έχε το νου σου στο παιδί..




Παρασκευή 27 Δεκεμβρίου 2013

Ο ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΧΑΜΕΝΟΥ

">

.....................................................

Τής Λίλα Μήτσουρα
Τέλος χρονιάς. Τέλος του 2013. Πώς λέμε τέλος σαιζόν όλα στη μισή τιμή? Ε κάπως έτσι. Πάμε για απολογισμό? Πάρε χαρτί και μολύβι και πάμε να γράψουμε τι είχαμε, τι κερδίσαμε, τι χάσαμε. Πήρες? Πάμε λοιπόν να γράψουμε. Τώρα αν έχω κάτι ξεχάσει το συμπληρώνεις έτσι?

Λοιπόν, είχαμε ιατρική περίθαλψη, περίπου δηλαδή, αλλά είχαμε περισσότερο από αυτό που έχουμε τώρα. Γκρινιάζαμε πριν γιατί θέλαμε περισσότερα. Πάρε τώρα να έχεις. Δεν το λέω σε εσένα, σε μένα το λέω, μη παρεξηγηθείς πάλι που μιλώ σε δεύτερο ενικό.

Επίσης έχουμε άπειρα ράντζα στους διαδρόμους των νοσοκομείων, αυτό λιγάκι με μπερδεύει. Πού να το καταμετρήσω άραγε, στα συν ή στα πλην?

Κοίτα, βαριέμαι αυτήν την καταγραφή, θα τη σταματήσω. Θα στα πω στα γρήγορα ότι είχαμε μια καλύτερη κατάσταση στην υγεία, στην παιδεία, στην εργασία κ.λπ. κ.λ.π. εντάξει?

Είναι που η καταμέτρηση αυτή με μπερδεύει. Είχαμε, για παράδειγμα περισσότερους ζωντανούς ανθρώπους ανάμεσα μας, και τώρα έχουμε πολλούς νεκρούς. Απουσίες μετρώ πολλές, αναχωρήσεις καταγράφω ξαφνικές, απροσδόκητες, μαύρες. Αντικαταστήσαμε τους τη ζωή με τον θάνατο. Πού να το καταγράψω αυτό? Τι μέτρημα να κάνω?

Τι να σκεφτώ? Πόσους σκότωσαν από πολιτική εμπάθεια? Πόσοι πέθαναν από το κρύο, από ελλείψεις στα νοσοκομεία μας, από αναθυμιάσεις, από κατακλυσμό? Πόσα από τα παιδιά μας μετανάστευσαν?

Πόσες απουσίες πια να καταγράψουμε?

Αυτός ο απολογισμός φέτος, έβγαλε νύχια και ξεσκίζει σάρκες και ματώνει. Αίμα βάφει τα λόγια στο λευκό χαρτί. Μπλάβισε, μελάνιασε, όπως μπλαβίζει ο κρεμασμένος όταν σφίγγετε το σχοινί γύρω από το λαιμό του. Μάτωσε όπως αυτός που πηδάει από το μπαλκόνι του.

Θυμάμαι, το 2000, στην αλλαγή του αιώνα, τις φυσαλίδες της σαμπάνιας, τις κόκκινες σατέν κορδέλες που είχαμε ντύσει τις ζωές μας και τα όνειρα μας. Τα λευκά πουπουλένια συννεφάκια που ταξιδεύαμε, τα ιλουστρασιόν χαρτιά που τυλίγαμε τα πανάκριβα δώρα μας.

Και τώρα, το 2013, παξιμαδάκι άγλυκο, και πικρό καφέ. Μαζί και μόνοι μας, σε αυτό το φτωχό καφενείο που λέγεται Ελλάδα, μοιρολογάμε αυτά που χάσαμε, λέγοντας προφητείες για να ανεβάσουμε την ψυχολογία μας. Σαν να παραδεχόμαστε απλά ότι είμαστε ανίκανοι, να αλλάξουμε ότι δεν μας αρέσει.

Αφήνομαστε απλά και ήσυχα στα χέρια του μεγαλοδύναμου.

Θα δώσουμε και την τελευταία μας δεκάρα κάνοντας ένα πρωτοχρονιάτικο τραπέζι, προσπαθώντας να αναβιώσουμε το παρελθόν. Ίσως χρησιμοποιήσουμε και τα αμπαλάζ που κρύψαμε από το Μιλένιουμ, για να κρύψουμε την φτώχεια των ιδεών μας και των ονείρων μας. Θα ντυθούμε εντυπωσιακά με ότι έχει απομείνει στις ντουλάπες μας από τότε. Όλα στα κόκκινα. Μα τι άλλο χρώμα θα ταίριαζε καλύτερα σήμερα?

Και αν μας έχει ξεμείνει και σαμπάνια από τότε, θα την ανοίξουμε εντυπωσιακά, να κάνει θόρυβο ο φελλός που πετάγεται έξω, γιατί τι άλλο μπορεί να κάνει ένας φελλός? Θα μας γαργαλήσουν και λίγο την μύτη οι φυσαλίδες, και τσουγκρίζοντας θα αναφωνήσουμε όλοι μαζί!"

Η φτώχεια ρε! θέλει καλοπέραση!"

Και έτσι θα κλείσουμε μια ακόμα χρονιά. Ντυμένοι λουσάτα, αρωματισμένοι για να κρύψουμε τις βαριά δυσοσμία που αφήνει ο χάρος στο πέρασμα του, μεθυσμένοι αρκετά για να μη νιώθουμε και πολλά. Και με φτιαγμένο κεφάλι θα φωνάξουμε "ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ" και θα δεχτούμε το τέλος στο 2013.

Θα αποδεχτούμε απλά ένα τέλος που άλλοι έγραψαν.

Άλλοι έκαναν απολογισμό, νωρίτερα από μας ,και βρήκαν ότι ζητήσαμε πολλά. Μας βρήκαν ένοχους που θέλαμε καλύτερη ζωή και μας έστησαν στον τοίχο. Και μας τα πήραν όλα πίσω, όλα όμως. Αυτά που είχαν κερδιθεί με αγώνες αιώνων. Ακόμα και τα δώρα μας πήραν. Το δώρο της ζωής. Όλα δικά τους. Τώρα ο δικός μας απολογισμός είναι ο απολογισμός της χασούρας. Ο απολογισμός του χαμένου.

ΤΕΛΟΣ!

ΥΓ. Συγνώμη αν σας στεναχώρησα, αν σας χάλασα την διάθεση, αλλά σε αυτό το τραπέζι το γιορτινό, θα υπάρχουν πολλές άδειες καρέκλες. Πολλές αγχόνες θα είναι γύρω από το δέντρο το χριστουγεννιάτικο και δεν μπορώ να τις στολίσω με φωτεινά λαμπιόνια.



Δεν μπορώ να δω σαν πρωτοχρονιάτικο ντεκόρ το δρεπάνι του χάρου. ΜΕ ΣΥΓΧΩΡΕΙΤΕ!

">

http://sioualtec.blogspot.gr/2013/12/blog-post_5878.html

"Μαζεύω τα πεσμένα στάχυα να σου στείλω λίγο ψωμί, μαζεύω με το σπασμένο χέρι μου ότι έμεινε απ' τον ήλιο να σου το στείλω να ντυθείς. Έμαθα πως κρυώνεις...."

Νικηφόρος Βρεττάκος
">

Χρόνια πολλά, Χρόνια καλά, Χρόνια καλύτερα!

Τὰ πουλιὰ δέλεαρ τοῦ Θεοῦ
(ἀποσπάσματα «Διαλόγων»)

1
Νὰ γυρίζεις — αὐτὸ εἶναι τὸ θαῦμα -—
μὲ κουρελιασμένα μάτια
μὲ φλογωμένους κροτάφους ἀπ᾿ τὴν πτώση
νὰ γυρίζεις
στὴν καλὴ πλευρά σου.
Πεσμένος αἰσθάνεσαι
τὴν κόλαση ποὺ εἶναι ἡ αἰτιότητα
τὸ στῆθος ὡσὰν συστατικὸ τοῦ ἀέρα
τὰ βήματα χωρὶς προοπτική.
Κι ὅμως στὴ χειμωνιάτικη γωνία ὁ καστανᾶς
περιβάλλεται ἀπὸ σένα.
Κόψε ἕνα τραγούδι ἀπ᾿ τ᾿ ἄνθη
μὲ δάχτυλα νοσταλγικά.
Νὰ γυρίζεις — αὐτὸ εἶναι τὸ θαῦμα.

2
Θὰ περάσουν ἀποπάνω μας ὅλοι οἱ τροχοὶ
στὸ τέλος
τὰ ἴδια τὰ ὄνειρά μας θὰ μᾶς σώσουν.
Ἀγάπη μεῖνε στὴν καρδιὰ —
αὐτὸς ἂς εἶναι ὁ κανὼν τοῦ τραγουδιοῦ σου.
Μὲ τὴν ἀγάπη
Θὰ σηκώσουμε τὴν ἀπελπισία μας
Ἀπ᾿ τὸ ἀμπάρι τοῦ κορμιοῦ.
Δὲν εἶναι φορτίο γιὰ τὴ χώρα τῶν ἀγγέλων
ἡ ἀπελπισία.
Καὶ προπαντὸς
ἂς μὴν ἀφήσουμε τὴν ἀγάπη
νὰ συνωστίζεται μὲ τόσα αἰσθήματα...

3
Ἅπλωσε ἡ γαλήνη τὰ φτερά της
ὡσὰν ἀλησμόνητος κύκνος ὀνείρου
σ᾿ αὐτὰ τὰ ἔρημα νερά.
Κάτι νιώθω σήμερα
βλέποντας τὰ πουλιά.

4
Ἡ ἀγωνία μου ὑψώνεται,
ὡς τὰ ἐδελβάις ἄνθη.

5
Τὰ ὄνειρα βλαστοὶ στὸ στῆθος
κλήματα μέσ᾿ στὴν καρδιὰ
διαγώνια ἐκδικοῦνται τὸ χῶμα
σκοτώνοντας ἐμᾶς.
Νίκος Καρούζος



''Την πόρτα ανοίγω το βράδυ τη λάμπα κρατώ ψηλά να δούνε της γης οι θλιμμένοι να ρθούνε να βρουν συντροφιά
Να βρούνε στρωμένο τραπέζι σταμνί για να πιει ο καημός κι ανάμεσά μας θα στέκει ο πόνος του κόσμου αδερφός
Να βρούνε γωνιά ν' ακουμπήσουν σκαμνί για να κάτσει ο τυφλός κι εκεί καθώς θα μιλάμε θα ρθει συντροφιά κι ο Χριστός ''

Τασος Λειβαδίτης

">




''Κορίτσι που γράφει'' (1870, Victoria and Albert Museum, Λονδίνο)

"Η Γαλλίδα ζωγράφος Henriette Browne (ψευδώνυμο της Sophie de Bouteiller, 1829-1901), απέδιδε κυρίως εικόνες της Ανατολής στους πίνακές της, όπου ταξίδεψε πολλές φορές με τον διπλωμάτη σύζυγό της. Επηρεάστηκε όμως και από το κίνημα των Γάλλων Ρεαλιστών, και δημιούργησε αρκετά πορτρέτα που είναι ταυτόχρονα και σκηνές της καθημερινής ζωής, όπως αυτής της μικρής που διαβάζει και γράφει για το σχολείο, έχοντας τη συντροφιά ενός μικρού πουλιού έξω από το κλουβί του..."


">
Χρόνια πολλά, Χρόνια καλά, Χρόνια καλύτερα............


Ό,τι με κεντά,
ό,τι με πληγώνει,
αυτό με αγαπά,
αυτό με δυναμώνει!

">

Δευτέρα 23 Δεκεμβρίου 2013

Τα δικά μου "κάλαντα" για τη μαμά Ελλάδα..

"Εγώ μεγάλωσα σε γειτονιά που όταν ένα σπίτι είχε πόνο,πένθος,άρρωστο οι υπόλοιποι γείτονες σταματούσαν τις όποιες γιορταστικές τους εκδηλώσεις στα σπίτια τους, έστω και τις προγραμματισμένες, από σεβασμό στη θλίψη, στην αγωνία του γείτονα.
Θυμάμαι μια
φορά ότι είχα βάλει δυνατά το ραδιόφωνο την επόμενη της κηδείας μιας γειτόνισσας και ήρθε ο πατέρας μου και το χαμήλωσε αμέσως.
Η επίδειξη χαράς, κεφιού και ανεμελιάς δίπλα σε ανθρώπους που υποφέρουν είναι επίδειξη ανθρώπων χωρίς Παιδεία, και δεν εννοώ τίτλους σπουδών, αλλά αυτήν την λαϊκή σοφία της ανοχής στον δίπλα που πολλά χρόνια οδήγησε τους ανθρώπους να ζουν μέσα στην ελληνική κοινωνία.
Οι πομπώδεις εκδηλώσεις χαράς και γλεντιού δείχνουν ανθρώπους με μεγάλα κόμπλεξ κατωτερότητας.
Για αυτό θεωρώ χυδαία επίδειξη κακογουστιάς και αναισθησίας τα πλεκτά στα δέντρα.
Όπως εξάλλου και ΟΛΕΣ τις επιδεικτικές εκδηλώσεις χαράς και γλεντιού που πολλοί αυτές τις μέρες θα κάνουν.
Χαμηλώστε κι εσείς το ραδιόφωνο σας και ναι, χαρείτε τις μέρες χαμηλόφωνα, χωρίς να προκαλείτε, αφουγκραζόμενοι το λυγμό του δίπλα που δεν έχει και δεν δύναται." Sofia Lampiki


Χριστουγεννιάτικο μήνυμα!
Τι περιμένεις; Να σου φτάσει η χολή μέχρι το λαρύγγι;

Αγαπητέ συμπολίτη,
Σου αρπάζουν τις αποταμιεύσεις, σε διώχνουν από τη δουλειά και σου αυξάνουν τα χρέη για να μην μπορείς να πληρώσεις, να γίνεις οφειλέτης, «κόκκινος», για να σου πάρουν το σπίτι. Απλά μαθηματικά. Τι δεν καταλαβαίνεις;
Σε παραμυθιάσανε, ο ίδιος ο πρωθυπουργός και οι υπουργοί του, ο άγιος Σημίτης, και σε εξωθήσανε, τα δημοσιογραφικά παπαγαλάκια, να παίξεις τις οικονομίες σου στο Χρηματιστήριο. Την ώρα που οι ίδιοι ξεκοκαλίζανε τη χώρα, αγοράζοντας σάπια υποβρύχια και πουλώντας εθνική υπερηφάνεια στο Ολυμπιακό Στάδιο με τις φιέστες των δισεκατομμυρίων και τους ντοπαρισμένους αθλητές. Μόλις σου πήρανε τις οικονομίες με το κόλπο γκρόσο, προτού ξυπνήσεις, αρχίσανε να σου δίνουνε εύκολα και χαμηλότοκα δάνεια, για να μην καταλάβεις ότι είχες ήδη φτωχύνει. Πάρε για το σπίτι, πάρε για το αυτοκίνητο, πάρε για τα ψώνια, πάρε για τις διακοπές, πάρε για να μη σκοτίζεσαι, όλα πάνε καλά. Κι έτσι, παγιδεύτηκες οριστικά και αμετάκλητα. Μετά σε διώξανε από τη δουλειά σου ή σου μειώσανε το μισθό ή σου κόψανε τη σύνταξη, το επίδομα και το εφάπαξ. Σου βάλανε και τα χαράτσια, ενώ αυξήσανε όλα τα τιμολόγια κοινής ωφέλειας. Αναγκάστηκες να κλείσεις και το μαγαζί σου με τη λιτότητα και τους υψηλούς φόρους. Έχασες κι όποιο συμπληρωματικό εισόδημα ενδεχομένως είχες από νοίκια, αφού τα διαμερίσματα είναι ξενοίκιαστα ή οι ενοικιαστές δεν έχουν να πληρώσουν. Και τώρα, θα σου πάρουνε ό,τι έχεις και δεν έχεις. Και το σπίτι που μένεις, το αυτοκίνητο έχει ήδη παροπλιστεί από ένα περίπου εκατομμύριο ανθρώπους που έχουνε καταθέσει πινακίδες στις εφορίες, αλλά και το πατρικό σου στο χωριό. Ακόμα και το αγροτεμάχιο με τις κοτρόνες και τα γαϊδουράγκαθα που έχετε από πάππου προς πάππο, τώρα φορολογείται και σε χρεώνει μην μπορώντας ούτε να το πουλήσεις ούτε να το κατεδαφίσεις.
Φίλε συμπολίτη,
Σε εγκλωβίσανε πολύ άσχημα. Και με το νέο νόμο, κάνουν πολύ πιο εύκολη τη χρεοκοπία και το ξεπάστρεμα της περιουσίας σου. Αυτοί ξέρουν ότι δεν πληρώνεις δόσεις, γιατί έχασες πρώτα τις οικονομίες σου και μετά τη δουλειά σου ή μειώθηκε ο μισθός σου. Αυτοί το σχεδίασαν και σου το φόρεσαν ναρκώνοντάς σε κατάλληλα. Και σε εκβιάζουνε τώρα για να πληρώνεις δόσεις για μια αξία που δεν υπάρχει πια. Το διαμέρισμά σου κοστίζει το μισό απ’ ό,τι κόστιζε όταν το αγόρασες και πήρες το δάνειο. Για οκτώ χιλιάδες πουλήθηκε ένα δυάρι στο κέντρο της Αθήνας, χτες. Και τώρα, αυτά που χρωστάς στις τράπεζες είναι πολύ πάνω από την πραγματική αξία του ακινήτου σου. Κι αν δεν κλατάρεις απ’ αυτό, από την ανεργία ή το μειωμένο εισόδημα, σου επιβάλλουν και φόρους πάνω στην εικονική αξία του ακινήτου για να μην μπορείς να τους πληρώσεις. Ο σκοπός τους δεν είναι πληρώσεις. Μερικές φορές διαμαρτυρόμαστε, καταγγέλλουμε την κυβέρνηση και τις απευθύνουμε το λόγο, λέγοντας, μα δεν μπορεί ο κόσμος να το πληρώσει! Μα, ο στόχος είναι αυτός! Να μην μπορείς να πληρώσεις. Ο σκοπός είναι προφανής. Το 10% που βάζουν σαν φόρο, είναι στην πραγματικότητα 20% αφού μπαίνει στην πλασματική αξία, και το 20% είναι 40% και το 30% είναι 60%, αφού η πραγματική αξία είναι στο μισό απ’ αυτήν στην οποία υπολογίζεται ο φόρος και το πρόστιμο. Δηλαδή, εντελώς εξοντωτικά είναι τα μέτρα και τα ποσά. Κι άμα δεν μπορείς να τους πληρώσεις, σου επιβάλλουν ένα τρομακτικό πρόστιμο, ώστε σίγουρα να σε γονατίσουν ολοκληρωτικά και να σου πάρουν το ακίνητο. Κι αν δεν φτάνει η πραγματική του αξία στον πλειστηριασμό για να ξοφλήσεις τα χρέη που σου έχουν δημιουργήσει, θα σου πάρουν κι ό,τι άλλο έχεις, δηλαδή, τα πάντα. Όπως στην Ουκρανία και την Ισπανία, θα μπουκάρουν στην κατοικία σου με πάνοπλους αστυνομικούς, κι αν δεν τους ανοίγεις την πόρτα, με ηλεκτρικά πριόνια θα κόβουν την πόρτα ασφαλείας για να σου πάρουν την τηλεόραση, το play station, το ψυγείο και το φούρνο μικροκυμάτων, έναντι. Και μαζί με τα υπόλοιπα, που θα σου αφήσουν γιατί τους είναι άχρηστα, στρώματα, ρούχα, κουζινικά, σχολικά βιβλία και… τα παιδιά σου, θα σε πετάνε στο δρόμο. Άστεγο. Χωρίς οίκτο, και με το νόμο τους. Και με την ψήφο σου!
Οι «οικογένειες» σαν του βουλευτή, υπουργού και αντιπροέδρου της Βουλής, που του σπάσανε τα γραφεία οι αναρχικοί, διαχειρίζονται με τις «εισπρακτικές» συμμορίες τους την εκτέλεσή σου. Ανήκουν, μαζί με αστυνομικούς και δικαστικούς υπαλλήλους, στην ομάδα των δημίων. Σαμαράδες, Βενιζέλοι, Στουρνάρηδες, Προβόπουλοι κ.λπ., μεσάζοντες των διεθνών τοκογλύφων, κάνουν τις προγραφές. Και, κατά περίπτωση, οι Δημαρίτες κρατάνε φανάρι. Με το νόμο, αλά Χίτλερ. Δεν χρειάζεται καν να σου καρφιτσώσουν ένα σήμα στο πέτο, όπως έκαναν στους ομοφυλόφιλους, τους τσιγγάνους, τους κομμουνιστές, τους επαίτες και τους Εβραίους, οι ναζί. Ο στιγματισμός που σε οδηγεί στην εξόντωση, σήμερα γίνεται ψηφιακά.
Κι εσύ, τι κάνεις; Θα τους στείλεις κατά διαόλου ή θα τους ξαναψηφίσεις; Για την πατρίδα, έτσι και αλλιώς, μερικές φορές μου δίνεις την εντύπωση, ότι δεν σε νοιάζει, κι αυτοί ξεπουλούν τα πάντα, ενέργεια, επικοινωνίες, νησιά, αεροδρόμια, λιμάνια, ακόμα και το νερό που πίνουμε! Αλλά δεν σε νοιάζει ούτε για τα παιδιά σου; Ούτε για τα αδέρφια σου; Ούτε για τη μάνα και τον πατέρα σου; Θα υπερασπιστείς ό,τι έχει απομείνει από την αξιοπρέπειά σου ή θα θαφτείς στα ερείπια της δουλικότητας και της μαλακίας σου; Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα!
Αγαπητέ συμπολίτη, καλά Χριστούγεννα!
Στέλιος Ελληνιάδης
(Στο Κόκκινο 105,5, Κυριακή 22 Δεκ. 2013, 12 μεσημέρι)
https://www.facebook.com/stelios.elliniadis


ΠΑΡΑΜΟΝΕΣ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ 2013...
Τα δικά μου κάλαντα για τη μαμά Ελλάδα..





"Πού να 'βρω τέσσερα σπαθιά και μιά λαμπάδα στη γροθιά

Φωτιά να βάλω σήμερα και να τον κάψω σίγουρα

τον κόσμο αυτό που αγάπησα και μ' άφησε και σάπισα

Και σάπισα.."

Στίχοι:Νίκος Γκάτσος
Μουσική:Σταύρος Ξαρχάκος
Ερμηνεια:Νίκος Δημητράτος

Πού να `βρω τέσσερα σπαθιά
και μια λαμπάδα στη γροθιά
φωτιά να βάλω σήμερα
και να τον κάψω σίγουρα
τον κόσμο αυτό που αγάπησα
και μ' άφησε και σάπισα

Στης πίκρας τα ξερόνησα
το δάκρυ μου κοινώνησα
και στης ζωής τη φυλακή
που δεν υπάρχει Κυριακή
ποτέ μου δε λησμόνησα
τη μοναξιά τη φόνισσα

Κι εσύ που ήρθες μια βραδιά
να μου ζεστάνεις την καρδιά
με πέταξες αλίμονο
στο μαύρο καταχείμωνο
με πρόδωσες και μ' έφτυσες
ήσουν χαρά και ξέφτισες

Πού να `βρω τέσσερα κεριά
και στην ψυχή μου σιγουριά
φωτιά να βάλω γρήγορα
και να τον κάψω σήμερα
τον κόσμο αυτό που αγάπησα
και μ' άφησε και σάπισα

και σάπισα, αγάπησα, αγάπησα, και σάπισα...

από την ταινία "Ρεμπέτικο"




Γράφει ο Καθηγητής Γιώργος Πιπερόπουλος
Έρχονται την Τετάρτη 25 Δεκεμβρίου 2013 τα Χριστούγεννα και την επόμενη Τετάρτη η Πρωτοχρονιά του 2014.
Έρχονται στο νου θύμησες παλιές, αναμνήσεις από άλλα Χριστούγεννα και άλλες πρωτοχρονιές, τότε που μας έλειπαν τα χρήματα και τα «λούσα» που τώρα μας τα παίρνουν πίσω, αλλά περίσσευαν η ανθρωπιά και η αξιοπρέπεια!..

Μια φορά και έναν καιρό στη Θεσσαλονίκη, είχαμε στο Διοικητήριο μια «μαρμάρινη» αλάνα που καταστράφηκε αλλά, δυστυχώς, τα αρχαία που αποκαλύφθηκαν ΔΕΝ αποτελούν επισκέψιμο χώρο.
Και απέναντι από την Αγγελάκη, είχαμε μια «χωματένια» μεγάλη αλάνα όπου, όπως κάναμε και στη «μαρμάρινη» του Διοικητηρίου, κλωτσούσαμε τη μπάλα, παίζαμε κρυφτούλι, αμάδες και μακριά γαϊδούρα…
Μια φορά και ένα καιρό είχαμε τους φίλους και τους κολλητούς να λέμε τα μυστικά μας, να μοιραζόμαστε χαρές που έτσι διπλασιάζονταν και λύπες που μειώνονταν επειδή τις βγάζαμε από το στέρνο με δάκρυα στα μάτια..
Μια φορά και έναν καιρό τα είχαμε αυτά για να παίζουμε σε παρέες εμείς τα παιδιά γονιών που ΔΕΝ είχαν λεφτά ούτε αυτοκίνητα αλλά εμείς είχαμε όνειρα πολλά!...
Γιατί τώρα πια, όχι μόνο στην πάλαι ποτέ τη δικιά μας τη «νυφούλα του Θερμαϊκού», την ανοιχτόκαρδη, γενναιόδωρη και τόσο φιλόξενη «φτωχομάνα» Θεσσαλονίκη, αλλά σε ολάκερη την αγαπημένη και μοναδική μας ελλαδική επικράτεια με το παρατσούκλι της «Ψωροκώσταινας» σε εποχές που έδεναν τα σκυλιά με τα…λουκάνικα, τώρα πια δεν έχουμε ούτε αλάνες, ούτε παρέες παιδιών, ούτε κρυφτούλι και κυνηγητό, ούτε φίλους.
Μας τύλιξε μια απέραντη μοναξιά, πνιγόμαστε σε εθνική κατάθλιψη, αναιρούμε την ύπαρξή μας σε αριθμούς απίστευτους για Έλληνες και Ελλάδα, δεν λέμε καλημέρα ή καλησπέρα, δεν κοιτάμε ψηλά αλλά ούτε καν σε επίπεδο ματιών τους ανθρώπους που έρχονται από απέναντί μας!
Θεέ μου, τί κρίμα!...
Εντάξει, μη με μαλώνεις παλιέ μου συμμαθητή γιατί εσένα δεν σε έχω απλά και μόνο καλό γείτονα και φίλο, σε καμάρωνα πάντα γιατί ήσουν μερακλής, άτομο με ευαισθησίες, τεχνίτης πρώτος και με χέρια επιδέξια, και ας μου θυμώσεις που «βγάζω τα εν οίκω, εν δήμω…»!
Δεν είναι πρόθεσή μου, σήμερα, να παραμυθιάσω εσένα και τους καλούς παλιούς συμμαθητές, φίλους και γείτονες που αφού κάνατε το μεράκι σας επάγγελμα σταδιοδρομήσατε όπως και εμείς που πήγαμε σε Πανεπιστήμια και ΚΑΤΕΕ εντός και εκτός των συνόρων της Πατρίδας μας.
Αντίθετα, καθώς μοιραζόμαστε το καφεδάκι εδώ στην Αγγελάκη τώρα πια ΟΛΟΙ συνταξιούχοι, αλλά όχι απόμαχοι, μετράμε ευρώ – ευρώ τις κουτσουρεμένες συντάξεις, μετράμε τα χρόνια που μας παραμύθιαζαν πως θα γινόμασταν όλοι μας πλούσιοι, βλέπουμε ταλαιπωρημένους άγνωστους συνανθρώπους να ανοίγουν τους σκουπιδοτενεκέδες και να ανασύρουν ότι έχει κάποια αξία…
Μαζί με τις ευχαριστίες μου για την συνέχιση της παρέας με καφεδάκι και την καλοσυνάτη φιλοξενία των απλών μου σκέψεων και συναισθημάτων θέλω να σταθώ στο μεστό νοημάτων θέμα της προσπάθειας να γεμίσουμε τη μοναξιά του σύγχρονου Έλληνα, να μετριάσουμε την θλίψη, να δώσουμε όσο μπορούμε μια αχτίδα ελπίδας στα παιδιά και στα εγγόνια μας…
«Επικοινωνώ άρα…υπάρχω», έλεγε η παλιά μου εκπομπή στην ΕΡΤ-3, εκείνη όπου προσπαθούσα για μερικά χρόνια να υπογραμμίσω (εάν μπορεί κανείς να υπογραμμίσει τον προφορικό λόγο) ότι ο δρόμος προς τη μοναξιά είναι στρωμένος με υποσχέσεις για ανεξαρτησία, αυτοδυναμία, προσωπική επάρκεια και αποκοπή από τον ομφάλιο λώρο της…παρέας.
Ο δρόμος που μας υποσχέθηκαν και μας έπεισαν να ακολουθήσουμε με τις γνωστές τακτικές ‘πλύσης εγκεφάλου’ της συγχορδίας των ΜΜΕ με περισσή δεξιοτεχνία μεγιστοποιούσε την ‘δήθεν απελευθερωτική» από την καταπίεση μικρόψυχη έννοια του ΕΓΩ ελαχιστοποιώντας την μεγαλόψυχη έννοια του ΕΜΕΙΣ…
Και δεχθήκαμε με την κλασική μας καλοπροαίρετη ελληνοπρεπή αφέλεια την πλύση εγκεφάλου επιλέγοντας ως «παρέα» όχι ανθρώπους και μικρά κατοικίδια ως εκπροσώπους της φύσης αλλά, με τη σαγηνευτική μας τηλεόραση που τα κατάφερε να μας αποκοιμίσει «μοναχικούς», με την εικονική πραγματικότητα της «ανύπαρκτης» παρέας…
Πριν μια δεκαετία είχαν καταγραφεί σχεδόν 72,000 συνάνθρωποί μας να ζούνε μοναχοί μόνο στο πολεοδομικό συγκρότημα της…φτωχομάνας!
Για την Αθήνα και το λεκανοπέδιο γενικότερα, δεν τολμώ να αναφέρω τους αριθμούς γιατί είναι μαχαιριές στην ανθρώπινη καρδιά.
Αλλά και η επαρχία μας, δυστυχώς, δεν πάει πίσω!
Μια γυάλα, ένα ενυδρείο, ένα μικρό ζωάκι σίγουρα δεν ήταν και δεν θα μπορούσε να είναι τα πλέον επιθυμητά υποκατάστατα του φίλου ή της παρέας αλλά με τη φτώχεια που μας δέρνει και τα «κατοικίδια» έγιναν απρόσιτα.
Όμως, παλιέ μου συμμαθητή και φίλε μιας ζωής, θα το πω σε σένα και όλη την παρέα μας εδώ στην Αγγελάκη όπως το είπα και στην ελληνική «μπλογκόσφαιρα» που με φιλοξενεί χρόνια τώρα…
Κάποτε λέγαμε, «δείξε μου το φίλο σου να σου πω ποιος είσαι» αλλά τώρα έχω προτείνει «κοίτα τον φίλο σου για να δεις ποιος είσαι…»
Και στους λίγους που ακόμη αντέχει η τσέπη τους για να το έχουνε, θα πως «δείξε μου το κατοικίδιο που διάλεξες για απλή όμορφη συντροφιά» και θα σου πω ποιες ευαισθησίες σε διακρίνουν, πόσο ανθρώπινος είσαι, πόσο κοντά θες να είσαι στη φύση εσύ και τα παιδιά σου, καθώς έχεις μπουχτίσει από άσφαλτο, και πλακάκια πεζοδρομίου και, νοσταλγικά, θυμάσαι αλάνες, κρυφτούλι, τη μακριά γαϊδούρα, λάσπες στο δρόμο και τα σκυλιά που τα έδεναν με…λουκάνικα…
Δεν μπορούμε να γυρίσουμε πίσω, και δεν θα το συμβούλευα ακόμη και εάν είχαμε τη δυνατότητα πρόσβασης σε μια «μηχανή χρόνου».
Πέρα από την ανέχεια, όχι την σημερινή «κακιά φτώχεια» στην Ελλάδα της τρόικας που ξεπερνά τη στέρηση χρημάτων και αφορά σε συναισθήματα, αξίες και πολιτισμό, στις δεκαετίες του ’50 και του ’60 η «παρέα», τα «κουτούκια» και «πάρτι ρεφενέ σε διαμερίσματα με μωσαϊκά» μας κρατούσαν δεμένους στην πραγματικότητα της ζωής με σάρκα και οστά.
Ζούμε πια σε ένα «χρεοκοπημένο» Κράτος, σε μια ρημαγμένη Οικονομία σε έναν κόσμο που γέμισε πλαστικά και εικονική πραγματικότητα ψηφιακής μορφής χωρίς…σάρκα και οστά, χωρίς τη χαρά και τον πόνο της ζωής, των ανθρώπινων συναισθημάτων, του έρωτα, της αγάπης, του κουτσομπολιού.
Μου λένε, καλόπιστα θαρρώ, μερικοί να γίνουμε Βουλευτές και να πάρουμε εμείς τους θώκους εξουσίας…
Απαντώ να το ξεχάσουνε, δεν γίναμε όταν ήμασταν νέοι και τώρα πια δεν βοηθά η ηλικία μας, ξευτελίστηκε αυτή η έννοια και ο ρόλος!...
Να ξαναγίνουμε, όμως, φίλες και φίλοι ΣΥΝΑΘΡΩΠΟΙ!...
Συγκάτοικοι, συμπολίτες, συνοδοιπόροι, συμμέτοχοι στις χαρές και τις λύπες του γείτονα…
πηγή: https://www.facebook.com/AnemosAntistasis?ref=stream



ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΔΙΑΒΑΣΑ ..
Η ΑΠΟΛΥΤΗ ΚΤΗΝΩΔΙΑ: http://www.zoosos.gr/article/4928/ten-espase-sto-xulo-ten-ehose-se-tsouvali-kai-ten-petaxe-zodane-sta-skoupidia

KΑΛΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ..



">

«εγώ κι εσύ και τα εκατομμύρια τιποτένιοι σαν και σένα και σαν εμένα.Υποκριτές, φιλόδοξοι, μικρόψυχοι, εγωιστές, δειλοί εμείς κρατάμε μες στα ένοχα παράφορα τούτα χέρια τις τύχες του κόσμου. Να το θυμάσαι αυτό». Τασος Λειβαδιτης

Πέμπτη 19 Δεκεμβρίου 2013

ΚΑΖΑΜΙΑΣ 2014

ΚΑΖΑΜΙΑΣ 2014

Χειμώνας. Αιθάλη από καμένα όνειρα σκεπάζει τον άδειο ορίζοντα.

Για το δικό τους λίπος… πεθαίνουνε οι άλλοι: Χιλιάδες θύματα από την εισαγωγή στις ευρωπαϊκές αγορές του ναρκωτικού της αδηφάγας απληστίας, που οδηγεί τους χρήστες να θέλουν να σπαράξουν ακόμα και τα απομεινάρια απ’ τις ζωές των άλλων. Οι διεθνείς παραγωγοί της πρέζας και τα βαποράκια τους πολιτικοί, θεωρούν ότι θα κάνει πολύ καλό στη δουλειά τους, στηριζόμενοι στη κλασσική πεποίθηση των διακινητών ναρκωτικών ότι αφού κάποιοι πεθαίνουν απ’ αυτό, θα αποδειχθεί πολύ προσοδοφόρο. Κανείς υπεύθυνος δημόσιος λειτουργός δεν αυτοκτονεί, παρά το γεγονός ότι πολλές δημόσιες τουαλέτες που λειτουργούν, εάν οι ίδιες είχανε συνείδηση, θα ντρέπονταν να παραμένουν τόσο βρώμικες.

Κήνσορες και θεράποντες , υμνητές της πράσινης -σε βαθμό σήψης- ανάπτυξης, μας συμβουλεύουν να καλλιεργήσουμε φωτοβόλους μύκητες εντός των οικιών μας, ως φθηνή λύση στο πρόβλημα του γενικευμένου σκοταδιού. Ο Σαμαράς, το παίρνει πάνω του (το θέμα και το απορρέων κύρος) και προσφέρει λύση, χαρίζοντας από ένα βαζάκι πυγολαμπίδες στα νοικοκυριά με κομμένο ρεύμα.

Οι βουλευτές, αντί για το Σαμάρι χτυπούνε το γαϊδούρι και επικυρώνουν μαριονετικά κάθε δουλειά που κλείνεται με την τρόικα, με αποτέλεσμα να κλείνουν -ως ένα είδος κατοχικών αντιποίνων- χιλιάδες δουλειές. Η κραυγή του Μουνχ είναι το πρόσωπο του επαγγελματία της χρονιάς. Απ’ την άλλη, θάλλουν δουλειές όπως «ειδικός στους ευφημισμούς», «επεξεργαστής ψυχών», «συλητής τάφων» και άλλες συναφείς. Οι πλουτοκράτες βυθίζονται ακόμα περισσότερο στην ασφάλεια της χλιδής τους και περιφέρονται –δίχως να τους φοβίζει τίποτα- ανεμπόδιστοι στα μεγάλα σαλόνια, μη δίνοντας δεκάρα τσακιστή, έχοντας πάρει ως και τις δεκάρες τσακισμένων.


Ανοιξη… που πάντοτε θα έρχεται για τους βολεμένους

Σε μια διηνεκή Αποκριά, ντυμένοι πρόβατα διεγείρουμε απλώς τις ορέξεις των βιτσιόζων Ευρωπέων -με την καταγραμμένη κλίση στη κτηνοβασία- που καταφθάνουν σε ορδές για έναν οικονομικοπολιτικό σεξοτουρισμό

Σύνοδος κορυφής: οι αντιπρόσωποι των ελληνικών συμφερόντων επιδεικνύουν άριστα αντανακλαστικά, κυρίως του πρωκτικού, δηλαδή την επαρκή φοβική συστολή του σφικτήρα στη προοπτική εισόδου ενός προικισμένου από τη φύση (του συστήματος) γερμαναρά
Η τρόικα προτείνει να δίνονται τα εφάπαξ με τη μορφή τριφυλλιού, κάθε Μάη, για όσους καταφέρουν να επιζήσουν μετά από 40 χρόνια γαϊδουρινής εργασίας…

Ομαδικά όργια απολύσεων: Διεγερμένοι, ακόρεστοι κεΦαλλοκράτες, οργανώνουν πάρτι για την πάρτη τους, εξαναγκάζοντας σε παθητική συμμετοχή τους εργαζόμενους και με ερεθισμένα φαλλικά χέρια διεισδύουν στις γυμνές ψυχές που βογγάνε σιωπηλά από βαθύ πόνο

Το χαράτσι ονομάζεται Α.Β.Π.Π.Τ.Φ (Αυτοαναιρούμενος βρόχος που πνίγει τους φτωχούς): για να απαλλαγείς απ’ το χατζάρι των ακινήτων, πρέπει να έχεις τεκμαρτό εισόδημα μικρότερο από 6000 ευρώ, αλλά το ίδιο ένα ακίνητο τεκμαίρει αυτομάτως ότι έχεις εισόδημα άνω των 6.000

Τίθενται σε διαθεσιμότητα 10εκ. φύλακες άγγελοι. Λόγω περιορισμένου αριθμού γιατρών, κάθε ασθενής υποχρεούται, πρωτοβάθμια, να αποδείξει σε επιτροπή των δανειστών ότι χρήζει περαιτέρω θεραπείας. Ο ηδονισμένος παίρνει τη δόξα που του αξίζει. Γίνεται η πιο περιζήτητη στολή του φετινού καρναβαλιού.

Παρατηρείται αύξηση κοινωνικών τερατογεννήσεων με τη μορφή όντων με ξυρισμένα κεφάλια λερναίας ύδρας, λαιμό χοίρου και σώμα βοδιού, πρόσφορων για πρόσδεση σε ομάδα ομοειδών, με σκοπό το όργωμα χωραφιών όπου καλλιεργούνται ποικιλίες συμφερόντων.


Καλοκαίρι (η αιώνια λιακάδα ενός καθαρού μυαλού)

Η ΑΠΟΧΗ (ΑΠολιτίκ Οργάνωση Χρονίως Ηλιθίων) πρώτο κόμμα στις ευροεκλογές. Θεωρίες συνομωσίας κάνουν λόγο για ύπαρξη κρυπτονίτη ανάμεσα στη λαλίστατη πλειοψηφία, που τους καθιστά από σούπερμαν επαναστάτες σε αδύναμα κι άβουλα όντα.

Ιδρύεται το κίνημα των 101. Δλδ, ατομικές μονάδες που συμπαρατάχθηκαν, με το 0 ανάμεσα τους να συμβολίζει το χάσμα ατομικών συμφερόντων μεταξύ τους

Καταπατητές καίνε τις βίλες άλλων στα δάση και φυτεύουν δέντρα προς μελλοντική ξύλευση- με την κυριολεκτική έννοια-

Ο ΓΑΠ , σε ομιλία του στη Μοζαμβίκη, τονίζει ότι πονοκεφαλιάζεται από το δράμα των Ελλήνων και δέχεται την παραδοσιακή –εκεί- θεραπεία που περιλαμβάνει ομοιοπαθητικές σφαλιάρες. Για να αποφύγει το διεθνές ρεζιλίκι και να γίνει πιστευτός, ποντάρει στην επίκληση του «ιδιοπαθούς νοητικού του πλαισίου αναφορών» και ισχυρίζεται πως οι μώλωπες δημιουργήθηκαν όταν επιχείρησε να καρφώσει ένα πίνακα του πατέρα του έχοντας το ένα χέρι στο γύψο μετά από πτώση με ποδήλατο

Γνωστός πολιτικός με τη σωματική μορφή εκτοπλασματικής μάζας, απόρροια αμοιβαδοειδών εγκολπώσεων της ψυχής του, εκτός από τη χώρα, καταφέρνει και βουλιάζει ως και το θαλάσσιο ποδήλατο

Στην Καλαμάτα δημιουργείται ουρανοβατικό κοσμοδρόμιο. Δεκάδες χωροχρονικές πύλες τοποθετημένες ακτινωτά οδηγούν σε ασύλληπτες εναλλακτικές διαστάσεις Ελληνικής παρωδίας. «Η Ελλάδα αλλάζει οριστικά όψη και παίρνει στον παγκόσμιο χάρτη τη θέση που της αξίζει » επιχαίρουν οι υπουργοί , αν και στο χάρτη θυμίζει χέρι πατημένο από την μπότα της Ευρώπης

Εκατομμύρια έλληνες αδυνατούν να πάνε διακοπές… καταναγκαστικά και υποκαταστατικά, εν είδη διακοπών απ την πραγματικότητα, επισκέπτονται μέσω φ/β τα εικονικά διάσπαρτα απομονωμένα νησιά που έγιναν όλοι σχεδόν σαν έπηξαν από τον αναβρασμό του κόσμου μας…. το αντανακλώμενο στις οθόνες στραφτοβόλημα από μυριάδες λάμψεις, τους φέρνει στο νου τη θάλασσα που εχάθη… ένα ανακουφιστικό αεράκι που πνέει ανάμεσα στις λέξεις , τους δροσίζει μες στη χαύνωση σε τούτο το διαρκές καταμεσήμερο και τους πείθει πως ξεφεύγουν….

Επιδημική εξάπλωση ιού μέσω φ/β. Ο προσκολλώμενος μεταμορφικός ιός μολύνει τους στόχους και τροποποιεί το λειτουργικό σύστημα των χρηστών, ακυρώνοντας το εκτελεστικό πρόγραμμα (ηθικών) εντολών. Αυτοαναπαραγώμενος αενάως σε αντίγραφα καθιστά δυσλειτουργικό το ξενιστή, είτε παρακωλύοντας την εκτέλεση απαραίτητων για τη ομαλή λειτουργία προγραμμάτων είτε μορφοποιώντας (format) τη (συλλογική) μνήμη του


Φθινόπωρο : δυνατές ριπές πραγματικότητας, γυμνώνουνε τα στήθη από ξεραμένες ελπίδες

Ειδικό σώμα ΡΑΜΠΟ εισβάλει για ελέγχους σε σπίτια πολιτών-ηρώων του Κάφκα και ψάχνει ως και βαθιά στα λαρύγγια για να τους πάρει ακόμα και τις λέξεις… το σώμα αναγραμματίζεται σε ΡΟΜΠΑ που ξεκουμπώνεται όταν ελέγχει τους ισχυρούς.

Δίνονται αποκαλυπτικά στοιχεία για την πορεία της οικονομίας: αυξήθηκαν οι εξαγωγές –αυτές των χρυσών δοντιών από υπαλλήλους εταιρειών αγοράς χρυσού, καθώς και οι εσωτερικές επενδύσεις ….των μπουφάν για απαντοχή απέναντι στο ψύχος

Ευρωπαϊκά γραφεία στοιχημάτων, ως άλλα κέντρα τζογαδόρικου καπιταλισμού, εισάγουν ένα καινοφανή στοιχηματισμό , για το πόσοι ΄Ελληνες θα καταλήξουν από το κρύο την επερχόμενη χειμερινή περίοδο. Οι πολιτικοί ποντάρουν τα ρέστα τους στο στανταράκι «περισσότεροι από 1000», που προσφέρει απόδοση δυο ευρώ ανά πτώμα


Χειμώνας: αποδημητικά όνειρα συνάζουν απειλητικά το γκρίζο. Πουλιά πιασμένα στο υγρό τσιμέντο του ουρανού.

Το τούνελ που βαδίζουμε έχει μόνο είσοδο… όλο και περισσότεροι- κινούμενοι σαν βαγόνια δίχως φρένα που κατρακυλούνε πάνω στις ράγες, ίσαμε τα έγκατα- συνειδητοποιούν ότι βρίσκονται εντός, μονάχα για εξόρυξη πρώτης ύλης για τα συμφέροντα των αφεντικών. Ορισμένοι νιώθουν το ηθικό τους ανυψωμένο, εμφορούμενοι από εκείνη την προσωρινή αναπτέρωση ατομικής ελπίδας που νιώθεις, όταν κατά τη διάρκεια διαφυγής από τη μάχη, πέφτουν γύρω σου κορμιά και οι αόρατες σφαίρες δεν βρίσκουνε εσένα

Οι γιορτές μοιάζουν σαν να μην ήρθανε ποτέ. Σχεδόν κανείς Έλληνας δεν αγοράζει ημερολόγια μιας και τα όλα τα μέλλοντα φαντάζουνε ακυρωμένα. Μονάχα οι διάφορες εξαγορές πραγματοποιούνται απρόσκοπτα.

΄Ολα αυτά που χάθηκαν, όλες οι ψυχές που χάθηκαν, χάθηκαν για πάντα, χάθηκαν μέσα σ’ ένα κατάφωτο σκοτάδι. Η διερχόμενη ιστορία, με το πρόσωπο στραμμένο προς τη πλευρά των νικητών, δεν θα τα δει ποτέ για να τα καταγράψει….

Τετάρτη 18 Δεκεμβρίου 2013

χωρίς καμία απολύτως βαρύτητα

..στεγαστικα δανεια, πλειστηριασμοι, αιθαλομιχλη, φωτια , ξυλα, κουβερτες, συσσιτια, μπαζαρ, αφραγκοι ανθρωποι, ζωακια στα μπαλκονια μεταμορφωμενα σε φύλακες ντουβαριων, απολυμενοι, ανοια, γερασμενα μυαλα, βολεμενα ακομα μυαλα, επαγγελματιες δολοφονοι, εξαρχεια, ασιμοι, μοναχικοι ανθρωποι, φωτακια που αναβοσβηνουν, παγωμενα κορμια, κραυγες, η κραυγη του ομορφου Μπαρδεμ, η μηχανη σκουριασμενη, πας ν αναψεις σπιρτα ειναι μουσκεμα, οι μισθοι των πολιτικων, οι κοκκινες γοβες της τηλεπαρουσιαστριας με το ξωπλατο φορεμα καταχειμωνο , οι φετες των καλοριφερ ο,τι πιο κιτς διακοσμητικο, οι κομμενες ΔΕΗ των συνανθρωπων σου, το λυχναρι της γιαγιας, το παραπονιαρικο τραγουδι της Αρκουδας, η μυτη του Πινοκιο, το δευτερο προγραμμα βουβο, η παρτη του ανασφαλη ανθρωπακου,τα ακινητα, οι φοροι, τα κινητα, τα βιβλια που δεν διαβαστηκαν, η πρωιμη ντοματα, οι λαχανοντολμαδες, ο καρκινοπαθης που περιμενει το τελειωμενο εοππυ να του γραψει τα φαρμακα, ο φτωχος πρωθυπουργος μας που δεν εχει ουτε ενα αυτοκινητο, το γελοιο ανθρωπακι να αδωνιζει στα μικροφωνα της προπαγανδιστικης τιβι, ο Γιαννακης που του λειπουνε τα λεφτα, τα λεφτα, τα "φιλαρακια τα καλα" για το φροντιστηριο, ο τρελαμενος να υμνει τα χρυσαβγοπουλα, ισοπεδωνοντας τα παντα, τσουβαλιαζοντας μαζι με τα πουλημενα σκατα, ΟΣΟΥΣ ΑΚΟΜΗ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΛΥΓΙΣΕΙ, ο φοβος να χτυπησεις το χερι στο ξυλινο τραπεζι και να το κανεις οοολο , οδοντογλυφιδες, κι υστερα μ αυτες να τρυπηθεις , να τρυπηθεις σε ολο το κεφαλι,να μπει οξυγονο, μπας και ερθει εκεινη η λυτρωση που απο ερπετο που σερνεσαι, να ξαναγινεις ανθρωπος...
λαθος, Α Ν Θ Ρ Ω Π Ο Σ.
Ολα αιωρουνται στο διαστημα χωρις καμια απολυτως βαρυτητα, ΡΟΖΑ...
Γιαυτο δεν μιλω...γιαυτο αραιωνω....κατάλαβες;
Ξανατρυπωνω στο καβουκι μου, ζαλιστηκα...με ΟΛΑ.
Θ αφησω ομως το ραδιοφωνακι μου να παιζει...











Γιατί;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;

Δίποδα κτήνη σκότωσαν μητέρα και μικρό αρκουδάκι.
Δυστυχώς επιβεβαιώνεται ότι η κυριότερη απειλή για την αρκούδα παραμένει ο
άνθρωπος.


www.arcturos.gr



Ανακοίνωση Τύπου
17/12/2013

Δύο ακόμη αρκούδες, μία θηλυκή και το αρκουδάκι της, πυροβόλησαν και σκότωσαν άγνωστοι σε δασική περιοχή κοντά στα ελληνοαλβανικά σύνορα! 

Τα δύο άτυχα ζώα εντοπίστηκαν το Σάββατο 14 Δεκεμβρίου στην περιοχή Πολυανέμου Καστοριάς από την Ομάδα Άμεσης Επέμβασης του ΑΡΚΤΟΥΡΟΥ που ειδοποιήθηκε από την Αστυνομία. 

Η θηλυκή αρκούδα, νεαρής ηλικίας και βάρους 150 περίπου κιλών, είχε πυροβοληθεί στη μουσούδα, ενώ το επίσης θηλυκό αρκουδάκι της έφερε τραύματα από πυροβόλο όπλο στο σώμα του. Ήταν φετινής γέννας και δεν ζύγιζε περισσότερα από 35-40 κιλά. 

Η δολοφονία της μητέρας αρκούδας έγινε μάλλον σε παρακείμενο δρόμο όπου και βρέθηκαν ίχνη αίματος και στη συνέχεια την έσυραν αιμόφυρτη μέσα στο δάσος. 

Οι δύο αρκούδες βρέθηκαν αγκαλιασμένες σε κοντινή απόσταση από το δρόμο. Θεωρείται πιθανό ότι πρώτα σκότωσαν τη μητέρα, που έφερε τα πιο σοβαρά τραύματα, και το αρκουδάκι που τραυματίστηκε από τους πυροβολισμούς, αφού περιπλανήθηκε, γύρισε κοντά στη μητέρα του περιμένοντας την να ξυπνήσει και υπέκυψε δίπλα της…
- See more at: http://www.arcturos.gr/el/index.php?option=ozo_content&perform=view&id=332&Itemid=49#sthash.CL8I2Hi8.dpuf
Ανακοίνωση Τύπου
17/12/2013

Δύο ακόμη αρκούδες, μία θηλυκή και το αρκουδάκι της, πυροβόλησαν και σκότωσαν άγνωστοι σε δασική περιοχή κοντά στα ελληνοαλβανικά σύνορα! 

Τα δύο άτυχα ζώα εντοπίστηκαν το Σάββατο 14 Δεκεμβρίου στην περιοχή Πολυανέμου Καστοριάς από την Ομάδα Άμεσης Επέμβασης του ΑΡΚΤΟΥΡΟΥ που ειδοποιήθηκε από την Αστυνομία. 

Η θηλυκή αρκούδα, νεαρής ηλικίας και βάρους 150 περίπου κιλών, είχε πυροβοληθεί στη μουσούδα, ενώ το επίσης θηλυκό αρκουδάκι της έφερε τραύματα από πυροβόλο όπλο στο σώμα του. Ήταν φετινής γέννας και δεν ζύγιζε περισσότερα από 35-40 κιλά. 

Η δολοφονία της μητέρας αρκούδας έγινε μάλλον σε παρακείμενο δρόμο όπου και βρέθηκαν ίχνη αίματος και στη συνέχεια την έσυραν αιμόφυρτη μέσα στο δάσος. 

Οι δύο αρκούδες βρέθηκαν αγκαλιασμένες σε κοντινή απόσταση από το δρόμο. Θεωρείται πιθανό ότι πρώτα σκότωσαν τη μητέρα, που έφερε τα πιο σοβαρά τραύματα, και το αρκουδάκι που τραυματίστηκε από τους πυροβολισμούς, αφού περιπλανήθηκε, γύρισε κοντά στη μητέρα του περιμένοντας την να ξυπνήσει και υπέκυψε δίπλα της…
- See more at: http://www.arcturos.gr/el/index.php?option=ozo_content&perform=view&id=332&Itemid=49#sthash.CL8I2Hi8.dpuf


 




Ανακοίνωση Τύπου
17/12/2013

Δύο ακόμη αρκούδες, μία θηλυκή και το αρκουδάκι της, πυροβόλησαν και σκότωσαν άγνωστοι σε δασική περιοχή κοντά στα ελληνοαλβανικά σύνορα! 

Τα δύο άτυχα ζώα εντοπίστηκαν το Σάββατο 14 Δεκεμβρίου στην περιοχή Πολυανέμου Καστοριάς από την Ομάδα Άμεσης Επέμβασης του ΑΡΚΤΟΥΡΟΥ που ειδοποιήθηκε από την Αστυνομία. 

Η θηλυκή αρκούδα, νεαρής ηλικίας και βάρους 150 περίπου κιλών, είχε πυροβοληθεί στη μουσούδα, ενώ το επίσης θηλυκό αρκουδάκι της έφερε τραύματα από πυροβόλο όπλο στο σώμα του. Ήταν φετινής γέννας και δεν ζύγιζε περισσότερα από 35-40 κιλά. 

Η δολοφονία της μητέρας αρκούδας έγινε μάλλον σε παρακείμενο δρόμο όπου και βρέθηκαν ίχνη αίματος και στη συνέχεια την έσυραν αιμόφυρτη μέσα στο δάσος. 

Οι δύο αρκούδες βρέθηκαν αγκαλιασμένες σε κοντινή απόσταση από το δρόμο. Θεωρείται πιθανό ότι πρώτα σκότωσαν τη μητέρα, που έφερε τα πιο σοβαρά τραύματα, και το αρκουδάκι που τραυματίστηκε από τους πυροβολισμούς, αφού περιπλανήθηκε, γύρισε κοντά στη μητέρα του περιμένοντας την να ξυπνήσει και υπέκυψε δίπλα της…
- See more at: http://www.arcturos.gr/el/index.php?option=ozo_content&perform=view&id=332&Itemid=49#sthash.CL8I2Hi8.dpuf

Ανακοίνωση Τύπου
17/12/2013

Δύο ακόμη αρκούδες, μία θηλυκή και το αρκουδάκι της, πυροβόλησαν και σκότωσαν άγνωστοι σε δασική περιοχή κοντά στα ελληνοαλβανικά σύνορα! 

Τα δύο άτυχα ζώα εντοπίστηκαν το Σάββατο 14 Δεκεμβρίου στην περιοχή Πολυανέμου Καστοριάς από την Ομάδα Άμεσης Επέμβασης του ΑΡΚΤΟΥΡΟΥ που ειδοποιήθηκε από την Αστυνομία. 

Η θηλυκή αρκούδα, νεαρής ηλικίας και βάρους 150 περίπου κιλών, είχε πυροβοληθεί στη μουσούδα, ενώ το επίσης θηλυκό αρκουδάκι της έφερε τραύματα από πυροβόλο όπλο στο σώμα του. Ήταν φετινής γέννας και δεν ζύγιζε περισσότερα από 35-40 κιλά. 

Η δολοφονία της μητέρας αρκούδας έγινε μάλλον σε παρακείμενο δρόμο όπου και βρέθηκαν ίχνη αίματος και στη συνέχεια την έσυραν αιμόφυρτη μέσα στο δάσος. 

Οι δύο αρκούδες βρέθηκαν αγκαλιασμένες σε κοντινή απόσταση από το δρόμο. Θεωρείται πιθανό ότι πρώτα σκότωσαν τη μητέρα, που έφερε τα πιο σοβαρά τραύματα, και το αρκουδάκι που τραυματίστηκε από τους πυροβολισμούς, αφού περιπλανήθηκε, γύρισε κοντά στη μητέρα του περιμένοντας την να ξυπνήσει και υπέκυψε δίπλα της…
- See more at: http://www.arcturos.gr/el/index.php?option=ozo_content&perform=view&id=332&Itemid=49#sthash.CL8I2Hi8.dpuf

χιονισμένο Κάιρο μετά από 112 χρόνια..http://shar.es/O7qLS
Κλιματικές αλλαγές..
ά


ΙΣΩΣ υπάρχει ΕΛΠΙΔΑ.....(;)

"Πριν από μερικά λεπτά έφτασε στο inbox του neolaia.gr ένα μήνυμα, το οποίο μοιράστηκε μαζί μας ένα εξαιρετικό βίντεο, με την ονομασία Anti-Social Media για την αποξένωση που προκαλούν τα social media. Το video, δημιουργήθηκε στο πλαίσιο μίας εργασίας για το μάθημα Οργανωσιακή Ψυχολογία στο τμήμα Οργάνωσης και Διοίκησης Επιχειρήσεων του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών (πρώην ΑΣΟΕΕ).
Όπως μας είπαν οι ίδιοι οι δημιουργοί του video, στόχος τους ήταν “να επηρεάσουν όσο γίνεται, και αν γίνεται τελικά, αυτούς που θα το δουν”. Όπως λένε χαρακτηριστικά, “φυσικά δεν κατακρίνουμε τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, αλλά τον τρόπο που πλέον αυτά χρησιμοποιούνται και επηρεάζουν τις ανθρώπινες σχέσεις”.
Για ΟΛΑ ...ΒΡΟΧΗ ΣΤΑ ΔΕΙΛΙΝΑ...
">


">
.................
Γιατί αγαπάμε πολύ  τη ΖΩΗ ...


"Θες να γίνω πηγάδι;
Να καθρεφτίζεσαι
Θες να γίνω δέντρο;
Να ξεκουραστείς
Θες να γίνω πουλί;
Να πετάξεις
Θες να γίνω καράβι;
Να ταξιδέψεις
Θες να γίνω φωτιά;
Όταν κρυώνεις
Θες να γίνω ουρανός;
Όταν ανασαίνεις
Θες να γίνω ποτάμι
Όταν στερεύεις
Θες να γίνω Ειρήνη
Όταν πολεμάς

Μόνο μη μου ζητάς να γίνω φεγγάρι
Τόσο σκοτάδι, πως να το αναλάβω;"


Τα λαμπάκια αναβοσβήνουν...






