Ερωτικό κάλεσμα ~ Μενέλαος Λουντεμης

Ερωτικό κάλεσμα ~ Μενέλαος Λουντέμης
http://www.youtube.com/watch?v=GDkFa0-YfC0Έλα κοντά μου, δεν είμαι η φωτιά
Τις φωτιές τις σβήνουν τα ποτάμια
Τις πνίγουν οι νεροποντές
Τις κυνηγούν οι βοριάδες
Δεν είμαι, δεν είμαι η φωτιά.

Έλα κοντά μου, δεν είμαι άνεμος
Τους ανέμους τους κόβουν τα βουνά
Τους βουβαίνουν τα λιοπύρια
Τους σαρώνουν οι κατακλυσμοί
Δεν είμαι, δεν είμαι ο άνεμος.

Εγώ δεν είμαι παρά ένας στρατηλάτης
ένας αποσταμένος περπατητής
που ακούμπησε στη ρίζα μιας ελιάς
ν' ακούσει το τραγούδι των γρύλων.
Κι αν θέλεις, έλα να τ' ακούσουμε μαζί.

"Mετά ο δρόμος έγινε δύσβατος, τα πόδια μας βάραιναν,
τα χέρια μας μάτωναν, η ανάσα μας ακούγονταν δυνατά ,
τόσο, που ούρλιαζαν πλάι μας οι λύκοι,
δεν φοβηθήκαμε,
ανταλλάξαμε τις καρδιές μας και συνεχίσαμε.
Είχαμε στο νου μας τις παγίδες, προχωρούσαμε σιγά,
πόσοι και πόσοι δεν τσακίστηκαν μες τα σκοτάδια,
πόσοι δεν έφτασαν ποτέ πριν τον θάνατο.
Από μακριά μπερδεμένες φωνές προγόνων,
πέρασαν κάποτε απ’ τον ίδιο δρόμο,
άλλοι δείλιασαν και γύρισαν πίσω,
άλλοι τράβηξαν μπροστά χωρίς να μετράνε
τον φόβο, δίχως νερό στα παγούρια τους,
με ξερό στόμα, κόκκινα μάτια απ’ την αγρύπνια
των ονείρων, σκεπάζονταν με κίτρινα φύλλα
τις κρύες νύχτες, αγκαλιαζόταν με τ’ αστέρια
για να ζεσταθούν .
Απλώθηκε ένα φεγγάρι καταμεσής στον ουρανό,
πήραμε χρώμα και συνεχίσαμε,
σαν να περπατούσαμε πάνω σε σύννεφα,
απαλά.
μην μας ακούσουν τα θηρία.
Πιαστήκαμε με τα χέρια,
μη χαθούμε.
Ήμασταν τόσο σίγουροι πια….."

Ολοκληρο μου ...
γυμνες πατουσες δεν νοιωθουνε τ αγκαθια...
ουτε διψω ουτε πεινω
χορταινω απ τον Αγιο τον Ερωτα μας...
κι αν ειναι να πεθανω...
κεινο που με τρομαζει...
ειναι μη σβησει η ΑΝΑΣΑ μου,
ΕΣΥ...
και δεν εχω απο ψηλα...κατι να καμαρωνω...

Είναι νωρίς ακόμα
είναι νωρίς ακόμα να μεγαλώσει ένα παιδί
είναι νωρίς ακόμα να τρυγήσουμε ένα όνειρο
είναι νωρίς να θρηνήσουμε για τον θάνατο.

Είναι αργά να κτίσουμε απ’ την αρχή
την πόλη που αγαπήσαμε μικροί,
άσφαλτος και βιτρίνες
και αίματα παντού.
Είναι αργά, ποτέ δεν είναι αργά.
...............
Κοιμήσου τώρα, κλειστ' τα μάτια
ανάσα μου μοσχοβολιά.
Κήπος βαθύς, γλυκό ποτάμι
στο προσκεφάλι τα μαλλιά.

Ο ύπνος ήρθε και σου φέρνει
κοπάδι κίτρινα πουλιά
μάτια μου
φως των ομματιών μου
μάτια μου
μάτια από μέλι και φιλιά.

Στην πόρτα στέκει τ΄όνειρό σου
κορίτσι μου μην πας μακρυά
εδώ κοντά, γύρω στο σπίτι
εξω στον δρόμο, είν' ερημιά

Ακόμη πόσο θε να σ΄έχω
δεμένη με χρυσή κλωστή
μάτια μου
φως των ομματιών μου
μάτια μου

">
κόσμε, αγάπη μου χρυσή.
Καληνύχτα μου.....

"Να υμνείς τη φωτιά που ο έρωτας άναψε μέσα σου.
Να λες: Είμαι ευτυχής που με βρήκε το πάθος και μ' έκαψε."
Tάκης Τσαντήλας