 |
Σκίτσο του του Enrico Bertuccioli [http:// |
''καθομαι στο γραφειο με ανοιχτο τον υπολογιστη και μπαινει ενας τροφιμος για να μου ζητησει τα φαρμακα του που ειχε ξεχασει πως τα ηπιε. περναει η εικονα του νεκρου παιδιου στην παραλια και ακολουθει ο παρακατω διαλογος.
-τι ειναι αυτο?
-ενα παιδι
-γιατι δεν το σηκωνουν? θα πνιγει
-εχει πνιγει
-η μαμα του που ειναι?
-δεν ξερω
-να την βαλουν φυλακη. δεν προσεξε το παιδι
-δεν φταιει η μαμα του. το εβαλε σε μια βαρκα για να το σωσει απο τον πολεμο αλλα για αυτες τις βαρκες δεν υπαρχει λιμανι
-γιατι δεν υπαρχει λιμανι?
-γιατι οι χωρες που δεν εχουν πολεμο δεν τους θελουν
-προσφυγες ειναι δηλαδη?
-προσφυγες
-ακουσε μαρια μου...
-δεν με λενε μαρια βρε γιαννη
-δεν εχει σημασια. τυχαιο ειναι το ονομα σου. τυχαιο και που δεν ζεις στον πολεμο.
αυτοι που δεν θελουν τους προσφυγες ειναι καταραμενοι
-δεν προκειται να αλλαξουν
-η γη δεν ανηκει σε κανεναν. οι ανθρωποι δεν εδωσαν γη σε αυτο το παιδι για να περπατησει αλλα η γη του εδωσε μια γωνια για να πεθανει. το χωμα δεν κανει διακρισεις. τους δεχεται ολους. ασπρους μαυρους κιτρινους...ολους
-πιστευεις οτι ξεκουραστηκε?
-φυσικα. κοιμαται μπρουμυτα για να μην βλεπει τους ανθρωπους
-πηγαινε στο κρεβατι σου να ξαπλωσεις. ειναι μεσημερι
-μην με διωχνεις οταν συζηταμε
-δεν αντεχω να συζηταω αλλο
-αν δεν αντεχεις να πας στον πρωθυπουργο και να του πεις οτι τους θελουμε τους προσφυγες. να τους φερουν εδω. εχουμε χωρο. εγω θα ξαπλωσω κοντα στον τοιχο και χωραει να κοιμηθει και αλλος ενας στο κρεβατι μου. και το φαι πολυ ειναι. φτανει για ολους. ετσι να του πεις. τα παιδια δεν κανει να πεθαινουν. θα του το πεις?
-δεν μπορω να του το πω αλλα θα το πω σε πολλους ανθρωπους σε λιγο
-θα πας σε πλατεια να βγαλεις λογο?
-καπως ετσι!
-να τους πεις να τα αγαπανε τα παιδια
-θα τους το πω
-και να μου φερεις τα φαρμακα μου
συζητηση με εναν "τρελο".
ειναι στο κρεβατι του και κλαιει. δεν ζηταει πια τα φαρμακα του. εχει μαζευτει κοντα κοντα στον τοιχο και μονολογει... τι ενας της ειπα? αν μαζευτω πιο πολυ, και δυο χωρανε".
https://www.google.gr/url?sa=t&rct=j&q=&esrc=s&source=web&cd=3&cad=rja&uact=8&ved=0CCsQFjACahUKEwiF0euCz-jHAhVE8RQKHYKHB8w&url=http%3A%2F%2Ftvxs.gr%2Fnews%2Fblogarontas%2Fti-einai-ayto-ena-paidi&usg=AFQjCNGlKMeQQjJQIPNkFFxc70vzSKnJdQ&sig2=Xx6mQJ_A-zJixX_7makBJQ
Από τον «τοίχο» της Xanthippi Gklavopoulou:
ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΡΙΑ
Κατάφερα να μιλήσω με ένα φίλο Σύριο, εγκατεστημένο εδώ στην Κύπρο εδώ και πολλά χρόνια για να μου εξηγήσει σε βάθος το Συριακό και όχι μόνο πρόβλημα. Μου είπε πράγματα που δεν γράφονται στις εφημερίδες.
