έχε το νου σου στο παιδί..




Τετάρτη 18 Απριλίου 2012

πώς το κάνεις??????????????????


Μέσα από Σένα υπήρξα
Τα φωτεινά σου χρώματα με ύφαναν
Σε όλη μου τη ζωή
Μονοπάτια έγιναν λεωφόροι
Ρυάκια έγιναν ποτάμια
Απέραντες θάλασσες τα ταξίδια
Συ ένωσες το γαλάζιο
Συ έφερες την Άνοιξη
Συ μίλησες με τα πουλιά
Συ έστρωσες το τραπέζι της γης
Συ ψιθύρισες την Ειρήνη
Συ πολέμησες τον πόλεμο
Συ σήκωσες τρικυμίες στην αδικία των καιρών
Συ γαλήνεψες τα κύματα των επιθυμιών
Συ ζωγράφισες κόκκινο τον τοίχο
Συ πότιζες ένα σπόρο στη γλάστρα να φυτρώσει
Εγώ ήμουν ο σπόρος
Φύτρωσα
Και με μεγάλωσες με όλη την τρυφερότητα του σύμπαντος
Μέσα από ΣΕΝΑ ένοιωσα Άνθρωπος
Μη φοβάσαι το θάνατο, την μη αθανασία να τρομάζεις μου χαμογέλασες!


ΜΙΑ ΠΕΤΑΛΟΥΔΑ

Πώς το κάνεις,πώς το κάνεις κι εδώ μένω
άλλο απ'τα μάτια σου δεν έχω πιό δικά μου
μα ούτε άλλο από το βλέμμα σου πιό ξένο
πόσα ζητάς για να φωνάξεις τ'όνομά μου

Να με κοιτάς σα να με θέλεις
και να με παίξεις όπως ξέρεις

Ξέρεις τί θέλω να σου πω
κάτι που μάλλον θα γελάσεις
άμα δε μάθεις να χα'ι'δεύεις τις πληγές
δε θα σου φτάσει όλη η ζωή σου για να κλαις

Να με κοιτάς σα να με θέλεις
και να με παίξεις όπως ξέρεις

Σε βλέπω μόνη,λέω δεν είναι στα καλά της
ποιοί σε παράτησαν και θέλεις να τους δείξεις
Μια πεταλούδα που δαγκώνει τα φτερά της
σε πλησιάζω και πεθαίνω να μ'αγγίξεις

Μα η εικόνα σου παγώνει
μετά σε βλέπω πάλι μόνη



Ξέρεις τί θέλω να σου πω
κάτι που μάλλον θα γελάσεις
άμα δε μάθεις να χα'ι'δεύεις τις πληγές
δε θα σου φτάσει όλη η ζωή σου για να κλαις

Πώς το κάνεις,πώς το κάνεις κι εδώ μένω

ΜΟΥΣΙΚΗ ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ
ΣΤΙΧΟΙ ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΙΩΑΝΝΟΥ


"ο μεγαλος θυμος" ....

ΚΑΛΗ ΛΕΥΤΕΡΙΑ, χρονια καλα ...ας παρουμε το φως απο τα λαθη των παλιων και της ιστοριας για να μη χρεωθει η ιστορια και μεις αλλο ενα σκοταδι...
(Αχ ρε Μανωλη ...λεβεντης εισαι μωρε! Αχ αχ αχ ....τί να μη λεω αχ βρε Μανωλη που λεει και ο Ζερβουδακης? Ποσο απλα και λογικα μιλας .... Μα, μιλαει ο καημενος ο Αλεξης διπλα σου και λενε οι
Αθηναιοι: Δεν γουσταρουμε κομματα να καουν ΟΛΟΙ οσοι ηταν στη Βουλη , λες και οι ΠΡΟΔΟΤΕΣ δεν εχουν ονομα.... Μα μιλαει ο Αλεξης για ενιαο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟ και λενε στην επαρχια: παλι θα ψηφισουμε ΜΠΑΤΣΟΚ και ΣΑΜΑΡΑΚΙΑ..τί, ναρθουν τα κουμουνια να μας παρουν τις περιουσιες μας, το βιος μας? δραχμη δραχμουλα θελουμε και εμεις που εχουμε τα χωραφακια μας, δεν θα την πατησουμε (!!!!) αλι και τρισαλη σε σας τους μαμοθρευτους τους Αθηναιους!
Καθεται και τρωγεται ο κοσμος, μεσα- εξω απο την Ευρωπη, οχι μεσα, οχι εξω, δεν θελω κομματα, ας φτιαξω το δικο μου, ελα στην ομαδα μου, ασε ολοι ειναι ηλιθιοι, ειμαστε 10 γυρω απο ενα τραπεζι ελα να βγαλουμε καινουργιο μανιφεστο να γινουμε πολλοι, κι αλλη ομαδα κι αλλο κομμα, κι αλλα κομματια , κι αλλα κι αλλα ....το κκε οχι μονο δεν θελει ενοτητα αλλα δαχτυλοδειχνει τα συντροφια....που δεν ειναι στο δικο τους χωρο... ,καμποσοι νεοι θα πανε για λευκο και δεν φταινε αυτοι που ειναι απολιτικοι.. αλλα φταινε...
Ξερεις μεχρι που φθανουν τα αυτια μου Μανωλη ? Λαγανες γιναν πασχαλιατικα και ταξιδεψαν στο νησι μας...και ολο μικραινουν εδω μεσα στην πρωτευουσα...αχ Μανωλη χιλια αχ, ασε με να λεω...http://youtu.be/PQ7kYLc80q0)


εδω Ο Μανωλης Γλεζος...http://youtu.be/5BJmvZc1GCA

Κ.Τ.Ε.Κ.
Ίσως την ημέρα των εκλογων

Ούτε οι εκλογές θα λύσουν τον γόρδιο δεσμό. Αλλά θα ταράξουν τη βαλτωμένη λίμνη. Ίσως και να την
μεταμορφώσουν σε ποτάμι.
Σε μια κατεχόμενη από λογής συμφέροντα χώρα, δεν μπορεί να έχουμε δημοκρατικές εκλογές. Με τη βία των ''όπλων’’ και χωρίς αυτόνομη σκέψη των πολιτών, το μαγείρεμα είναι πικρό φαί.
Αρκεί μόνο να σκεφτούμε ότι το πρώτο κόμμα θα πάρει 50 έδρες, δωράκι της τρόικα! Μη γελάτε, τζάμπα στήνουν κώλο ο Βαγγέλης, ο Αντώνης και οι συν αυτών υπηρέτες.
Χοντρός ο Βαγγέλης ακούνητος, μανιοεξουσιαστής από φοιτητής, ξέρει καλά την τέχνη του δούναι και λαβείν. Ο Αντώνης στριφογυρνάει από δω κι από κει, μια τον θέλει μνημονιακό, μια αντιμνημονιακό, τον πονάει, αλλά μπροστά στη γλύκα της εξουσίας στήνεται. Μετά από τις εκλογές θα τους δούμε να πηδιούνται και δημόσια.
Αν καταφέρουν με την πουστιά τους, τι άλλο είναι η το δωράκι στο πρώτο κόμμα, να κάνουν συνεύρεση!
Γιατί να θέλουν αντιπροσωπευτική δημοκρατία εξ άλλου, διαταγές εκτελούν, τους φτάνει να είναι μαριονέτες, την δουλειά που τους ανέθεσαν οι αφέντες τους την έκαναν μια χαρά. Σαράντα χρόνια αλλαξοκολιάζονται , παραδίνοντας ο ένας στον άλλο καμένη γη. Στο ίδιο έργο θεατές εμείς, γελαστοί και γελασμένοι Μητροπάνε.
Είναι ανέκδοτο να μας λένε οι τροικανοί και οι πράκτορές τους εδώ, για προτάσεις. Και κορδώνονται για υπευθυνότητα, ίσως επειδή βλέπουν τα μπούτια ο ένας του άλλου, στα πρόσωπα ποτέ δεν κοιτάνε, με τι μάτια;
Κύριοι και κυρίες, φτου στη ευγένεια μου, γαμώ το σαβουάρ βιβρ του Ζαμπούνη που διαβάσατε, τα πράγματα είναι απλά.
Πείτε τους να παν να γαμηθούν αυτοί. Αλλά κόβει η πουτάνα το γαμήσι.
Είπαμε και ξαναλέμε. Δολοφονείτε κάθε μέρα ανθρώπους. Η Ελλάδα αποδεκατίζεται. Η μισή χώρα είναι άρρωστη και καρτεράει το θάνατο.
Οι νέοι φεύγουν όπως όπως, οι γυναικολόγοι μόνο εκτρώσεις κάνουν, τα γερόντια , αυτά τα περήφανα γηρατειά που λέγατε κάποτε , θυμάσαι Βαγγελάκη απ’ τα γεννοφάσκια είσαι πρασινοβαμμένος, τι θα απομείνει;
Καλά ρε Βαγγέλη εσύ μπορείς να ζήσεις με 400 ευρώ το μήνα. Δεν τοχεις νοιώσει φιλαράκο, ας είναι καλά ο πεθερός και τα τρία εκατομμυριάκια στην μπάνκα. Γι΄αυτό σαν της μαιμούς τον κώλο χοροπηδάς στα σαλόνια των οικονομικών κολοσσών.
Αν ήσασταν στοιχειωδώς σοβαροί, θα σας μιλούσα σοβαρά, ρίξατε και τον Άκη στη φυλακή, άντε και πόσους ψήφους θα πάρετε παραπάνω; Τα έχουν δει όλα τα μάτια μας, αύριο μπορεί να δούμε και σένα, πλάκα έχει να σε βάλει ο Άκης.
Αλλά τι κάθομαι και σου γράφω, εσείς έχετε φυλακίσει όλη την Ελλάδα, γορίλας σε κλουβί θα είσαι, έτσι σε λέει η μικρή Ελένη..
Πλάκα , πλάκα , όλο στην πλάκα το ρίχνετε κάθε βράδυ στα κανάλια για το σόου το προεκλογικό και κολουτούμπες κάνετε..
Αλλά θα μιλήσουμε και σοβαρά. Ίσως την ημέρα των εκλογών.

......


"Μέσα από Σένα υπήρξα
Τα φωτεινά σου χρώματα με ύφαναν
Σε όλη μου τη ζωή
Μονοπάτια έγιναν λεωφόροι
Ρυάκια έγιναν ποτάμια
Απέραντες θάλασσες τα ταξίδια
Συ ένωσες το γαλάζιο
Συ έφερες την Άνοιξη
Συ μίλησες με τα πουλιά
Συ έστρωσες το τραπέζι της γης
Συ ψιθύρισες την Ειρήνη
Συ πολέμησες τον πόλεμο
Συ σήκωσες τρικυμίες στην αδικία των καιρών
Συ γαλήνεψες τα κύματα των επιθυμιών
Συ ζωγράφισες κόκκινο τον τοίχο
Συ πότιζες ένα σπόρο στη γλάστρα να φυτρώσει
Εγώ ήμουν ο σπόρος
Φύτρωσα
Και με μεγάλωσες με όλη την τρυφερότητα του σύμπαντος
Μέσα από ΣΕΝΑ ένοιωσα Άνθρωπος
Μη φοβάσαι το θάνατο, την μη αθανασία να τρομάζεις μου χαμογέλασες!"


Τρίτη 17 Απριλίου 2012

16 τ' Απρίλη 2012


απο τον κήπο μου..







Δεν έκανα ταξίδια μακρινά
τα χρόνια μου είχαν ρίζες ήταν δέντρα
που τα 'ντυσε με φύλλα η καρδιά
και τ' άφησε ν' ανθίζουν μες την πέτρα

Δεν έκανα ταξίδια μακρινά

οι άνθρωποι που αγάπησα ήταν δάση
οι φίλοι μου φεγγάρια ήταν νησιά
που δίψασε η καρδιά μου να τα ψάξει

Το πιο μακρύ ταξίδι μου εσύ

η νύχτα εσύ το όνειρο της μέρας
μικρή πατρίδα σώμα μου κι αρχή
η γη μου εσύ ανάσα μου κι αέρας

Δεν έκανα ταξίδια μακρινά

ταξίδεψε η καρδιά κι αυτό μου φτάνει
σε όνειρα σ' αισθήματα υγρά
το μυστικό τον κόσμο ν' ανασάνει

Το πιο μακρύ ταξίδι μου εσύ

η νύχτα εσύ το όνειρο της μέρας
μικρή πατρίδα σώμα μου κι αρχή

η γη μου εσύ ανάσα μου κι αέρας
">










Αναρωτιέμαι μερικές φορές: Είμαι εγώ που σκέφτομαι καθημερινά πως η ζωή μου είναι μία; Όλοι οι υπόλοιποι το ξεχνούν; Ή πιστεύουν πως θα έχουν κι άλλες, πολλές ζωές, για να κερδίσουν τον χρόνο που σπαταλούν;

Ν' αντικρίζεις τη ζωή με μούτρα. Να περιμένεις την Παρασκευή που θα φέρει το Σάββατο και την Κυριακή για να ζήσεις. Κι ύστερα να μη φτάνει ούτε κι αυτό, να χρειάζεται να περιμένεις τις διακοπές. Και μετά ούτε κι αυτές να είναι αρκετές. Να περιμένεις μεγάλες στιγμές. Να μην τις επιδιώκεις, να τις περιμένεις.
Κι ύστερα να λες πως είσαι άτυχος και πως η ζωή ήταν άδικη μαζί σου.

Και να μη βλέπεις ,πως ακριβώς δίπλα σου συμβαίνουν αληθινές δυστυχίες που η ζωή κλήρωσε σε άλλους ανθρώπους. Σ' εκείνους που δεν το βάζουν κάτω και αγωνίζονται. Και να μην μαθαίνεις από το μάθημά τους. Και να μη νιώθεις καμία φορά ευλογημένος που μπορείς να χαίρεσαι τρία πράγματα στη ζωή σου, την καλή υγεία, δυο φίλους, μια αγάπη, μια δουλειά, μια δραστηριότητα που σε κάνει να αισθάνεσαι ότι δημιουργείς, ότι έχει λόγο η ύπαρξή σου.

Να κλαίγεσαι που δεν έχεις πολλά. Που κι αν τα είχες, θα ήθελες περισσότερα. Να πιστεύεις ότι τα ξέρεις όλα και να μην ακούς. Να μαζεύεις λύπες και απελπισίες, να ξυπνάς κάθε μέρα ακόμη πιο βαρύς. Λες και ο χρόνος σου είναι απεριόριστος.

Κάθε μέρα προσπαθώ να μπω στη θέση σου. Κάθε μέρα αποτυγχάνω. Γιατί αγαπάω εκείνους που αγαπούν τη ζωή. Και που η λύπη τους είναι η δύναμή τους. Που κοιτάζουν με μάτια άδολα και αθώα, ακόμα κι αν πέρασε ο χρόνος αδυσώπητος από πάνω τους. Που γνωρίζουν ότι δεν τα ξέρουν όλα, γιατί δεν μαθαίνονται όλα.

Που στύβουν το λίγο και βγάζουν το πολύ. Για τους εαυτούς τους και για όσους αγαπούν. Και δεν κουράζονται να αναζητούν την ομορφιά στην κάθε μέρα, στα χαμόγελα των ανθρώπων, στα χάδια των ζώων, σε μια ασπρόμαυρη φωτογραφία, σε μια πολύχρωμη μπουγάδα.

Όσο κι αν κανείς προσέχει
όσο κι αν το κυνηγά
πάντα, πάντα θα 'ναι αργά
δεύτερη ζωή δεν έχει.

(από Το Παράπονο, Οδ. Ελύτης)



Παρασκευή 13 Απριλίου 2012

Ω γλυκύ μου Έαρ!







ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ


Μ. ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ, 24

Αντίς για Ονειρο

ΠΕΝΘΙΜΟΣ ΠΡΑΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ μες στο λιβάνι
αναθρώσκουν παλαιές Μητέρες ορθές σαν κηροπήγια
τυφεκιοφόροι νεοσύλλεκτοι σε ανάπαυση
μικρά σκάμματα ορθογώνια, ραντιστήρια, νάρκισσοι.

Σαν να 'μαι, λέει, ο θάνατος ο ίδιος άλλ'
ακόμη νέος αγένειος που μόλις ξεκινά
κι ακούει πρώτη φορά μέσα στο θάμβος των κεριών
το «δεύτε λάβετε τελευταίον ασπασμόν».



Ω γλυκύ μου Έαρ!
Τούτος ο μακρύς δρόμος της σταύρωσης οδηγεί στην Ανάσταση.
Μικρός από περιέργεια ανασήκωνα τις πέτρες, να ανακαλύψω τα κρυμμένα μυστικά τους. Ξεφύλλιζα τις σελίδες των βιβλίων, να συναντήσω τη συνέχεια του κόσμου. Ανέβαινα στην κορυφή του βουνού και αγνάντευα τον δρόμο που άφηνα πίσω.
Η άλλη πλευρά, ήταν η έκπληξη, στα παιδικά μας μάτια.
Στέκεσαι για μια στιγμή. Κοιτάς πίσω, κοιτάς μπροστά.
Σηκώνεις τα χέρια και τα μάτια στον Ουρανό και φωνάζεις δυνατά.
Είμαι ζωντανός, ένα πλάσμα ασήμαντο μες την απεραντοσύνη σου.
Σ΄ ευχαριστώ που γεννήθηκα, από μια απειροελάχιστη λεπτομέρεια.
Για τούτο το ταξίδι, για τούτο το πέταγμα!

Καλή μας Ανάσταση!http://youtu.be/PQ7kYLc80q0