
Αφού δεν το γνώριζα και ίσως να μην το μάθω ποτέ.
Και αν σου φαίνονται υπερβολικά όλα αυτά, μην χαμογελάς γιατί είναι και αυτά στο πρόγραμμα.
Θα συμβούν και μάλιστα γρήγορα.

Η ΕΡΤ αγαπητέ χαιρέκακε δεν είναι ένα κανάλι.
Είναι άνθρωποι. Εργαζόμενοι.
Φίλοι. Γείτονες. Συμμαθητές. Γονείς. Συγγενείς.
Όπως ήταν οι χαλυβουργοί, οι εργαζόμενοι στα κλωστοϋφαντουργεία, στα ναυπηγεία,
οι χιλιάδες απολυμένοι σε ιδιωτικές εταιρίες που έκλεισαν.
Κι εσύ χαίρεσαι...
Να χαίρεσαι λοιπόν με την κατάντια σου.
Και να μην παραξενευτείς άμα αδιαφορήσω όταν απολυθείς.
Ούτε καν να διαμαρτυρηθείς.
Γιατί δεν θα αφορά εμένα η απόλυσή σου.
Δεν θα αφορά εμένα η εξόντωσή σου.

Είναι αδιανόητη η φίμωση της ΕΡΤ.
Είναι αδιανόητη αυτή η συμπεριφορά της κυβέρνησης.
Είναι αδιανόητη η δική σου απάθεια.
Είναι αδιανόητη αυτή η χαρά σου για την εξόντωση 3000 οικογενειών!
Κι όμως, εγώ δεν θα χαρώ με την δική σου εξόντωση.
Θα παλέψω για σένα ακόμη και την ώρα που εσύ χαίρεσαι με τον πόνο του άλλου.

Αλληλεγγύη στους εργαζόμενους της ΕΡΤ.
Αλληλεγγύη σε όλους τους εργαζόμενους.
Τους άνεργους, τους άστεγους.
Αλληλεγγύη σε όλους τους συνανθρώπους μας.
Κι αν δεν σε απασχολούν οι υπόλοιποι, σκέψου έστω το τομάρι σου.
Κάποια στιγμή θα χρειαστείς βοήθεια...
Ας έχεις κάπου να τη ζητήσεις...
Γιατί τότε δεν θα χαίρεσαι.

Ανόητε χαιρέκακε!

Γιάννης Κότσιρας"

http://yianniskotsiras.blogspot.gr/2013/06/blog-post.html

"Ο Γιάννης Κότσιρας ο Γ.Κ. είναι από τους μετρημένους στα δάχτυλα των δυο χεριών καλλιτέχνες που παίρνει σταθερά θέση στα χρόνια της τριετούς λαίλαπας και με σταθερό προσανατολισμό. Πιο ας πούμε "κραυγαλέα" αντίδρασή του ήταν η κατάθεση μήνυσης κατ' αγνώστων για το πογκρόμ βίας, τη χρήση χημικών και το εν ψυχρώ χτύπημα διαδηλωτή στο Σύνταγμα τον Ιούνη του 11.
Λίγοι, ελάχιστοι οι καλλιτέχνες με ξεκάθαρη και δηλωμένη δημόσια θέση υπέρ του κόσμου της εργασίας, ας μην λιθοβολούμε άδικα κάποιον από αυτούς..."
Να ας πούμε ένα απόσπασμα από κείμενό του προ δύο χρόνων, που μου είχε μείνει...

"Εμείς αλήθεια τι θα κάνουμε; Θα πούμε το δικό μας ΟΧΙ;
Θα τιμωρηθεί κανένας;
Ποιος θα πληρώσει τις χαμένες γενιές; Τις χαμένες ψυχές; Τα ματωμένα γκλομπ; Τα πληγωμένα απ
ό τα παράνομα χημικά, πνευμόνια;
Θα βγει κανείς να τους τσακίσει, να εξασφαλίσει για όλους φυλακή;
Θα βγει κανείς να κάνει λογιστικό έλεγχο στο χρέος, να μάθουμε επιτέλους, τι χρωστάμε, γιατί χρωστάμε, σε ποιον χρωστάμε και που πήγαν όλα αυτά τα χρήματα; Και φυσικά αν πραγματικά χρωστάμε; Κάτι για το οποίο, υπάρχουν σοβαρότατες αμφιβολίες ως προς την αναγκαιότητα και την νομιμότητα...
Θα βγει κανείς να κάνει αναθεώρηση του Συντάγματος και να άρει τις ασυλίες; Υπουργών, Βουλευτών, τραπεζιτών, τις μονιμότητες και όλα αυτά τα φασιστικά άρθρα;
Θα βγει κάποιος που να έχει πραγματική αγάπη γι αυτή τη χώρα, να την οδηγήσει στις δυνατότητές της;
Ή θα καθίσουμε σαν πρόβατα να ανεχτούμε για άλλη μια φορά τα απεχθή ψεύδη τους, μαζί με το απεχθές χρέος τους και τους απεχθείς συνεταίρους τους, να μας ξεζουμίζουν; Να μας προσβάλουν; Να μας διασύρουν παγκοσμίως;
Εγώ συνεχίζω να πιστεύω πως υπάρχουν ικανοί άνθρωποι.
Θέλω να πιστεύω πως αυτή τη φορά δεν θα τους περάσει...
Θέλω να πιστεύω, πως θα βρεθεί αυτός ο κάποιος ή αυτοί οι κάποιοι, που με εντιμότητα και χωρίς κομματικές σημαίες, κραυγές και υπεροψία, θα τους ξεμπροστιάσουν, θα τους τιμωρήσουν, θα τους στείλουν εκεί που ανήκουν και θα μάθουμε όλη την αλήθεια. Και για τα σύγχρονα εγκλήματά τους, αλλά και για τα παλαιότερα. Έτσι μόνο θα μπορέσουμε να πάμε ένα βήμα μπροστά.
Ίσως πιο δύσκολα στην αρχή και σίγουρα όχι αναίμακτα αλλά αργά, ταπεινά και σταθερά μπροστά...
Έχουμε δρόμο ακόμα σίγουρα γιατί υπάρχει ακόμα ένα μικρό ποσοστό συνανθρώπων μας που δεν έχουν καταλάβει τίποτα γιατί απλά δεν έχουν χάσει τίποτα. Όπως επίσης υπάρχει ακόμα ένα ποσοστό που έχει χάσει μόνο από το περίσσευμα. Όμως η συντριπτική πλειοψηφία του κόσμου έχει χάσει από το υστέρημα και από το μέλλον της και ένα μεγάλο ποσοστό, έχει χάσει τα πάντα..
Πείτε με ρομαντικό, αισιόδοξο, ουτοπιστή ή ότι άλλο θέλετε. Εγώ θα παραμένω έτσι και θα πιστεύω ότι η Ελλάδα, όταν καταρρεύσουν και τιμωρηθούν αυτοί οι ιστορικά, οικονομικοί, πολιτικοί και πολιτισμικοί εγκληματίες, θα ξαναβρεί την ταυτότητά της.
Όχι η Ελλάδα του καναπέ, του ρουσφετιού, του βολέματος, του σκυλάδικου, του φτηνού μεσημεριανάδικου και του ακριβού αυτοκινήτου, στο οποίο τόσο τόσο έξυπνα μας έθισαν και μας εκπαίδευσαν αλλά η Ελλάδα του πολιτισμού, της αλληλεγγύης, της φιλοξενίας, της εργασίας και της αληθινής Δημοκρατίας.
Μόνο έτσι θα είμαστε για πρώτη φορά, εμείς οι εξασφαλισμένοι...
Δεν θα κάτσω να κοιτάω αυτά που κάνει η πατρίδα μου για μένα. Θα κάνω εγώ πράγματα για την πατρίδα μου. Θα παλεύω, θα φωνάζω και θα ματώνω αν χρειαστεί.
Το ξέρω καλά. Μου το είπαν οι γονείς μου και οι παππούδες μου.
Μου το είπε και ο ποιητής.
Πως για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολλή, νεκρούς χιλιάδες και οι ζωντανοί να δίνουν το αίμα τους.
Το τέλος τους έρχεται σύντομα και θα είναι προετοιμασμένοι γιατί το ξέρουν.
Ας προετοιμαστούμε λοιπόν κι εμείς, για μια εξασφαλισμένη νέα αρχή.
Ας εξασφαλίσουμε κι εμείς λοιπόν το δικό μας ΟΧΙ. "

http://yianniskotsiras.blogspot.gr/2011/10/blog-post_24.html

και η

απάντησή του στην επίθεση που δέχτηκε από τον τηλεπαπαγάλο Κώνστα:

Απάντηση στον Χρήστο Κώνστα δημοσιογράφο του Alter για την παρέμβασή μου στην εκπομπή “Αθέατος Κόσμος” στις 25/10/2011.

"Αγαπητέ κύριε Κώνστα.

Κατ' αρχήν οφείλω να σας συστηθώ καθώς δεν με γνωρίζετε από ότι φαίνεται.
Ονομάζομαι Γιάννης Κότσιρας, είμαι τραγουδιστής, Έλληνας πολίτης και δεν φέρω καμία κομματική ταυτότητα. Γεννήθηκα το 1969 και εργάζομαι από τα 14 μου χρόνια άλλοτε ως σερβιτόρος, άλλοτε ως πωλητής, άλλοτε ως ηλεκτρολόγος και εργάτης σε εργοστάσιο και τα τελευταία 21 χρόνια ως τραγουδιστής. Το τελευταίο και ιδιαίτερα τα 21 χρόνια, δεν τα αγοράζεις, ούτε με ομόλογα, ούτε με δάνεια. Απλά τα κερδίζεις, με σκληρή δουλειά και με καθημερινή ψηφοφορία από τον κόσμο.
Πραγματικά απορώ πως συνδυάζετε την συμμετοχή μου στις μαζικότερες, μεταπολιτευτικά, διαδηλώσεις, με την υποστήριξή μου στην Ελλάδα των λαμογιών και των φοροφυγάδων.
Απορώ πως κατ' επέκταση συνδυάζετε τη συμμετοχή εκατοντάδων χιλιάδων αν όχι εκατομμυρίων ανέργων, συνταξιούχων, εργαζομένων με αυτούς.
Εντελώς πληροφοριακά δεν έζησα ποτέ από κοντά αυτή την Ελλάδα των λαμογιών, διότι λόγω ήθους και χαρακτήρα φρόντιζα πάντα να αποφεύγω τις “κακές” παρέες ακόμη και με επαγγελματικό κόστος και ακόμη όταν ήταν πολύ εύκολο και δελεαστικό να μετέχω σε αυτές. Ίσως να έπρεπε να απευθυνθείτε σε κάποιους άλλους που την ξέρουν καλύτερα και που λόγω της ιδιότητάς σας ως δημοσιογράφος σε οικονομικά θέματα, προφανώς θα τους γνωρίζετε καλύτερα.
Όμως αγαπητέ κύριε Κώνστα, ξεχνάτε θαρρώ, πως συνεχίζουμε να ζούμε στην Ελλάδα των λαμογιών και των φοροφυγάδων και όπως επίσης ξεχνάτε πως υπήρξε και η Ελλάδα χωρίς τα λαμόγια αλλά και ευελπιστούμε και στην Ελλάδα του μέλλοντος. Το εάν εσείς κρίνετε πως η Ελλάδα του μέλλοντος θα υπάρξει διατηρώντας τα ήδη υπάρχοντα λαμόγια και μόνο μέσα από τα λαμόγια της Ευρωπαϊκής ένωσης αλλά και της σημερινής διακυβέρνησης, αυτό είναι μια δική σας άποψη καθόλα σεβαστή. Εγώ πάλι επιθυμώ να οραματίζομαι την χώρα μου μακριά από υποθηκευμένες χώρες, λαμόγια, φοροφυγάδες, εθνικούς τοκογλύφους και οικονομικούς εγκληματίες.
Κανένας δεν μου απάντησε στην εκπομπή γιατί ενώ οι “τρελοί” οικονομολόγοι που υποστηρίζουν την έξοδο από το Ευρώ, έχουν πέσει μέσα σε όλες τους τις προβλέψεις, εσείς επιμένετε να θέλετε να πιστεύουμε σε μία Κυβέρνηση και μία τρόικα, που έχει πέσει εντελώς έξω σε ότι κι αν έχει πει και μας έχει πήξει στο ψέμα και την παραπληροφόρηση.
Κανένας δεν μου απάντησε γιατί η Κυβέρνηση κάνει ακριβώς αυτά που καταδίκαζε στις προεκλογικές της δεσμεύσεις. (ΔΝΤ,κουρέματα, δάνεια και πολλά πολλά άλλα)
Κανείς δεν μου απάντησε γιατί με αποφάσεις τους εξαθλιώνουν τις σημαντικότερες παραγωγικές μονάδες της χώρας όπως η αγροτική παραγωγή, η βαριά βιομηχανία, ο τουρισμός, το περιβάλλον και πολλά άλλα.
Κανείς δεν μου απάντησε για το θέμα της υποθήκευσης της Εθνικής Κυριαρχίας και του Εθνικού πλούτου της Ελλάδας, για δάνειο που αφορούσε σε τόκους και όχι στις πραγματικές ανάγκες της χώρας μου.
Κανείς δεν μου απάντησε τέλος για το θέμα των Γερμανικών αποζημιώσεων, του πετρελαίου, του φυσικού αερίου, του χρυσού και γιατί η Κυβέρνηση κάνει τα πάντα να μην τα εκμεταλλευτεί το Ελληνικό κράτος και γυρνάει το κεφάλι της αμέριμνα σε κάθε αναφορά προς αυτά και πολλές φορές αρνούμενη την ύπαρξή τέτοιων φυσικών πόρων.
Εάν όλα αυτά που ρώτησα, σας υποδηλώνουν την διάθεσή μου για συνέχιση και όχι όπως λέτε εσείς για επιστροφή, στο κράτος των λαμογιών τότε με συγχωρείτε αλλά ζούμε σε διαφορετικούς κόσμους.
"

.............................

">

............................

">

..........................

">



.....................



">

Της Δικαιοσύνης Ήλιε Νοητέ - Μίκης Θεοδωράκης

Στίχοι: Οδυσσέας Ελύτης
Συνθέτης: Μίκης Θεοδωράκης

Της δικαιοσύνης ήλιε νοητέ
και μυρσίνη εσύ δοξαστική
μη παρακαλώ σας μη
λησμονάτε τη χώρα μου

Αετόμορφα τα έχει τα ψηλά βουνά
στα ηφαίστεια κλήματα σειρά
και τα σπίτια πιο λευκά
στου γλαυκού το γειτόνεμα

Τα πικρά μου χέρια με τον Κεραυνό
τα γυρίζω πίσω απ' τον καιρό
τους παλιούς μου φίλους καλώ
με φοβέρες και μ' αίματα

Της δικαιοσύνης ήλιε νοητέ
και μυρσίνη εσύ δοξαστική
μη παρακαλώ σας μη
λησμονάτε τη χώρα μου
">

 του Βασίλη Ρόγγα

Για την ΕΡΤ θα είμαστε εκεί. Όπως όλα αυτά τα τρία χρόνια ήμασταν εκεί για τα σχολεία, για τα νοσοκομεία, για τα πανεπιστήμια, για τους εργαζόμενους στο μετρό, για τους αγρότες, τους λιμενεργάτες, για τους δασκάλους μας.

Εσείς ορίζεται ως εχθρό σας την κοινωνία. Εμείς ορίζουμε την κοινωνία ως τη μόνη που μπορεί να μας βγάλει από  τα σκατά που μας φέρατε.

«Χαράτσι» είπε ο Κεδίκογλου το αντίτιμο των 4 ευρώ το μήνα που δίνουμε για την ερτ ; Σοβαρά συνεργάτη της Ρούλας Κορομηλά;

Για το άλλο το χαράτσι που είναι παράνομο και προσβάλει τηνατομική ιδιοκτησία θα μας πεις; Μισακό με την τρόικα κατάντησες το σπίτι μας.

Εσείς ορίζετε ως ελεύθερη αγορά την αγορά που τα δίνει όλα στο Μπόμπολα, στον Αλαφούζο, στο Σάλλα, στο Μελισσανίδη, στο Λάτση, δηλαδή στους πιο κρατικοδίαιτους καπιταλιστές από καταβολής καπιταλισμού.

Εσείς ορίζετε πως χρέος της κοινωνίας είναι να υποταχθεί με χωρίς μισθούς ή με μισθούς πείνας.

Τίποτα δε σας χρωστάμε. Τίμιοι δουλευταράδες είναι το μεγαλύτερο κομμάτι των ελλήνων. Που μέχρι προχθές έρχονταν η εφορία σπίτι και τρέμαμε μη δεν τα δώσουμε κατευθείαν την επόμενη μέρα.

Κα μας λέτε κλέφτες εμάς; Να ρθείτε στο Περιστέρι να μας ρωτήσετε,στην Πετρούπολη αν αντέχουν οι μανάδες μας, αν αντέχουμε 6 μήνες απλήρωτοι.

Το σύμπαν θα σηκώσουμε τούμπα.

Κάνατε λάθος! Κάνατε λάθος από αλαζονία, από φόβο, από την τεράστια αλητεία σας και θα το πληρώσετε ακριβά!

Τι θαρρείτε δηλαδή πως θα σας αφήναμε επειδή απογοητευτήκαμε για λίγο καιρό; Να αλωνίζετε και να γαμάτε τις ζωές μας ακόμα περισσότερο;

Πόσους θα απολύσετε; Τι ακόμα μπορείτε να φορολογήσετε; Πόσα αγαθά κοινά, δημόσια, κοινωνικά, συλλογικά θα μπορούσατε να ξεπουλήσετε χωρίς να περιμένετε αντίδραση;

Κοκορευόσασταν μέχρι χθες πως ο ελληνικός λαός δεν αντιδρά και έχει καταλάβει ότι πρέπει να κάνει θυσίες.

Θα κάνει θυσίες. Θα θυσιάσει εσάς που είσαστε σάπιοι μέχρι το μεδούλι. Θα σας τσακίσει σήμερα και αύριο και μεθαύριο.

Μέχρι να φύγετε.

Ρε μαλάκες ξέρετε τι κάνατε; Προσβάλλατε -απρόβλεπτα πόσο πολύ και από εμάς- το περί δικαίου αίσθημα μας. Δε μας νοιάζει πια οτιδήποτε άλλο.

Ούτε ο μισθός, ούτε τα πανεπιστήμια που τα σκίζετε, ούτε τα χαράτσια σας.

Αυτή η απίθανη κυνικότητα σας μας κινητοποιεί, μας εξοργίζει, μας εξεγείρει.

Σήμερα, αύριο, μεθαύριο στους δρόμους θα είμαστε μέχρι να φύγετε. Και θα φύγετε με τόσο πάταγο που θα κάνουμε.



Ευχαριστούμε που μας κάνατε να λυσσάξουμε, πάνω που είχαμε αρχίζει να κουρνιάζουμε.

Στις καταγραφές των εξεγέρσεων μας θα σας μνημονεύουμε.
πηγη:

https://www.facebook.com/VasilisRongas