έχε το νου σου στο παιδί..




Πέμπτη 27 Οκτωβρίου 2011

Venceremos



Πήρες την νύχτα μου, την ξημέρωσες
Πήρες τον πόνο μου, τον ξεγέλασες
Πήρες την οργή μου, την χάιδεψες
Πήρες τον θάνατο, γέννησες τη ζωή

... Ουρλιάζω σαν αγρίμι μέσα στη νύχτα
Μ’ ακούς.
Εσύ .
Εσύ και οι αδέσποτοι σκύλοι
Εσύ και οι σταγόνες της βροχής

Όχι.
Όχι στην μαύρη εξουσία
Όχι στα πολεμικά εμβατήρια
Όχι στο θάνατο του παιδιού

Η φύση
Η μουσική της φύσης
Ο έρωτας .

Ο έρωτας
Αντίδοτο του πολέμου

Αύριο οι πολεμοκάπηλοι θα περιμένουν το χαιρετισμό της νιότης
Οι δικτατορίες στηρίζονται στις παρελάσεις ανυποψίαστων παιδιών

Τα παιδιά όμως ξέρουν να κατουράνε τα γαλόνια τους

Τα παιδιά τώρα ξέρουν.



Αποκομμένος απ' όλους κι απ' όλα
σε μαγεμένη τροχιά
πήρα το δρόμο να φύγω μα ήρθα
τίποτα δε μ' ακουμπά
στον παράξενο μου χρόνο

Ξέρουμε πως είναι ψέμα

μα ας γίνουμε τα δυο μας ένα
να σ' αγκαλιάσω να μ' αγκαλιάσεις
να ξεγελιέσαι να ξεγελιέμαι
να σ'αγαπήσω να μ'αγαπήσεις
έστω για λίγο για τοσοδούλι
Σα ζευγαρώνουν δυο βεγγαλικά
μοιάζουν με μηνύματα τηλεπαθητικά
στων προσώπων μας τις ζάρες

Με δίχως σημαίες και δίχως ιδέες

δίχως καβάντζα καμιά
ντύθηκε η μέρα τα γούστα της νύχτας
και η ψυχή μου πηδά
στου απέραντου τη ψύχρα

Θες ν' αγγίξεις την αλήθεια

για βγες απ' έξω απ' τη συνήθεια
σύρε κι έλα να με λούσεις
κι ας είμαι της καθαρευούσης
να σ' αγαπήσω να μ' αγαπήσεις
έστω για λίγο για τοσοδούλι
Δρεπανηφόρα άρματα περνάν
στις τσιμεντουπόλεις του θανάτου το συμβάν
ασυγκίνητο σ' αφήνει

Σου ξαναδίνω το είναι μου τώρα

θωρακισμένε καιρέ
με μια σκληρή παγερή τρυφεράδα
σε πλησιάζω ,μωρέ
μ' αυταπάτες πια δεν έχω

Ξέρουμε πως είναι ψέμα

μα ας γίνουμε τα δυο μας ένα
δες θα φτιάχνουμε στιχάκια
να περπατάν σαν καβουράκια
πλάγια κι ακριβά τα χάδια
φως αχνό μες στα σκοτάδια
Μ' ένα μου πήδο θα σε ξαναβρώ
στο μαγκανοπήγαδο της ήττας μου περνώ
Venceremos, Venceremos
.........

ρ
ε


ΟΧΙΙΙΙΙΙ !!!!!



'Έτσι ξεκινάω τη μέρα μου, καλημέρα Μου!
Μια χώρα στο γύψο, είπαμε για την επταετία
Μια χώρα στην πρίζα λέμε τώρα.
Αν η πρίζα βγει, τα μηχανήματα της εντατικής θα σταματήσουν
Ο ασθενής θα πεθάνει.
Μια χώρα αργοπεθαίνει, μπλεγμένη μέσα σε γυμνά θανατηφόρα καλώδια
Ένα ψάρι σπαρταράει πάνω στην προκυμαία
Οι τελευταίοι σπαραγμοί ενός συστήματος που καταρρέει.
Μασκοφορεμένοι γιατροί πάνω στο μελλοθάνατο πτώμα
Με τεχνητές αναπνοές παρατείνουν τις μέρες
Η καρδιά χτυπάει ακόμα, τα περισσότερα όργανα δεν λειτουργούν
Λειτουργούν όμως τα όργανα του συστήματος
Στις σκοπιές οι φαντάροι κρατάνε όπλα, για το καλό της πατρίδας
Ασπιδοφορεμένα γουρούνια εκπαιδεύονται σε καινούριες τεχνικές,
σε λασποχώρια του καιρού
Οθόνες τρεμοπαίζουν τον θάνατο, βουβοί θεατές- απαίδευτοι πολίτες
Πηγαινοέρχονται οι δικαστές στις αίθουσες των νεκροθαλάμων
Τα σώματα ασφαλείας , η τιμή, η τιμή των όπλων
Ένα σμήνος από μαύρα κοράκια εισαγωγής κατασπαράζουν τις σάρκες
των πρώτων πτωμάτων
Στα σούπερ μάρκετ των πολυεθνικών ανυποψίαστοι πολίτες, σκοτώνουν τα παιδιά τους
Γραφειοκράτες πλανεύουν τις υπογραφές, οδός αβύσσου αριθμός 0 φωνάζει ο Μενέλαος μέσα απ’ τους τάφους των νεκρών.
Στο καφενείο Μενέλαος παίζουν χαρτιά, στα γήπεδα η χώρα αναστενάζει.
Στην άσφαλτο δεν φυτρώνουν πια λουλούδια
Στρατιές από εργάτες μαραζώνουν,
φορώντας παλιά παλτά σε παγωμένα δωμάτια
Τα παιδιά κάθε πρωί πάνε στα σχολεία
Κάθε μέρα μπάσταρδοι τα παίζουν στις αγορές του κόσμου
Ο υπουργός βγάζει φλογερούς λόγους: Θα σώσουμε την πατρίδα
Θα σώσουμε την πατρίδα, κανείς δεν τον καταλαβαίνει.
Αυτός συνεχίζει : Θα σώσουμε την πατρίδα.
Οι πρώτοι νεκροί , σε μια εφιαλτική νύχτα .
Την νύχτα πέθανε κι ο παππούς
Το πρωί γεννήθηκε, στο μαιευτήριο Ελπίδα, το πρώτο του εγγόνι
Για δυό ώρες δεν πρόλαβε να το δει.
Για λίγες στιγμές ..

K.Τ.






Τρίτη 25 Οκτωβρίου 2011

έκθεση μαθήτριας Ε΄ Δημοτικού




ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΓΙΑ ΣΑΣ η 28η Οκτωβριου

Κυρια Μαιρη,

εγω τωρα δεν ξερω τι να γραψω...
ειμαι πολυ στεναχωρημενη....
Ειμαι στεναχωρημενη γιατι βλεπω ολους εσας τους μεγαλους να κλαιτε. Και με κολλησατε και μενα να κλαιω.
Σε 3 μερες γιορταζουμε την 28η Οκτωβριου...
Απο μικρη εχω στο μυαλο μου ενα στεφανι δαφνινο δυο σημαιες γαλανολευκες σε σχημα Χ και ενα τεραστιο ΟΧΙ μεσ τη μεση.
Οι παλιοι Ελληνες ηταν πιο ΓΕΝΝΑΙΟΙ!
Συνεχεια η μαμα και ο μπαμπας ειναι κολλημενοι στην μεγαλη μας τηλεοραση και μονο στις ειδησεις.Παω και τους την κλεινω και μου φωναζουν.Τους την κλεινω, γιατι μετα ολο βριζουν και μετα δεν μιλουν και μετα ειναι λυπημενοι.
Το σπιτι μας δεν εχει πια χαρα.
Και ολο κρυφακουω στα τηλεφωνα τους, που λενε τι θα κανουμε, τι θα κανουμε πως θα ζησουμε?
Τους λεω για να γελασουν αυτο που τους ελεγα οταν ημουν πιο μικρη. Θα παμε στο μηχανημα της Τραπεζας. Νομιζα πως αυτα τα μηχανηματα  μας δινουν τα λεφτα . Γιατι ετσι κανανε παντα στις διακοπες. Ομως δεν γελουν!
Τους λεω οτι θα πουλησουμε τις  μπαρμπι μου που εχω φυλαγμενες και μου χαμογελουν, αλλα παλι δεν γελουν.
Αφου εχω δει εγω φωτογραφιες της μεγαλης πλατειας με πααααααααρα πολυ κοσμο, δεν ειμαστε μονο εμεις , ολοι ειναι στεναχωρημενοι.
Αυτος ο Πρωθυπουργος μας, εχει ποδηλατο δεν φαινεται ναναι πλουσιος, και ειναι ο μονος που χαμογελα!
Ο μπαμπας τον λεει ΓΑΠ.
και λεει επισης οτι θα πουλησει ολη την Ελλαδα στους Γερμανους!
Δηλαδη θα γινουμε σαν τις ταινιες που βλεπουμε στην επετειο της 28ης Οκτωβριου.
Μαρεσουν αυτες οι ταινιες.Μαρεσε τοτε που οι στρατιωτες φωναζαν ΑΕΡΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ
αλλα δεν μαρεσει ο πολεμος....
μου θυμιζει το ασπρο το γατακι που ειδα χθες σε κεινη την αυλη ,με το βγαλμενο το ματακι, που ζητιανευε φαγακι και κανεις δεν τουδινε.....
Εμεις οι ανθρωποι Γερμανοι, το γατακι Ελληνες.
Δεν μαρεσει να ζητιανευω, θα ντρεπομουν...
αλλα δεν ξερω πως ειναι οταν πεινανε.
Τωρα εχουμε απ ολα σπιτι μας. Καθε μερα εχουμε φαγητο, αλλα μετα που θα χρεωκοπησουμε δεν θαχουμε τιποτα.
Εμαθα προχθες τι σημαινει χρεοκοπια. Μου ειπαν οι γονεις μου οτι εχει αρχισει , αλλα εγω δεν το καταλαβαινω αφου εχουμε απ ολα! Δηλαδη, δεν θα πληρωνεται ο μπαμπας ουτε η μαμα και ουτε ο παππους θα παιρνει συνταξη.
Δεν ξερω γιατι τοτε παω σχολειο..
Και αμα μαθω γραμματα, τιποτα δεν θα κανω.
Θα γραφω ολη μερα γραμματα, γραμματα και μετα?
Αχ δικιο εχουν οι γονεις μου...τι θα κανουμε?
Ομως αφου ειμαστε τοσοι πολλοι ανθρωποι γιατι δεν παμε να πιασουμε τον γελαστο ποδηλατη Πρωθυπουργο μας και να του πουμε...σαν τους παλιους ΓΕΝΝΑΙΟΥΣ, ενα ΟΧΙ τερααααστιο?
Ναι ολα τα εχω μαθει.
Πως η χωρα μου εχει ενα χρεος δεινοσαυρου και πως μεχρι να μεγαλωσω θαχει γινει 100000000000000000 Κινγκ Κονγκ .
Αυτοι που του δινουν τα λεφτα για να μας "σωσει",τον κοροιδευουν και αυτος τα χαφτει!
Εγω που ειμαι μικρη το εχω καταλαβει και αυτος?
Σκεφτομαι μαλλον,οτι δεν ειναι τοσο καλος οσο θελει να δειχνει....
και ξαφνικα, θυμωνω κυρια Μαιρη, θυμωνω ΠΟΛΥ!
.....................................
Προσπαθω να μαθω το ποιημα που μουχετε βαλει κυρια Μαιρη...
σχεδον το ξερω απ εξω...!
Ποσο γενναιος ηταν ο ΡΗΓΑΣ ΦΕΡΑΙΟΣ!!!!
Εγινε ηρωας μου τωρα με τη στεναχωρια μας.
Ναι, μπηκα στον υπολογιστη και τα εμαθα ολα για την Επανασταση που ηθελε να κανει, τοτε με τους Τουρκους ...ΘΥΣΙΑΣΤΗΚΕ για μας ολους!
Κυρια, σας παρακαλω,το ιδιο ποιημα θελω να πω και στην αλλη επετειο, της 25ης Μαρτιου.
Αλλα εχω μια απορια.
Κανενας Ελληνας δεν ειναι σημερα σαν και ΑΥΤΟΝ? Ετσι θαπρεπε ναταν ΟΛΟΙ οι  μεγαλοι και να μη στεναχωριουνται και να μας στεναχωρουν και μας τα παιδια....
    Γραφοντας την εκθεση αυτη κυρια , καταλαβα ΓΙΑΤΙ πρεπει να διαβαζω!
Ακυρο κυρια Μαιρη,αυτο που σας ειπα, γιατι παω στο σχολειο...κλπ κλπ.
Α-ΚΥ-ΡΟ.
...και θα διαβασω ολου του κοσμου τα βιβλια και οταν θα μεγαλωσω θα γινω δασκαλα κ υστερα θα ξεσηκωσω ολον τον κοσμο να μην τους νοιαζουν τα λεφτα, να μην παιρνουμε ενα εκατομμυριο παπουτσια και ρουχα και θα τους πω να κλεισουν τις σιχαμενες τις τηλεορασεις που μονο στεναχωρια δινουν κι υστερα κι υστερα θα ανεβω πανω στην Ακρπολη κι υστερα, με φωνη μεγαλη θα φωναξω ν ακουστει σε ολη την Ελλαδα το ποιημα που μου βαλατε να πω!...    


Ο Θούριος του Ρήγα Φεραίου Βελεστινλή
Ως πότε παλικάρια, να ζούμεν στα στενά
μονάχοι σαν λιοντάρια, στες ράχες, στα βουνά;
Σπηλιές να κατοικούμεν, να βλέπομεν κλαδιά,
να φεύγομ΄ απ΄ τον κόσμον, για την πικρή σκλαβιά;
Να χάνομεν αδέλφια, πατρίδα και γονείς,
τους φίλους, τα παιδιά μας κι όλους τους συγγενείς;

Κάλλιο ΄ναι μίας ώρας ελεύθερη ζωή,

παρά σαράντα χρόνοι σκλαβιά και φυλακή!

Τι σ’ ωφελεί αν ζήσεις και είσαι στη σκλαβιά;
Στοχάσου πως σε ψένουν κάθ΄ ώραν στη φωτιά.

Το είπε...ο Ρήγας Βελεστινλής, Ρήγας Φεραίος,  κυρια Μαιρη ....και τωρα,
κλαιω....ΚΛΑΙΩ, που δεν ειμαι μεγαλη να μπορω να το κανω, ΤΩΡΑ!






     
Υπερασπίσου το παιδί
γιατί αν γλιτώσει το παιδί
υπάρχει ελπίδα..











Δευτέρα 24 Οκτωβρίου 2011

Βαγγέλα κρατάω μαχαίρρρρ!!!!!!!!

Πριν σαλτάρουμε εντελώς, εντελώς όμως, να προλάβω να πω δυό κουβέντες στον Βαγγέλη...κουβαριάστηκαν οι ελπίδες, δέθηκαν κόμπο, θέλω να τις λύσω ...




Κωσταντής
Λατρεμένη μου χοντροπατατούλα

Τι θα κουρέψεις στας Ευρώπας; Έχεις ποτέ σκεφθεί να αφήσεις
κοτσίδα; Για φαντάσου να πας στην Μερκερ και τον Σαρκοζί με κοτσίδα ..πλάκα θα χει!
Βαγγέλη τον Δελαστίκ αγόρι μου, τον άκουσες;
Πας και ξερογλείφεσαι για 25 δισ, το πολύ.
Και γιατί δεν κουρεύεσαι στον κουρέα της γειτονιάς σου, αφού επιμένεις να κουρευτείς .
Βαγγέλη μου πρόσεχε παιδί μου, εκείνη την γιαγιά με τ' άσπρα μαλλιά του ΔΝΤ, την έβλεπα προχθές πως σε κοίταγε .. φοράει εκείνο το μακρύ φουλάρι κάθε φορά, άμα σε βάλει στο κρεβάτι θα σε πνίξει. Τι το θέλει τέτοιο μακρύ φουλάρι; Ρώτησέ την να δούμε; Αυτή Βαγγέλη μου δεν έχει τρία εκατομμύρια σαν την δικιά σου, αυτή έχει τέσσερα επί τέσσερα, άμα σε βάλει κάτω όλο βίτσια είναι.
Και τι νομίζεις άμα κουρευτείς θα σου πάει;
Θέλει και δίαιτα όλη η προσπάθεια και συ συνέχεια με τις πολυεθνικές που μιζάρεσαι, αντί να χάσεις χοντραίνεις κι άλλο...Σταμάτα επιτέλους αυτό το γλείψιμο, δεν είναι γλειφιτζούρια οι πολυεθνικές που κακόμαθες από μικρός.
Σου μίλησα από παλιότερα για χορτοφαγία . Τόση γη έχουμε . Την αφήσαμε χέρσα.
Ραδίκια Βαγγέλη , ραδίκια. Πάει η κτηνοτροφία, ξέχασε την. Ας δούμε την πτηνοτροφία τώρα . Κοτοπουλάκια , γαλοπούλες. (Εδώ να προσέξουμε λίγο το Σοκ του Δέους, χοροπηδάνε σαν τρελά όλα).Και ψαράκι, τόση θάλασσα μέσα μας. Και ουζάκι, άσε τις παρτούζες, δεν σε παίρνει πια. Σκέτο ούζο!
Γύρνα πίσω, άσε τας Βρυξέλας να κουρεύονται. Στο τέλος όλοι φαλακροί θα μείνουν, θα δεις.
Γύρνα πίσω, θα πάμε πάλι στο χωριό. Το αθάνατο ελληνικό χωριό Βαγγέλη μου, που πήγες κι έμπλεξες…Θα φτιάξουμε τον κήπο μας, θα έχουμε την κατσίκα μας, θα κάνουμε μακρινές βόλτες στο δάσος. Να πάρεις κι εσύ λίγο αέρα, ασφυξία θα πάθεις καλό μου μες τα δις.
Αλήθεια της γυναίκας σου τα μέτρησες καμιά φορά, τα τρία. Πες ρε παιδί μου ότι τα έπαιρνες σπίτι, σε φαντάζομαι να τα μετράς, σε πεντακοσάευρα ε, θα χωρούσαν κάτω απ’ το στρώμα; Άμα χρεοκοπήσουν οι τράπεζες; Αλλά εσύ ξέρεις , λες, αποκλείεται ε; Ε βέβαια, άμα χρεοκοπήσουν οι τράπεζες θα σταματήσει η ζωή. Τις τράπεζες και τα ματάκια σου Βαγγέλη, την PROTON τη σώσαμε τελικά;
Για φαντάσου μια ζωή χωρίς τράπεζες , τι άχαρη.. Τι θα μετράμε, τα τέτοια μας;
Βαγγέλη σε καταλαβαίνω, θέλω να είσαι καλά, γι’ αυτό θα σου γράφω κάθε μέρα ..
Θα κάνω ότι περνάει απ΄ το χέρι μου , από οικονομικά μεγέθη δεν ξέρω και πολλά, αλλά φτάνει που ξέρεις εσύ..
Να μη σε ζαλίζω άλλο, εγώ την αγάπη μου θα τη μετράω με αποδείξεις …

Δικός σου, με κέρδισες με τας πολιτικάς σου..

Ρηνιώ
ωιμεεεεεε! αλι και τρις αλη....
.........................
Βαγγελα κρατάω μαχαίρα
βαι βαι βαααααααα

ΜΙ ΠΕΡΝ του πειραχτηρ του Κωσταντη!!!
καντι κααααατ......
Κωσταντηηηηηηηηηηηηηηηη
μπακίρια και μαλάματα , κι ουχτω σειρές γιουρντάνια
κι έχου κι δόντια ουλόχρυσα , τέσσιρεις τραπιζίτις ..

α.. Ρηνιω μι λένε..... για να ξέρ΄ς ...

κι αν δε σι φτάνουν τα λόγια ,
θα σι στείλου κι δυο κιφάλια τυριά απ τα χιράκια μ,
κι ξυνόγαλου να σι γλυκάνου ..
ιμενα διαλεξ τακ ς??????

Λεξικό της κοινής νεοελληνικής (Ίδρυμα Τριανταφυλλίδη):
Εθνική μειοδοσία: παροχή ευεργετημάτων σε ξένους εις βάρος των εθνικών συμφερόντων.
Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας (Μπαμπινιώτη): 
Εθνική μειοδοσία: η προδοσία εις βάρος της πατρίδας, που εκδηλώνεται με αδικαιολόγητη υποχωρητικότητα προς ζημίαν των εθνικών συμφερόντων κατά την άσκηση της πολιτικής εξουσίας
Μείζον Ελληνικό Λεξικό (Τεγόπουλου, Φυτράκη):
Eθνική μειοδοσία: η προδοσία της πατρίδας, βλάβη ασυγχώρητη των εθνικών συμφερόντων κατά την άσκηση μιας πολιτικής

(από το http://rigasili.blogspot.com/2011/10/blog-post.htmlblog ....)
"Σάς παρακαλώ αφήστε με να περάσω, είμαι ο μοναδικός μάρτυς σ' αύτη τη δίκη,
πρόκειται για το έγκλημα του αιώνος. Βέβαια, όλα αυτά είναι υπερβολές της φαντασίας, μου —
πως αλλιώς να δικαιώσω την ύπαρξη μου σ' έναν ακατανόητο κόσμο."
Τάσος Λειβαδίτης

Πέμπτη 13 Οκτωβρίου 2011

ένα τραγούδι δεν φτάνει! (δια χειρός, Ό λα..)

Σαν βλέπω τα βουνά
γαλάζια , μακρινά
η ανάσα που παίρνω δεν φτάνει
και θέλω να σου πω
πόσο σ' αγαπώ
μα κι αυτή η κουβέντα δεν φτάνει

και μοιάζει η ζωή μου
μικρή, πολύ μικρή
γι' αυτό που νιώθω δεν φτάνει
και το τραγούδι αυτό
δεν είναι αρκετό
μα κι άλλο να ήταν δεν φτάνει

θα κρύψω το σκοπό
απ' το τραγούδι αυτό
εκεί ψηλά που ούτε ο νους δε θα φτάνει
κι ότι έχω στο μυαλό
ποτέ δε θα στο πω
γιατί ένα τραγούδι δεν φτάνει





Α




Δευτέρα 10 Οκτωβρίου 2011

στη βασιλισσά μου!!!!!!!!!!





Όταν θα μεγαλώσεις κοριτσάκι μου
θα πάρεις ενα δρόμο,δρόμο δύσκολο.
Μακρύ πολύ να ξέρεις δρόμο αλαργινό
τον κόσμο θα γνωρίσεις, αχ να σε χαρώ.
Να και το σανδαλάκι για το γυρισμό
μήλο μου μυρωμένο, μήλο μου γλυκό.
Κι ο δρόμος θα σε φέρει κοριτσάκι μου
ψηλά στις Αμαζόνες και στον Καύκασο.
Στην έρημο να ψάξεις και στην άβυσσο
την άμμο να τρυπήσεις και να βρεις νερό.
Να και το σανδαλάκι για το γυρισμό
μήλο μου μυρωμένο, μήλο μου γλυκό.
Κι απ' το νερό της άμμου μες στο φως θα βγει
το δέντρο αυτό του Νείλου,να λευτερωθεί.
Να και το σανδαλάκι για το γυρισμό
μήλο μου μυρωμένο, μήλο μου γλυκό.


Σάββατο 8 Οκτωβρίου 2011

τα αποτυπώματα, δώσμου το χέρι σου..



Μεσ' στο νερό ψάρι χρυσό γλιστράς
κι εγώ ψαράς με δίχτυ αδειανό
Θάλασσα εσύ κι εγώ ο ναυαγός σου
Στην αγκαλιά σου πεθαίνω και ζω

Είσαι νοτιάς κι εγώ πουλί χαμένο
Εκεί που θέλεις με πηγαίνεις, με πετάς
Είσαι βοριάς, παγώνεις τα φτερά μου
Κι ύστερα μ' ένα φιλί ψηλά με πας

Κρατάς εσύ τιμόνι και πανιά
Κι εγώ παιδί χαμένο μοναχό
Μάγισσα εσύ κι εγώ ακόλουθός σου
Χωρίς εσένα δεν ξέρω να ζω

Είσαι νοτιάς κι εγώ πουλί χαμένο
Εκεί που θέλεις με πηγαίνεις, με πετάς
Είσαι βοριάς, παγώνεις τα φτερά μου
Κι ύστερα μ' ένα φιλί ψηλά με πας


Πέμπτη 6 Οκτωβρίου 2011

Στους μεταγενέστερους




Αλήθεια, σε μαύρα χρόνια ζω!
Τα λόγια που δεν κεντρίζουν είναι σημάδι χαζομάρας.
Ένα λείο μέτωπο, αναισθησίας. Εκείνος που γελάει
Δεν έχει μάθει ακόμα
Τις τρομερές ειδήσεις.
Μα τι καιροί λοιπόν ετούτοι, που
Είν’ έγκλημα σχεδόν όταν μιλάς για δέντρα
Γιατί έτσι παρασιωπάς χιλιάδες κακουργήματα!
Αυτός εκεί πού διασχίζει ήρεμα το δρόμο
Ξέκοψε πια ολότελα απ’ τους φίλους του
Πού βρίσκονται σ’ ανάγκη.
Είναι σωστό: το ψωμί μου ακόμα το κερδίζω.
Όμως πιστέψτε με: Είναι εντελώς τυχαίο. Απ’ ό,τι κάνω,
Τίποτε δε μου δίνει το δικαίωμα να φαω ως να χορτάσω.
Έχω γλιτώσει κατά σύμπτωση. (Λίγο η τύχη να, μ’ αφήσει χάθηκα.)
Μου λένε: Φάε και πιες! Να ‘σαι ευχαριστημένος που έχεις!
Μα πως να φαω και να πιω, όταν
Το φαγητό μου τ’ αρπάζω από τον πεινασμένο, όταν
Κάποιος διψάει για το ποτήρι το νερό που έχω;
Κι ωστόσο, τρωω και πίνω.
Θα ‘θελα ακόμα να ‘μουνα σοφός.
Τ’ αρχαία βιβλίο λένε τί είναι η σοφία:
Μακριά να μένεις απ’ τις επίγειες συγκρούσεις και δίχως φόβο
Τη λιγοστή ζωή σου να περνάς.
Θεωρούν σοφό ακόμα
Το δρόμο σου να τραβάς αποφεύγοντας τη βία
Στο κακό ν’ ανταποδίνεις το καλό
Να μη χορταίνεις τις επιθυμίες σου, αλλά να τις ξεχνάς.
Μου είναι αδύνατο να πράξω όλα τούτα:
Αλήθεια, σε μαύρα χρόνιο ζω!
Ήρθα στις πόλεις την εποχή της αναστάτωσης
Όταν εκεί βασίλευε η πείνα.
Ήρθα μες στους ανθρώπους στην εποχή της ανταρσίας
Και ξεσηκώθηκα μαζί τους.
Έτσι κύλησε ο χρόνος
Που πάνω στη γη μου δόθηκε.
Το ψωμί μου το ‘τρωγα ανάμεσα στις μάχες.
Για να κοιμηθώ πλάγιαζα ανάμεσα στους δολοφόνους.
Αφρόντιστα δινόμουνα στον έρωτα
Κι αντίκριζα τη φύση δίχως υπομονή.
Έτσι κύλησε ο χρόνος
Που πάνω στη γη μου δόθηκε
Στον καιρό μου οι δρόμοι φέρνανε στη λάσπη.
Η μιλιά μου με κατέδιδε στο δήμιο.
Λίγα περνούσαν απ’ το χέρι μου. Όμως αν δεν υπήρχα
Οι αφέντες θα στέκονταν πιο σίγουρα, αυτό έλπιζα τουλάχιστον.
Έτσι κύλησε ο χρόνος
Που πάνω στη γη μου δόθηκε.
Οι δυνάμεις ήτανε μετρημένες. Ο στόχος
Βρισκότανε πολύ μακριά.
Φαινόταν ολοκάθαρα, αν και για μένα
Ήταν σχεδόν απρόσιτος.
Έτσι κύλησε ο χρόνος
Που πάνω στη γη μου δόθηκε.
Εσείς, που θ’ αναδυθείτε μέσ’ απ’ τον κατακλυσμό
Που εμάς, μας έπνιξε,
Όταν για τις αδυναμίες μας μιλάτε
Σκεφτείτε
Και τα μαύρα χρόνια
Που εσείς γλυτώσατε
Εμείς περνάγαμε, αλλάζοντας χώρες πιο συχνά από παπούτσια,
Μέσα από ταξικούς πολέμους, απελπισμένοι σα βλέπαμε,
Την αδικία να κυριαρχεί και να μην υπάρχει εξέγερση.
Κι όμως το ξέραμε:
Ακόμα και το μίσος ενάντια στην ευτέλεια
Παραμορφώνει τα χαρακτηριστικά.
Ακόμα κ’ η οργή ενάντια στην αδικία
Βραχνιάζει τη φωνή. Αλλοίμονο, εμείς
Που θέλαμε να ετοιμάσουμε το δρόμο στη φιλία
Δεν καταφέρναμε να ‘μαστε φίλοι ανάμεσά μας.
Όμως εσείς, όταν θα ‘ρθει ο καιρός
Ο άνθρωπος να βοηθάει τον άνθρωπο
Να μας θυμάστε
Με κάποιαν επιείκεια

BERTOL BRECHT





Τετάρτη 5 Οκτωβρίου 2011

Οδός Ουτοπίας: Ας μιλήσουμε απλά

Οδός Ουτοπίας: Ας μιλήσουμε απλά: Ότι συμβαίνει στη χώρα μας σήμερα , δεν είναι κεραυνός εν αιθρία. Είναι αποτέλεσμα συνειδητών και ασυνείδητων επιλογών λαού και εξουσίας. Κά...

Τρίτη 4 Οκτωβρίου 2011

πράσινο

Σαν το δάσος του Αμαζονίου
Οξυγόνο και Ο μορφιά
Ποτάμι των ποταμών
Χρυσός και διαμάντια.
Τεράστιο ποτάμι , το μεγαλύτερο της γης
Ελπίδα ακατέργαστη,
Τίποτα δεν θα στερέψει πια.
Ο κισσός απλώνεται στο δέντρο
Η Αγάπη στο κορμί
Πράσινο φεγγάρι υφαίνει τα μάτια σου
Ξαγρυπνά τις νύχτες, μη χαθεί κάποια πολύτιμη στιγμή
Κάποια σταγόνα νερού που παράπεσε,
Κάποιο κλάμα παιδιού που δεν γεννήθηκε
Μη δε φωτίσει κάποιο Ο νειρο
Μη  χαθεί κάποια ελπίδα
Ένα έλατο καρφώνει τον Ο υρανό
Μια ρώγα σταφύλι στο στήθος μου
Ένα πινέλο που δεν πλύθηκε ποτέ, απ’ την τελευταία ζωγραφιά σου
Ήταν το χρώμα της Αγάπης είπες που θαρθεί
Ήταν Ο λη η τύχη του κόσμου στα χέρια σου
Πράσινο τσάι της πρώτης συνάντησης
Να ηρεμήσει η θάλασσα της ψυχής
Και μετά , μετά, δυό βήματα  πάνω σ’ ένα καταπράσινο λιβάδι
Πιο απέραντο απ΄ τη άκρη της ματιάς , σαν  έναν κόσμο που πλάθεται να αναγεννηθεί
Απ’ την Αρχή του Σύμπαντος

Έναν κόσμο με φωτεινές λέξεις, αξιοπρέπεια , δικαιοσύνη, αλληλεγγύη
Χωρίς όπλα , δίχως παιδιά να πεινάνε, δίχως θάνατο μες τη ζωή.
Κι ένα ποτάμι να κυλάει να ποτίζει όλη τη γη
Μια καταπράσινη γη
Μια καταγάλανη θάλασσα
Ένας ανοιχτός μπλε Ο υρανός

Σαν το δάσος του Αμαζονίου
Οξυγόνο και Ο μορφιά
 

Έρωτας
K.T.

 




υ.γ. Εκεί που το ποτάμι συναντάει τη θάλασσα........