έχε το νου σου στο παιδί..




Παρασκευή 7 Δεκεμβρίου 2012

Όπως Εσύ εμένα Ή όπως εγώ Εσένα

Έλα να παίξουμε κρυφτό

Κρύψου να  σε ψάξω
Στις κόρες απ' τα μάτια
Μες την ανάσα
Στην αφή της καρδιάς
Στη μυρωδιά των μαλλιών
Ψάξε με
Πίσω από τις λέξεις
Μες τα τραγούδια
Στο μαξιλάρι της άρρωστης μέρας
Στις σταγόνες της σιγανής βροχής
Θέλω να μου χαρίσεις κάτι, μου είπες την πρώτη φορά
Κι εγώ δεν είχα να σου χαρίσω τίποτα
Θα ψάξω να το βρω, μου είπες
Ένα παιδί βγήκε στο μπαλκόνι με τα μπλε παράθυρα
Κρατούσε ένα κόκκινο μπαλόνι
Όπως ο ουρανός κρατάει τη νύχτα το φεγγάρι
Όπως ένας  άντρας τα μάτια μιας γυναίκας
Όπως το σώμα την ψυχή
Όπως Εσύ εμένα
Ή όπως εγώ Εσένα.

Ταξιδευτής
5 Μαΐου 2012


κοκκινο+μπλε = μωβ....


Στου Ο νειρου το μπαλκονι...

-"Παρε με τηλεφωνο.."
Ταχασε. Οχι, δεν θα τηλεφωνουσε , αρχισε να προχωρα απο το ενα δωματιο στο αλλο με βηματα βιαστικα, κομπλαρισμενη.
Ταβαλε με τον εαυτο της που παντα εκρυβε το ντροπαλο παιδι μεσα της κ εβγαζε την "ανεση"..
Η καρδια της ακουγοταν στο ισογειο, κοιταζε και ξανακοιταζε τη φραση...
Ανοιξε το ψυγειο, εβαλε ρακι στο πρωτο ποτηρι που βρηκε , τοπιε μονορουφι.
Σχηματισε τον αριθμο. Πηρε βαθεια ανασα..
-"Ναι?" απο την αλλη γραμμη..
Φορεσε τα δυνατα της.
-"Καλημερα Σας. Ψαχνω το " Θελω να μου χαρισεις κατι..." της Δοξιάδη ...το εχετε?"
"Εκδοσεις?"
-"Άγρα...νομιζω.." το κρατουσε στα χερια της, που ετρεμαν σαν τοτε που ανοιγε τον καταλογο ο Νικητοπουλος...
-"Ναι...ξερω ποιο λετε, το θυμηθηκα, ενα μικρο βιβλιαρακι...οχι, οχι δεν τοχω..."
-" ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ, ΚΑΛΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ!"
-"Επισης..."
Ξεροκαταπιε...γελαγε, γελαγε, γελαγε με την καρδια της, το προσωπο της θερμοπληξια , το καλυτερο ρουζ της αγορας στα μαγουλα της, η ρακι της εδωσε θαρρος, πηγε στα πληκτρα και εγραψε..

-Εγω, ημουν...."

-" Ξαναπάρε με...."
..


"Όπως Εσύ εμένα
Ή όπως εγώ Εσένα"
.....................................................
.....................................................................................


Από τη στάχτη μου θα γεννηθώ
αν με κάψεις ζωντανή,
για να σε βλέπω, να σ'ακούω, να σε φιλώ,
να σ'αγκαλιάζω και να σ'αγαπώ πολύ
....


Στις βραδινές περιπλανήσεις μας
μες στης πόλης τον αχό
τις θαμπές φωνές των άγνωστων
σκορπάει ο αέρας εκεί κι εδώ

Μου κρατάς το χέρι σε κρατώ
με κοιτάς για μια στιγμή
το μεγάλο μας το όνειρο
σου εξηγώ με ένα φιλί

Και μετά δεν μιλάμε πολύ
γιατί το όνειρο ζει στη σιωπή
Με το βλέμμα στους περαστικούς
να χα χίλιες σιωπές να ακούς

Στις βραδινές περιπλανήσεις μας
στης καρδιάς τις διαδρομές
πώς γεμίζει η νύχτα χρώματα
πώς φωτίζονται οι σκιές

Και δεν βρίσκω λόγια να σου πω
γιατί όλα έχουν φωνή
το μεγάλο μας το όνειρο
σου εξηγώ με ένα φιλί

Και μετά δε μιλάμε πολύ
γιατί το όνειρο ζει στη σιωπή
Με το βλέμμα στους περαστικούς
να χα χίλιες σιωπές να ακούς.....

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου