Έρχονται βράδια...

 Φταινε τα πουλια Φαννουλα, που μαζευτηκαν εκει πανω και φεραν τη
ΒΡΟΧΗ ματια μου!
Φταιει η βολτα που εκανα μες τη νυχτα φωτογραφιζοντας τους αδειους δρομους της πολης μου..
Φταιει που εψαχνα το φεγγαρι και αντι αυτου βρηκα το εκτυφλωτικο ΦΩΣ που μ εκανε να κρυφτω!
Φταιει η παρορμηση της αληθειας μου και που στο καλο να παω να την κρυψω...;

Μεγάλωσα
Στο τέρας της πόλης
Ήπια φόβο, ήπια μόλυνση, ήπια ψέμα
Κατάπια λόγια λιπαρά
Ξεγλίστρησα από τον πόθο μου να μάθω
Κορόιδεψα την δίψα μου να δω ... γιατί είμαι εδώ
Μεγάλωσα
Με αισθήματα χημείας,με στυλ δοσοληψίας
Με βλέμματα συμπάθειας
Και άσκοπης προσπάθειας να είμαστε καλοί
Εμείς ;
Άλλο εμείς άλλοι εμείς
Πάντα γι` άλλα μιλάμε-Πάντα γι` άλλους μιλάμε.

Πάντα γι` άλλους μιλάμε έτσι δεν πονάμε έτσι ξεχνάμε.

Μεγάλωσα
Τέρας της οικογένειας
Ανούσιας ευγένειας με ψευτουποταγή
Ηθοποιός παιδί στο ρόλο του μεγάλου
Δεν σου μιλώ για βία, μιλάω για βιασμό
Να ζεις την εφηβεία σημαίνει πόλεμο
Με μια εφηβεία λάσπη,στο σιχαμένο άστυ
Ενήλικας μετά νευρωτικός
Πάντα γι` άλλα μιλάμε- Πάντα γι` άλλους μιλάμε.

Πάντα γι` άλλους μιλάμε έτσι δεν πονάμε έτσι ξεχνάμε.

Μεγάλωσα
Σύνδεση otenet
Μετά στα Silhouette
Σκεπάζουμε τους πόνους με φαΐ
Τα όνειρα σε σύνθλιψη, αργότερα η κατάθλιψη
Φρικιό του Εγώ με τσαμπουκά ναυαγό
Πάμε γι` άλλα
Βάλτο στα πόδια-πονάει πολύ
Σε φτύνω σε φιλώ-δεν σε πάω μα σ` αγαπώ
Παράνοια-διάνοια-επιφάνεια
Στεριά- Πιάσαμε στεριά- Πιάσαμε στεριά
Δάκρυα ... καυτά μου δάκρυα
Ο πόνος μαλακώνει
Δάκρυα ... καλά μου δάκρυα- Βιολογικός καθαρισμός

Πάντα γι` άλλα μιλάμε- Πάντα γι` άλλους μιλάμε
Πάντα γι` άλλους μιλάμε έτσι δεν πονάμε έτσι ξεχνάμε

Μεγάλωσα
Αγάπη πριν το Άλφα
Και κάτω απ` το μηδέν το υποσυνείδητό μου
Το χώμα του λασπώνει
Τους σάπιους μου καρπούς ανακυκλώνει
Μεγάλωσα
Μα το παιδάκι κλαίει
Δεν ξέρει γιατί φταίει.Δεν έχει πού να πάει
Τα νύχια του μασάει και βρέχει τα σεντόνια
Αποσυρμένο χρόνια στης φάτνης του τα βάθη
''Kαλά να πάθει- Καλά να πάθει- Καλά να πάθει''
Η μάνα του φωνάζει
Του δίνει γάλα, το μαλώνει
Έτσι πια θα το μεγαλώνει

Πάντα γι` άλλους μιλάμε έτσι δεν πονάμε έτσι ξεχνάμε

Μεγάλωσα θα πει να κάνεις το παπί
Να ζεις την απουσία
Να γίνεις εξουσία
Να μάθεις να γελάς
Και να παραφυλάς
Να παίρνεις αποφάσεις
Να απαγορεύεται να χάσεις
Μεγάλωσα σημαίνει
Να ζεις με αυτό που σ` αρρωσταίνει
Να χτίζεις κι άλλα κεραμίδια
Να βγάζεις τόνους τα σκουπίδια
Να ρίχνεις σ` άλλους τ` άδικα
Να βλέπεις πρωινάδικα
Να ακούς πιστά τις αναλύσεις
Να αιμοδιψάς για τις ειδήσεις
Να λες και yes να λες και no
Να συνηθίζεις τα πορνό
Να πολεμάς στον καναπέ
Να μην μπορείς χωρίς φραπέ.

Πάντα γι` άλλους μιλάμε

Μεγάλωσα θα πει
Να` ρχεται η ανατροπή
Οι καιροί να στη φέρνουν
Τα μυαλά σου να γδέρνουν
Να ζητάς να κουρνιάσεις
Και να βρίσκεις οάσεις
Στις ψυχώσεις των άλλων
Που έχουνε για περιβάλλον
Ίδιες φάτσες με σένα
Γόνατα λυγισμένα
Όνειρα ξεχασμένα.

Αδυναμίες


Εσύ δεν είχες καμία, εγώ είχα μία: αγαπούσα. Μπέρτολντ Μπρεχτ

Λέω σε ξέχασα και πια δε σε θυμάμαι
κι ότι για μένα είσαι πια μηδενικό
μα κάτι νύχτες απ΄ το κλάμα δεν κοιμάμαι
γιατί στη σκέψη μου γυρνάς σαν ξωτικό

Έρχονται βράδια βαριά ρημάδια
μες στη ζωή μου και κάνουν μάγια
που με πληγώνουν και με ματώνουν
όταν σε σένανε η σκέψη μου γυρνά

Λέω πως χάθηκες και γίνηκες αγέρας
κι έμεινες μόνο μια ανάμνηση κακιά
μα όταν χάνεται το φέγγος της ημέρας
ο εφιάλτης σου ξανά με κυνηγά

Έρχονται βράδια βαριά ρημάδια
μες στη ζωή μου και κάνουν μάγια
που με πληγώνουν και με ματώνουν
όταν σε σένανε η σκέψη μου γυρνά
Στίχοι:  Βαγγέλης Κορακάκης

Μουσική:  Βαγγέλης Κορακάκης


 ...................................