Παιδιά!!!!!

ψυχές που ζουν στο σπίτι του Αύριο...

δεν μπορούμε να τους δώσουμε τις σκέψεις μας,

μπορούμε όμως, οφείλουμε όμως, να τους χαρίσουμε

ένα καθαρό περιβάλλον..

τον λαμπερό ήλιο, τον καθαρό ουρανό,

το φέγγος του γάργαρου νερού, τον μυρωδάτο αέρα

για να στεγάσουν τα όνειρά τους..

για να μπορέσουν κι αυτά να ακούσουν

τη μοναχική κραυγή του ερωδιού

και τη νυχτερινή συνομιλία των βατράχων

γύρω απ' το πηγάδι...
Evaggelos Rigas




....

από την ΑΥΓΗ

τα Χριστούγεννα πλησιαζουν...


"Song for the Unification of Europe" by Zbigniew Preisner, απο την αγαπημένη μου ταινία ΜΠΛΕ.
 O Kieslowski δημιούργησε 3 ταινιες "Trois couleurs" ( τρία χρώματα την Μπλε, την Λευκή, την Κόκκινη ταινία. Στην τα τρία αυτα χρώματα είναι οι Λωρίδες της Γαλλικής σημαίας... επίσης παραπέμπουν στο γαλλικό τρίπτυχο ελευθερία, ισότητα, αδελφότητα.)
Ο Ύμνος της Αγάπης

Εάν ταις γλώσσαις των ανθρώπων λαλώ και των αγγέλων, αγάπην δε μη έχω, γέγονα χαλκός ηχών ή κύμβαλον αλαλάζον. και εάν έχω προφητείαν και ειδώ τα μυστήρια πάντα και πάσαν την γνώσιν, και εάν έχω πάσαν την πίστιν, ώστε όρη μεθιστάνειν, αγάπην δε μη έχω, ουδέν ειμι. και εάν ψωμίσω πάντα τα υπάρχοντά μου, και εάν παραδώ το σώμα μου ίνα καυθήσομαι, αγάπην δε μη έχω, ουδέν ωφελούμαι. Η αγάπη μακροθυμεί, χρηστεύεται, η αγάπη ου ζηλοί, η αγάπη ου περπερεύεται, ου φυσιούται, ουκ ασχημονεί, ου ζητεί τα εαυτής, ου παροξύνεται, ου λογίζεται το κακόν, ου χαίρει επί τη αδικία, συγχαίρει δε τη αληθεία. πάντα στέγει, πάντα πιστεύει, πάντα ελπίζει, πάντα υπομένει. η αγάπη ουδέποτε εκπίπτει. είτε δε προφητείαι, καταργηθήσονται. είτε γλώσσαι παύσονται. είτε γνώσις καταργηθήσεται. εκ μέρους δε γινώσκομεν και εκ μέρους προφητεύομεν. όταν δε έλθη το τέλειον, τότε το εκ μέρους καταργηθήσεται. ότε ήμην νήπιος, ως νήπιος ελάλουν, ως νήπιος εφρόνουν, ως νήπιος ελογιζόμην. ότε δε γέγονα ανήρ, κατήργηκα τα του νηπίου. βλέπομεν γαρ άρτι δι΄εσόπτρου εν αινίγματι, τότε δε πρόσωπον προς πρόσωπον. άρτι γινώσκω εκ μέρους, τότε δε επιγνώσομαι καθώς και επεγνώσθην. νυνί δε μένει πίστις, ελπίς, αγάπη, τα τρία ταύτα. μείζων δε τούτων η αγάπη.

(Απ. Παύλου Α' Κορ.ιγ)

Σάββατο 14 Δεκεμβρίου 2013

«ένας σεισμός των αισθήσεων»…





























">

">

">


Δεν βρήκα κανένα θρησκευτικό προκείμενο και κατά την ταπεινή μου γνώμη ,  ΔΕΝ κήρυττε..
απλά γέμισα,  γέμισα συναισθήματα!!




 Εικόνες , εικόνες.....
https://www.google.gr/search?q=Life+of+Pi&safe=off&client=firefox-a&hs=Fne&rls=org.mozilla:el:official&source=lnms&tbm=isch&sa=X&ei=jaerUviHN9H30gWp8YDIBw&ved=0CAkQ_AUoAQ&biw=1525&bih=653&dpr=0.9#q=Life+of+Pi&rls=org.mozilla:el:official&safe=off&tbm=isch&tbs=isz:l

- Κριτική από το Cine.gr:http://www.cine.gr/film.asp?id=716886&page=4


Κυριακή 16 Δεκεμβρίου 2012

Υπάρχουν δύο είδη ταινιών που αποτελούν τις μεγαλύτερες προκλήσεις για τους σεναριογράφους και τους σκηνοθέτες: ταινίες για τη φύση της θρησκευτικής πίστης και ταινίες που ασχολούνται με την ίδια τη φύση της αφήγησης. Και τα δυο ειδή μπορούν να καταντήσουν να είναι απίστευτα διδακτικά και στενόμυαλα, επειδή απλά βλέπουν τα πράγματα από μια οπτική γωνία και υιοθετούν μια άποψη που σεναριακά μπάζει από παντού. Η κινηματογραφική μεταφορά από τον Ang Lee του μπεστ-σέλερ μυθιστορήματος του Yann Martel, «Η Ζωή του Πι», διαθέτει μια εξαιρετική ισορροπία ανάμεσα στο φιλοσοφικό και το θεμελιωμένο, μετατρέποντας την σε μια από τις καλύτερα γραμμένες και σκηνοθετημένες ταινίες της χρονιάς.

Το στόρι, δομημένο ως μια σειρά από αναδρομές στο παρελθόν, βρίσκει έναν μεσήλικα ονόματι Piscine Molitor `Pi` Patel (Irrfan Khan) να αφηγείται σε έναν μυθιστοριογράφο (Rafe Spall) τα γεγονότα της επιβίωσης του πάνω σε μια σωσίβια λέμβο, στη μέση του Ειρηνικού ωκεανού, μαζί με μια τίγρη της Βεγγάλης. Από τα χέρια του Ang Lee, η ταινία είναι απλά εκπληκτική. Η απίστευτη CGI τεχνολογία επιτρέπει στην τίγρη να εμφανίζεται δίπλα-δίπλα με τον Suraj Sharma (ο νεαρός Pi), καθώς παλεύουν για την επιβίωση ενάντια στις πιθανότητες. Κάθε σκηνή είναι πανέμορφα σκηνοθετημένη διαθέτοντας απίστευτη φωτογραφία. Η απεικόνιση του Ειρηνικού Ωκεανού, με σκηνές που εικονίζουν τη μαινόμενη δύναμη της φύσης, αλλά και σκηνές απόλυτης ησυχίας και ηρεμίας, σου προκαλεί δέος. Ηλιοβασιλέματα, εμφάνιση απειλητικών και μη ζώων και θαλασσίων πλασμάτων, ο νυχτερινός γεμάτος άστρα ουρανός να καθρεφτίζεται στη θάλασσα και άλλα πολλά συμβάλλουν στα μαγευτικά και εντυπωσιακά εφέ της ταινίας. Το σημαντικότερο όμως, περά από τη σκηνοθετική ματιά του Lee και την εκθαμβωτική χρήση τόσο του CGI όσο και του 3D (επιβάλλεται να το δείτε με αυτήν την τεχνολογία), είναι ότι το οπτικό θέαμα δεν αποτελεί μόνο απόλαυση για τα μάτια, άλλα θα καταστεί προφανές ότι όλα όσα βλέπουμε είναι ένα περίπλοκο μέρος του πλαισίου της αφήγησης.

Ο Lee χρησιμοποιεί το 3D όχι ως ένα τέχνασμα για να ανεβάσει τις τιμές των εισιτηρίων, όπως τόσες ταινίες κάνουν, αλλά το χρησιμοποιεί για να ενισχύσει το όραμά του. Δεν αναλώνεται σε φτηνές στιγμές πραγμάτων που εξέχουν από την οθόνη, άλλα χρησιμοποιεί τις τρεις διαστάσεις και το CGI σαν πλεονεκτήματα που του επιτρέπουν να αφηγηθεί, όπως εκείνος θέλει, την ιστορία του. Μιλάμε πραγματικά για ένα από τα πρώτα κινηματογραφικά τεχνικά θαύματα του 21ου αιώνα. Και ευτυχώς, το έργο του Lee διαθέτει και το απαραίτητο συνοριακό υπόβαθρο προκειμένου η αφήγηση να ταιριάζει με την απίστευτη αισθητική του. Χωρίς να υπάρχει ούτε μία χαμένη σκηνή σε ολόκληρο το σφιχτοδεμένο σενάριο του υποψήφιου για Όσκαρ David Magee (Ψάχνοντας τη Χώρα του Ποτέ), o Lee υφαίνει ένα περίπλοκο, αλλά όχι ακατανόητο, δίχτυ θίγοντας θέματα όπως η πίστη, η θρησκεία, η οικογένεια, ο αποχωρισμός, η ελπίδα, η επιβίωση και πολλά άλλα δοσμένα μέσα σε ένα κυκεώνα συναισθημάτων. Το κλείσιμο της ταινίας, δε, θέτει ένα ουσιαστικό ερώτημα που οδηγεί σε μια λαμπρή αντίθεση. Είναι μια τολμηρή κι εκπληκτική κίνηση που ανοίγει την ταινία σε αμέτρητες ερμηνείες σχετικά με τη σημασία της και τη φύση της ιστορία που θέλει να πει.

Μία από τις καλύτερες ιστορίες που έχουν ειπωθεί στο σινεμά, το «Η Ζωή του Πι» είναι μια πραγματικά όμορφη ταινία που παίρνει άριστα στο οπτικό, στο αφηγηματικό, και στο θεματικό κομμάτι της και θα σας αφήσει με ένα δέος. Πιστευτή φαντασία ή απίστευτη πραγματικότητα, το «Η Ζωή του Πι» είναι ένα ακόμα παράδειγμα της μαγείας του κινηματογράφου.
Γιώργος Δαβίτος



Κυριακή 16 Δεκεμβρίου 2012

Τα τελευταία χρόνια σπανίζουν οι ταινίες που, χωρίς ν` απευθύνονται σ` ένα σινεφίλ κοινό, διαθέτουν την ικανότητα να σε διδάξουν για τη ζωή και τον τρόπο που αντιλαμβάνεσαι τον κόσμο, αλλά που παράλληλα αποτελούν ένα αριστούργημα γραφικών και φωτογραφίας, του οποίου η θέαση καταφέρνει να σε ταξιδέψει σε κόσμους πέρα από κάθε φαντασία. Η «Ζωή του Πι», λοιπόν, ανήκει σ` αυτήν την κατηγορία ταινιών, καθώς μιλάμε για ένα αριστούργημα, απ` όλες τις απόψεις, το οποίο απευθύνεται σ` ένα ευρύ κοινό, ανεξαρτήτως φύλου και ηλικίας.

Ο Ang Lee βασίζεται σ` ένα βιβλίο στο οποίο περιγράφεται ένας επίγειος παράδεισος. Σαφώς, το εγχείρημα της μεταφοράς των εικόνων αυτών στο μεγάλο πανί μοιάζει ακατόρθωτο, καθώς ακόμα και το τεχνικά άψογο Avatar είχει το πλεονέκτημα της αναφοράς σ` έναν υποθετικό, παραδεισένιο κόσμο κι όχι σε υπαρκτές εικόνες, τις οποίες μέσω της ανάγνωσης ο καθένας έχει τη δυνατότητα να ζωντανέψει στο δικό του μυαλό όπως επιθυμεί. Το να μπορέσεις, λοιπόν, ν` αναπαραστήσεις πραγματικές εικόνες που πείθουν για την πιστότητά τους μ` έναν άκρως φανταστικό τρόπο, ο οποίος ισοβαθμεί τον τρόπο αναπαράστασής στο μυαλό του αναγνώστη, είναι κάτι πρωτόγνωρο κι απερίγραπτο με λέξεις. Φυσικά, όμως, πέρα από την αψεγάδιαστη φωτογραφία του, η οποία ακόμα και στη δισδιάστατη εκδοχή φαντάζει εκπληκτική, και τα φοβερά γραφικά του που κάνουν την τρισδιάστατη εικόνα μια εμπειρία ζωής που ξεπερνά κατά πολύ το ανυπέρβλητο Avatar, η ταινία βασίζεται σε μια ιστορία που μιλά για τις δυνατότητες του ανθρώπου, για την ύπαρξη του Θεού στην οποιαδήποτε μορφή κι ονομασία που μπορεί να έχει λάβει Αυτός, αλλά και για το σύμπαν ολόκληρο, στα πλαίσια του πραγματικού κι όχι μιας βολικής ωραιοποίησης.

Η αφορμή για την αφήγηση της ιστορίας του Pi (Suraj Sharma) είναι η παρουσία ενός νεαρού συγγραφέα (Rafe Spall) στο σπίτι του πρωταγωνιστή. Ο συγγραφέας, κατά τη διάρκεια της παραμονής του στην Ινδία, γνώρισε τον Mamaji, έναν άνθρωπο που του είπε ότι ξέρει κάποιον του οποίου η ιστορία θα τον κάνει να πιστέψει στον Θεό κι αυτός ο κάποιος δεν είναι άλλος απ` τον Pi. Έτσι, λοιπόν, ακριβώς όπως κι ο συγγραφέας, ο θεατής πρόκειται να παρακολουθήσει μια ιστορία, η οποία έχει τη δυνατότητα να κάνει ακόμα κι έναν άθεο, να πιστέψει στον Θεό.

Η παγίδα, βέβαια, είναι ότι δεν μιλάμε για μια θρησκευτική ταινία που αποσκοπεί στον προσηλυτισμό, αλλά για μια καθαρά ουμανιστική απόδοση της ουσίας του Θεού και της γνώσης που αποκτά ο άνθρωπος μέσω των βιωμάτων του, η οποία αν χρησιμοποιηθεί καταλλήλως, έχει τη δυνατότητα να λειτουργήσει σωτήρια. Είναι, όμως, καθαρά στην ευχέρεια του καθενός το τι θα πάρει φεύγοντας από την κινηματογραφική αίθουσα. Κάποιοι από εσάς δεν αποκλείεται ν` απολαύσετε απλώς την ταινία ή ακόμα και να θεωρήσετε πως κάνει μια μικρή κοιλιά που αναπληρώνεται από τα γραφικά της, στη μέση της ταινίας. Κάποιοι μπορεί να πάρετε ουσιαστικά πράγματα που θα σας βοηθήσουν να βελτιώσετε την ποιότητα της ζωής σας. Κάποιοι, πάλι, μπορεί να το δείτε σαν αφορμή να περιπλανηθείτε στον εσωτερικό σας κόσμο, αναζητώντας τη δική σας αλήθεια.

Αν και μπορεί ν` ακουστεί υπερβολικό, η «Ζωή του Πι» είναι μια από τις ελάχιστες ταινίες που αξίζει να την παρακολουθήσετε σε κινηματογραφική αίθουσα, όχι μόνο γιατί σε μικρή οθόνη χάνεται μεγάλο μέρος της μαγείας της εικόνας και των γραφικών της, αλλά γιατί μέσω μιας φανταστικής αλληγορίας παρουσιάζεται μια ιστορία που μιλά για τον Θεό, τον άνθρωπο και τη ζωή, επί της ουσίας. Γι` αυτόν τον λόγο, προτείνεται σε όλους, με τη συμβουλή να προτιμήσετε την τρισδιάστατη εκδοχή της, στην περίπτωση που έχετε τη δυνατότητα.

Βαθμολογία: 4.5/5 Stars4.5/5 Stars4.5/5 Stars4.5/10 Stars4,5/5 Stars (4.5/5)

(0 κακή | 1/5 Stars μέτρια | 2/5 Stars2/5 Stars ενδιαφέρουσα | 3/5 Stars3/5 Stars3/5 Stars καλή | 4/5 Stars4/5 Stars4/5 Stars4/5 Stars πολύ καλή | 5/5 Stars5/5 Stars5/5 Stars5/5 Stars5/5 Stars αριστούργημα)

Μαριλένα Ιωάννου


Παρασκευή 28 Δεκεμβρίου 2012

Η φιλοσοφία του βιβλίου που δυστυχώς δεν το έχω διαβάσει είναι κομμάτι ασυμμάζευτη, φορτωμένη και με μια ανεκδοτολογία. Γιατί τον βάφτισαν έτσι και πώς αυτός κατάφερε να ξεπεράσει την καζούρα στο σχολείο, και η συλλογή εντός του όλων των μεγάλων θρησκειών και η χορτοφαγία και η επικοινωνία με τα ζώα, και στο τέλος έχουμε και την εναλλακτική ιστορία που ζητούν οι Ιάπωνες εκπρόσωποι του βυθισμένου πλοίου ώστε να είναι πιστευτή και το ερωτηματικό για το τι ήταν εντέλει αληθινό και τι όχι. Όλα αυτά σε ένα βιβλίο χωράνε, γιατί η γραφή έχει το προνόμιο της ανάλυσης. Σε μια ταινία, όμως, μοιάζουν φλύαρα. Μάλιστα, εκεί που ο νεαρός ήρωας μάς λέει την εναλλακτική ιστορία, το πράγμα γίνεται δραματουργικά επικίνδυνο. Είναι ένα ειρωνικό προς την κοινή λογική κλείσιμο; Είναι μια στιγμή συγκίνησης που ο Λι δεν την κατάφερε ή έτσι ήθελε; Ο ήρωας έζησε άλλα και τα έντυσε συμβολικά; Πέφτουμε δηλαδή στις ενοχές για τους γονείς που πνίγηκαν; Δηλαδή στην απλή ψυχανάλυση; Ωστόσο, ως ενήλικας, μιλώντας τελικά στον δημοσιογράφο για το ποια είναι η αλήθεια, αναφέρει στο τέλος τον Θεό. Ποια είναι η αλήθεια τού καθένα για τον Θεό; Όλα αυτά τα στοιχεία περνούν ψυχρά, κόντρα-Χόλιγουντ, αλλά σεναριακά έχουν ένα αέρα χολιγουντιανής αμπελοφιλοσοφίας. Λες ο συγγραφέας Γιαν Μαρτέλ να είναι τύπου «Κοέλιο»; Ελπίζω όχι. Μήπως ένας που ορέγεται Κίπλινγκ; Ίσως πρέπει να τον διαβάσω.

Ωστόσο, ο Ανγκ Λι για μία ακόμη φορά επιβεβαιώνει ότι είναι ένας σπουδαίος filmmaker, από τους λίγους που ενώ ξανοίγονται σε κάθε θεματολογία και οπτική, ξέρει να παραδώσει κάτι που δεν το ξεχνάς. Σε όλο το μεγάλο κεφάλαιο που αφορά στη θαλασσινή οδύσσεια, ο Λι δημιουργεί ένα ποίημα μοναδικής τελειότητας σε σύλληψη εικόνας, ρυθμό, μοντάζ, ενώ ταυτόχρονα δουλεύει πολύ πάνω στην (ρεαλιστικά ιδωμένη) επικοινωνία ανθρώπου και ζώου και πίστης στον θεό που εναλλάσσεται με τη λογική (το δίδαγμα του πατέρα του). Σε αυτές τις σεκάνς, ο Λι συναγωνίζεται ζωγράφους και ποιητές δικαιώνοντας το 3D περισσότερο και από το Άβαταρ.
Χάρης Καλογερόπουλος

Πέμπτη 24 Ιανουαρίου 2013

Ο σκηνοθέτης των επιτυχιών έφτιαξε ένα έργο μούρλια! Είναι κάτι που χαρακτηρίζει αυτή την ταινία με σχετική απλότητα αλλά λέει πολλά περισσότερα από μια καθώς πρέπει λέξη. Δεν είναι κάτι το πολύ διαφορετικό από παραγωγές του στιλ Ροβινσώνας Κρούσος και Ναυαγός αλά Τομ Χανκς αλλά παρατίθεται εντελώς διαφορετικά από αυτά. Με ξεχωριστό τρόπο και αρκετά πρωτότυπα. Είναι ωραία η αφήγηση της ζωής του πρωταγωνιστή από τον ίδιο σε παραλληλισμό. Εντάξει, υπάρχουν κάποια κενά αλλά πολύ λεπτομερειακά και αν τα γράψω θα με πείτε υπερβολικό. Επιπρόσθετα, είναι ωραίο το γεγονός της ποικιλίας στην ταινία. Ναι μεν όλα επικεντρώνονται στην περιπέτεια του πρωταγωνιστή στον ωκεανό, παρόλο που το όνομα της ταινίας προδίδει κάτι γενικότερο, αλλά υπάρχουν αρκετές πτυχές της ζωής του ρόλου που περιγράφονται και παρουσιάζουν αρκετά μεγάλο ενδιαφέρον.

Ο κεντρικός ρόλος αποδίδεται άψογα σε όλες τις ηλικίες του. Ακόμη και με τον ίδιο τρόπο που μιλούν όλοι οι ηθοποιοί.

Καταπληκτικοί, λοιπόν, οι ηθοποιοί που υποδύονται τον Πι σε όλες τις ηλικίες. Άρτιες ερμηνείες! Και δεν πάνε πίσω ούτε οι Adil Hussain και Tabu. Έκπληξη (όχι απόλυτα ευχάριστη) αποτελεί και η συμμετοχή του Gerard Depardieu. Επίσης, αίσθηση δε μου προκάλεσε η απόδοση του ρόλου που υποδυόταν ο Rafe Spall. Κατά τα άλλα οι χαρακτήρες είναι αρκετά πρωτότυποι και προκαλούν αίσθηση. Αυτό δεν το αποδίδω καθαρά στους ηθοποιούς αλλά στους χαρακτήρες σαν χαρακτήρες. Το σενάριο πολύ καλό με μια μικρή κοιλίτσα προς το τέλος όπου ήταν περιττά κάποια πράγματα καθότι το νόημα της ταινίας το είχαμε πιάσει προ πολλού. Αλλά η σκηνοθεσία και πολλά από τα λίγα εφέ που χρειάστηκε να βρίσκονται στην ταινία ήταν μαγευτικά.

Σίγουρα αποτελεί μία ταινία διαμάντι για τη σήμερον ημέρα και είναι πολύ καλή επιλογή για τον καναπέ σας (χωρίς παρεξήγηση)!

Φίλιππος Γαβριηλίδης


Πέμπτη 14 Φεβρουαρίου 2013

«Η φύση μπορεί να δώσει τις πιο φοβερές παραστάσεις. Η σκηνή της αχανής, ο φωτισμός εντυπωσιακός, τα αξεσουάρ αναρίθμητα και οι δαπάνες για ειδικά εφέ απεριόριστες. Παρακολουθούσα ένα πολυθέαμα αέρα και νερού, ένα σεισμό των αισθήσεων που ούτε το Χόλιγουντ μπορεί να σκηνοθετήσει» γράφει ο Yann Martel σε ένα απόσπασμα από το βιβλίο του, «Η Ζωή του Πι». Κι όμως, το Χόλιγουντ κέρδισε το στοίχημα να τον διαψεύσει.

Τα ίδια τα παραπάνω λόγια του Martel θα μπορούσαν να χαρακτηρίζουν και την ταινία. Παρόμοιες λέξεις θαυμασμού φέρνει στο μυαλό του θεατή το θέαμα που παρακολουθεί. Ο Ang Lee αναλαμβάνει τη ριψοκίνδυνα δύσκολη κινηματογραφική μεταφορά του ομώνυμου βραβευμένου μυθιστορήματος και το αποτέλεσμα είναι σχεδόν πρωτόγνωρο. Ο καταξιωμένος Ταϊβανέζος σκηνοθέτης χειρίζεται το απαιτητικό σενάριο που έχει στα χέρια του με αδιαμφισβήτητη μαεστρία, προσφέροντας στις μαγευτικές εικόνες που πλάθει η φαντασία ενός αναγνώστη μια πιστού ύφους φαντασμαγορική οπτικοποίηση που σαγηνεύει έναν -σινεφίλ ή μη- θεατή. Τα εντυπωσιακά εφέ χρησιμοποιούνται με παραμυθένια διάθεση, όσο και με σύνεση και η Οδύσσεια του νεαρού ήρωα βρίθει από εικόνες εκθαμβωτικής ομορφιάς. Διακρίνεται επιπλέον από σκηνές αξιοθαύμαστα καθηλωτικού δυναμισμού και δεξιοτεχνικής κινηματογράφησης (η βύθιση του πλοίου είναι ίσως η πιο συγκλονιστική στιγμή του έργου), μελαγχολική συγκίνηση και προθέσεις για έντονο προβληματισμό, ενώ δεν λείπει σε όλα αυτά το χιούμορ και, φυσικά, η βαθιά αισιοδοξία.

Στο σενάριό του, ο David Magee κάνει μια αισθητά προσεγμένη και τουλάχιστον αξιέπαινη διασκευή του καλογραμμένου βιβλίου του Martel και αφαιρεί ευτυχώς από αυτό ορισμένες επιεικώς άστοχες υπερβολές, διατηρώντας ακέραιη την συγκινησιακή του συνέπεια. Υπογραμμίζει, επίσης, περισσότερο από τον συγγραφέα, τη σύνδεση της στοχαστικής αναζήτησης της ιστορίας (γύρω από το ρόλο της πίστης στη ζωή του ανθρώπου) με το ιδιαίτερο φινάλε της, καθιστώντας έτσι και τα δύο σαφέστερα στα μάτια του θεατή.

Το αποτέλεσμα είναι ένας ακαταμάχητος συνδυασμός οπτικής μαγείας και συναισθηματικής μεστότητας, παραμυθένιας ατμόσφαιρας και αναζήτησης απαντήσεων σε διαχρονικά ερωτήματα, μιας σκληρής ιστορίας επιβίωσης και ενός ισχυρού μηνύματος ζωής! Από το πρώτο μέχρι το τελευταίο λεπτό της, η «Ζωή του Πι» είναι μια ασυνήθιστη, ανεπανάληπτη εμπειρία, που συγκινεί, προβληματίζει και, πάνω απ’ όλα, συναρπάζει. Τα λόγια του Martel, όμως, τα λένε από μόνα τους όλα: «ένας σεισμός των αισθήσεων»…
Δημήτρης Κωνσταντίνου-Hautecoeur


Τόσα έζησε μαζί της ...και ούτε ένας αποχαιρετισμός

















Η τελευταία σκηνή της ταινίας δείχνει την τίγρη να απομακρύνεται μέσα στη ζούγκλα και να μην κοιτά πίσω τον Πι.


Η Ζωή του Πι (αγγλικά: Life of Pi) είναι αμερικανική δραματική περιπέτεια παραγωγής 2012 σε μορφή 3D, σε σκηνοθεσία Ανγκ Λι και σε σενάριο του Ντέιβιντ Μαγκί. Η ταινία είναι βασισμένη στο ομότιτλο μυθιστόρημα του Γιαν Μαρτέλ[1] και διηγείται την ιστορία του Πι, ενός δεκαεξάχρονου αγοριού, ο οποίος είναι ο μόνος που επιζεί από το ναυάγιο ενός πλοίου. Ο ίδιος βρίσκεται σε μια σωσίβια λέμβο μαζί με έναν ουρακοτάγκο, μία ύαινα, μια τραυματισμένη ζέβρα και μια τίγρη της Βεγγάλης. Πρωταγωνιστούν οι Σουράτζ Σάρμα, Ταμπού, Αντίλ Χουσέιν, Ίρφαν Καν, Ζεράρ Ντεπαρντιέ και Ρέιφ Σπολ.
Η ταινία κυκλοφόρησε στους κινηματογράφους στις 21 Νοεμβρίου 2012 και απέσπασε θετικά σχόλια από τους κριτικούς.[2] Έγινε μεγάλη εισπρακτική επιτυχία αποφέροντας συνολικά 608,9 εκατομμύρια δολάρια παγκοσμίως[3], έλαβε 11 υποψηφιότητες για Όσκαρ, μεταξύ των οποίων για Καλύτερη Ταινία και κέρδισε τέσσερα συμπεριλαμβανομένου και του βραβείου Σκηνοθεσίας.[4] Βραβεύτηκε επίσης με Χρυσή Σφαίρα Καλύτερης Μουσικής.[5]

Πλοκή

Ένας συγγραφέας έχει έρθει για να μιλήσει στον Πι Πατέλ, έναν μεσήλικα Ινδό μετανάστη από το Ποντίτσερι, που ζει στο Μόντρεαλ του Καναδά. Ο πατέρας του Πι τον ονόμασε Πισίνα Μόλιτορ από μια πισίνα της Γαλλίας. Ως παιδί άλλαξε το όνομά του σε "Πι" (το μαθημαικό σύμβολο π) επειδή είχε κουραστεί να τον φωνάζουν "Pissing Patel" (Κατρουλιάρης Πατέλ). Η οικογένειά του είχε έναν ζωολογικό κήπο και ο Πι έδειχνε μεγάλο ενδιαφέρον στα ζώα και ιδιαίτερα σε μια τίγρη της Βεγγάλης, που την έλεγαν Ρίτσαρντ Πάρκερ. Όταν ο Πι προσπαθεί να ταίσει την τίγρη από περιέργεια, ο πατέρας του τρέχει γρήγορα και θυμωμένος του λέει ότι η τίγρης είναι επικίνδυνη. Αναγκάζει τον Πι να παρακολουθήσει την τίγρη να σκοτώνει μια κατσίκα για να καταλάβει τι εννοεί. Ο Πι μεγαλώνει ως Ινδουιστής και χορτοφάγος, αλλά όταν γίνεται δώδεκα χρονών γνωρίζει το χριστιανισμό και μετέπειτα τον ισλαμισμό και αρχίζει να πιστεύει και στις τρεις θρησκείες αλλά ο πατέρας του προσπαθεί να τον μετατρέψει σε ορθολογιστή, όπως είναι και ο ίδιος.
Όταν ο Πι είναι δεκαέξι χρονών, ο πατέρας του απόφασίζει να μετακομίσουν στο Γουίνιπεγκ του Καναδά όπου και σκοπεύει να εγκατασταθεί και να πουλήσει τα ζώα του ζωολογικού κήπου. Θα ταξιδέψουν με ένα ιαπωνικό καράβι. Μια νύχτα, μια ισχυρή καταιγίδα πλήττει τον Ειρηνικό και το πλοίο αρχίζει να βουλιάζει ενώ ο Πι βρίσκεται στο κατάστρωμα. Προσπαθεί να βρει την οικογένειά του αλλά ένας άνδρας από το πλήρωμα του πλοίου τον πετάει στη σωσίβια λέμβο. Ο Πι παρακολουθεί αβοήθητος το πλοίο να βουλιάζει και μαζί του να πεθαίνει και η οικογένειά του. Μετά την καταιγίδα, ο Πι βρίσκεται στη λέμβο μαζί με μια τραυματισμένη ζέβρα, ένα ουρακοτάγκο και μια ύαινα. Η ύαινα σκοτώνει τη ζέβρα και τον ουρακοτάγκο. Ξαφνικά η τίγρης Ρίτσαρντ Πάρκερ πετάγεται από τη λέμβο και σκοτώνει την ύαινα. Ο Ρίτσαρντ Πάρκερ αργότερα προσπαθεί να επιτεθεί στον Πι πολλές φορές, με αποτέλεσμα ο Πι να πηδήξει από τη βάρκα.
Ο Πι βρίσκει μπισκότα, νερό και ένα τσεκούρι μέσα στη βάρκα και κατασκευάζει μια μικρή σχεδία ώστε να μένει εκεί, ασφαλής από την τίγρη. Ο Πι ξεκινά να ψαρεύει και καταφέρνει να ταίζει την τίγρη. Επίσης συλλέγει νερό της βροχής για να πίνουν και οι δύο. Όταν η τίγρης πηδαέι από τη βάρκα για να κυνηγήσει ένα ψάρι, ο Πι αρχικά σκέφτεται να αφήσει τον Ρίτσαρντ Πάρκερ να πνιγεί αλλά το ξανασκέφτεται και τον βοηθάει να ανεβεί στη βάρκα. Ένα βράδυ, ο Πι έρχεται αντιμέτωπος με μια φάλαινα και ο Πι χάνει αρκετές από τις προμήθειές του. Μετά από πολλές μέρες στη θάλασσα, ο Πι εκπαιδεύει τον Ρίτσαρντ Πάρκερ να τον δεχτεί στη βάρκα. Συνειδητοποιεί έτσι ότι με το να νοιάζεται για την τίγρη κρατάει τον ίδιο ζωντανό.
Εβδομάδες αργότερα και μισοπεθαμένος, φτάνουν σε ένα μυστηριώδες νησί με φαγώσιμα φυτά, πόσιμο νερό και με χιλιάδες ζώα. Τόσο ο Πι όσο και ο Ρίτσαρντ Πάρκερ τρώνε και πίνουν άφθονα. Τη νύχτα όμως το νησί μετατρέπεται σε εχθρικό περιβάλλον. Το νερό γίνεται όξινο και τα φυτά γίνονται σαρκοβόρα. Ο Πι ανακαλύπτει τα μυστικά του νησιού όταν βρίσκει ένα ανθρώπινο δόντι. Την επόμενη μέρα ο Πι και ο Ρίτσαρντ Πάρκερ φεύγουν από το νησί.
Η βάρκα φτάνει τελικά στις ακτές του Μεξικό. Ο Πι συνθλίβεται που ο Ρίτσαρντ Πάρκερ δεν τον αναγνωρίζει πριν εξαφανιστεί μέσα στη ζούγκλα. Ο Πι διασώζεται και μεταφέρεται στο νοσοκομείο, κλαίγοντας. Πράκτορες της ασφαλιστικής εταιρείας του πλοίου έρχονται να του μιλήσουν. Δεν πιστεύουν την ιστορία του και τον ρωτάνε να τους πει τι "πραγματικά" συνέβη. Οπότε τους λέει μια εναλλακτική ιστορία ανθρώπινης κτηνωδίας, στην οποία ο Πι κατάφερε να μπει στην σωσίβια λέμβο μαζί με την μητέρα του, έναν βουδιστή ναύτη με σπασμένο πόδι και τον μάγειρα του πλοίου, ο οποίος είχε μιλήσει άσχημα στην μητέρα του πριν βυθιστεί το πλοίο. Ο μάγειρας σκοτώνει το ναύτη για να τον φάει και να τον χρησιμοποιήσει ως δόλωμα. Σε έναν καυγά που ακολουθεί, η μητέρα του Πι, τον σπρώχνει σε μια σχεδία για να είναι ασφαλής και ο μάγειρας τη μαχαιρώνει και την πετάει από τη βάρκα. Αργότερα, ο Πι επιστρέφει και σκοτώνει με το μαχαίρι τον μάγειρα.
Στην παρούσα ημέρα ο συγγραφέας, παρατηρεί τους παραλληλισμούς των δύο ιστοριών: ο ουρακοτάγκος αντιπροσωπεύει τη μητέρα του Πι, η ζέβρα τον ναύτη, η ύαινα τον μάγειρα και ο Ρίτσαρντ Πάρκερ (ο τίγρης) τον Πι. Ο Πι ρωτά τον συγγραφέα ποιά ιστορία προτιμάει και ο συγγραφέας διαλέγει αυτή με τον τίγρη καθώς "είναι η καλύτερη ιστορία" στο οποίο ο Πι απαντά: "Σε ευχαριστώ. Το ίδιο είναι και για τον Θεό." Ο συγγραφέας κοιτάει το αντίγραφο της έκθεσης των ασφαλιστών. Διαβάζει ότι οι ασφαλιστές έγραψαν ότι ο Πι με κάποιο τρόπο επέζησε 227 μέρες στη θάλασσα με μία τίγρη: οι ασφαλιστές επέλεξαν επίσης την απίθανη ιστορία. Ο συγγραφέας μένει για δείπνο με τον Πι και την οικογένεια του. Η τελευταία σκηνή της ταινίας δείχνει τον Ρίτσαρντ Πάρκερ σαν τίγρη να απομακρύνεται μέσα στη ζούγκλα και να μην κοιτά πίσω τον Πι.
">

Να την δείτε..!!!!!!!!!!!!!!!!
Μαγκαλάκι και καλό Σαββατοκύριακο!!!!!