έχε το νου σου στο παιδί..




Τρίτη 8 Απριλίου 2014

"εις μνημόσυνον" ..


“Κυρίες και κύριοι, εκείνο που μας προσάπτουνε τα χελιδόνια/ (είναι) η άνοιξη που δε φέραμε” (Ο. Ελύτης).
...


"ό,τι ζήσαμε
χάνεται,
γκρεμίζεται μέσα στο σάπιο οισοφάγο του χρόνου
και μόνο καμιά φορά,
τις νύχτες,
θλιβερό γερασμένο μηρυκαστικό τ’ αναμασάει η ξεδοντιασμένη μνήμη,
όσα δε ζήσαμε,
αυτά μας ανήκουν…"

Τ.Λ


Είναι συγκλονίστικό το πόσο επίκαιρος είναι ο Γκάτσος σήμερα μιλώντας για ρήτορες και για στρατιωτάκια που τελίκα ένας ποιητής μπόρει να αφυπνίσει...αλλά στις μέρες μας οι ποιητές και οι πνευματικοί άνθρωποι εκλείπουν !
... συγκλονιστικά επίκαιρο το τραγούδι
οι συγκεκριμένοι στίχοι δικαιώνονται κάθε μέρα που περνάει
από την ίδια την ιστορία

Στίχοι:
Νίκος Γκάτσος
Μουσική:
Δήμος Μούτσης

Έρημες κι άδειες οι πλατείες
τα καταστήματα κλειστά
Θέ μου, σαν πόσες αμαρτίες
του ανθρώπου η μοίρα σου χρωστά.
όλοι τραβούν στην αγορά
κι οι ρήτορες απ’το μπαλκόνι
ποτίζουν τις ψυχές μ’αφιόνι
και κόβουν χέρια και φτερά.
Πότε θα βγει να σκούξει κάποιος:
Αυτός ο κόσμος είναι σάπιος!
Άλλοι κοιτάν αριστερά
κι άλλοι δεξιά γυρνάν το μάτι
και περιμένουν όλοι κάτι
σαν στρατιωτάκια στη σειρά.
Και προχωρούν κι οι ποιητές
με χρώματα και ουράνια τόξα
να μοιραστούνε λίγη δόξα
με του λαού τους μαυλιστές.
http://youtu.be/CgyWzjojCQY
"..Και προχωρούν κι οι ποιητές
με χρώματα και ουράνια τόξα

να μοιραστούνε λίγη δόξα
με του λαού τους μαυλιστές."

Θα πορευτούμε
βαθιά θλιμμένοι
μέσα στο δρόμο
των αστεριών.
Ο καθένας στο αστέρι του
στη δική του χαρά
στα δικά του δάκρυα.
Όχι χαμόγελα
τίποτε πια
Νίκος-Αλέξης Ασλάνογλου
Ποιητική συλλογή "Ο δύσκολος θάνατος"




'..Τώρα που φτάσαμε ως εδώ
σε δρόμο δίχως γυρισμό
τέρμα εσύ τέρμα κι εγώ
Ο,τι γυρίσαμε - ήταν αυτό
δεν έχει άλλο...'

"...κι αν έχασα τη ζωή μου
την έχασα για πράγματα ασήμαντα:μια λέξη ή ένα κλειδί,
ένα χτες ή ένα αύριο
όμως οι νύχτες μου έχουν πάντα ένα άρωμα βιολέτας
γιατί θυμάμαι. Πόσοι φίλοι που έφυγαν χωρίς ν' αφήσουν διεύθυνση,
...πόσα λόγια
χωρίς ανταπόκριση
κι η μουσική σκέφτομαι είναι η θλίψη εκείνων
που δεν πρόφτασαν ν' αγαπήσουν..."

Τάσος Λειβαδίτης, Ανεμος του Νοεβρίου



Θά 'ρθουν άλλες μέρες,
άλλες φωνές και ξυπνήματα.
Την αυγή θα υποφέρουμε,
πρόσωπο της άνοιξης...
Cesare Pavese, 10 Απριλίου 1950


'Ερχεται ο Μάης
...
Μὴ μὲ διαβάζετε ὅταν δὲν ἔχετε
παρακολουθήσει κηδεῖες ἀγνώστων
ἢ ἔστω μνημόσυνα.
Ὅταν δὲν ἔχετε
μαντέψει τὴ δύναμη
ποὺ κάνει τὴν ἀγάπη
ἐφάμιλλη τοῦ θανάτου.
Ὅταν δὲν ἀμολήσατε ἀϊτὸ τὴν Καθαρὴ Δευτέρα
χωρὶς νὰ τὸν βασανίζετε
τραβώντας ὁλοένα τὸ σπάγγο.
Ὅταν δὲν ξέρετε πότε μύριζε τὰ λουλούδια
ὁ Νοστράδαμος.
Ὅταν δὲν πήγατε τουλάχιστο μιὰ φορὰ
στὴν Ἀποκαθήλωση.
Ὅταν δὲν ξέρετε κανέναν ὑπερσυντέλικο.
Ἂν δὲν ἀγαπᾶτε τὰ ζῶα
καὶ μάλιστα τὶς νυφίτσες.
Ἂν δὲν ἀκοῦτε τοὺς κεραυνοὺς εὐχάριστα
ὁπουδήποτε.
Ὅταν δὲν ξέρετε πῶς ὁ ὡραῖος Modigliani
τρεῖς ἡ ὥρα τὴ νύχτα μεθυσμένος
χτυποῦσε βίαια τὴν πόρτα ἑνὸς φίλου του
γυρεύοντας τὰ ποιήματα τοῦ Βιγιὸν
κι ἄρχισε νὰ διαβάζει ὦρες δυνατὰ
ἐνοχλώντας τὸ σύμπαν.
Ὅταν λέτε τὴ φύση μητέρα μας καὶ ὄχι θεία μας
Ὅταν δὲν πίνετε χαρούμενα τὸ ἀθῶο νεράκι.
Ἂν δὲν καταλάβατε πῶς ἡ Ἀνθοῦσα
εἶναι μᾶλλον ἡ ἐποχή μας.
ΠΡΟΣΟΧΗ
ΧΡΩΜΑΤΑ
Μὴ μὲ διαβάζετε
ὅταν
ἔχετε
δίκιο.
Μὴ μὲ διαβάζετε ὅταν
δὲν ἤρθατε σὲ ρήξη μὲ τὸ σῶμα...
Ὥρα νὰ πηγαίνω
δὲν ἔχω ἄλλο στῆθος.

Νίκος Καρούζος - Ρομαντικός επίλογος
...

ΠΕΡΑΣΤΙΚΗ ΑΠΟ ΤΗ ΧΘΕΣΙΝΗ αϋπνία μου
λίγο, για μιά στιγμή, μου χαμογέλασε
η θεούλα με τη μωβ κορδέλα
που από παιδάκι μού κυκλοφοράει τα μυστικά

Υστερα χάθηκε πλέοντας δεξιά
να πάει ν' αδειάσει τον κουβά με τ' απορρίμματά μου
-της ψυχής αποτσίγαρα κι αποποιηματάκια-
εκεί που βράζει ακόμη όλο παλιά νεότητα
και αγέρωχο το πέλαγος.

ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ,
Απόσπασμα από "Το ημερολόγιο ενός αθέατου Απριλίου"



Εικόνα – ΣΟΚ: Πριν τις αγορές, επιστρέψτε λίγο στην πραγματικότητα!

Σε έναν από τους πιο τουριστικούς δρόμους της Αθήνας, ένας νεαρός άστεγος κοιμάται μέσα σε ένα χαρτόκουτο με μόνη συντροφιά ένα γατάκι! Και δεν είναι ο μόνος...
Είναι από εκείνες τις εικόνες που πλέον έχουν γίνει ένα με την καθημερινότητά μας. Τόσο, που πλέον έχουμε συνηθίσει και δεν μας κάνει καμία εντύπωση! «Άλλος ένας άστεγος»!
Έχει για σπίτι του ένα χαρτόκουτο το οποίο το «φοράει» σαν ρούχο. Έχει κουλουριάσει το σώμα του και έχει γύρει στο πεζοδρόμιο. Φοράει ένα μπουφάν και ένα σκούφο στο κεφάλι για να αντέξει το κρύο και την υγρασία. Μοναδική συντροφιά του μια γάτα. Στην Πλάκα! Εκεί από όπου περνούν καθημερινά χιλιάδες τουρίστες.
astegos847948974
Πώς όμως βρέθηκε να είναι άστεγος; Πώς κατέληξε στο δρόμο να ξεπαγιάζει στο κρύο και να παρακαλάει τους περαστικούς για ένα κομμάτι ψωμί; Ποια είναι η ιστορία του; Τι λάθος έκανε; Ή μήπως δεν έκανε;
Η καθημερινή ανάλωση και ενασχόλησή μας ξεκινά και τελειώνει σε Μπαλτάκους, πρωτογενή πλεονάσματα και φυσικά την περιβόητη «επιστροφή στις αγορές»!
Πριν όμως ας επιστρέψουμε στην πραγματικότητα:
Από το 2009 έως σήμερα οι άστεγοι έχουν αυξηθεί κατά 30% και είναι άνθρωποι που πριν μερικά χρόνια είχαν το σπίτι τους, είχαν την δουλειά του και μια ζωή. «Κανονική».
Τι μεσολάβησε λοιπόν; Τι άλλαξε αυτά τα χρόνια; Ποια... θεομηνία έβγαλε τους ανθρώπους από τα σπίτια τους;
Ποιοι ευθύνονται που αναγκαστήκαμε να συνηθίσουμε την θλίψη και τη μιζέρια των συνανθρώπων μας και να μας μοιάζει δεδομένη εικόνα;
Οι φωτογραφίες είναι του Αντώνη Νικολόπουλου από το πρακτορείο Eurokinissi.

πηγη:
http://anemosantistasis.blogspot.gr/2014/04/blog-post_6060.html?utm_source=dlvr.it&utm_medium=twitter..
Αϊ Γαρούφαλό μου (εις μνημόσυνον) (1973, δισκος "Δεν περισσεύει υπομονή")
Διασκευή απο τον Αργύρη Κουνάδη ενος Ισπανικου Τραγουδιου απο τον καιρο του Ισπανικου εμφυλιου. Στιχοι: Βαγγελης Γκούφας
Τραγουδάει (πρωτη της εμφανιση στη δισκογραφια) η Ελένη Βιτάλη
........................................
­.....
Βγήκαν λάμιες στο ποτάμι
σύννεφο έβαλαν γιορντάνι
κι άντρας ζώνει τ' άρματά του
πάει ταμένος του θανάτου
Και ποιος θα σου κρατήσει
άσπρο στο χορό μαντήλι
μαγιάπριλο του κόσμου
πίκρα περπατάει στα χείλη
άι... γαρούφαλλό μου...
άι... γαρούφαλλό μου...

Άλογο φαρί καβάλα
δράκοι του'στησαν κρεμάλα
μπρος στο μαρμαρένιο αλώνι
στέκει και το πεταλώνει
Ανέμη να γυρίσει
παραμύθι ν'αρχινήσει
μαύρο κρασί να πιούμε
το φεγγάρι έχει μεθύσει
άι...γαρούφαλλό μου...
άι...γαρούφαλλό μου...

και στην άκρη, στο ποτάμι
μια φλογέρα, ένα καλάμι
κάνει τον καημό φλογέρα
το παράπονό του αέρα
Και ποιος θα σου κρατήσει
άσπρο στο χορό μαντήλι
μαγιάπριλο του κόσμου
πίκρα περπατάει στα χείλη
άι...γαρούφαλλό μου...
άι...γαρούφαλλό μου...

Ποιος πονεί και ποιος το θέλει
του ανέμου οι Αρχαγγέλοι
του καπνού 'ναι και τ' ανέμου
δεν το βάσταξα ποτέ μου
Ανέμη να γυρίσει
παραμύθι ν'αρχινήσει
μαύρο κρασί να πιούμε
το φεγγάρι έχει μεθύσει
άι...γαρούφαλλό μου...
άι...γαρούφαλλό μου..
''Οι στίχοι του Βαγγέλη Γκούφα ξεπέρασαν τη λογοκρισία ως ερωτικό τραγούδι ενώ αναφέρονται αλληγορικά στον Νίκο Μπελογιάννη, έλκοντας έμπνευση από την ποιητική παράδοση του Λόρκα, συνδέοντας δηλαδή τον Ισπανικό με τον Ελληνικό εμφύλιο. Και βεβαίως η μουσική του δεν είναι πάντρεμα ενός Σαμιώτικου νανουρίσματος με μια παραδοσιακή ισπανική μελωδία, όπως αναφέρει στο σημείωμα του δίσκου ο συνθέτης τους Αργύρης Κουνάδης, αλλά αυτούσια μελωδία από ένα αναρχικό ισπανικό τραγούδι του Εμφυλίου."
Μάνος Ορφανουδάκης
````````````````````````````````````````````````````````````


Πάμε στους δρόμους τωρα...........................................ΧΡΙΣΤΙΝΑΚΙ ΜΟΥ...
http://www.efepost.com/video-detay/harika-bir-sarki-dinlemenizi-tavsiye-ederim/850/

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου