Του Γιάννη Κιμπουρόπουλου
Υπάρχει κάτι παράδοξο στην ατμόσφαιρα που διαμορφώθηκε στην Ελλάδα και διεθνώς μετά την ανακοίνωση Σαμαρά για την επίσπευση της εκλογής Προέδρου. Ενώ το σενάριο της επίσπευσης και το συνεπαγόμενο εκλογικό ρίσκο ήταν γνωστά και ήδη ενσωματωμένα στον σχεδιασμό των δανειστών και στη συμπεριφορά των αγορών -κι αυτό αποτυπώθηκε με τον επισημότερο τρόπο στον συγχρονισμό των αποφάσεων Eurogroup και Σαμαρά-, στη συνέχεια όλοι οι συντελεστές της εξόφθαλμης σκηνοθεσίας διολίσθησαν στην υστερία. Το κραχ στο χρηματιστήριο, το νέο άλμα στα spread των - εκτός αγοράς- ελληνικών ομολόγων, η επιθετική αρθρογραφία των εγχώριων ΜΜΕ και, κυρίως, τα δημοσιεύματα των ξένων ΜΜΕ που ανασυστήνουν όλη την ατμόσφαιρα Αρμαγεδδώνα του 2012 αποτελούν τις ενδείξεις.
Οι ενδείξεις αυτές βρίσκονται μακριά από τις εντυπώσεις που επικρατούσαν τους τελευταίους μήνες ότι τόσο η εγχώρια ελίτ όσο και ο διεθνής παράγοντας έχουν αρχίσει να συμφιλιώνονται με την ιδέα της αναπόφευκτης πολιτικής αλλαγής στην Ελλάδα. Έστω κι αν βλέπουν μια εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ είτε σαν ευκαιρία ενσωμάτωσής του είτε σαν πείραμα μιας «καταστροφικής παρένθεσης» που θα δώσει χρόνο ανασυγκρότησης στο αποσταθεροποιημένο αστικό μπλοκ. Το ίδιο ισχύει για την πεποίθηση που είχε εδραιωθεί σε κάποιους, εντός και της Αριστεράς, ότι μια τακτική «εξημέρωσης του θηρίου» θα καθιστούσε τις αγορές, τουλάχιστον τις πιο ρεαλιστικές συνιστώσες τους, από φιλικές μέχρι ευμενώς ουδέτερες έναντι μιας κυβερνητικής αλλαγής στην Ελλάδα. Προφανώς, τα θηρία παραμένουν ανήμερα. Όχι μόνο λόγω της φύσης τους (κερδοφόρα καταστροφολογία), αλλά και γιατί στρατηγικά επιλέγουν στάση εχθρική απέναντι σε μια αλλαγή του status quo στη χώρα.
Υπάρχουν τέσσερα πράγματα που δεν έχουν εκτιμηθεί σωστά από τους εισηγητές της τακτικής «ουδετεροποίησης» των αγορών:
Πρώτον, ότι εδώ και πολλούς μήνες οι αγορές, δηλαδή τα κερδοσκοπικά κεφάλαια που συνωθούνται γύρω από ευρώ, βρίσκονται σε στρατηγική σύμπλευση με την ευρωπαϊκή ηγεσία στη διατήρηση της δημοσιονομικής και «μεταρρυθμιστικής» πίεσης προς τις χώρες της ΟΝΕ. Κι αυτό παρά τις αντιθέσεις τους στην επεκτατική νομισματική πολιτική της ΕΚΤ. Αυτή η σύμπλευση εκφράστηκε στο γεγονός ότι αποδόμησαν πολύ νωρίς το "success story" του Σαμαρά, ανεβάζοντας τα επιτόκια των ελληνικών ομολόγων.
Δεύτερον, η Ευρωζώνη έχει προ πολλού περιορίσει δραστικά τον συστημικό κίνδυνο του "Grexit". Η εσωτερική υποτίμηση και η τραγική συρρίκνωση του ΑΕΠ έχουν καταστήσει ασήμαντο το ειδικό βάρος της ελληνικής οικονομίας στην Ευρωζώνη, ενώ το μεγαλύτερο μέρος του χρέους (254 από τα 321 δισ.) λήγει σε διάστημα από 5 έως 40 έτη. Η ίδια η Ευρωζώνη και τα κράτη - μέλη, κάτοχοι χρέους 220 δισ., δεν έχουν την πολυτέλεια να ανησυχήσουν για μια πιθανή αθέτηση χρέους σε πέντε χρόνια. Μόνο το ΔΝΤ, που πρέπει να εξοφληθεί στο διάστημα αυτό, απαιτεί εγγυήσεις ότι θα πάρει εγκαίρως τα λεφτά του.
Τρίτον, η βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους απασχολεί μεν την αγορά, αλλά όχι γιατί οι παίκτες της έχουν να κερδίσουν ή να χάσουν κολοσσιαία ποσά αν η Ευρωζώνη δεν το διασφαλίσει. Τα ποσά που παίζονται στη δευτερογενή αγορά ελληνικών ομολόγων δεν ξεπερνούν το 1,5 δισ. ευρώ τον μήνα κι αυτά εκ του ασφαλούς, αφού αφορούν σχεδόν αποκλειστικά τίτλους που «ωριμάζουν» σε 3 έως 30 (!) χρόνια. Η βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους απασχολεί γιατί τα «γεράκια» ανησυχούν τι θα γίνει αν σκάσει το ιταλικό χρέος, που βρίσκεται στα χέρια τους και ήδη ξεπερνά το 135% του ΑΕΠ, και ακολούθως το γαλλικό. Τα «φράγματα» που υψώθηκαν για να προστατευτεί η Ευρωζώνη από την Ελλάδα δεν αντέχουν ούτε για αστείο ένα ιταλικό ή ένα γαλλικό «τσουνάμι». Αυτή η εφιαλτική για τα οικονομικά και πολιτικά «ιερατεία» πραγματικότητα δεν εξαφανίζει μεν τον συστημικό κίνδυνο «Ελλάδα», αλλά τον καθιστά ταυτόχρονα μια υποφερτή θυσία αν πρόκειται να αποφευχθεί μια ολική κατάρρευση.
Τέταρτον, ο κυνικός «ορθολογισμός» των αγορών και των πολιτικών ελίτ δεν εξαλείφει τη σχεδόν μεταφυσική απέχθειά τους προς την Αριστερά και σε οτιδήποτε αριστερό, ακόμη κι όταν αυτά περιορίζονται στο πεδίο του συμβολισμού. Στον πυρήνα υπάρχει ένα άλογο ιδεολογικό μίσος και γύρω από αυτό ο βαθύς ταξικός φόβος ότι μια κυβέρνηση με αριστερές διακηρύξεις σε χώρα της Ε.Ε. μπορεί να δημιουργήσει ανεπιθύμητα ρεύματα στα λαϊκά στρώματα της Ελλάδας και άλλων χωρών. Όσο συγκαταβατική, καθησυχαστική και με διάθεση συνδιαλλαγής κι αν εμφανιστεί η εν αναμονή κυβέρνηση, δεν θα κάμψει τη λυσσαλέα εχθρότητα του ετερόκλητου μπλοκ που συνθέτουν τα πολιτικά ράκη της Αθήνας, η κραταιά Μέρκελ και τα θηρία ανήμερα των αγορών. Ίσως, μάλιστα, θα ήταν προτιμότερο αντί εξημέρωσης να τους εμπνεύσει φόβο. Ο φόβος τους εξαγριώνει, τους αποσυντονίζει και τελικά τους κάνει πιο αδύναμους.

.Ενα σχεδόν χρόνο αργότερα από το πρώτο κείμενο του Κιμπουρόπουλου αυτή εδώ η δημοσίευση έρχεται προς επιβεβαίωση:

"Το κρίσιμο φθινοπωρινό ραντεβού μεταξύ Β. Σόιμπλε και Π. Τόμσεν που αποφασίστηκε σκληρή γραμμή στην κυβέρνηση Σαμαρά για να μην υπάρξε
ι κανένα περιθώριο χαλάρωσης για τον επερχόμενο Αλ.Τσίπρα.

Για μια μυστική συνάντηση του Γερμανού υπουργού Οικονομικών με τον Πολ Τόμσεν που καθόρισε τις εξελίξεις στην Ελλάδα κάνει λόγο το «Βήμα».

Το ραντεβού έγινε λίγο μετά τη συνάντηση που είχε ο τότε έλληνας πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς με την Αγκελα Μέρκελ τον περασμένο Σεπτέμβριο στην οποία, ο πρωθυπουργός είχε ζητήσει να «χαλαρώσουν» οι όροι της πέμπτης αξιολόγησης προκειμένου να επιταχυνθεί η έξοδος από το Μνημόνιο και να οπλιστεί η τότε κυβέρνηση με επιχειρήματα κατά του επερχόμενου Αλέξη Τσίπρα.

Νωρίτερα είχε προηγηθεί και δείπνο Σόιμπλε – Σαμαρά στο οποίο ο γερμανός υπουργός δεν άφησε πολλά περιθώρια για πρόωρη έξοδο από το μνημόνιο, αναγκάζοντας τον Eλληνα πρωθυπουργό να προστρέξει στην καγκελάριο.

Στο ραντεβού Σόιμπλε-Τομσεν (αμφότεροι είχαν πλήρη εικόνα για την ελληνική οικονομία) το ρεπορτάζ αναφέρει ότι ο γερμανός υπουργός ήταν κάθετος: καμία διευκόλυνση καθώς θα κατέληγε εν τέλει όπλο στα χέρια του επερχόμενου Τσίπρα αφήνοντάς του περισσότερα περιθώρια κινήσεων.

Η γραμμή αυτή πέρασε και μάλιστα, όπως αναφέρει το Βήμα, διαμηνύθηκε στον Αλέξη Τσίπρα η φράση «θα σας γδάρουν σαν λαγούς και θα ανεμίζουν τα τομάρια σας στους Podemos»… "
http://kinisienergoipolites.blogspot.gr/2015/08/podemos.html