έχε το νου σου στο παιδί..




Δευτέρα 28 Ιανουαρίου 2013

,,,να ακούσουμε το πουλί!!


Σώπα δάσκαλε!!.....

......μια μερα ήταν άνοιξη, χαρα Θεού , τα παράθυρα ήταν ανοικτά κι έμπαινε η μυρωδιά απο μιαν ανθισμένα μανταρινια στο αντικρινό σπιτι . Το μυαλό μας είχε γίνει κι αυτο ανθισμένα μανταρινια και δεν μπορούσαμε να ακούμε για οξείες και περισπωμένες , Κι ίσια ίσια ένα πουλί είχε καθίσει στο πλατάνι της αυλής του σχολείου και κελαηδουσε. Τότε πια ενας μαθητής , χλωμος κοκκινομαλλης, πού´ χε έρθει εφέτο απο το χωριό , Νικολιό τον έλεγαν , δεν βασταξε, σήκωσε το δάχτυλο :
Σώπα δάσκαλε , φώναξε !
Σώπα δάσκαλε , να ακούσουμε το πουλί!!,

Ν. Καζαντζακης







Κωστής Ταξιδεύων Τρία είναι τα πρωταρχικά στοιχεία της ζωής, είπε ο Γιάννης Μακριδάκης χτες το βράδυ στην συζήτηση Από κοινού!
Το Οξυγόνο, το νερό και ο σπόρος.
Ένα να λείψει, όλοι θα πεθάνουμε.
Για πρώτη φορά στην ιστορία της ανθρωπότητας το 2008, ο αστικός πληθυσμός ξεπέρασε τον παραγωγικό (αγροτικό, εργατικό).
Ο ηλίθιος καπιταλισμός αδιέξοδος, αργά ή γρήγορα θα φτάσει στο τέλος του.
Επιβάλλεται να επιβιώσουμε, χαιρέκακα να δούμε το τέλος του.
Ως τότε πρέπει να βρίσκουμε τρόπους να επανέλθουμε στη Ζωή που χάσαμε...

“Άλλο είναι η ζωή και άλλο αυτό που ζούμε”
Μακριδάκης Γιάννης – Συγγραφέαςhttp://tvxs.gr/news/egrapsan-eipan/oi-meres-tis-afthonias-mas-itan-metrimenes

Το κλειδί είναι η παραγωγή, ΟΧΙ η κατανάλωση!
Πόσες φορές δεν το γράφουμε, αλλά σαράντα χρόνια τώρα μας αλλοτρίωσαν τόσο, που είναι δύσκολο πια να το καταλάβουμε...
Είμαστε καταναλωτές. Μας έμαθαν να είμαστε καταναλωτές. Ελπίζουν να μας επαναφέρουν σαν καταναλωτές.
Γιατί να είμαστε αισιόδοξοι; Το μεγάλο παραμύθι, συνώνυμο της ελπίδας, που παπαγαλίζουμε όλοι.
Αυτά τα άξια λύπησης ανθρωπάκια με τα κουστούμια και τις γραβάτες, όταν θα καταλάβουν το έγκλημα, θα είναι ένα λεπτό πριν το θάνατό τους.
Καμία πόλη δεν θα υπήρχε χωρίς τα χωράφια μας..

Ευάγγελος Γιαννελάκης Κωστή θα διαφωνήσω κάθετα.
Το πρωταρχικό στοιχείο της ζωής, ζωοδότης και εγκέφαλός της είναι το φώς. Το φώς του ήλιου. Το φώς τρέφει τον κόσμο μέσω της φωτοσύνθεσης, υπεύθυνο για όλα τα φυσικά φαινόμενα, για τη γέννηση των σπόρων. Είναι το ρολόι μας, επηρεάζει και κατευθύνει τις λειτουργίες του εγκεφάλου.
Την πρωταρχική αξία του ηλιακού φωτός είχαν καταννοήσει όλοι οι αρχαίοι πολιτισμοί και θρησκείες.
-Γεννηθήτω φώς!
-αποσκότισόν με!
Η ανάλυση του κ. Μακριδάκη και οι απόψεις σωστές, κατευθύνονται στην κυρίαρχη άποψη του καπιταλισμού σήμερα να πατεντάρει το νερό το σπόρο και τον αέρα, να ελέγχει απόλυτα την τροφή του ανθρώπου. Αυτό βέβαια έχει ξεκινήσει τουλάχιστον τρείς δεκαετίες τώρα.

Όσο για τα κλειδιά, τη λύση ο καπιταλισμός τη βρίσκει στον καταναλωτισμό. Η παραγωγή είναι άφθονη και πολλαπλάσια σε σχέση με τρείς δεκαετίες πρίν. Η μοιρασιά είναι συντριπτικά υπέρ του 10% των ανθρώπων του πλανήτη. Η παραγωγή φτάνει να τραφεί πολλαπλάσιος ανθρώπινος πληθυσμός. Για την αφθονία του νερού λύση είναι η αφαλάτωση. Έτοιμη λύση στα συρτάρια των επιστημόνων. Ωκεανοί νερού!!
Κωστής Ταξιδεύων Σωστά Ευάγγελε. Ότι έγραψα το έγραψα ορμώμενος από τη χθεσινή κουβέντα, αλλά επειδή είναι αποσπασματικά, τα έβαλες σωστα στη θέση τους. Όπως τα είπες, κανείς δεν διαφωνεί, αυτό εξηγούσε, την εμπορευματοποίηση των τριών αυτών ζωτικών στοιχείων από τον καπιταλισμό..
Δεν μπορείς να μεταφέρεις 3 ώρες συζήτησης με μια πρόταση...
Είίναι αλήθεια ότι ο Αμαζόνιος παράγει το 35% του Οξυγόνου;
Αν πει η Βραζιλία θέλω να τον εκμεταλευτώ τον Αμαζόνιο, ο λαός μου πεινάει ή μου δίνετε τόσα ή κάνω εργοστάσια, υλοτομώ το δάσος.... ένα σεντς η αναπνοή λοιπόν!
Αυτό το λέμε σαν ανέκδοτο αλλά εκεί πάμε, στην φορολόγηση του Οξυγόνου..
Το αδιέξοδο του καπιταλισμού..

Ritsa Drakopoulou Απόλαυση η συνομιλία σας!!!!
Κωστής Ταξιδεύων Καλημέρα Ρίτσα..Ο Ευάγγελος είναι ειδικός σ΄αυτά, εγώ δεν είμαι και ούτε θέλω να μεταφέρω αποσπάσματα άλλων που εντάσσονται, μέσα σε μια συνολικότερη θέωρηση των πραγμάτων..
Ακούω και βλέπω τώρα αυτό:
http://www.ert-archives.gr/V3/public/main/page-assetview.aspx?tid=0000066822&tsz=0&autostart=0

Ειρήνη Χαμηλοθώρη Εγκλημα στον Αμαζονιο!!!!!!! Η ανθρωπινη αλαζονειααααααα!
Αυτη ειναι η Ουσια..καλη Ο ρεξη...

Κωστής Ταξιδεύων Ειρήνη αυτή είναι η ουσία... ότι αυτό που ζούμε δεν έχει σχέση μετη Ζωή, που μόνο οι φυσικοί νόμοι την καθορίζουν..
Καλό μεσημέρι Ειρηνη!
``````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````




Mη ξαναβρισουμε ποτε τη ΦΥΣΗ που σκοτωσαμε με τα ιδια μας τα χερια λεγονατς  ο ενας τον αλλο ΖΩΟ γιατι...
Η ΖΩΗ ειναι αλλου ...και Εμεις δεν προκειται να την απολαυσουμε!

">
Ένας μπαξές γεματος αίμα

είν' ο ουρανός

και λίγο χιόνι

έσφιξα τα σκοινιά μου

πρέπει και παλι να ελέγξω

τ'αστέρια

εγώ

κληρονόμος πουλιών

πρέπει

έστω και με σπασμένα φτερά να πετάω.

Ο Ελεγκτής - Μίλτος Σαχτούρης


Τρεχουμε τρεχουμε τρεχουμε ....

">

Τελευταια, οταν συναντω παλιους φιλους -στο εξω κοσμο απο το φατσοβιβλιο- βγαζω νυχια, να τους ματωσω, ενω απεχθανομαι το αιμα.
Δεν ειμαι καθολου επιεικης, εχω απαιτησεις, θυμωνω, γυριζει το ματι μου αναποδα, ετσι που απο μεσα μου ακουγεται κεινη η γροθια στο στομαχι που λεει, αμα εγω ξανάβγω απο το σπιτι μου, σφυριχτε μου κλεφτικα.


Χαζευα τα λογια του Αntrei Tarkovsky μολις τωρα στο βιντεο το παρακατω:

- Τι θα ήθελες αγορι ή κοριτσι;
-................
Θέλω να πιστεψουν στα Ο νειρα τους...
Θέλω να γελουν με τα παθη τους...
και να πιστεύουν στον εαυτό τους...
Θέλω να ειναι ανυπερασπιστοι σαν παιδια.
Η αδυναμια ειναι δυναμη...
και η δυναμη ενα Τιποτα.
Το νεογεννητο ειναι αδυναμο και ευκαμπτο.
Κοντα στο θάνατο ειμαστε δυνατοι και ακλονητοι.
Σαν δεντρα, που οσο μεγαλώνουν...
λυγιζουν και ειναι τρυφερα.
Κι οταν γερνουν εινα σκληρα και ξερα.
Ακαμψια και Δυναμη οι συντροφοι του θανάτου.

Η Αδυναμια και η ελαστικοτητα ειναι...
εκφραση της Δροσιας της ζωης.
Ο ακαμπτος ποτε δεν προκειται να νικησει.


``````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````


ΤΟ ΠΑΡΤΥ
Αυτή η γειτονιά είναι για όλους μας ένα κλουβί,
κανείς δε ζει αληθινά αυτό που θα θελε να ζει,
γιατί το όνειρο είναι μια στιγμή και
όλες οι άλλες οι στιγμές απελπισία
μέσα σ αυτό το δρόμο γεννιόμαστε, ζούμε και πεθαίνουμε,
μαζί με μας και τα όνειρα μας, μαζί με μας και τα παιδιά μας.


Γι' αυτό ένα πάρτυ σ' αυτό το δρόμο
είναι πιο θλιβερό και από τον ίδιο το θάνατο,
είναι ένα γραμμόφωνο που ολοένα ξεκουρδίζεται,
δυο ιδρωμένα χέρια στο άσπρο φόρεμα ενός κοριτσιού,
ένας σκύλος που απορεί,
ένα ποτήρι αδειανό στην άκρη της αυλής μου,
μια κόκκινη κορδέλα στα μαλλιά της,
ένας κρυφός αναστεναγμός,
ένα αρπαχτικό βλέμμα θηρίου που δεν τολμάει να αγγίξει,
ένα κλουβί στην πόρτα σου με ένα πουλί που κοιμάται...


Γι' αυτό ένα πάρτυ στην Οδό των Ονείρων
είναι πιο θλιβερή και από τη στιγμή του ονείρου,
είναι ένα ξέφτισμα ζωής,
ένα παιχνίδι χάρτινο στα χέρια των αγγέλων.


Κοιτάχτε τούτο το κλουβί
είναι λιγάκι πιο μεγάλο από την καρδιά μου,
κι όμως δεν μπορεί να χωρέσει την αγάπη μου,
κοιτάχτε και τούτο το κορίτσι
θα του χαρίσω το κλουβί κι ένα τραγούδι θα μου πει
για το πουλί που χάθηκε, για το πουλί που πια δε ζει.
">

Χατζιδακις Μανος μουσικη

ΟΔΟΣ ΟΝΕΙΡΩΝ 1968

`````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````
αχ ρε αδελφε μου.....Χάρη..

"μα πες μου αν έχει ο βασανιστής σου,
αν έχει μάτια, στόμα και λαιμό..."




...........................................................
Για το κοριτσακι το 11χρονο Χαρη, που το παρεσυρε το σχολικο λεωφορειο...
που ζητιανευε , νεκρο τωρα, στα αζητητα.........
................................

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου