Υποτάχτηκε ο Λαός; Λέγε!
Σ’ εσένα μιλώ!
Υποτάχθηκε;
Όχι… έλεγα μέσα μου.
Αλλά πάλι που το ήξερα;
Βρήκα πουθενά το Λαό μαζεμένο και τον ρώτησα
και μου είπε
Όχι, δέν υποτάχθηκα;
Τότε;
Τότε ρώτησα τον εαυτό μου…....
(M. Λουντέμης)
Και ΟΛΟΙ πατήσαμε Λάικ στην υπέροχη ανάρτηση της καλής μου ΦΙΛΗΣ
Αλήτισσας Ψυχής ...https://www.facebook.com/kakazoyla?hc_location=timeline
Διάβασα μετά μια άλλη ανάρτηση...:
"....Οι απεργίες είναι όχι απλώς άσφαιρα πυρά, αλλά είναι πυρά στρεφόμενα κατά αυτών τούτων τών απεργών. Οι τύραννοι έχουν και αποθέματα και αντοχές και τρόπους. Πόσο μπορούν ν΄ αντέξουν οι απεργοί χωρίς φαΐ, για παράδειγμα, ή χωρίς ηλεκτρικό και νερό;
Άλλη και πιο εύκολη και, κυρίως, ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΗ είναι η λύση:
1. Πλήρης πολιτική ανυπακοή και μηδενική συνεργασία με τούς θεσμούς τού επηρμένου (σ)κατεστημένου τών φαύλων και τυράννων. Ούτε φόρους, ούτε παράβολα, ούτε τέλη στους τυράννους. Ούτε δηλώσεις, ούτε αιτήσεις. Κατάργησή τους δια τής μή αναγνώρισής τους. Ούτε συναλλαγές με τίς τράπεζες-εκδότες χρήματος το οποίο είναι ακάλυπτες επιταγές χωρίς αντίκρισμα.
2. Όχι συναλλαγές με μεγαλομπακάλικα: Ρίχνουν τίς τιμές μέχρι νά κλείσουν τούς ανταγωνιστές και μετά αισχροκερδούν. Ενώ πληρώνονται μετρητοίς, πληρώνουν τούς παραγωγούς με επτάμηνες επιταγές κι οι τελευταίοι αναγκάζονται νά δανείζονται από τίς τοκολγυφο-παραχαρακτο-τράπεζες και ταυτόχρονα νά νοθεύουν τά προϊόντα τους.
3. Όχι αγορά εισαγόμενων περιττών αντικειμένων. Όχι στα εισαγόμενα (δηλητηριώδη) κίτρινα, πλαστικά «τυριά» και «γάλατα». Όχι στήν μόδα. Όχι στο ποδόσφαιρο και όχι στους ποδοσφαιροκέφαλους ανεγκέφαλους. Όχι συνάλλαγμα σε εισαγόμενους περιοδεύοντες τοξικομανείς ψευτοκαλλιτέχνες.
4. Οι γονείς νά πάψουν νά ανέχονται και νά χρηματοδοτούν τίς πανηλίθιες απαιτήσεις τών παιδιών τους για μόδα, συναυλίες γκαπαγκούπηδων και πανάκριβα κινητά.
5. Επανίδρυση τής κοινωνίας εκ βάθρων πάνω σε συμμετοχική βάση και λήψη πρωτοβουλιών και όσον αφορά τήν παραγωγή χρήσιμων αγαθών και όσον αφορά τους θεσμούς. Νηπιαγωγεία, σχολεία, δικαστήρια επίλυσης διαφορών, βιοτεχνίες, καλλιέργειες.
6. Καμμία χρήση πιστωτικών καρτών.
7. Καμμία χρήση κινητών (7 δισεκατομμύρια σε συνάλλαγμα φεύγουν για νά αερολογεί ο κάθε ηλίθιος).
8. Καμμία κατανάλωση αναψυκτικών (άλλα 7 δισεκατομμύρια σε συνάλλαγμα, χώρια από τήν βλάβη στήν υγεία.
9. Καμμία κατανάλωση εισαγόμενων προϊόντων αγελαδινού «γάλακτος», όπως τυριά, βούτυρα, γάλα. 8 δισεκατομμύρια σε συνάλλαγμα φεύγει γι αυτά τά δηλητήρια.
10. Στροφή προς τήν μεσογειακή διατροφή, ήτοι χορτοφαγία και ελάχιστη κατανάλωση κρέατος πρόβειου ή κατσικίσιου.
11. Κατανάλωση μικρών ψαριών κι όχι ιχθυοτροφείου. Πιο υγιεινά, πιο φθηνά.
12. Καμμία κατανάλωση απομιμήσεων τροφίμων, όπως είναι οι μαργαρίνες, φυτίνες, βιτάμ, μπεσέλ και λοιπά σκουπίδια.
13. Καμμία κατανάλωση ειδών ζαχαροπλαστικής. Είναι όλα τους σκουπίδια καθότι παρασκευάζονται με υδρογονωμένα λίπη (δήθεν φυτικά, πώς είναι φυτικά αφού υδρογονώθηκαν), άσπρη ζάχαρη, μπογιές, πρόσθετα...
14. Φυγή από τίς πόλεις στην επαρχεία και ενεργοποίηση τής αγροτικής παραγωγής και βιοτεχνιών.
____________
Όταν οι άνθρωποι δέν παράγουν οι ίδιοι ό,τι καταναλώνουν τότε μοιραία κι αρουραία εξαρτώνται από τρίτους και μέ τίς απεργίες είναι λογικώς αδύνατον νά αντιστρέψουν τήν σκατάστασή τους.
Τά υπόλοιπα είναι μούφες μπαρούφες που διαδίδουν οι διάφοροι ψευτοΐδεολόγοι και ψευτοεπαναστάτες είτε λόγω βλακώδους άγνοιας είτε επίτηδες έτσι ώστε νά φάει κι άλλα σκαμπίλια ο όχλος και νά λουφάξει.
____________
ΟΣΟ ΣΥΝΕΧΙΖΕΙΣ ΝΑ ΨΩΝΙΖΕΙΣ από τό «μαγαζί τού εχθρού», η ...απεργία είναι εντελώς γελοία κι εσύ που απεργείς χωρίς νά αλλάζεις στάση ζωής, χωρίς νά αλλάζεις συμπεριφορά και συνήθειες, είσαι σκαταδικασμένος νά ψοφήσεις από τήν τοιαύτη σου ανικανότητα και βλακεία."
Denis Vadenhttps://www.facebook.com/denis.vaden
Μου ήρθε εκείνο το καταπληκτικό βίντεο ....
">
Ax Λουντέμη αγαπημένε μου, να σου απαντήσω με τον άλλον λατρεμένο Λειβαδίτη...;;;;;;
Και να που φτάσαμε εδώ
Χωρίς αποσκευές
Μα μ' ένα τόσο ωραίο φεγγάρι
Και εγώ ονειρεύτηκα έναν καλύτερο κόσμο
Φτωχή ανθρωπότητα, δεν μπόρεσες
ούτε ένα κεφαλαίο να γράψεις ακόμα
Σα σανίδα από θλιβερό ναυάγιο
ταξιδεύει η γηραιά μας ήπειρος
Αλλά τα βράδια τι όμορφα
που μυρίζει η γη
Βέβαια αγάπησε τα ιδανικά της ανθρωπότητας,
αλλά τα πουλιά
πετούσαν πιο πέρα
Σκληρός, άκαρδος κόσμος,
που δεν άνοιξε ποτέ μιαν ομπρέλα
πάνω απ' το δέντρο που βρέχεται
Αλλά τα βράδια τι όμορφα
που μυρίζει η γη
Ύστερα ανακάλυψαν την πυξίδα
για να πεθαίνουν κι αλλού και την απληστία
για να μένουν νεκροί για πάντα
Αλλά καθώς βραδιάζει
ένα φλάουτο κάπου
ή ένα άστρο συνηγορεί για όλη την ανθρωπότητα
Αλλά τα βράδια τι όμορφα
που μυρίζει η γη
Καθώς μένω στο δωμάτιο μου,
μου 'ρχονται άξαφνα φαεινές ιδέες
Φοράω το σακάκι του πατέρα
κι έτσι είμαστε δυο,
κι αν κάποτε μ' άκουσαν να γαβγίζω
ήταν για να δώσω
έναν αέρα εξοχής στο δωμάτιο
Αλλά τα βράδια τι όμορφα
που μυρίζει η γη
Κάποτε θα αποδίδουμε δικαιοσύνη
μ' ένα άστρο ή μ' ένα γιασεμί
σαν ένα τραγούδι που καθώς βρέχει
παίρνει το μέρος των φτωχών
Αλλά τα βράδια τι όμορφα
που μυρίζει η γη!
Δως μου το χέρι σου..
Δως μου το χέρι σου..
http://youtu.be/Orhs4V0j7nQ
">
...............................
">
«Ευάγγελε Φίλε μου. Γι’ αυτό, γι’ αυτό συναντηθήκαμε. Όταν οι ποιητές σιωπούν, όταν οι συγγραφείς κουλουριάζονται, όταν οι παντός είδους δάσκαλοι βολεύονται, ποιος αυτόν τον επίπλαστο λαό θα εκφράσει, αν όχι ο αιχμηρός λόγος σου; Ποιός πιο ψηλά θα σταθεί από το βομβαρδισμένο πολίτη, που από τη μια η άγνοια και από την άλλη ο φόβος, τον έκαναν κομμάτια; Ποιος θα ενώσει εμάς, τους «ελεύθερους πολιορκημένους», όταν οι περισσότεροι απεγνωσμένα προσπαθούν να κρατηθούν από τους τυράννους;
Οι πόλεμοι σήμερα άλλαξαν μορφή. Φάτσα κάρτα είχες το Γερμανό φασίστα στην κατοχή, σήμερα η αόρατη τραπεζοκρατία σαν καρκίνωμα καταπίνει τους λαούς. Κι όταν κανείς χτυπάει στο κέντρο, τον λένε τρομοκράτη, αναρχικό! Αναλογίστηκαν ποτέ οι γονυπετείς του οικοδομήματος τούτου ότι αυτό το τέρας που εναγκαλίζονται θα τους καταπιεί και αυτούς και όλους μας; Το ξέρω είναι δύσκολο να αλλάξεις γερασμένα μυαλά, αλλά ας στείλουμε μηνύματα στα νέα παιδιά. Όσο καλός και να είναι ένας συγγραφέας - μιλάμε για συγγραφείς που το έργο τους έχει κάποια λογοτεχνική αξία, όχι για τα οποιαδήποτε εμπορικά γραπτά - αν σωπαίνει στους καιρούς που ζούμε και αν με όλους θέλει να τα έχει καλά, ποια η αξία του τότε; Αυτοακυρώνεται στους καιρούς που ζούμε. Βλέπω συγγραφείς να τρέχουν σαν άλογα να πουλήσουν τα βιβλία τους και άχνα δεν βγάζουν στο βόλεμά τους. Προς τι τότε η λογοτεχνία, προς τι τότε η τέχνη; Η τέχνη όταν δεν μπορεί να δει τη δυστυχία δίπλα, όταν αγνοεί τον άνεργο, τον πεινασμένο, το μη έχοντα στον ήλιο μοίρα μετανάστη, τα πανανθρώπινα ιδανικά που ξεχώρισαν τον άνθρωπο από τα ζώα - τα ζώα που σα σύνολο ιδωμένα δεν αλληλοσπαράσσονται - αλλά δε στάθηκαν ικανά να φτιάξουν Ανθρώπινες κοινωνίες και βλέπει μόνο τον άνθρωπο – εμπόρευμα, τα σαλόνια των επιτήδειων καλλωπίζει. Το άδικο είναι ολοφάνερο δια γυμνού οφθαλμού, ο πόλεμος είναι εδώ και με τις λέξεις και με τις πράξεις, κανείς δεν μπορεί να ισχυρισθεί ότι δεν τον βλέπει. Γι’ αυτό δε φτάνει η λατρεμένη ανάσα της ποίησης, θέλει στεντόρεια φωνή τούτος ο κόσμος. Γι’ αυτό μαζί σου θα φωνάξω: «Τα τίποτα διαβαίνουν και περνούν, σημαιοστόλιστα μπαλκόνια να θωρούν, μηδενικά θεόρατ’ αποδίδοντα τιμάς, υμείς, υμών, υμίν, υμάς, ρε ποιητή δε μας γαμάς!!
Το γράψιμο Ευαγγελε, πρώτα απ' όλα χρειάζεται γνώση. Αν δεν διαβάσεις ό,τι και να γράψεις θα είναι λειψό. Χρειάζεται έρευνα. Απαιτεί χρόνο. Χρειάζεται συναίσθηση του κόσμου. Απαιτεί φυγή από το Εγώ. Χρειάζεται βίωμα. Απαιτεί αποφυλάκιση από τον ατομικισμό.Θέλει ταλέντο. Από μόνο του δεν φτάνει. Είναι λύτρωση για τον γράφοντα, αλλά αν δεν είναι και έμπνευση για τον αναγνώστη, ευνουχίζεται.
Το διάβασμα και το γράψιμο, όπως και κάθε μορφή τέχνης δεν είναι παρά ο καθρέφτης του κόσμου. Αν δεν τον δούμε κατάματα,
τότε μόνο ναρκισσισμός είναι.
Ο δημιουργός συν- δημιουργεί με τον αποδέκτη. Ο δημιουργός κοινωνεί το Όλον.
Πόσο χωρά η εμπορικότητα μέσα στη τέχνη;
Και όμως από τη ματαιοδιοξία και την εμπορικότητα ξεκινάν οι πολλοί.
Μήπως δεν χύνεται ατέλειωτο μελάνι, προς τι;
Καλυτερεύσε τον κόσμο;
Ένα κείμενο δεν μπορεί να είναι ένα πολιτικό κείμενο. Με την αρνητική ή θετική παρέμβαση στην ροή των πραγμάτων.
Και άντε τώρα να ξεχωρίσεις αυτά που λάμπουν, μέσα στα σκουπίδια της εποχής μας!"
https://www.facebook.com/notes/%CF%81%CE%AD%CE%BD%CE%B1-%CF%87%CE%B1%CE%BC%CE%B7%CE%BB%CE%BF%CE%B8%CF%8E%CF%81%CE%B7/%CE%BD%CE%B1%CF%81%CE%BA%CE%B9%CF%83%CF%83%CE%B9%CF%83%CE%BC%CF%8C%CF%82/10151349001508801
«εγώ κι εσύ και τα εκατομμύρια τιποτένιοι σαν και σένα και σαν εμένα.Υποκριτές, φιλόδοξοι, μικρόψυχοι, εγωιστές, δειλοί εμείς κρατάμε μες στα ένοχα παράφορα τούτα χέρια τις τύχες του κόσμου. Να το θυμάσαι αυτό».
Τασος Λειβαδιτης
από Δημήτρη Νικηφόρου :https://www.facebook.com/pages/%CE%94%CE%B7%CE%BC%CE%AE%CF%84%CF%81%CE%B7%CF%82-%CE%9D%CE%B9%CE%BA%CE%B7%CF%86%CF%8C%CF%81%CE%BF%CF%85/618036574876940?ref=stream&hc_location=timeline
https://www.facebook.com/dimitris.houndimi
">
Σ’ εσένα μιλώ!
Υποτάχθηκε;
Όχι… έλεγα μέσα μου.
Αλλά πάλι που το ήξερα;
Βρήκα πουθενά το Λαό μαζεμένο και τον ρώτησα
και μου είπε
Όχι, δέν υποτάχθηκα;
Τότε;
Τότε ρώτησα τον εαυτό μου…....
(M. Λουντέμης)
Και ΟΛΟΙ πατήσαμε Λάικ στην υπέροχη ανάρτηση της καλής μου ΦΙΛΗΣ
Αλήτισσας Ψυχής ...https://www.facebook.com/kakazoyla?hc_location=timeline
Διάβασα μετά μια άλλη ανάρτηση...:
"....Οι απεργίες είναι όχι απλώς άσφαιρα πυρά, αλλά είναι πυρά στρεφόμενα κατά αυτών τούτων τών απεργών. Οι τύραννοι έχουν και αποθέματα και αντοχές και τρόπους. Πόσο μπορούν ν΄ αντέξουν οι απεργοί χωρίς φαΐ, για παράδειγμα, ή χωρίς ηλεκτρικό και νερό;
Άλλη και πιο εύκολη και, κυρίως, ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΗ είναι η λύση:
1. Πλήρης πολιτική ανυπακοή και μηδενική συνεργασία με τούς θεσμούς τού επηρμένου (σ)κατεστημένου τών φαύλων και τυράννων. Ούτε φόρους, ούτε παράβολα, ούτε τέλη στους τυράννους. Ούτε δηλώσεις, ούτε αιτήσεις. Κατάργησή τους δια τής μή αναγνώρισής τους. Ούτε συναλλαγές με τίς τράπεζες-εκδότες χρήματος το οποίο είναι ακάλυπτες επιταγές χωρίς αντίκρισμα.
2. Όχι συναλλαγές με μεγαλομπακάλικα: Ρίχνουν τίς τιμές μέχρι νά κλείσουν τούς ανταγωνιστές και μετά αισχροκερδούν. Ενώ πληρώνονται μετρητοίς, πληρώνουν τούς παραγωγούς με επτάμηνες επιταγές κι οι τελευταίοι αναγκάζονται νά δανείζονται από τίς τοκολγυφο-παραχαρακτο-τράπεζες και ταυτόχρονα νά νοθεύουν τά προϊόντα τους.
3. Όχι αγορά εισαγόμενων περιττών αντικειμένων. Όχι στα εισαγόμενα (δηλητηριώδη) κίτρινα, πλαστικά «τυριά» και «γάλατα». Όχι στήν μόδα. Όχι στο ποδόσφαιρο και όχι στους ποδοσφαιροκέφαλους ανεγκέφαλους. Όχι συνάλλαγμα σε εισαγόμενους περιοδεύοντες τοξικομανείς ψευτοκαλλιτέχνες.
4. Οι γονείς νά πάψουν νά ανέχονται και νά χρηματοδοτούν τίς πανηλίθιες απαιτήσεις τών παιδιών τους για μόδα, συναυλίες γκαπαγκούπηδων και πανάκριβα κινητά.
5. Επανίδρυση τής κοινωνίας εκ βάθρων πάνω σε συμμετοχική βάση και λήψη πρωτοβουλιών και όσον αφορά τήν παραγωγή χρήσιμων αγαθών και όσον αφορά τους θεσμούς. Νηπιαγωγεία, σχολεία, δικαστήρια επίλυσης διαφορών, βιοτεχνίες, καλλιέργειες.
6. Καμμία χρήση πιστωτικών καρτών.
7. Καμμία χρήση κινητών (7 δισεκατομμύρια σε συνάλλαγμα φεύγουν για νά αερολογεί ο κάθε ηλίθιος).
8. Καμμία κατανάλωση αναψυκτικών (άλλα 7 δισεκατομμύρια σε συνάλλαγμα, χώρια από τήν βλάβη στήν υγεία.
9. Καμμία κατανάλωση εισαγόμενων προϊόντων αγελαδινού «γάλακτος», όπως τυριά, βούτυρα, γάλα. 8 δισεκατομμύρια σε συνάλλαγμα φεύγει γι αυτά τά δηλητήρια.
10. Στροφή προς τήν μεσογειακή διατροφή, ήτοι χορτοφαγία και ελάχιστη κατανάλωση κρέατος πρόβειου ή κατσικίσιου.
11. Κατανάλωση μικρών ψαριών κι όχι ιχθυοτροφείου. Πιο υγιεινά, πιο φθηνά.
12. Καμμία κατανάλωση απομιμήσεων τροφίμων, όπως είναι οι μαργαρίνες, φυτίνες, βιτάμ, μπεσέλ και λοιπά σκουπίδια.
13. Καμμία κατανάλωση ειδών ζαχαροπλαστικής. Είναι όλα τους σκουπίδια καθότι παρασκευάζονται με υδρογονωμένα λίπη (δήθεν φυτικά, πώς είναι φυτικά αφού υδρογονώθηκαν), άσπρη ζάχαρη, μπογιές, πρόσθετα...
14. Φυγή από τίς πόλεις στην επαρχεία και ενεργοποίηση τής αγροτικής παραγωγής και βιοτεχνιών.
____________
Όταν οι άνθρωποι δέν παράγουν οι ίδιοι ό,τι καταναλώνουν τότε μοιραία κι αρουραία εξαρτώνται από τρίτους και μέ τίς απεργίες είναι λογικώς αδύνατον νά αντιστρέψουν τήν σκατάστασή τους.
Τά υπόλοιπα είναι μούφες μπαρούφες που διαδίδουν οι διάφοροι ψευτοΐδεολόγοι και ψευτοεπαναστάτες είτε λόγω βλακώδους άγνοιας είτε επίτηδες έτσι ώστε νά φάει κι άλλα σκαμπίλια ο όχλος και νά λουφάξει.
____________
ΟΣΟ ΣΥΝΕΧΙΖΕΙΣ ΝΑ ΨΩΝΙΖΕΙΣ από τό «μαγαζί τού εχθρού», η ...απεργία είναι εντελώς γελοία κι εσύ που απεργείς χωρίς νά αλλάζεις στάση ζωής, χωρίς νά αλλάζεις συμπεριφορά και συνήθειες, είσαι σκαταδικασμένος νά ψοφήσεις από τήν τοιαύτη σου ανικανότητα και βλακεία."
Denis Vadenhttps://www.facebook.com/denis.vaden
Μου ήρθε εκείνο το καταπληκτικό βίντεο ....
">
Ax Λουντέμη αγαπημένε μου, να σου απαντήσω με τον άλλον λατρεμένο Λειβαδίτη...;;;;;;
Και να που φτάσαμε εδώ
Χωρίς αποσκευές
Μα μ' ένα τόσο ωραίο φεγγάρι
Και εγώ ονειρεύτηκα έναν καλύτερο κόσμο
Φτωχή ανθρωπότητα, δεν μπόρεσες
ούτε ένα κεφαλαίο να γράψεις ακόμα
Σα σανίδα από θλιβερό ναυάγιο
ταξιδεύει η γηραιά μας ήπειρος
Αλλά τα βράδια τι όμορφα
που μυρίζει η γη
Βέβαια αγάπησε τα ιδανικά της ανθρωπότητας,
αλλά τα πουλιά
πετούσαν πιο πέρα
Σκληρός, άκαρδος κόσμος,
που δεν άνοιξε ποτέ μιαν ομπρέλα
πάνω απ' το δέντρο που βρέχεται
Αλλά τα βράδια τι όμορφα
που μυρίζει η γη
Ύστερα ανακάλυψαν την πυξίδα
για να πεθαίνουν κι αλλού και την απληστία
για να μένουν νεκροί για πάντα
Αλλά καθώς βραδιάζει
ένα φλάουτο κάπου
ή ένα άστρο συνηγορεί για όλη την ανθρωπότητα
Αλλά τα βράδια τι όμορφα
που μυρίζει η γη
Καθώς μένω στο δωμάτιο μου,
μου 'ρχονται άξαφνα φαεινές ιδέες
Φοράω το σακάκι του πατέρα
κι έτσι είμαστε δυο,
κι αν κάποτε μ' άκουσαν να γαβγίζω
ήταν για να δώσω
έναν αέρα εξοχής στο δωμάτιο
Αλλά τα βράδια τι όμορφα
που μυρίζει η γη
Κάποτε θα αποδίδουμε δικαιοσύνη
μ' ένα άστρο ή μ' ένα γιασεμί
σαν ένα τραγούδι που καθώς βρέχει
παίρνει το μέρος των φτωχών
Αλλά τα βράδια τι όμορφα
που μυρίζει η γη!
Δως μου το χέρι σου..
Δως μου το χέρι σου..
http://youtu.be/Orhs4V0j7nQ
">
...............................
">
«Ευάγγελε Φίλε μου. Γι’ αυτό, γι’ αυτό συναντηθήκαμε. Όταν οι ποιητές σιωπούν, όταν οι συγγραφείς κουλουριάζονται, όταν οι παντός είδους δάσκαλοι βολεύονται, ποιος αυτόν τον επίπλαστο λαό θα εκφράσει, αν όχι ο αιχμηρός λόγος σου; Ποιός πιο ψηλά θα σταθεί από το βομβαρδισμένο πολίτη, που από τη μια η άγνοια και από την άλλη ο φόβος, τον έκαναν κομμάτια; Ποιος θα ενώσει εμάς, τους «ελεύθερους πολιορκημένους», όταν οι περισσότεροι απεγνωσμένα προσπαθούν να κρατηθούν από τους τυράννους;
Οι πόλεμοι σήμερα άλλαξαν μορφή. Φάτσα κάρτα είχες το Γερμανό φασίστα στην κατοχή, σήμερα η αόρατη τραπεζοκρατία σαν καρκίνωμα καταπίνει τους λαούς. Κι όταν κανείς χτυπάει στο κέντρο, τον λένε τρομοκράτη, αναρχικό! Αναλογίστηκαν ποτέ οι γονυπετείς του οικοδομήματος τούτου ότι αυτό το τέρας που εναγκαλίζονται θα τους καταπιεί και αυτούς και όλους μας; Το ξέρω είναι δύσκολο να αλλάξεις γερασμένα μυαλά, αλλά ας στείλουμε μηνύματα στα νέα παιδιά. Όσο καλός και να είναι ένας συγγραφέας - μιλάμε για συγγραφείς που το έργο τους έχει κάποια λογοτεχνική αξία, όχι για τα οποιαδήποτε εμπορικά γραπτά - αν σωπαίνει στους καιρούς που ζούμε και αν με όλους θέλει να τα έχει καλά, ποια η αξία του τότε; Αυτοακυρώνεται στους καιρούς που ζούμε. Βλέπω συγγραφείς να τρέχουν σαν άλογα να πουλήσουν τα βιβλία τους και άχνα δεν βγάζουν στο βόλεμά τους. Προς τι τότε η λογοτεχνία, προς τι τότε η τέχνη; Η τέχνη όταν δεν μπορεί να δει τη δυστυχία δίπλα, όταν αγνοεί τον άνεργο, τον πεινασμένο, το μη έχοντα στον ήλιο μοίρα μετανάστη, τα πανανθρώπινα ιδανικά που ξεχώρισαν τον άνθρωπο από τα ζώα - τα ζώα που σα σύνολο ιδωμένα δεν αλληλοσπαράσσονται - αλλά δε στάθηκαν ικανά να φτιάξουν Ανθρώπινες κοινωνίες και βλέπει μόνο τον άνθρωπο – εμπόρευμα, τα σαλόνια των επιτήδειων καλλωπίζει. Το άδικο είναι ολοφάνερο δια γυμνού οφθαλμού, ο πόλεμος είναι εδώ και με τις λέξεις και με τις πράξεις, κανείς δεν μπορεί να ισχυρισθεί ότι δεν τον βλέπει. Γι’ αυτό δε φτάνει η λατρεμένη ανάσα της ποίησης, θέλει στεντόρεια φωνή τούτος ο κόσμος. Γι’ αυτό μαζί σου θα φωνάξω: «Τα τίποτα διαβαίνουν και περνούν, σημαιοστόλιστα μπαλκόνια να θωρούν, μηδενικά θεόρατ’ αποδίδοντα τιμάς, υμείς, υμών, υμίν, υμάς, ρε ποιητή δε μας γαμάς!!
Το γράψιμο Ευαγγελε, πρώτα απ' όλα χρειάζεται γνώση. Αν δεν διαβάσεις ό,τι και να γράψεις θα είναι λειψό. Χρειάζεται έρευνα. Απαιτεί χρόνο. Χρειάζεται συναίσθηση του κόσμου. Απαιτεί φυγή από το Εγώ. Χρειάζεται βίωμα. Απαιτεί αποφυλάκιση από τον ατομικισμό.Θέλει ταλέντο. Από μόνο του δεν φτάνει. Είναι λύτρωση για τον γράφοντα, αλλά αν δεν είναι και έμπνευση για τον αναγνώστη, ευνουχίζεται.
Το διάβασμα και το γράψιμο, όπως και κάθε μορφή τέχνης δεν είναι παρά ο καθρέφτης του κόσμου. Αν δεν τον δούμε κατάματα,
τότε μόνο ναρκισσισμός είναι.
Ο δημιουργός συν- δημιουργεί με τον αποδέκτη. Ο δημιουργός κοινωνεί το Όλον.
Πόσο χωρά η εμπορικότητα μέσα στη τέχνη;
Και όμως από τη ματαιοδιοξία και την εμπορικότητα ξεκινάν οι πολλοί.
Μήπως δεν χύνεται ατέλειωτο μελάνι, προς τι;
Καλυτερεύσε τον κόσμο;
Ένα κείμενο δεν μπορεί να είναι ένα πολιτικό κείμενο. Με την αρνητική ή θετική παρέμβαση στην ροή των πραγμάτων.
Και άντε τώρα να ξεχωρίσεις αυτά που λάμπουν, μέσα στα σκουπίδια της εποχής μας!"
https://www.facebook.com/notes/%CF%81%CE%AD%CE%BD%CE%B1-%CF%87%CE%B1%CE%BC%CE%B7%CE%BB%CE%BF%CE%B8%CF%8E%CF%81%CE%B7/%CE%BD%CE%B1%CF%81%CE%BA%CE%B9%CF%83%CF%83%CE%B9%CF%83%CE%BC%CF%8C%CF%82/10151349001508801
να θυμηθω, να το βλεπω καθε μερα ΑΥΤΟ!!!
«εγώ κι εσύ και τα εκατομμύρια τιποτένιοι σαν και σένα και σαν εμένα.Υποκριτές, φιλόδοξοι, μικρόψυχοι, εγωιστές, δειλοί εμείς κρατάμε μες στα ένοχα παράφορα τούτα χέρια τις τύχες του κόσμου. Να το θυμάσαι αυτό».
Τασος Λειβαδιτης
από Δημήτρη Νικηφόρου :https://www.facebook.com/pages/%CE%94%CE%B7%CE%BC%CE%AE%CF%84%CF%81%CE%B7%CF%82-%CE%9D%CE%B9%CE%BA%CE%B7%CF%86%CF%8C%CF%81%CE%BF%CF%85/618036574876940?ref=stream&hc_location=timeline
Ειμαρμένη...
Κατά παράξενο τρόπο
όλη μου η ζωή γράφτηκε πάνω σε πανιά.
Ό,τι αγάπησα με ακολούθησε.
Από τις φασκιές που με τύλιξαν στη γέννα,
σε τρύπια πανό που πλύθηκαν στο φως και λιώσαν,
στις οθόνες συνοικιακών κινηματογράφων
όπου παιζόταν η ιστορία σε δεύτερη προβολή,
σε καραβόπανα κουρελιασμένα στις σπιλιάδες,
στα καναβάτσα που έτρωγα τη μούρη μου.
Ό,τι αγάπησα με πήρε κατόπι ως τις σημαίες
που κρέμονταν μεσίστιες χωρίς να ανεμίζουν ποτέ,
σαν φυλλοκάρδια ασάλευτα στην άπνοια,
ή υψώνονταν κίτρινες στα πλοία των εμιγκρέδων .
Όσες ήττες αγάπησα ή μίσησα,
μπαλώθηκαν με γερά ρετάλια απαντοχής,
ξάπλωσαν σε νοτερά από ίδρω στρωσίδια ερώτων
θνησιγενών πλην κραταιών όπως τα κύματα της οργής.
Στέγνωσαν στις ευρύστερνες ακρογιαλιές,
δίπλα στα δίχτυα των ψαράδων ενώ λαμπύριζαν
πάνω τους κοχύλια και χρυσαφένια λέπια,
χώθηκαν σε εσώρουχα ποθητών γυναικών,
σε σάβανα προσδοκιών,
σε πάνινα παπούτσια εποχιακής χρήσης...
Πως να γλυτώσει κανείς;
Στο νου μου αμέτρητες τα πρόδωσα φορές,
τα τσαλαπάτησα, τα έκαψα, μα κάθε τόσο,
με πάθος που άγγιζε την παράνοια,
πόνταρα πάνω τους στα γεμάτα,
τα' παιζα, τα' χανα κι έμενα ρέστος πανί με πανί._
( συλλογή '' τ' αδέσποτα σκυλιά τρώνε ό,τι βρουν '', 2003 )
Κατά παράξενο τρόπο
όλη μου η ζωή γράφτηκε πάνω σε πανιά.
Ό,τι αγάπησα με ακολούθησε.
Από τις φασκιές που με τύλιξαν στη γέννα,
σε τρύπια πανό που πλύθηκαν στο φως και λιώσαν,
στις οθόνες συνοικιακών κινηματογράφων
όπου παιζόταν η ιστορία σε δεύτερη προβολή,
σε καραβόπανα κουρελιασμένα στις σπιλιάδες,
στα καναβάτσα που έτρωγα τη μούρη μου.
Ό,τι αγάπησα με πήρε κατόπι ως τις σημαίες
που κρέμονταν μεσίστιες χωρίς να ανεμίζουν ποτέ,
σαν φυλλοκάρδια ασάλευτα στην άπνοια,
ή υψώνονταν κίτρινες στα πλοία των εμιγκρέδων .
Όσες ήττες αγάπησα ή μίσησα,
μπαλώθηκαν με γερά ρετάλια απαντοχής,
ξάπλωσαν σε νοτερά από ίδρω στρωσίδια ερώτων
θνησιγενών πλην κραταιών όπως τα κύματα της οργής.
Στέγνωσαν στις ευρύστερνες ακρογιαλιές,
δίπλα στα δίχτυα των ψαράδων ενώ λαμπύριζαν
πάνω τους κοχύλια και χρυσαφένια λέπια,
χώθηκαν σε εσώρουχα ποθητών γυναικών,
σε σάβανα προσδοκιών,
σε πάνινα παπούτσια εποχιακής χρήσης...
Πως να γλυτώσει κανείς;
Στο νου μου αμέτρητες τα πρόδωσα φορές,
τα τσαλαπάτησα, τα έκαψα, μα κάθε τόσο,
με πάθος που άγγιζε την παράνοια,
πόνταρα πάνω τους στα γεμάτα,
τα' παιζα, τα' χανα κι έμενα ρέστος πανί με πανί._
( συλλογή '' τ' αδέσποτα σκυλιά τρώνε ό,τι βρουν '', 2003 )
https://www.facebook.com/dimitris.houndimi
">
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου