έχε το νου σου στο παιδί..




Παρασκευή 4 Απριλίου 2014

σε λίγο ξημερώνει..

Οι προδότες της όμορφης χώρας μας καταφέρνουν να χαρίζουν γέλιο ικανοποίησης στους ναζί απόψε.
Οι ανά τον κόσμο χρυσαυγίτες... μισούν
Οι ανά τον κόσμο νουδουπασοκοι πάσχουν από την ανικανοποίητη αρρώστια της απληστίας
Μπόχααα
Αλλά όλη αυτή η λερα , από ποιον κόσμο βγαίνει
ανθρωπάκο;;;;;;
"Σε περιφρονούν, επειδή περιφρονείς τον εαυτό του.

Σε ξέρουν απ' έξω κι ανακατωτά. Γνωρίζουν τις χειρότερες αδυναμίες σου, όπως θα έπρεπε να τις γνωρίζεις εσύ.

Εσύ τους έδωσες τη δύναμη να σʼ εξουσιάζουν.

Εσύ ο ίδιος τους αναγόρευσες αφεντικά σου και συνεχίζεις να τους στηρίζεις, παρόλο που πέταξαν τις μάσκες τους.

Στο είπαν κατάμουτρα: “Είσαι και θα είσαι πάντα κατώτερος, ανίκανος να αναλάβεις την παραμικρή ευθύνη” Βίλχεμ Ράιχ 1948.


KAΛΑ ΟΝΕΙΡΑ





Χαρης:
Ο Γκέμπελς (παρότι μάστορας στην προπαγάνδα) δεν καταλάβαινε αυτό που κατάλαβε ο Ρόμελ κι ήξερε και η -κάθε- Ομηρική Ανδρομάχη ή η κόρη του Γαβρίλη, κατά Καμπανέλλη...
«Στρατιώτη αν θες τη μάχη να κερδίσεις,
μια κοπελίτσα κοίτα ν' αγαπήσεις.

Όποιος το γυρισμό του όρκο δεν κάνει,
στρατιώτη μου, τον πόλεμο το χάνει»



Χαρουλη δεν με παρατας;;;;;;;; Τωρα ειμαι καπως..
Παρηγορια στον αρρωστο μεχρι να βγει η ψυχη του...http://youtu.be/FPbCpOhi6MI
Διαβαζα τα σχολια του βιντεο που μου εβαλες...

«Μή μοῦ βαριοπικραίνεσαι, γυναίκα, καί κανένας,
ἄν δέν τό γράφει ἡ μοίρα μου, στόν Ἅδη δέ μέ στέλνει.
Εἰδέ ἀπ' τό ριζικό κανείς δέ θά σωθεῖ ποτές του,
θές ἀντριωμένος θές δειλός, μιᾶς πού βρεθεῖ στόν κόσμο.»
(ΙΛΙΑΔΑ, Ζ, 486-489)

Σύμφωνα με τον Λατίνο ποιητή Μάρκο Βαλέριο Μαρτιάλη (40 π.Χ.-104 π.Χ.) ο Έκτορας και η Ανδρομάχη ήταν το τέλειο ερωτικό ζευγάρι της αρχαιότητας καθώς περιλάμβανε στο ακέραιο την ποσότητα και την ποιότητα, σε τιμές απόλυτες κι ακραίες. Την νιότη, την ομορφιά, την δράση, την απειλή, την καθαρότητα, τον θάνατο. (βλ. Λιαντίνης, ΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ)
Ο τρόπος, δε, που παράστησε το ερωτικό σμίξιμο του Έκτορα και της Ανδρομάχης έδωκε στο λεξικό του έρωτα μία νέα ορολογία: την αποκαλούμενη "ιππαστί στάση". Μία επινόηση της συζύγου για την ξεκούραση του πολεμιστή από την καθημερινή καταπόνηση στα πεδία των μαχών:

Masturbabantur post ostia frygii servi,
Hectoreo quotiens sederat uxor equo.

Λαγνοβοούν πίσω απ' την πόρτα οι φρυγικοί υπηρέτες
τις νύχτες που η σύνευνη ιππεύει το εκτόρειο άλογο.

πηγη: http://polemonm.blogspot.com

Ιδού η μουσική προσέγγιση του Μάνου Χατζιδάκι για το "τελειότερο ερωτικό ζευγάρι του αρχαίου κόσμου" σε στίχους Ιάκωβου Καμπανέλλη και τη φωνη του Λάκκη Παππά

======================
Ο Μάνος Χατζηδάκις έγραψε το τραγούδι "Έκτορας και Ανδρομάχη" σε στίχους του ποιητή Ιάκωβου Καμπανέλλη. Προσέξτε ότι εδώ η Ανδρομάχη προτρέπει τον Έκτορα να πάει στη μάχη. Του λέει ότι πρέπει να αγαπάει τη ζωή και να λαχταρά να ζήσει, αλλιώς δεν κάνει για πόλεμο. Προσέξτε ακόμα ότι το τραγούδι μιλάει και για το σήμερα, για έναν σύγχρονο πόλεμο. Ο σημερινός στρατιώτης (αντίστοιχος του ομηρικού Έκτορα) λέει ότι "η κόρη του Γαβρίλη" (η αντίστοιχη Ανδρομάχη) του φωνάζει πως αν είναι ερωτευμένος και έχει μιαν αγάπη να τον περιμένει, τότε θα πάει στον πόλεμο άφοβα, γιατί θα έχει την ελπίδα και τη σιγουριά πως θα γυρίσει ζωντανός.

Αλλα εγω τωρα θελω να ακουσω ΤΑ ΠΕΡΙΒΟΛΙΑ του Θεοδωρακη και παω για υπνο...




Μικρος σαν ησουν αδελφε, σε νανουριζα με καταθλιπτικα παραμυθια...
Εγω ενα τραγουδακι http://youtu.be/hEJt6LJP-3g
θα σου βαλω ετσι σαν μουσικο χαλακι στο δικο ΣΟΥ "ΝΑΝΟΥΡΙΣΜΑ" :

"ιστορικά και οι δύο χάνουν από τον πρόσκαιρα ηττημένο ευαίσθητο, φιλομαθή, λάτρη της ομορφιάς και της ζωής
Πάντα χάνουν, αλλά η ιστορία έχει τους δικούς της χρόνους
Και κάθε φορά που χάνουν, κάθε φορά που χάνει το θηρίο που γεννιέται κάθε που γεννιέται ένας άνθρωπος, κάθε φορά που ηττάται το Κτήνος, η ανθρωπότητα κάνει βήματα μπροστά
Πάντα χάνει το κτήνος
Πάντα
Κι αν μία και μόνη φορά δεν προλάβει ο ιστορικός χρόνος να το οδηγήσει στην ήττα του, τότε θα είναι και το τέλος του είδους μας
Αλλά άλλο ο ιστορικός χρόνος κι άλλο ο δικός μας
Εμάς μπορεί να μας λάχει να περάσουμε όλη τη ζωή μας χωρίς να δούμε κάποια ήττα του Κτήνους
Σκέψου οι άνθρωποι που έξησαν στον μεσαίωνα... Τόσοι αιώνες σκοτάδι... Απόλυτη κυριαρχία του Κτήνους... Αλλά έχασε... Ήρθε η Αναγέννηση, ο άνθρωπος έκανε βήματα μπροστά...
Αλλά γενιές και γενιές ήρθανε και φύγανε μέσα στο σκοτάδι της κυριαρχίας του Κτήνους
Κι οι πιο γεναίοι, ή πιο τυχεροί αυτοί που καταφέρνανε και κρατάγανε ένα κεράκι αναμμένο από το φως
Με τον κάθε τρόπο του ο καθένας
"ο καθένας το παλεύει όπως ξέρει και μπορεί"...
Για σκέψου...
Έχει διαβάσει Βίκτορα Ουγκό;
Τους Άθλιους;
Σκέψου εκείνα τα ανθρώπινα πλήθη χωρίς καμιά ελπίδα, χωρίς καν ανθρώπινη υπόσταση
Σκέψου τον Όλιβερ Τουίστ...
Τίποτα, τίποτα, τίποτα δεν έλεγε πως σε 5 χρόνια... σε 4 χρόνια... σε 3 χρόνια.. σε 2 χρόνια... του χρονου... σε λίγους μήνες θα ξεσπαγε η Γαλλική Επανάσταση..
ετσι και στην αμερικάνικη
έτσι και στην ελληνική
ετσι και στην ρώσικη
έτσι ακόμα και στην αναίμακτη πολιστική επανάσταση του 60 που σαν κύμα παρέσυρε όλον τον ανθρώπινο πολιτισμό βήματα μπροστά μετά την φρίκη του 20ου παγκοσμίου
Σκοτάδι, σκοτάδι, σκοτάδι και ξαφνικά, από του πουθενά φαινομενικά επαναστάσεις, εξεγέρσεις, πολιτιστικές ανατάσεις, πολυτεχνεία, βήματα μπροστά
από το πουθενά ΦΑΙΝΟΜΕΝΙΚΑ, γιατί από κάτω η κοινωνία ετοιμάζει γέννες
Πότε;
Άγνωστο
Όταν έρθει η ώρα
Και πάντα έρχεται και πάντα χάνει το κτήνος
απλά και μόνο γιατί είναι τόσο τυφλωμένο από Μίσος και Απληστία που δημιουργεί την ανάγκη ύπαρξης της αντίδρασης απέναντί του αλλιώς θα κυριαρχήσει ο Θάνατος
Κι αυτό πολύ απλά ΔΕΝ γίνεται
εμ έτσι πάει
άλλο ο δικός μας κι άλλο ο ιστορικός χρόνος"

-ΠΟΤΕ;;;; ΠΟΤΕ;;; ....

"Όταν το Κτήνος αναγκάσει τον μέσο καλοσυνατο κι άσχετο ανθρωπάκο να σηκώσει τη σημαία της επιβίωσής του
Μόνο τότε
Σηκώσανε λοιπόν τις τρύπιες τους σημαίες και έτσι όπως έμπασε ένα κρύο ξαφνικά οι θεωρίες πούντιασαν και πάθαν πνευμονία και αρρωστήσανε βαριά πολύ βαριά και φεύγει ο αιώνας τώρα τσακισμένος παραμιλάει γέρος και τρελός κι οι νοσοκόμες τον δουλεύουν όλη μέρα κι όταν νυχτώνει σβήνουνε στο θάλαμο το φως Σκορπίσαν ξαφνικά στους πέντε ανέμους με κείνα εκεί τα γκρίζα λυπημένα τους παλτά με κείνα τα πολύχρωμα απλοϊκά ονειρά τους το τι το πως και το γιατί αυτοί το ξέρουν πιο καλά Και μοιάζουνε σαν πλάσματα μιας άγνωστης διάστασης οι ματωμένοι ποιητές και οι φωτεινές τους χίμαιρες Και οι αιτίες οι τρυφερές μιας άγριας επανάστασης που δεν κατάλαβε πότέ τον εαυτό της Μιας άγριας επανάστασης που θα ξανασυμβεί που θα ξανασυμβεί με χίλιους τρόπους όσο θα υπάρχουν οι αιτίες οι παλιές εκείνες που ανάψανε του Οκτώβρη τις φωτιές Κύριε Κάρολε μην τους παρεξηγείς αν δεν κατάλαβαν ποτέ τι πήγαινε να πει η λέξη υπεραξία δεν φταις εσύ δε φταιν αυτοί δε φταίει η θεωρία ήτανε γράμματα ψιλά μπροστά στη λέξη ελευθερία Το είχα φτιάξει όταν μπήκαμε στο μνημόνιο... Μάη του 2010... https://www.youtube.com/watch?v=l5b_JVYj000
Λίγες μέρες πιο πριν, Απρίλη του 2010, καταλβαίνοντας πως όλη η κοινωνία θα χάψει το παραμύθι του συμμαθητή με τα ψεύτικα καλά νέα, έκελινα την αναπόληση στην παιδική μνήνη με αυτό: "Όταν, τότε,... μας πήρε ο πατέρας με το Fiatάκι για την Ομόνοια, είδα πολλούς να πανηγυρίζουν. Αλλά στο μεταξύ το ξεπούλημα και δράμα της Κύπρου είχε ολοκληρωθεί κι ακόμα τρέχει αυτή η πληγή.. Αν κάποια στιγμή στο μέλλον ξαναβγεί ο κόσμος στους δρόμους πανηγυρίζοντας για την πτώση της οικονομικής χούντας, αναρωτιέμαι τι απώλειες θα έχουμε να θρηνούμε σαν άτομα, σαν πολίτες, σαν κοινωνία και σαν χώρα... " http://rigasili.blogspot.gr/2010/04/blog-post_19.html




καληνυχτα...

σε λίγο ξημερωνει..
Καληνύχτα από έναν..."καπνιστή"
Ιδιαίτερα στην αγάπη.
Σου το λέω εγώ που αγαπώ
Τόσους ανθρώπους επί τόσα χρόνια
Χωρίς να το ξέρουν.
Μεταξύ μας για μένα τους αγαπώ.
Μου κάνει καλό.
Oπως η αγάπη μου για σένα φερ' ειπείν.
Με κάνει καλύτερο.
Καλύτερο και από σένα ενίοτε.
Ελα, σε πειράζω.
Δωσ' μου το χέρι σου να το κοιμίσω.
Είναι παλτό ξεκούμπωτο η νύχτα
Προβιά σφαγμένου ζώου που ανασαίνει ακόμα.
Κοιμήσου˙ η καρδιά μου ξαγρυπνά.
Σαν τη δική σου μυρωδιά κλαράκι δεν την έχει.
Μ.Γκανάς

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου