Εξεγερμένη αυτή τη φορά! έγραψε ο φίλος μου ο Γιώργος..
Από τις δεκάδες φωτογραφίες του λινκ, διάλεξα μία με ανθρώπους και μία με "σκυλιά". Ελπίζω να μην σας μπερδεύω με τις λέξεις για το ποιά είναι ποιά... έγραψε τ αδελφάκι μου, ο Χάρης..
..... Πόσο μοιάζουν τα "παιδιά" ΟΛΟΥ του κόσμου...
45 καλλιτεχνες στους δρομους της Κωνσταντινουπολης...."χτες το βράδυ ήμουν με τον Ντογάν
θυμάσαι τον φίλο μου, που τον είχαν φυλακίσει πριν 3 σχεδόν χρόνια
και τραγουδούσαμε αυτό το τραγούδι που ζήτησες...
ο Ντογάν, κάθε φορά που συναντιώμαστε, μου λέει: είσαι ο ήλιος μου, μόνο όταν σε βλέπω ανοίγει η καρδιά μου
κι εγώ βάζω τα κλάματα..."
..μου έγραψε η αδελφή της καρδιάς μου από τη ξενητειά...η Σοφούλα μου...
να τι λέει το τραγούδι , μου συμπλήρωσε...: δυο νέοι αγαπιούνται πολύ... ζουν με τον πόθο να είναι συνέχεια μαζί, δεν αντέχουν τον χωρισμό... -έλα να με ζητήσεις από τον πατέρα μου, του προτείνει η νέα, έλα να με ζητήσεις από την μάνα μου... κι αν δε με δώσουν, τότε γίνε εσύ βροχή, να γίνω εγώ σύννεφο ν' ανταμώσουμε στους αιθέρες/..
77
καλλιτέχνες, 40 διαφορετικά σημεία της Αττικής και ένα αριστούργημα της
ελληνικής λογοτεχνίας, συνθέτουν τον καμβά της δράσης και της
δημιουργίας του «εναλλακτικού» video «Παίζουμε Οικολογικά -- Ζούμε
Λογικά -- Ενεργούμε Ομαδικά»!
ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΣ - ΣΤΙΧΟΙ
Του Κύκλου τα γυρίσματα που ανεβοκατεβαίνου Και του τροχού που ώρες ψηλά κι ώρες στα βάθη πηαίνου,
Και των αρμάτω οι ταραχές, έχθρητες και τα βάρη, Του Έρωτα η μπόρεση και της φιλιάς η χάρη,
Ετούτα μ'εκινήσασι τη σήμερον ημέρα ν'αναθιβαλω και να πω τα κάμαν και τα φέρα
Τότες μια άγάπη μπιστική στον κόσμο έφανερώθη Κ'εγράφτη μέσα στην καρδιά κι ουδέ ποτέ τση έλειώθη.
Και με τιμή ήταν (ήσαν) δυό κορμιά στου πόθου το καμίνι Και κάμωμα πολλά ακριβό σ' έτοιους καιρούς εγίνη
Ήκουσες Αρετούσα μου τα θλιβερά μαντάτα, Που ό κύρης σου μ' έξόρισε στης ξενιτιάς τη στράτα;
Τέσσερεις μέρες μοναχάς μου'δωκε ν'ανιμένω Κι άπόκει να ξενίτευτώ,πολλά μακρά να πηαίνω
Και πως να σ' άποχωριστώ και πως να σου μακρύνω Και πως να ζήσω δίχως σου στον ξορισμόν έκείνο;
Κατέχω το κι ο κύρης σου γλήγορα σε παντρεύγει Ρηγόπουλο, αφεντόπουλο, σαν έισ' έσύ γυρεύει . Κι ο κύρης όντε βουληθεί και θε να με παντρέψη Και δω πως γάμο κτάσσεται και το γαμπρό γυρέψη,
Καλλιά θανάτους εκατό την ώρα θέλω πάρει, Άλλος παρά ο Ρωτόκριτος γυναίκα να με πάρη.
Παρακαλώ, θυμού καλά, ό,τι σου λέγω τώρα Και γρήγορα μισεύγω σου, μακραίνω από τη χώρα
Μα όπου κι αν πάγω, όπου βρεθώ και τον καιρό που ζήσω Τάσσω σου άλλη να μη δω μηδέ ν' ανατρανίσω
Καλλιά 'χω εσέ με θάνατο παρ' άλλη με ζωή μου, Για σέναν εγεννήθηκε στον κόσμο το κορμί μου.
Τούτο εδώθη σ'ολους μας: ότι κι αν πεθυμούμε, Μ'ολον οπού 'ναι δύσκολον, εύκολο το κρατούμε Κι εύκολα το πιστεύγομε κείνο που μας αρέσει Και κάθα είς σ' τούτο μπορεί να σφάλει και να φταίση.
Tα πάθη πια δεν κιλαδεί το πικραμένο αηδόνι, αμέ πετά πασίχαρο, μ' άλλα πουλιά σιμώνει.
Ετούτ' η αγάπη η μπιστική με τη χαρά ετελειώθη Και πλερωμή στα βάσανα μεγάλη τως εδόθη.
Για τούτο οπού 'ναι φρόνιμος , μηδέ χαθή στα πάθη Το ρόδο κι όμορφος αθός γεννάται μες στ' αγκάθι.
Και κάθα είς που εδιάβασεν εδά κι ας το κατέχη : Μη χάνεται στον κίνδυνο, μα πάντα ελπίδα άς έχη.
Στάλα τη στάλα το νερό το μάρμαρο τρυπάτο Εκείνο που μισεί κανείς γυρίζει κι αγαπάτω.
Τα μάτια δεν καλοθωρούν στο μάκρεμα του τόπου Μα πιο καλά και πιο μακριά θωρεί (βλέπει) η καρδιά του ανθρώπου.
Απ'οτι κάλλη έχει ο άνθρωπος τα λόγια έχουν τη χάρη Και κάνουσι κάθε καρδιά παρηγοριά να πάρει
Για μένα όλα σφάλουσι και πάσιν άνω-κάτω Για ΜΕ Ξαναγεννήθηκε η φύση των πραγμάτων.
Για μένα όλα σφάλουσι και πάσιν άνω-κάτω Για ΜΕ Ξαναγεννήθηκε η φύση των πραγμάτων.
και εγώ που ποθώ την ΑΓΑΠΗ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΗΝ ΙΣΟΤΗΤΑ ΤΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΤΗΝ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ... στην υποδουλωμένη χώρα μου που ζω και λατρεύω ... μοιράζω την ΕΛΠΙΔΑ για ένα καλύτερο αύριο ΑΔΕΛΦΙΑ μου "ΑΛΗΤΕΣ " ...ΠΟΥΛΙΑ....... ......
Ένα πουλί πετούσε ανάμεσα στη Σάμο και το Κουσάντασι και που να καταλάβω; τούρκικο πουλί ήταν ή ελληνικό; Ή αν μήπως από κάπου αλλού ερχόταν; Κανένα σημάδι. Τη θάλασσα ρώτησα δύτης είναι,μου'πε. Πλέκει,όλο πλέκει νταντέλες στο στήθος μου. Τον ουρανό ρώτησα αγγελιοφόρος είναι,μου'πε Απ'το ανοιχτό βιολέ καιτο τριανταφυλλένιο ως το μενεξελί. Τα ψάρια ρώτησα και τ'άλλα τα πουλιά και τα καράβια με λογιώ -λογιώ σημαίες. Όλα κάτι άλλο μου'πανε απάντηση δεν πήρα. Ένα πουλί πετούσε ανάμεσα στη Σάμο και το Κουσάντασι. Έ,που να καταλάβω τούρκικο ήτανε πουλί ή ελληνικό; Μην κι απ'αλλού ερχότανε Και ποιά είναι η φυλή του; Έ πουλί ,του είπα Ποιοί είναι οι δικοί σου; Ποιά είναι η χώρα σου; Γλάρος είμαι,μου'πε Πόσο χρονώ είμαι; Όσο κι ο κόσμος. Από ποιά χώρα είμαι; Απ'τη γη,απ'τον ουρανό,απ'τη θάλασσα Τα σύνορά μου ποιά; Το χώμα,το νερό,ο αγέρας.. ~ Özdemir İnce ~
τα παιδιά είναι όλα παιδιά στην ψυχή ..................μετά αυτοί που τα μεγαλώνουν...................εξαρτάται με τι θα ποτίζουν σιγά -σιγά αυτή τη ψυχή ............με μέλι........ή με χολή..............................................
τα παιδιά είναι όλα παιδιά στην ψυχή ..................μετά αυτοί που τα μεγαλώνουν...................εξαρτάται με τι θα ποτίζουν σιγά -σιγά αυτή τη ψυχή ............με μέλι........ή με χολή..............................................
ΑπάντησηΔιαγραφή