έχε το νου σου στο παιδί..




Κυριακή 29 Ιανουαρίου 2012

Εμένα με νοιάζουν οι Φίλοι.

"Δεν θα γράψω για όλους τους Έλληνες. Δε με νοιάζουν αυτοί που ήρεμα περνούν τη ζωή τους μέσα στο βόθρο σα τους χοίρους μασουλώντας τα σκατά που τους πετά ο χοιροτρόφος και τώρα σκούζουν αφού έφτασε η ώρα της σφαγής τους.

Αυτοί που βολεύτηκαν σε μια θεσούλα πατώντας επί πτωμάτων αξιότερων απ΄αυτούς, για ένα μισθό, για μια αδειανή ζωή.

Ούτε εκείνοι με νοιάζουν που απλώσανε τα ποδάρια τους δανειζόμενοι για να ζήσουν τη Ντόλτσε Βίτα που τους έταξε ο καπιταλισμός και τώρα κλαίν
ε γιατί κατάλαβαν ότι λέτσοι ήτανε πάντα, έσβησε το λούστρο των καγιέν και της Αράχωβας.

Πεντάρα δεν δίνω για τους ανευαίσθητους, τους αμόρφωτους της ζωής που χρόνια λοιδωρούν ως προδοκουλτουριάρηδες και γραφικούς εμάς τους λίγους που δακρύζουμε με ένα στίχο, με μια εικόνα , με μια μελωδία.

Στην Κόλαση οι θρησκόληπτοι, οι δήθεν ευρωπαίοι του ξεματιάσματος και του φυλαχτού δεμένου στο βρακοζώνι τους.

Οι Άγιοι και φιλάνθρωποι που μίσος έχουν στην καρδιά τους για τους Ξένους, τους Διαφορετικούς ας ψοφήσουν στη φυλακή τους τώρα που έγιναν οι ίδιοι ξένοι.

Ούτε οι πατριωταράδες με νοιάζουν, εκείνοι που αλυχτούν ΕΛΛΑΔΑ αλλά δεν θεωρούν πατρίδα τους τα βουνά, τη θάλασσα, τα δάση, τα ζώα που πάνω της βρίσκονται και τα ξεσκίζουν για ένα ευρώ ή για την πλάκα τους.

Στ΄ανάθεμα να πάνε όλοι τους αυτοί οι παραπάνω, κι ας είναι πολλοί κι ας είναι πάνω απ΄ τους μισούς Έλληνες.

Εμένα με νοιάζουν οι Φίλοι.

Οι άνθρωποι, οι λίγοι, οι βασανισμένοι, οι μοναχικοί, που κατάλαβαν από χρόνια τί παίζει, που επέλεξαν τη δυσβάσταχτη Γνώση και Συνείδηση απ΄το κοινωνικό χαμούρεμα και τη μάσα.

Φίλοι μου είναι όλοι αυτοί που ζώντας με λίγα, τόσα όσα είχαν ανάγκη για να ζήσουν κερδίζοντας το Χαμένο Χρόνο, μίλησαν από χρόνια. Φώναξαν, ούρλιαξαν, Συναγερμός, φώναζαν. Σκάστε τους απαντήσαν.

Και τραβήχτηκαν στο πλάι της άθλιας κοινωνίας μας, λάθε βιώσαντες, αναχωρητές των Πωλήσεων και των Αγορών, δίνοντας τον μικρό τους αγώνα εκεί που πατούσε το ποδάρι τους.

Αγώνα άνισο για το Περιβάλλον, για τα Ζώα, για την Ανθρωπιά, για τον Ξένο και τον Αποδιωγμένο, για την Ευαισθησία, δικαίωμα κι ανάγκη κάθε ανθρώπινης ψυχής, για τον τόπο τους που είναι κομμάτι όλου του πλανήτη και σπίτι για όλα τα πλάσματα του κόσμου.

Αυτοί κρατάνε χρόνια σκοπιά. Αυτοί είναι το αλάτι της γης.
Εμείς είμαστε οι βιγλάτορες κι οι μαχητές.
Οι έντιμοι, οι αδιαπραγμάτευτοι στις αρχές μας, οι έτοιμοι από καιρό.
Μάχη δίνουμε χρόνια, σαν τις γάτες του Άη Νικόλα του Σεφέρη, με τα φίδια για να κρατήσουμε το πόστο μας, το λόφο μας, το χαράκωμα μας, αυτό τον κόσμο το μικρό, το Μέγα.

Μέγα το βάρος και μεγαλύτερο το δηλητήριο των φιδιών.

Κουραστήκαμε, γύρανε οι ώμοι, κομμάτια η καρδιά μας αλλά ακόμα εκεί.
Τραβάει η διελκυνστίδα του Κτήνους απ΄την άλλη μεριά να μας πάρει και μας εκεί που χουν στιβαχτεί τα υπόλοιπα πρόβατα και χοίροι έτοιμοι για τη σφαγή με κάτι κλαψουρίσματα για αντίδραση.

Κουραστήκαμε και κερδίζει το Θηρίο.

Κουράγιο αδέλφια.
Τώρα, τούτη την ύστατη στιγμή, μόνο εμείς μπορούμε να παλέψουμε το Τέρας.

Στηρίξτε ο ένας τον άλλον. Μην τον αφήνετε μόνο. Δώστε δύναμη απ΄το υστέρημα της καρδιάς σας. Αγκαλιαστείτε και ετοιμαστείτε.
Τελειώνουμε σε λίγο.
Γελάστε στη μούρη του εχθρού και φτύστε τους στα μούτρα.

Αγάντα.

Σοφία Λαμπίκη"


Τρίτη 24 Ιανουαρίου 2012

επιστολή παραίτησης δασκάλας στην έκπτωτη κυβέρνηση

φωτογραφια απο τον κηπο μου



Απίστευτη επιστολή παραίτησης δασκάλας στην έκπτωτη κυβέρνηση

«Λαμβάνω την τιμή να υποβάλλω την παραίτησή μου από τη θέση μου ως δασκάλας, στο 8ο Δημοτικό Σχολείο Πειραιά.

Οι λόγοι που μ’ έκαναν να επιλέξω αυτή την οδό είναι οι εξής:

- Ως δασκάλα πίστευα πάντα πως η στάση μου είναι παράδειγμα κι ό,τι νιώθω περνάει σαν αέρας στις ψυχές των παιδιών. Όχι κούφια λόγια και μπούρδες. Συναισθήματα και πράξεις, στάση ζωής. Δεν μπορώ ν’ αντικρίζω τα μάτια των παιδιών μου, χωρίς να

ντρέπομαι να υπηρετώ μία παιδεία που δεν υφίσταται. Δεν έχω το δικαίωμα, δεν μου επιτρέπεται. Αρνούμαι να συμμετέχω στο συστηματάκι σας: «Πρώτα ο μαθητής», «Δωρεάν δημόσια παιδεία», «Ίσες ευκαιρίες για όλους»; Αρνούμαι τους φόρους των συμπολιτών μου να τους προσφέρω αδιαμαρτύρητα στους προδότες της χώρας μου, χωρίς να μπορώ να αρνηθώ ή ν’ αντισταθώ στις αποφάσεις τους.

- Αρνούμαι να συναινώ, να συνεργάζομαι και να διευκολύνω αυτούς που μάτωσαν τη χώρα. Τους στυγνούς δολοφόνους, που δολοφονούν κάθε μέρα κάποιον συμπολίτη μου. (Μεταξύ των θυμάτων και ο άντρας μου).

- Δεν συνεργάζομαι μ’ αυτούς που έκλεψαν τον ιδρώτα των συνταξιούχων, χωρίς ντροπή και σεβασμό στα χρόνια τους.

- Δεν συνεργάζομαι μ’ αυτούς που γέμισαν τη χώρα άστεγους και τώρα κάνουν τους ελεήμονες τάχα.

Δεν θέλω την ελεημοσύνη τους, δεν αναγνωρίζω τα μιάσματα, τους θρασύδειλους που παράνομα κυβερνούν τη χώρα με την πεποίθηση ότι συμφωνούμε.
Για όλους αυτούς τους λόγους,

ΕΠΕΙΔΗ

Η ψυχή μου αλυχτά,

Αποχωρώ και ΑΠΑΙΤΩ, το μόνο δικαίωμα που μου αφήσατε για ν’ αντισταθώ, την παραίτησή μου, να την κάνετε ΑΜΕΣΑ δεκτή’.
(απο το μπλοκ http://nekthl.blogspot.com/2012/01/blog-post_24.html)

Κυριακή 22 Ιανουαρίου 2012

χωρίς λόγια...



Με το παραπανω βιντεακι που "εφτιαξα" θελω να πω...
Αυτοι που μας κυβερνουν ετσι κι αλλιως πλιατσικολογοι θα πεθανουν, θα σωθουν και σκασιλα τους μεγαλη για το λαο....
Ομως εμεις σαν "ανθρωποι" τι σκατα κανουμε ? (συγνωμη κιολας για την εκφραση) ΜΗΠΩΣ πρεπει να τα παρουμε ΟΛΑ απο την αρχη?????
Ανοιξτε το παραπανω βιντεο...δειτε τον τρομο του παιδιου με το αλυσοδεμενο σκυλι της κυριας που το βγαζει βολτα, σιγουρα αγορασμενο τοχει....και τον τρομο της μητερας του που παει να το προφυλαξει!!!!!!!!!!!!!
Δειτε την πραγματικη αγαπη υστερα ,ανθρωπου αστεγου και ζωου αδεσποτου.... Μηπως ναλεγα παλι για το Χρονη το Μισσιο?????
Αστο...
Ο λα απο την αρχη ....

Σάββατο 21 Ιανουαρίου 2012

αποσιωπητικά..............


"Όπως και να το κάνουμε, το να κοιμάσαι σε χαρτόκουτο σε αρχαιοπρεπές υπαίθριο θέατρο είναι άλλη αίσθηση και αποδεικνύει ότι όταν εμείς χτίζαμε Παρθενώνες, οι δανειστές μας ζούσαν σε σπηλιές. Η φωτογραφία είναι από την Πλ. Κουμουνδούρου και αν προσέξει κανείς, θα διακρίνει και ένα αναπηρικό καροτσάκι..."
απο την εφημεριδα ΑΥΓΗ , η φωτογραφία είναι τραβηγμενη 20 Ιανουαριου 2012........
http://www.avgi.gr/ArticleActionshow.action?articleID=664085



Παρασκευή 20 Ιανουαρίου 2012

μια φυσαρμόνικα που κλαίει..


Μου παραπονεθηκες οτι οι αναρτησεις μου ειναι για χαρακιρι, για ενεσεις, μου εκανες και την κινηση στο χερι σαν αυτη που κανουν οταν παιρνουν ηρωινη!
-Βαλε κανενα μπιτατο ρε Ρενα, ζωη ρε παιδι μου! Ζητω ο Παναθα!
Στα ειπα Ο λα εκεινο το βραδυ, μεταξυ σοβαρου και αστειου, σε εβρισα.
Η μαγκια απο τα μπατζακια σου. Με εκνευρισες. Μικρος εισαι , αργοτερα θα καταλαβεις ειπα απο μεσα μου και σε δικαιολογησα...
Θα παντρευτεις , θα νοικοκυρευτεις, θα πηγαινεις γυμναστηρια θα εισαι κοινωνικος κανοντας τραπεζι σε γιορτες με κοψιδια θα πηγαινεις με οποια σε γουσταρει στα κρυφα και οταν η "συζυγος" θα κανει το παραμικρο, εσυ με καθαρη αντρικια φωνη θα της πεις , ΤΕΛΟΣ ετσι απλα, ΑΝΤΕ ΓΕΙΑ.
-Ακριβως! μου ειπες.
Ευκαιρια εγω για γκαλοπ στους μεγαλους.Ολοι, οπως εσυ. Δηλαδη οχι ολοι. Στους 13 οι τρεις μιλησαν διαφορετικα.
Πας ερχεσαι πας ερχεσαι ευχαριστημενος που μπηκες στο Πανεπιστημιο και βριζεις για τις απεργιες που δεν εχει μεσον για να πας στο μπουρδελο (ετσι οπως την καταντησαν)τη  σχολη σου.
Σε ποια σχολη εισαι? τι θα γινεις οταν θα μεγαλωσεις?
Καλα δεν εχεις παρει χαμπαρι τι γινεται?

-Κοιτα μη πει το κωλογατο μεσα στο σπιτι και παρεις κανενα μικροβιο, εχω σφουγγαρισει! Οχι ! μη του δινεις φαγητο γιατι θα μαθει και την εβαψες, στο λεω! (ακουω ακομα τη φωνη της μανας σου)


Σε κοιταζω. Περιμενω την αντιδραση σου, περιμενω την αντιδραση σου!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!




μια φυσαρμόνικα που κλαίει..
έχεις να κλάψεις ακόμα πολυ μεχρι να κάνεις τον κόσμο να γελαει.....
Πεθαίνουν τα όνειρα μέσα στην εκπλήρωση. Και μόνο εκείνα τ άλλα, που η τύχη ή έστω οι περιστάσεις Τους αρνήθηκαν την ύπαρξη, εκείνα ζουν για πάντα. Κι όταν, καμιά φορά, ξυπνάς τη νύχτα Τ'ακούς να πεταρίζουν μέσα σου, τεράστια κι άγρυπνα Σαν τα δυστυχισμένα βλέφαρα των τυφλών...
Τ. Λειβαδίτης




Δευτέρα 9 Ιανουαρίου 2012

Για την "Ο υτοπία..."



Τὰ πουλιὰ δέλεαρ τοῦ Θεοῦ
(ἀποσπάσματα «Διαλόγων»)

1
Νὰ γυρίζεις — αὐτὸ εἶναι τὸ θαῦμα -—
μὲ κουρελιασμένα μάτια
μὲ φλογωμένους κροτάφους ἀπ᾿ τὴν πτώση
νὰ γυρίζεις
στὴν καλὴ πλευρά σου.
Πεσμένος αἰσθάνεσαι
τὴν κόλαση ποὺ εἶναι ἡ αἰτιότητα
τὸ στῆθος ὡσὰν συστατικὸ τοῦ ἀέρα
τὰ βήματα χωρὶς προοπτική.
Κι ὅμως στὴ χειμωνιάτικη γωνία ὁ καστανᾶς
περιβάλλεται ἀπὸ σένα.
Κόψε ἕνα τραγούδι ἀπ᾿ τ᾿ ἄνθη
μὲ δάχτυλα νοσταλγικά.
Νὰ γυρίζεις — αὐτὸ εἶναι τὸ θαῦμα.

2
Θὰ περάσουν ἀποπάνω μας ὅλοι οἱ τροχοὶ
στὸ τέλος
τὰ ἴδια τὰ ὄνειρά μας θὰ μᾶς σώσουν.
Ἀγάπη μεῖνε στὴν καρδιὰ —
αὐτὸς ἂς εἶναι ὁ κανὼν τοῦ τραγουδιοῦ σου.
Μὲ τὴν ἀγάπη
Θὰ σηκώσουμε τὴν ἀπελπισία μας
Ἀπ᾿ τὸ ἀμπάρι τοῦ κορμιοῦ.
Δὲν εἶναι φορτίο γιὰ τὴ χώρα τῶν ἀγγέλων
ἡ ἀπελπισία.
Καὶ προπαντὸς
ἂς μὴν ἀφήσουμε τὴν ἀγάπη
νὰ συνωστίζεται μὲ τόσα αἰσθήματα…

3
Ἅπλωσε ἡ γαλήνη τὰ φτερά της
ὡσὰν ἀλησμόνητος κύκνος ὀνείρου
σ᾿ αὐτὰ τὰ ἔρημα νερά.
Κάτι νιώθω σήμερα
βλέποντας τὰ πουλιά.

4
Ἡ ἀγωνία μου ὑψώνεται,
ὡς τὰ ἐδελβάις ἄνθη.

5
Τὰ ὄνειρα βλαστοὶ στὸ στῆθος
κλήματα μέσ᾿ στὴν καρδιὰ
διαγώνια ἐκδικοῦνται τὸ χῶμα
σκοτώνοντας ἐμᾶς.
Νίκος Καρούζος


http://odosoutopias.blogspot.com/2012/01/20.html?spref=fb

Έλα να παίξουμε..


Έλα να παίξουμε κρυφτό
Κρύψου να ΣΕ ψάξω
Στις κόρες απ' τα μάτια μου
Μες την ανάσα μου
Στην αφή της καρδιάς μου
Στις μυρωδιά των μαλλιών ΣΟΥ

Σειρά μου τώρα, που ΣΕ βρήκα.
Ψάξε με
Πίσω από τις λέξεις
Μες τα τραγούδια
Στο μαξιλάρι της άρρωστης μέρας
Στις σταγόνες της σιγανής βροχής

Άμα με βρεις
Θα σου χαρίσω κάτι

Θέλω να μου χαρίσεις κάτι
Μου είπες την πρώτη φορά

Κι εγώ δεν είχα να σου χαρίσω τίποτα

Θα ψάξω να το βρω , μου είπες

Ένα παιδί βγήκε στο μπαλκόνι με τα μπλε παράθυρα
Κρατούσε ένα κόκκινο μπαλόνι

Όπως ο Ουρανός κρατάει τη νύχτα το φεγγάρι
Όπως ο Άντρας τα μάτια μιας Γυναίκας
Όπως το σώμα την ψυχή
Κι όπως Εσύ Εμένα
Η όπως Εγώ Εσένα.

Δευτέρα 2 Ιανουαρίου 2012

Ο



Το βράδυ της Πρωτοχρονιάς παίζαμε πάρτα Ο λα και κάναμε Ο νειρα!
Είμασταν παιδιά, πιστεύαμε ακόμα και στον Άγιο Βασίλη.
Ο ταν μεγαλώσαμε, νομίζαμε ότι θα κατακτήσουμε τον κόσμο, εμείς θα τον αλλάζαμε.
Τον γκρεμίζαμε και τον κτίζαμε απ' την αρχή, σε ατέλειωτα νυχτέρια. Με τις πιο ιδανικές αποχρώσεις, σε γραμμές του Ορίζοντα.
Ερωτευτήκαμε. Μισήσαμε. Αγαπήσαμε. Παλαίψαμε. Πάντα γεμάτο αγωνία για την πορεία.
Τώρα κάνουμε τις πιο απλές ευχές, να έχουμε δυό φίλους, να διαβάσουμε πέντε βιβλία, να δούμε πέντε καλές ταινίες, να βιώσουμε δυό θέατρα,να έχουμε δυό φίλους ......
Να ξαναγεννηθούν εκείνα τα όνειρα που χάθηκαν, εμείς δεν αλλάξαμε επειδή ο κόσμος μεγάλωσε μικραίνοντας....
Απόψε το Ό νομά σου, το γράφω σε όλους τους τοίχους, με κόκκινο χρώμα.
Ειρήνη.
Ό ταν μια ολόκληρη ζωή, την κλείνεις μέσα σε μερικές στιγμές η σε ενός χρόνου το βέλος..