@
Ποιοι μάχονται ποιους:
α) o γνωστός ISIS (Σουνίτες) είναι η μία πλευρά του προβλήματος που έχει καταλάβει πάνω από το 50% του Ιράκ και πάνω από το 50% της Συρίας, σε μία έκταση που είναι μεγαλύτερη από το Ηνωμένο Βασίλειο. Άρα όταν λες πάω να βομβαρδίσω τον Isis στην πραγματικότητα λες ανέκδοτα γιατί δεν είναι σταθμευμένοι σε στρατόπεδα και περιμένεις να τον σκοτώσεις. Είναι παντού και σκορπισμένοι και στρατηγικά τοποθετημένοι για να μην μπορούν να αποδυναμωθούν με πυραύλους και βόμβες. Επαναλαμβάνω είναι σαν να πηγαίνεις να βομβαρδίζεις μία περιοχή στο μέγεθος του Ηνωμένου Βασιλείου. O Isis είναι τόσο δυνατός που πλέον ελέγχει πολλές πόλεις, πετρελαιοπηγές, κομβικά σημεία, έχουν πρόεδρο και υπουργούς, τυπώνουν δικό τους νόμισμα, και κάνουν προκλητικές παρελάσεις όλοι πάνω σε αμερικανικά Humvees.
@
β) είναι ο επίσημος Συριακός στρατός, πιστός στον πρόεδρο Άσαντ, που στηρίζεται ανοιχτά από το Ιράν και τη Ρωσία που διατηρεί βάση στη Συρία. Ο Συριακός στρατός ελέγχει ακόμα τη Δαμασκό και το αεροδρόμιο αλλά χάνεις συνεχώς έδαφος. Πλέον βομβαρδίζουν χωρίς διακρίσεις με βαρέλια γεμάτα δυναμίτη που τα ρίχνουν από ελικόπτερα, σε κατοικημένες περιοχές... χωρίς διακρίσεις. Μην ξεχνάμε ότι βομβαρδίζουν ασταμάτητα πάνω από 2 χρόνια.
@
γ) είναι η εθνοφυλακή της Συρίας, που στην ουσία είναι πολίτες-υποστηρικτές του Άσαντ στους οποίους ο πρόεδρος έδωσε όπλα για να πολεμούν στο όνομά του
@
δ) είναι η Σιίτικη Χεζμπολάχ το στρατιωτικό της κομμάτι), προερχόμενη από το Λίβανο που στηρίζεται από τον Άσαντ και κυρίως το Ιράν
@
ε) είναι οι επαναστάτες της Συρίας, που ανήκουν στην μουσουλμανική αδελφότητα και θέλουν να ρίξουν τον Άσαντ και στηρίζονται απευθείας από το Κατάρ
@
στ) και είναι καμιά δεκαριά ένοπλες επαναστατικές ομάδες που κατέχουν εδάφη που υπερασπίζονται (π.χ. Κούρδοι στο Κομπάνοι) ή έχουν καταλάβει πετρελαιοπηγές ή άλλα στρατηγικά σημεία και προσπαθούν να διεκδικήσουν περισσότερα για το αύριο, οι οποίες βέβαια βάλλουν εναντίον όλων χωρίς εξαίρεση (isis, συριακός στρατός, Xεζμπολάχ κλπ.
@
Πάνω σε όλα αυτά υπολογίστε ότι οι Τούρκοι εδώ και λίγο καιρό βομβαρδίζουν (υποτίθεται τον Ιsis), οι Αμερικάνοι και NATΟ έχουν βομβαρδίσει επιλεκτικά, οι Ιορδανοί επίσης βομβαρδίζουν, ενώ πλέον αναμιγνύονται στρατιωτικά και οι Ρώσοι που πάνε να σώσουν τον Άσαντ. Και αναρωτιέμαι εγώ με το φτωχό μου μυαλό, τι θα συμβεί όταν εμπλακούν στον αέρα τούρκικα με ρωσικά αεροπλάνα; Κι αν ζητήσουν οι Τούρκοι βοήθεια από το ΝΑΤΟ, τι θα απογίνει;
@
Βλέπουμε τους Σύριους πρόσφυγες κατά εκατομμύρια να προσπαθούν να περάσουν στην Ευρώπη και κάποιοι αναρωτιούνται γιατί δεν μένουν να πολεμήσουν για την πατρίδα τους. Και ρωτώ κι εγώ με τη σειρά μου: να πολεμήσουν ενάντια σε ποιον; και υπέρ ποιού; Μπείτε σε αραβικά portals και δείτε διαλυμένες πόλεις. Όχι μία, όλες! Όταν ξέρεις ότι π.χ. έχεις 90% πιθανότητα να πεθάνεις στην πόλη σου, τολμάς με π.χ. πιθανότητες 70% να διασχίσεις τόσα χιλιόμετρα και να μπεις σε φουσκωτό και να βουλιάξεις στο Αιγαίο. Η ζωή σου μία πιθανότητα. Δεν έρχονται όλοι οι πρόσφυγες από τις γνωστές θαλάσσιες διόδους. Μου έλεγε ο Σύριος φίλος μου για 70 Σύριους που διέσχισαν τον Βόρειο Πόλο για να μπουν στο έδαφος της Σουηδίας και να ζητήσουν άσυλο. Δεν το χωράει ο νούς μου, διέσχισαν τον Βόρειο Πόλο…
@
Αυτό που δεν ξέρει ο κόσμος είναι ότι όλοι οι πρόσφυγες δεν είναι φτωχοί. Είναι ανήμποροι και απελπισμένοι. Ο φίλος μου διηγήθηκε την ιστορία για τους επτά Σύριους γιατρούς που αποφάσισαν όλοι μαζί (και με τις οικογένειές τους) να φύγουν από το νοσοκομείο που δούλευαν και να τραβήξουν το δρόμο της προσφυγιάς. Βγάλανε μία φωτογραφία πριν φύγουν στο νοσοκομείο και οι επτά μαζί. Ανάμεσά τους κάποιοι από τους πιο διακεκριμένους χειρουργούς, καρδιολόγους της Συρίας. Έζησαν μόνο οι δύο…. Θλιβερές ιστορίες που ποτέ δεν θα μάθουμε στη Δύση.
@
Αναρωτιέμαι: δεν θα μπορούσε για παράδειγμα η Κύπρος να προσφέρει άσυλο σε αυτούς τους γιατρούς και να λύσει προβλήματα στα δημόσια νοσοκομεία της; Αντίστοιχα και με άλλους επιστήμονες και διακεκριμένους επαγγελματίες όχι μόνο στην Κύπρο, αλλά σε όλη την Ευρώπη και όλο τον κόσμο.
@
Και ακόμα μία ερώτηση που δεν βρίσκω απάντηση: γιατί η Σαουδική Αραβία, τα Εμιράτα, και άλλες Αραβικές χώρες δεν φιλοξενούν πρόσφυγες; Δεν μπορούν, δεν θέλουν και αν ναι , ποιος είναι ο πραγματικός λόγος;
@
Ναι, ανάμεσα στους πρόσφυγες είναι και τρομοκράτες. Δεν είναι όλοι οι πρόσφυγες Σύριοι, αλλά και Ιρακινοί, Αφγανοί και άλλοι με άγνωστο παρελθόν και άγνωστο μέλλον. Ναι, κάποιοι από αυτούς εκτελούν διαταγές και μια μέρα θα χτυπήσουν την Ευρώπη με τρομοκρατική χτυπήματα. Ο «θρησκευτικός πόλεμος» είναι σίγουρο ότι θα μεταφερθεί στην Ευρώπη. Και η Ευρώπη και ο κόσμος όλος είναι παντελώς ανέτοιμος για ένα τέτοιο ενδεχόμενο.
@
Το πρόβλημα δεν είναι με τη Συρία. Εδώ και καιρό υπάρχει μεγάλο πρόβλημα και στο Λίβανο, που δεν έχει κοινοβούλιο, δεν έχει Πρόεδρο και καθημερινά γίνονται διαδηλώσεις με νεκρούς. Ζητάνε δημοκρατία, λύση στο αδιέξοδο. Στη Δαμασκό έχουν 6 μήνες να μαζέψουν τα σκουπίδια και υπάρχουν και κρούσματα χολέρας. Όσοι Λιβανέζοι μπορούσαν έχουν ήδη φύγει από τη χώρα. Προσθέστε και το Παλαιστινιακό πρόβλημα και ίσως δούμε μόνο ένα κομμάτι όλης της ιστορίας.
@
Θα κλείσω με μία ιστορία που είδα σε ένα ολιγόλεπτο βίντεο και σπάραξε η καρδιά μου: έχουν πάρει στα χέρια το τραυματισμένο κοριτσάκι και το οδηγούν στο νοσοκομείο για να το περιθάλψουν. Του μιλάει ο γιατρός ή ο νοσοκόμος για να το παρηγορήσει και κρατάει ένα ψαλίδι έτοιμος να κόψει τα γεμάτα αίματα ρουχαλάκια του. Και το κορίτσι κλαίει απαρηγόρητο και με το στόμα και τα χέρια γεμάτο αίματα τον εκλιπαρεί να μην της κόψει τα ρούχα της, γιατί η πιτζάμα της είναι καινούργια…. ΔΚ
Ένα 13χρονο προσφυγόπουλο που δεν πνίγηκε, πνίγει με την αλήθεια του, χιλιάδες αναλυτές και ευσυγκίνητους κροκοδείλους που "αναζητούν" λύση...
"Αν δεν θέλετε τους Σύριους στην Ευρώπη, στην Ουγγαρία, στη Σερβία, στη Μακεδονία (Σκόπια) , στην Ελλάδα, το μήνυμά μου είναι: σας παρακαλώ βοηθήστε τους Σύριους, οι Σύριοι χρειάζονται βοήθεια ΤΩΡΑ. Απλά σταματήστε τον πόλεμο και δεν θα ερχόμαστε στην Ευρώπη. Απλά σταματήστε τον πόλεμο στη Συρία. Μόνο αυτό!"
Ποιοι μάχονται ποιους:
α) o γνωστός ISIS (Σουνίτες) είναι η μία πλευρά του προβλήματος που έχει καταλάβει πάνω από το 50% του Ιράκ και πάνω από το 50% της Συρίας, σε μία έκταση που είναι μεγαλύτερη από το Ηνωμένο Βασίλειο. Άρα όταν λες πάω να βομβαρδίσω τον Isis στην πραγματικότητα λες ανέκδοτα γιατί δεν είναι σταθμευμένοι σε στρατόπεδα και περιμένεις να τον σκοτώσεις. Είναι παντού και σκορπισμένοι και στρατηγικά τοποθετημένοι για να μην μπορούν να αποδυναμωθούν με πυραύλους και βόμβες. Επαναλαμβάνω είναι σαν να πηγαίνεις να βομβαρδίζεις μία περιοχή στο μέγεθος του Ηνωμένου Βασιλείου. O Isis είναι τόσο δυνατός που πλέον ελέγχει πολλές πόλεις, πετρελαιοπηγές, κομβικά σημεία, έχουν πρόεδρο και υπουργούς, τυπώνουν δικό τους νόμισμα, και κάνουν προκλητικές παρελάσεις όλοι πάνω σε αμερικανικά Humvees.
@
β) είναι ο επίσημος Συριακός στρατός, πιστός στον πρόεδρο Άσαντ, που στηρίζεται ανοιχτά από το Ιράν και τη Ρωσία που διατηρεί βάση στη Συρία. Ο Συριακός στρατός ελέγχει ακόμα τη Δαμασκό και το αεροδρόμιο αλλά χάνεις συνεχώς έδαφος. Πλέον βομβαρδίζουν χωρίς διακρίσεις με βαρέλια γεμάτα δυναμίτη που τα ρίχνουν από ελικόπτερα, σε κατοικημένες περιοχές... χωρίς διακρίσεις. Μην ξεχνάμε ότι βομβαρδίζουν ασταμάτητα πάνω από 2 χρόνια.
@
γ) είναι η εθνοφυλακή της Συρίας, που στην ουσία είναι πολίτες-υποστηρικτές του Άσαντ στους οποίους ο πρόεδρος έδωσε όπλα για να πολεμούν στο όνομά του
@
δ) είναι η Σιίτικη Χεζμπολάχ το στρατιωτικό της κομμάτι), προερχόμενη από το Λίβανο που στηρίζεται από τον Άσαντ και κυρίως το Ιράν
@
ε) είναι οι επαναστάτες της Συρίας, που ανήκουν στην μουσουλμανική αδελφότητα και θέλουν να ρίξουν τον Άσαντ και στηρίζονται απευθείας από το Κατάρ
@
στ) και είναι καμιά δεκαριά ένοπλες επαναστατικές ομάδες που κατέχουν εδάφη που υπερασπίζονται (π.χ. Κούρδοι στο Κομπάνοι) ή έχουν καταλάβει πετρελαιοπηγές ή άλλα στρατηγικά σημεία και προσπαθούν να διεκδικήσουν περισσότερα για το αύριο, οι οποίες βέβαια βάλλουν εναντίον όλων χωρίς εξαίρεση (isis, συριακός στρατός, Xεζμπολάχ κλπ.
@
Πάνω σε όλα αυτά υπολογίστε ότι οι Τούρκοι εδώ και λίγο καιρό βομβαρδίζουν (υποτίθεται τον Ιsis), οι Αμερικάνοι και NATΟ έχουν βομβαρδίσει επιλεκτικά, οι Ιορδανοί επίσης βομβαρδίζουν, ενώ πλέον αναμιγνύονται στρατιωτικά και οι Ρώσοι που πάνε να σώσουν τον Άσαντ. Και αναρωτιέμαι εγώ με το φτωχό μου μυαλό, τι θα συμβεί όταν εμπλακούν στον αέρα τούρκικα με ρωσικά αεροπλάνα; Κι αν ζητήσουν οι Τούρκοι βοήθεια από το ΝΑΤΟ, τι θα απογίνει;
@
Βλέπουμε τους Σύριους πρόσφυγες κατά εκατομμύρια να προσπαθούν να περάσουν στην Ευρώπη και κάποιοι αναρωτιούνται γιατί δεν μένουν να πολεμήσουν για την πατρίδα τους. Και ρωτώ κι εγώ με τη σειρά μου: να πολεμήσουν ενάντια σε ποιον; και υπέρ ποιού; Μπείτε σε αραβικά portals και δείτε διαλυμένες πόλεις. Όχι μία, όλες! Όταν ξέρεις ότι π.χ. έχεις 90% πιθανότητα να πεθάνεις στην πόλη σου, τολμάς με π.χ. πιθανότητες 70% να διασχίσεις τόσα χιλιόμετρα και να μπεις σε φουσκωτό και να βουλιάξεις στο Αιγαίο. Η ζωή σου μία πιθανότητα. Δεν έρχονται όλοι οι πρόσφυγες από τις γνωστές θαλάσσιες διόδους. Μου έλεγε ο Σύριος φίλος μου για 70 Σύριους που διέσχισαν τον Βόρειο Πόλο για να μπουν στο έδαφος της Σουηδίας και να ζητήσουν άσυλο. Δεν το χωράει ο νούς μου, διέσχισαν τον Βόρειο Πόλο…
@
Αυτό που δεν ξέρει ο κόσμος είναι ότι όλοι οι πρόσφυγες δεν είναι φτωχοί. Είναι ανήμποροι και απελπισμένοι. Ο φίλος μου διηγήθηκε την ιστορία για τους επτά Σύριους γιατρούς που αποφάσισαν όλοι μαζί (και με τις οικογένειές τους) να φύγουν από το νοσοκομείο που δούλευαν και να τραβήξουν το δρόμο της προσφυγιάς. Βγάλανε μία φωτογραφία πριν φύγουν στο νοσοκομείο και οι επτά μαζί. Ανάμεσά τους κάποιοι από τους πιο διακεκριμένους χειρουργούς, καρδιολόγους της Συρίας. Έζησαν μόνο οι δύο…. Θλιβερές ιστορίες που ποτέ δεν θα μάθουμε στη Δύση.
@
Αναρωτιέμαι: δεν θα μπορούσε για παράδειγμα η Κύπρος να προσφέρει άσυλο σε αυτούς τους γιατρούς και να λύσει προβλήματα στα δημόσια νοσοκομεία της; Αντίστοιχα και με άλλους επιστήμονες και διακεκριμένους επαγγελματίες όχι μόνο στην Κύπρο, αλλά σε όλη την Ευρώπη και όλο τον κόσμο.
@
Και ακόμα μία ερώτηση που δεν βρίσκω απάντηση: γιατί η Σαουδική Αραβία, τα Εμιράτα, και άλλες Αραβικές χώρες δεν φιλοξενούν πρόσφυγες; Δεν μπορούν, δεν θέλουν και αν ναι , ποιος είναι ο πραγματικός λόγος;
@
Ναι, ανάμεσα στους πρόσφυγες είναι και τρομοκράτες. Δεν είναι όλοι οι πρόσφυγες Σύριοι, αλλά και Ιρακινοί, Αφγανοί και άλλοι με άγνωστο παρελθόν και άγνωστο μέλλον. Ναι, κάποιοι από αυτούς εκτελούν διαταγές και μια μέρα θα χτυπήσουν την Ευρώπη με τρομοκρατική χτυπήματα. Ο «θρησκευτικός πόλεμος» είναι σίγουρο ότι θα μεταφερθεί στην Ευρώπη. Και η Ευρώπη και ο κόσμος όλος είναι παντελώς ανέτοιμος για ένα τέτοιο ενδεχόμενο.
@
Το πρόβλημα δεν είναι με τη Συρία. Εδώ και καιρό υπάρχει μεγάλο πρόβλημα και στο Λίβανο, που δεν έχει κοινοβούλιο, δεν έχει Πρόεδρο και καθημερινά γίνονται διαδηλώσεις με νεκρούς. Ζητάνε δημοκρατία, λύση στο αδιέξοδο. Στη Δαμασκό έχουν 6 μήνες να μαζέψουν τα σκουπίδια και υπάρχουν και κρούσματα χολέρας. Όσοι Λιβανέζοι μπορούσαν έχουν ήδη φύγει από τη χώρα. Προσθέστε και το Παλαιστινιακό πρόβλημα και ίσως δούμε μόνο ένα κομμάτι όλης της ιστορίας.
@
Θα κλείσω με μία ιστορία που είδα σε ένα ολιγόλεπτο βίντεο και σπάραξε η καρδιά μου: έχουν πάρει στα χέρια το τραυματισμένο κοριτσάκι και το οδηγούν στο νοσοκομείο για να το περιθάλψουν. Του μιλάει ο γιατρός ή ο νοσοκόμος για να το παρηγορήσει και κρατάει ένα ψαλίδι έτοιμος να κόψει τα γεμάτα αίματα ρουχαλάκια του. Και το κορίτσι κλαίει απαρηγόρητο και με το στόμα και τα χέρια γεμάτο αίματα τον εκλιπαρεί να μην της κόψει τα ρούχα της, γιατί η πιτζάμα της είναι καινούργια…. ΔΚ
Ένα 13χρονο προσφυγόπουλο που δεν πνίγηκε, πνίγει με την αλήθεια του, χιλιάδες αναλυτές και ευσυγκίνητους κροκοδείλους που "αναζητούν" λύση...
"Αν δεν θέλετε τους Σύριους στην Ευρώπη, στην Ουγγαρία, στη Σερβία, στη Μακεδονία (Σκόπια) , στην Ελλάδα, το μήνυμά μου είναι: σας παρακαλώ βοηθήστε τους Σύριους, οι Σύριοι χρειάζονται βοήθεια ΤΩΡΑ. Απλά σταματήστε τον πόλεμο και δεν θα ερχόμαστε στην Ευρώπη. Απλά σταματήστε τον πόλεμο στη Συρία. Μόνο αυτό!"
Από την Αυγή (04.09.2015)
"Ο Αριστείδης Καλαργάλης (Αυγή, Ιούλιος 2011) θυμίζει σε όσους εύκολα ξεχνούν, πόσο δική μας είναι αυτή η τραγωδία και πως Τέρατα και Άνθρωποι υπήρχαν πάντα:
"Στέκομαι πλάι στο άγαλμα της μικρασιάτισσας Μάνας, στην Επάνω Σκάλα της Μυτιλήνης. Τη γειτονιά των προσφύγων. Κοιτώ τη φουρτουνιασμένη θάλασσα. Σφαλώ τα μάτια και βλέπω τα καΐκια και τις βάρκες κατάφορτα με πρόσφυγες του 1914, του 1922. (...)
Στήθηκαν παράγκες και σκηνές, στις αυλές των σχολειών, στα τζαμιά, στις αλάνες. Φτιάχτηκαν υπαίθρια κουζινιά, στήθηκαν νοικοκυριά. Μια παράγκα ή ένα δωμάτιο έγινε το νέο σπίτι. Έπρεπε να τα χωρέσει όλα. (...) Δημιουργήθηκαν συσσίτια, από Επιτροπές βοήθειας ντόπιων (...).
Σιγά-σιγά άρχισαν να κάνουν κάποια μεροκάματα, στις δουλειές που δεν έκαναν οι ντόπιοι. Φθηνά χέρια για τα βυρσοδεψεία, τα ελαιοτριβεία, τα σαπωνοποιεία, τη γη, τη θάλασσα. Ν’ ανοίγουν μικρομάγαζα, με το πρώτο περίσσευμα και την τέχνη τους. Από κοντά κι η ζητιανιά, η αλητεία, η πορνεία, η κλεψιά. (...)
- Άνοιξαν σπίτια και δέχτηκαν κόσμο κατατρεγμένο, με φοβισμένο μάτι. Ήταν τ’ αδέρφια μας.
- Σφάλισαν παντζούρια κατάμουτρα, κυνηγήθηκαν, οι τουρκόσποροι είπαν.
Κάπως έτσι μπήκαν τα όρια. Άυλα, νοερά, στο νου, στις προσταγές και στα απαγορεύεται. Από δω η πόλη, το χωριό. Από κει ο Συνοικισμός, τα προσφυγικά. Το καλό και το κακό κι ανάμεσά τους το σύνορο.
Όμορφα είναι όταν εξετάζεις τα γεγονότα από τη μεγάλη απόσταση του ενός αιώνα. Και τότε υπήρχαν φωνές σωφροσύνης, που μάλλον θα κατηγορήθηκαν ως ανατρεπτικές και περιθωριακές. Η εφημερίδα Σάλπιγξ, της Λέσβου, προτρέπει στις 1.6.1914:
«Ανοίξατε, ω πλούσιοι κι αβροδίαιτοι Μυτιληναίοι τα μέγαρά σας και τας επαύλεις σας τας μεγαλοπρεπείς και στεγάσετε τον διωκόμενο ελληνισμό της Μικράς Ασίας, ο οποίος είναι σαρξ εκ της σαρκός σας και οστούν εκ των οστέων σας. […] Δότε στέγην εις αυτούς, αφού δεν βλέπομεν να δίδετε τίποτε άλλο. Είναι θηριωδία να κοιμώνται τόσοι εις το ύπαιθρον, ενώ μένουσιν κλεισταί τόσαι εξοχικαί οικίαι. Άραγε περιμένομεν να τας ανοίξη ο λαός θραύων τας θύρας;».
Αλλά και απάνθρωπες απόψεις, όπως αυτή του Γενικού Διοικητή Λέσβου τον Αύγουστο του ’22:
«Καλά ας κάθονται αυτού, δεν θα δημιουργήσουμε εκ δευτέρου προσφυγικόν ζήτημα».
Έτσι έμειναν «αυτού», στα παράλια της Μικράς Ασίας, νεκροί, χιλιάδες Μικρασιάτες γιατί δεν πρόστρεξαν πλεούμενα για βοήθεια.
Έπεσε λίγο ο αέρας. Τώρα θα ξεμυτίσουν από το μπουγάζι τ’ Αϊβαλιού τα λογής-λογής πλεούμενα, γεμάτα απόκληρους του 21ου αιώνα. Όσοι φτάνουν στα μυτιληνιά ακρογιάλια νομίζουν ότι είναι στον Παράδεισο του νου τους, στην Ευρώπη. Εξάλλου σ’ όποιο δημόσιο κτίριο κι αν τους πάνε θα δούνε την πολυάστερο σημαία της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Όμως από δω πρέπει να γίνει το νέο ταξίδι. Χρειάζεται ένα χαρτί με στρογγυλή σφραγίδα. Να μαζευτούν λεφτά, είτε πουλώντας μικροαντικείμενα, είτε ζητιανεύοντας έξω από τα πολυκαταστήματα. Το χωνευτήρι της Αθήνας είναι ο επόμενος προορισμός. (...)
Στο γύρισμα του νέου αιώνα, στα ίδια μέρη, στα ίδια νερά, γράφεται η συνέχεια της μεταναστευτικής πορείας του ανθρώπου.
Με διαλυμένα πλεούμενα, σαπιόβαρκες, ξύλινες, πλαστικές, φουσκωτά. Γεμάτα ως τα πάνω, νέοι επιβάτες. Πρόσφυγες, οικονομικοί μετανάστες ηπιότερα, λαθρομετανάστες το συνηθέστερο.
Διχασμένοι οι άνθρωποι της καθημερινότητας. Ο άγνωστος, ο φόβος του άλλου, του ξένου. Οι μαυριδεροί, οι Ασιάτες είναι διαφορετικοί είναι αλλιώτικοι.
Αλλιώτικοι ήταν κάποτε κι οι Μικρασιάτες. Αλλιώτικοι ήταν, ως τα πρόσφατα χρόνια, κι οι Αλβανοί, αλλιώτικοι κι οι Έλληνες της Αμερικής. Έκαναν του κόσμου τις δουλειές, φτηνά, χωρίς πολλές κουβέντες.
Ήρθε όμως η ώρα της αλλαγής. Σαν το ποδόσφαιρο ή τις αρχαίες αρένες.
Νέοι κατατρεγμένοι. Πάντοτε με τα ίδια βρεγμένα όνειρα να βγαίνουν σ’ ένα ακρογιάλι, κι από κει σ’ άλλο νησί, στη χώρα της καλύτερης ζωής.
Όμως, μερικές φορές, το όνειρο, σταματά στη μέση της θάλασσας, σε μια άγνωστη ακτή, σ’ ένα θάλαμο αναμονής φιλάνθρωπων. Και επιστρέφουν στη γη, γίνονται χους σε μια ξένη χώρα, σε μια γειτονιά που δεν γνώρισαν. Είναι οι Αφανείς του συνοικιακού νεκροταφείου."
.-.-.-.-.-.-.
- Προσεκτικά λοιπόν στις διακοπές. Μη χαλάσουμε (για καμιά ωρίτσα δηλαδή) την ζαχαρένια μας. Εμείς οι Μακάααριοι Δυτικοί των Δικαιωμάτων και του Ανθρωπισμού...
Ειδικά εκεί στις απόμερες ακτές, μπορεί να βρεθούμε φάτσα με φάτσα με το αληθινό και αποτρόπαιο πρόσωπο του πολιτισμού μας..."
.-.-.-.
- εικόνες:
συσσίτιο προσφύγων, Επάνω Σκάλα Μυτιλήνης 1922 /
'Διωγμός', της Άννας Κινδύνη /
Τάφος άγνωστου μετανάστη, με τη φράση «Αφανός», που στη συνέχεια κάποιος, προσθέτονταςένα γάμα, διόρθωσε σε «ΑφΓανός». Φωτογραφία του Μπάμπη Στυλιανίδη, 2007 /
Σκίτσο του Δημήτρη Γεωργοπάλη /
Σκίτσο του του Enrico Bertuccioli)
[πηγή: Για εμάς τόποι διακοπών, για χιλιάδες άλλους τόποι θανάτου...
http://rigasili.blogspot.gr/2011/07/blog-post_20.html]
 | ||
Συσσίτιο προσφύγων, Επάνω Σκάλα Μυτιλήνης 1922
|
 |
Σκίτσο του Δημήτρη Γεωργοπάλη [http:// |
 |
'Διωγμός', της Άννας Κινδύνη |
|
Σκίτσο του του Enrico Bertuccioli [http:// |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου