απ' τη ψυχή, ως την ψυχή.....

Ηθοποιός σημαίνει φως.
Είναι καημός πολύ πικρός
και στεναγμός πολύ μικρός.

Μίλησε, κλαις;
Όχι δε λες.
Μήπως πεινάς;
Και τι να φας!
Όλο γυρνάς,πες μου πού πας;

Σ' αναζητώ στο χώρο αυτό,
γιατί είμ' εγώ πολύ μικρός
και θλιβερός ηθοποιός.
Θα παίξεις μια, θα παίξω δυο.
Θα κλάψεις μια, θα κλάψω δυο.

Σαν καλαμιά θα σ'αρνηθώ,
θα σκεπαστώ, θα τυλιχτώ
μ' άσπρο πανί κι ένα πουλί,
άσπρο πουλί που θα καλεί τ' άλλο πουλί,
το μαύρο πουλί.

Παρηγοριά στη λυγαριά, υπομονή!
Αχ πώς πονεί!
Κι ύστερα λες για δυο τρελές
που μ' αγαπούν γιατί σιωπούν,
γιατί σιωπούν......

Έλα στο φως, παίζω θα δεις.
Είμαι σοφός μην απορείς,
έλα στο φως, παίζω θα δεις.

Ηθοποιός, ό,τι κι αν πεις
είναι καημός πολύ πικρός
και στεναγμός πολύ βαθύς.

Ηθοποιός, είτε μωρός, είτε σοφός
είμαι κι εγώ, καθώς κι εσύ είσαι παιδί,
που καρτερεί κάτι να δει.
Πιες το κρασί, στάλα χρυσή
απ' τη ψυχή, ως την ψυχή.....

Ήταν ο πιο γλυκός Σεπτέμβρης
Τα μαλλιά της τα έλουζε το φως
Το φεγγάρι κοινός τόπος ονείρων
Ασήμιζε τα ακροδάχτυλα των χεριών της.
Τα οδοφράγματα στήνονταν παντού,
Οι ειδήσεις έρχονταν, μαύρες σαϊτιές,
Η χώρα πέθαινε .
Ο κόσμος κοπάδια στους δρόμους
Μάζευε ιστορίες για ένα βαρύ χειμώνα.
Ήταν η μέρα που χέστηκε πάνω του ο Πρωθυπουργός της χώρας
Ένας άνθρωπος ήρεμος, τιμής ένεκεν διοικούσε, από γενιά σε γενιά.
Τα σταφύλια της οργής τα καταλάγιαζε η μορφής της.
Το γέλιο της γάργαρο νερό,
Τα μάτια της φεγγοβολούσαν τη νύχτα .
Ήταν η πιο όμορφη γυναίκα
πάνω στη γη.
Ειρήνη και Ελπίδα ΜΑΖΙ.
(Κ.Τ.)


Μες στο νερό ψάρι χρυσό γλιστράς
και γω ψαράς με δίχτυ αδειανό,
θάλασσα εσύ και γω ο ναυαγός σου
στην αγκαλιά σου πεθαίνω και ζω.

Είσαι νοτιάς και γω πουλί χαμένο
εκεί που θέλεις με πηγαίνεις, με πετάς
είσαι βοριάς παγώνεις τα φτερά μου
κι ύστερα μ’ ένα φιλί ψηλά με πας.

Κρατάς εσύ τιμόνι και πανιά
και γω παιδί χαμένο, μοναχό
μάγισσα εσύ κι εγώ ακόλουθός σου
χωρίς εσένα δεν ξέρω να ζω...