έχε το νου σου στο παιδί..




Πέμπτη 24 Ιανουαρίου 2013

χωρίς ΠΑΡΑΙΤΗΣΗ!!


Υπαρχουν και ΑΝΘΡΩΠΟΙ με κεφαλαια,

που τρωνε τη ζωη τους , για να μη χαθει αυτος ο πολιτισμος της ομορφης πατριδας..

που λενε, πατριδα μας Ολη η ΓΗ,

που συνθλιβονται επειδη ο ανθρωπος πανω στον πλανητη ΓΗ - που ειναι σπιτι ΜΑΣ- βγαζει το ΕΓΩ του, αδιαφορωντας πως ειναι μερος της Φυσης... της ΖΩΗΣ που δεν ζησαμε..

που ΔΕΝ στρογγυλευουν, δεν ειναι διαιτητες απεναντι στο
Α Δ Ι Κ Ο
(και παιρνουν θεση)

που Καθημερινα, Ακουραστα, με τις σεμνες τους ΠΡΑΞΕΙΣ , μεχρι να ΣΒΗΣΟΥΝ απο τουτη την ΚΟΛΑΣΗ, δειχνουν το Δ Ρ Ο Μ Ο ,τον αυτονοητο ..χωρις ΠΑΡΑΙΤΗΣΗ!!

Ναι, ξερω καμποσους και τους ΘΑΥΜΑΖΩ και δεν ντρεπομαι καθολου που τους "Ακολουθω"..! !

">


Ευαγγελε, ευαισθητε σεμνε  φιλε μου, ναι σ ακουω...
σε ξαναδιαβαζω...

"Αυτό είναι το τέλος.
Αγαπημένη μου φίλη·
το τέλος.
Μυριάδες όνειρα και ιδέες·
το τέλος.
Μαύρα,
χρυσόφτερα πουλιά
αρπακτικά και πελαργοί
στα μεσούρανα του χάους·
το τέλος.
Βόμβες αόρατες σπέρνουν φωτιά·
το τέλος.
Δράκοι ξερνούν φλόγες,
μια κόλαση ο κόσμος
σκοτεινά σύννεφα,
κατακλυσμιαία·
το τέλος.
“Στέφανον εξ ακάνθων”·
το τέλος.
Ξοδεύομαι σε τρισδιάστατους καιρούς
δίχως ελπίδα και χωρίς
ένα περιστέρι να πετάει πάνω στη γή·
το τέλος.
Αγαπημένη φίλη, το τέλος.
Μόνον οι ψυχές μας αγαπημένη μου,
μόνον οι ψυχές μας θα ξαναδούν
τον ήλιο ν’ ανατέλλει.
Αυτό είναι το τέλος.
Είναι το τέλος των αγώνων.
Των ξεπουλημένων αγώνων.
Αίμα πολύ ρέει στα ποτάμια της γής,
τοξική αγάπη στις φλέβες μας.
Το τέλος,
γράφουν οι λευκές πεταλούδες
όταν ο χημικός πόλεμος τις θερίζει.
Το τέλος.
Των παιδιών που έπαιζαν στα σχολεία της Χιροσίμα.
Το τέλος των ανθρώπων
των ερπετών,
των καμνούντων αητών
όταν κυνηγούν δηλητηριασμένα ψοφίμια.
Το τέλος .
Μ’ ακούς αγαπημένη φίλη;
Το τέλος.
Το τέλος της ανθρωπιάς μας.
Δέν αντέχω, δέν αντέχω.
Πώς να στο πώ αγαπημένη φίλη;
Τα παιδιά στα σχολεία νηστικά,
οι προσευχές των παιδιών!
Άκου τις προσευχές των βλασταριών!
Τις μανάδες που κλαίνε.
Τιις μάναδες!
Ακούς τις μανάδες;
Μιά μπουκιά ψωμί ζητιανεύουν στο δρόμο
και τα παιδιά στις προσευχές τους.
Τα δακρυσμένα τους μάτια τα βλέπεις;
Το τέλος· ήρθε το τέλος.
Το τέλος της στοργής,
το τέλος της αγάπης,
το τέλος του οίκτου.
Δές τα παιδιά.
Αγιοποιημένα πρόσωπα, γέμισαν φωτοστέφανα.
Τα παιδιά. Δές τα παιδιά!
Δέν αντέχω να βλέπω τα παιδιά.
Άγιοι,
μικροί άγιοι,
νηστεία και δοκιμασία.
Αυτούς τους αγίους ποιός τους λατρεύει;
Κανείς.
Το τέλος,
ήρθε το τέλος,
αγαπημένη φίλη το τέλος.
Το τέλος των δρόμων που διανύσαμε
ζητώντας ψωμί και παιδεία.
Τα παιδιά ζητιανεύουν ψωμί
δέν έχουν να φάνε.
Το τέλος της αδόκιμης εξουσίας
των “δεκάρικων”
των αριθμών,
της αντίστασης.
Το τέλος της αθωότητας.
Τα παιδιά μας με λυπημένα μάτια.
-Πατέρα γιατί;
Δέν αντέχω. Τί ν’ απαντήσω;
-Πατέρα, μάνα γιατί;
Γιατί μας φέρατε στον κόσμο;

Δέν έχω απάντηση, μ’ ακούς;
Το τέλος·
ήρθε το τέλος αγαπημένη,
το τέλος.
Λιτό κι απέριττο
με πολλές φανφάρες κι υποσχέσεις.
Το τέλος.

Κανείς δέ θα μείνει να κλάψει στο τέλος.

Μ’ ακούς;
Κανείς.
Ήρθε το τέλος.
Έτσι γίνεται πάντα στο τέλος.
Έρχεται το τέλος."http://vgiannelakis.wordpress.com/2013/01/18/%cf%84%ce%bf-%cf%84%ce%ad%ce%bb%ce%bf%cf%82/

Ευαγγελεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεε
ακουσε το καλααααααααααααα το τραγουδι..........ακουσε ΤΟ ξανα και ξανααααααααααααααααααααααααααα
ΕΣΥ μ ακους???????????? Τιποτα δεν παει χαμενο, τιποτα αγαπημενε μου ΦΙΛΕ...
σηκω σε παρακαλω να Σ αγκαλιασω, οχι κατσε ερχομαι εγω.... για τα παιδια Βεγγελη για τα παιδια μας εχουμε το ΧΡΕΟΣ να ΑΝΤΕΞΟΥΜΕ ...
και να παλεψουμε οσο..
χσμογελα να ησυχασω..



Για ιδέστε όλοι τον ακροβάτη
που τραμπαλίζεται
για ιδέστε όλοι τον ξενομπάτη
πως δε ζαλίζεται

Για ιδέστε τον ακροβάτη που κι όταν πέφτει γελά
και ποτέ δεν κλαίει, ποτέ δεν κλαίει

Για ιδέστε που 'χει το ερημοπούλι
αίμα στο φτερό
πετά κι ας το 'βρε θανάτου βόλι
κόντρα στον καιρό

Με τον καιρό να 'ναι κόντρα έχει τιμή σαν πετάς
να μένεις μόνος, να μένεις μόνος

Για ιδέστε όλοι, δέστε και μένα
άλλο δε ζητώ
που 'χω στους ώμους φτερά σπασμένα
και ακροβατώ

Γύρισε κάτω η μέρα κι ακόμη εσύ να φανείς
μην κλαις, πουλί μου, μην κλαις, πουλί μου



">



...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου