Και μεις τα δικά μας
Άκου, μόνο με την κιθάρα μας
Άκου μόνο τη φωνή σου
Άκου πόσο βελούδο ψυχής περισσεύει....
Σου παραδίνομαι
Όπως τα ξύλα στη φωτιά
Όπως ένα παιδί στην αγκαλιά της μάνας
To δικό Σου χαμόγελο
Τη νύχτα ολόκληρη φωτίζει
Υπάρχει τότε ελπίδα
Της φύσης η δύναμη
.
Μη φοβηθείς πως φτάσαμε στ' ανείπωτα
Μη φοβηθείς
Τίποτα δεν τελείωσε
Τίποτα
Τώρα αρχίζουν Ο λα
Ό λα Pax
Ο χειμώνας θα περάσει
Θα κάνουμε πάλι μακρινές βόλτες
Ήταν ο χειμώνας βαρύς
Η Άνοιξη θα είναι δικιά μας..
'' δεν μπορώ να σε κοιτάζω
και στα λόγια να μη βάζω Σ'αγαπώ''
Σου είχα πει
Κάποτε θα σκοτωθώ
Η θα με σκοτώσουν
Πρόλαβαν και με σημάδεψαν
Όπως τα ελάφια
Την ώρα που πίνουν νερό
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου