Τα φωτεινά σου χρώματα με ύφαναν
Σε όλη μου τη ζωή
Μονοπάτια έγιναν λεωφόροι
Ρυάκια έγιναν ποτάμια
Απέραντες θάλασσες τα ταξίδια
Συ ένωσες το γαλάζιο
Συ έφερες την Άνοιξη
Συ μίλησες με τα πουλιά
Συ έστρωσες το τραπέζι της γης
Συ ψιθύρισες την Ειρήνη
Συ πολέμησες τον πόλεμο
Συ σήκωσες τρικυμίες στην αδικία των καιρών
Συ γαλήνεψες τα κύματα των επιθυμιών
Συ ζωγράφισες κόκκινο τον τοίχο
Συ πότιζες ένα σπόρο στη γλάστρα να φυτρώσει
Εγώ ήμουν ο σπόρος
Φύτρωσα
Και με μεγάλωσες με όλη την τρυφερότητα του σύμπαντος
Μέσα από ΣΕΝΑ ένοιωσα Άνθρωπος
Μη φοβάσαι το θάνατο, την μη αθανασία να τρομάζεις μου χαμογέλασες!
ΜΙΑ ΠΕΤΑΛΟΥΔΑ
Πώς το κάνεις,πώς το κάνεις κι εδώ μένω
άλλο απ'τα μάτια σου δεν έχω πιό δικά μου
μα ούτε άλλο από το βλέμμα σου πιό ξένο
πόσα ζητάς για να φωνάξεις τ'όνομά μου
Να με κοιτάς σα να με θέλεις
και να με παίξεις όπως ξέρεις
Ξέρεις τί θέλω να σου πω
κάτι που μάλλον θα γελάσεις
άμα δε μάθεις να χα'ι'δεύεις τις πληγές
δε θα σου φτάσει όλη η ζωή σου για να κλαις
Να με κοιτάς σα να με θέλεις
και να με παίξεις όπως ξέρεις
Σε βλέπω μόνη,λέω δεν είναι στα καλά της
ποιοί σε παράτησαν και θέλεις να τους δείξεις
Μια πεταλούδα που δαγκώνει τα φτερά της
σε πλησιάζω και πεθαίνω να μ'αγγίξεις
Μα η εικόνα σου παγώνει
μετά σε βλέπω πάλι μόνη
Ξέρεις τί θέλω να σου πω
κάτι που μάλλον θα γελάσεις
άμα δε μάθεις να χα'ι'δεύεις τις πληγές
δε θα σου φτάσει όλη η ζωή σου για να κλαις
Πώς το κάνεις,πώς το κάνεις κι εδώ μένω
ΜΟΥΣΙΚΗ ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ
ΣΤΙΧΟΙ ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΙΩΑΝΝΟΥ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου