Μια χώρα στο γύψο, είπαμε για την επταετία
Μια χώρα στην πρίζα λέμε τώρα.
Αν η πρίζα βγει, τα μηχανήματα της εντατικής θα σταματήσουν
Ο ασθενής θα πεθάνει.
Μια χώρα αργοπεθαίνει, μπλεγμένη μέσα σε γυμνά θανατηφόρα καλώδια
Ένα ψάρι σπαρταράει πάνω στην προκυμαία
Οι τελευταίοι σπαραγμοί ενός συστήματος που καταρρέει.
Μασκοφορεμένοι γιατροί πάνω στο μελλοθάνατο πτώμα
Με τεχνητές αναπνοές παρατείνουν τις μέρες
Η καρδιά χτυπάει ακόμα, τα περισσότερα όργανα δεν λειτουργούν
Λειτουργούν όμως τα όργανα του συστήματος
Στις σκοπιές οι φαντάροι κρατάνε όπλα, για το καλό της πατρίδας
Ασπιδοφορεμένα γουρούνια εκπαιδεύονται σε καινούριες τεχνικές,
σε λασποχώρια του καιρού
Οθόνες τρεμοπαίζουν τον θάνατο, βουβοί θεατές- απαίδευτοι πολίτες
Πηγαινοέρχονται οι δικαστές στις αίθουσες των νεκροθαλάμων
Τα σώματα ασφαλείας , η τιμή, η τιμή των όπλων
Ένα σμήνος από μαύρα κοράκια εισαγωγής κατασπαράζουν τις σάρκες
των πρώτων πτωμάτων
Στα σούπερ μάρκετ των πολυεθνικών ανυποψίαστοι πολίτες, σκοτώνουν τα παιδιά τους
Γραφειοκράτες πλανεύουν τις υπογραφές, οδός αβύσσου αριθμός 0 φωνάζει ο Μενέλαος μέσα απ’ τους τάφους των νεκρών.
Στο καφενείο Μενέλαος παίζουν χαρτιά, στα γήπεδα η χώρα αναστενάζει.
Στην άσφαλτο δεν φυτρώνουν πια λουλούδια
Στρατιές από εργάτες μαραζώνουν,
φορώντας παλιά παλτά σε παγωμένα δωμάτια
Τα παιδιά κάθε πρωί πάνε στα σχολεία
Κάθε μέρα μπάσταρδοι τα παίζουν στις αγορές του κόσμου
Ο υπουργός βγάζει φλογερούς λόγους: Θα σώσουμε την πατρίδα
Θα σώσουμε την πατρίδα, κανείς δεν τον καταλαβαίνει.
Αυτός συνεχίζει : Θα σώσουμε την πατρίδα.
Οι πρώτοι νεκροί , σε μια εφιαλτική νύχτα .
Την νύχτα πέθανε κι ο παππούς
Το πρωί γεννήθηκε, στο μαιευτήριο Ελπίδα, το πρώτο του εγγόνι
Για δυό ώρες δεν πρόλαβε να το δει.
Για λίγες στιγμές ..
K.Τ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου