Έτσι ήμουνα περαστικός, είδα το φως και μπήκα!!

"Είμαι σχεδόν 53 χρονών,μεγάλη, κάποτε διάβαζα στις εφημερίδες "το θύμα ήταν 50 χρονών'" και σκεφτόμουν ότι αυτός ήταν χούφταλο.
Κουράστηκα σωματικά, δουλεύω σαν το μαλάκα 30 χρόνια, απ το 90 με ένσημα.
Τα πόδια μου έχουν φλεβίτιδα, πάχυνα με την εμμηνόπαυση αλλά το μυαλό δουλευει με χίλια, ακόμα
Είδα πολλά, σαν γερόντισσα.
Είδα τον Λαζαρίδη να ξεκινά αριστερός και να καταλήγει φασίστας.
Είδα αναρχικούς των νιάτων μου να φοράνε κοστούμια και να γίνονται εξιέκιουτιβς
Είδα κορίτσια να ψοφάνε απ την πρέζα, φιλενάδες μου.
Εζησα λιγάκι και στην Ισπανία, γνώρισα έναν απελπισμένο άφραγκο χοντρό υπάλληλο του ΟΤΕ της Ισπανίας να θέλει να γυρίσει σε ταινία Γυναίκες στα πρόθυρα Νευρικής κρίσης (και το γύρισε ο χοντρός κι έγινε διάσημος)
Νομίζω οτι επιζώ λόγω της περιέργειας μου γιατί είμαι σίγουρη ότι η εντροπία του σύμπαντος , όσο κι αν κάποιοι παλεύουν να βάλουν σε τάξη το Χάος, επαναφέρει την αταξία.
Βαρέθηκα τα σχόλια των φανατικών,τους αναγνωρίζω με το πρώτο γράμμα που θα πατήσουν στην πληκτρολόγηση,χαμογελώ γιατί ξέρω ότι μετά θα τραβάνε τα μαλλιά τους.
Όμως νομίζω ότι τω όντι βαρέθηκα τη βλακεία, αυτήν που άλλοι ονομάζουν πίστη ή αφέλεια, όποιος γουστάρει τον Κοέλιο να τον πάρει σπίτι του.
Εγώ, η γραία, τέτοιες ώρες μεταμεσονύχτιες έχω ραντεβού με φαντάσματα του παρελθόντος: την Πάολα μικρή, τον Ρόμβο με μαύρα μαλλιά, τον Ρολφ Πόλε ζωντανό,τον μαλάκα τον Άσιμο τρελαμένο να μας κυνηγα μ ένα μαχαίρι στην Καλλιδρομίου, τον Σιδηρόπουλο τελειωμένο απ την πρέζα, χαμένη η ομορφιά του..
Καληνύχτα σας"


σήμερα έκανα μια καταναλωτική αστοχία και αμαρτία
περνώντας από ένα στοκατζίδικο φιρμάτων παπουτσιών είδα αυτά στη βιτρίνα προσφορά.
Τα αγνόησα, έφυγα, ξαναγύρισα και τα κοιτούσα μια ώρα.
Κάνανε με την προσφορά 70 ε , στο πορτοφόλι είχα 90 μέχρι τις 27 που θα ξαναπληρωθώ λιψά , λόγω απεργίας, κάμπερ τα παπούτσια,βολικά για τα ποδάρια μου, μαλακά.
Πήγα κι ήρθα 4 φορές, βγαίνει η κοπέλα και μου λέει, ελάτε μέσα, τί κοιτάτε;
λέω, δεν μου φτάνουν τα λεφτά, για τίποτα δεν μου φτάνουν τα λεφτά...
μπήκα, μου τα άφησε 50 ε , τα πήρα
40 ε μου μείνανε μέχρι τις 27,δε γαμιέται, έχω κόκκινα παπούτσια!
Οι μαθητές μου θα το εντοπίσουν πρώτοι "κυρία, κόκκινα παπούτσια φοράτε;"
ναι παιδιά, είμαι η κοκκινοπατουσίτσα




γάτος βιβλιόφιλος;
γάτος αναγνώστης;
παπάρια, ανεβαίνει εκεί και περιμένει μπας και ανοίξει το παράθυρο να την κοπανήσει.
Μετά απ΄αυτό που έπαθα σήμερα, να τον ψάχνω και να μην τον βρίσκω θα μείνει εσώκλειστος μερικές μέρες






Διαπιστώνω ότι οι σύγχρονοι έλληνες ή δεν είδαν ποτέ ή ξέχασαν ότι είδαν την παλιά ελληνική ταινία 'Οικογένεια Χωραφά" όπου ένα συμπαθέστατο φτωχό ζευγάρι διαπραγματεύεται με έναν αξιοπρεπή δικηγόρο την πώληση ενός παιδιού τους σε εύπορο άτεκνο ζευγάρι εξ Αμέρικας ορμώμενο.
Το πάν είναι να θυμάσαι ποιο είναι το παρελθόν σου ανόητε μιας και εκεί θα καταλήξεις ξανά αν δεν το θυμάσαι

O ρόλος του βουλευτή είναι ένας θεατρικός ρόλος στο θέαμα της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας.
Απαιτεί ατάκες καρατερίστα, εμφάνιση παλαιού οικογενειακού γιατρού, χειραψίες με το πόπολο με τα δύο χέρια να κρατάνε προστατευτικά το χέρι του πληβείου και πολλές θεαματικές ενέργειες που δεν έχουν τίποτα από κάτω, είναι επιφανειακές.
Επίσης έχει ένα σαβουάρ βίβρ συγκεκριμένο, αν κατεβαίνεις σε αστικές εκλογές το αποδέχεσαι a priori,δεν εκλέγεσαι σαν κανονικός και μετά, από θέση σιγουριάς, να μας το παίζεις αντισυστημικός, να γαμωσταυρίζεις,να λες να καεί το μπορδέλο η βουλή, αλβανικές κωλοτρυπίδες ή να ξεσκίζεσαι αγοραία με ναζί στην τηλεόραση.
Οι βουλευτές που εκλέγονται με την Αριστερά, χρόνια τώρα, κουβαλούν άλλο ένα βάρος.
Χωρίς να υποτάσσονται στο μοντέλο του ρόλου να το ακολουθούν στο πρωτόκολλο της κοινοβουλευτικής λειτουργίας αλλά να είναι ριζοσπαστικοί σε θέματα ουσίας.
Να σπάνε το πρωτόκολλο όχι βρίζοντας σα λιμενεργάτες (και δεν είμαι πουριτανή, αντιθέτως είμαι ελευθερόστομη γι αυτό δεν θα κατέβω ποτέ για βουλευτής) κυρίως δε να μην βρίζουν σαν τα κοριτσάκια που παριστάνουν τα προχωρημένα λέγοντας συνεχώς "μαλάκα,μαλάκα,μαλάκα"
Αυτό που οφείλει να έχει ένας βουλευτής που τιμά τους ψηφοφόρους της Αριστεράς είναι σεμνότητα μιας και αποτελούν ένα κομμάτι του κινήματος που τους στηρίζει και τους στέλνει εκεί και όχι αυτοκράτορες, να λέει πάντα θαρρετά την γνώμη του και να βάζει το κοινό καλό πάνω απ την καρριέρα του και τις μικροφιλοδοξίες του.
Νομίζω ότι τους όρους που θέτω τους πληροί μια τουλάχιστον βουλευτίνα του ΣΥΡΙΖΑ που εκτιμούν άπαντες, ακόμα και οι αναρχικοί, εκτός απ΄τους ναζί που την μισούν.
Χαίρομαι που έχω φίλη και της στέλνω την στήριξη και το χαμόγελο μου.
Η κυρία Μαρία Κανελλοπούλου είναι τιμή για την Αριστερά που την έχει στο κοινοβούλιο.
Μακάρι να είχαμε πολλές Μαρίες εκεί.
(όχι αντουανέττες)

Αντί καληνύχτας.
Είναι γνωστό απ΄τη βιολογία ότι οι καλύτερες ράτσες ανθρώπων, ζώων και φυτών , οι πιο ανθεκτικές, οι πιο έξυπνες, αυτές που βρίσκουν πιο άνετα λύσεις σε έκτακτες περιπτώσεις είναι αυτές που αναμείχθηκαν, που έγινε του κουτρούλη ο γάμος πίσω, στα γονίδια τους.
Οι εκφυλισμένες, με αρρώστιες, είναι οι "καθαρές"
Αποδεικνύεται με κλειστές κοινωνίες νησιών ή ορεινών χωριών αποκομμένων, εκεί που διασταυρώνονται συνέχεια μεταξύ τους.
Στα ζώα ακόμα πιο φανερό, όλα τα "καθαρόαιμα" έχουν ιατρικά προβλήματα ενώ τα αδέσποτα του δρόμου είναι πιο έξυπνα και επιζουν σαν μαχητές.
Τελικά οι μετακινούμενοι, οι νομάδες λαοί μέσα στην Ιστορία μοιάζουν με τις μέλισσες, μεταφέρουν τη γύρη των πολιτισμών και γονιμοποιούν.
Όλοι ξέρουμε αν χαθούν οι μέλισσες τί θα συμβεί στον πλανήτη.
Όπως και τι θα συμβεί, αν -πράγμα απίθανο- σταματήσουν να μετακινούνται οι άνθρωποι και εγκατασταθούν μόνιμα σε έναν τόπο ΟΛΟΙ.
Μισούν τους νομάδες, τους τσιγγάνους, τους μετανάστες,τους πρόσφυγες όσοι δεν έχουν δύναμη ούτε σπίτι να αλλάξουν.
Τους μισούν γιατί εκείνοι μπορούν ενώ οι ίδιοι είναι κολλημένοι στον τάφο της καθημερινής τους μιζέριας.
Ό,τι και να κάνουν η Ιστορία του ανθρώπου γράφτηκε μέσα απ τις μεταναστεύσεις.
Αρέσει, δεν αρέσει σε κάποιους.Ξύδι


.μα τί ωραία, τί ελπιδοφόρα φωτογραφία
η ακτιβίστρια κατά των πειραμάτων σε ζώα αγκαλιά με ένα μπίγκλ, υποψήφιο θύμα βασανιστηρίων.
μπράβο κοπελάρα μου

 


πολύ καλό και βαθιά πολιτικό



Iερισσός




"Όταν υπερασπίζεσαι το δικαίωμά σου στη ζωή και το δικαίωμα των παιδιών σου να μην πίνουν νερό με αρσενικό προφυλακίζεσαι γιατί υπάρχει κίνδυνος να το ξανακάνεις. Π.χ. οι 4 προφυλακισμένοι της Ιερισσού.
Όταν συγκροτείς και διευθύνεις εγκληματική ομάδα ναζιστών που -όπως κάνουν παντού και πάντα- δολοφονούν, μαχαιρώνουν, λιντσάρουν, εκβιάζουν, ξεπλένουν μαύρο χρήμα, τρομοκρατούν, τότε δεν προφυλακίζεσαι γιατί δεν υπάρχει κίνδυνος να το ξανακάνεις. Π.χ. οι 3 μη προφυλακισμένοι της Χ.Α."

Χ.Χ.



Σαμαράς: Δεν υπάρχει καλή και κακή βία.
Συμφωνώ και καταδικάζω αμέσως την Γαλλική Επανάσταση




αυτά τα 2 ισχύουν μόνο αν απευθύνεσαι σε ανθρώπους που γνωρίζουν το παρελθόν και αναγνωρίζουν το αληθινό




το τελευταίο 24ωρο διαβάζουμε ότι σιγά σιγά και στο μουλωχτό η αστυνομία και οι εισαγγελείς μπαίνουν σε κατειλημμένα σχολεία και σέρνουν έφηβους σε δικαστήρια.
Θερμά συγχαρητήρια στους γονείς άλλων μαθητών που τραμπουκίζουν έφηβους ή πάνε στον εισαγγελέα.
Είναι ο καταλληλότερος τρόπος να αντιμετωπίσεις έναν έφηβο η διαπόμπευση και η καταστολή.
Θα φάτε καλά σε δύο τρία χρόνια.

η φωτογραφία αυτή του σφηκιάρη που πετά ελεύθερος και αποθεραπευμένος απ τα παιδιά του ΑΝΙΜΑ στον ουρανό της Βραυρώνας σήμερα, είναι ό,τι πιο όμορφο , ό,τι πιο αισιόδοξο, ό,τι πιο δυνατό έχω δει τον τελευταίο καιρό.
Πέτα πουλί, πέτα, πρόσεχε τις σφαίρες που σε κυνηγούν από όντα που δεν θα πετάξουν ποτέ, πέτα.


(εδώ το άλμπουμ https://www.facebook.com/photo.php?fbid=560999650639949&set=a.560999507306630.1073741910.110509002355685&type=1&theater)




νομίζω ότι οι παπάδες τα χουν συμφωνήσει να τον κοπανάνε στη μούρη με τα βασιλικά
(το βλέμμα δίπλα του Γλέζου όλα τα λεφτά)
φωτο του Κέμμου





το πιο εύστοχα σαρκαστικό σχόλιο που διάβασα πρόσφατα



Γράφουν κάποιοι "μην ασχολείστε με τη ΧΑ,περνάνε τόσα μέτρα αυτές τις μέρες"
συγγνώμη αλλά εγώ, ως ενήλικας,μπορώ να ασχοληθώ με παραπάνω από ένα θέμα τη φορά,όσοι δεν μπορούν ας μην κατηγορούν όσους μπορούν

απ΄τις ωραιότερες διαμαρτυρίες που έχω δει
αγόρια φοράνε φούστες για να συμπαρασταθούν σε μαθήτριες σχολείου της Αττάλειας όπου απαγορεύτηκε να τις φορούν
http://www.hurriyetdailynews.com/male-students-wear-skirts-to-protest-ban-in-turkeys-antalya.aspx?pageID=449&nID=55083&NewsCatID=341




Ποιος φυσιολογικός άνθρωπος θέλει αίμα και συγκρούσεις και νεκρούς στο δρόμο;
Κανείς που αγαπά τη Ζωή.
Αλλά αν αγαπάς τη Ζωή πρέπει να ζεις.Κι αν το αντίτιμο για τη ζωούλα σου είναι να κάνεις ότι δεν βλέπεις και να σκύβεις το κεφάλι είσαι ήδη νεκρός.
Θα πάρεις θέση πια , θες δε θες.
Οι λάτρεις του Θανάτου,οι ναζήδες έχουν πάρει κεφάλι.
Θα πάρεις θέση.Ό,τι και να στοιχίζει αυτό.

Μία ημέρα απ΄τη ζωή της Σοφίας Καθηγήτοβιτς

17 Σεπτεμβρίου 2013 στις 6:52 μ.μ.

Ξυπνητήρι στις 6.30.Καφές.Τρέξιμο,να είμαι στο σχολείο πρώτη για να βγάλω φωτοτυπίες το διαγώνισμα της πρώτης ώρας, ένα το φωτοτυπικό , μπουνιές παίζουμε ποιος θα πρωτοβγάλει.
Δεν είχα χαρτί αλλιώς θα τα έβγαζα σπίτι, έτσι κι αλλιώς στον δικό μου υπολογιστή τα γράφω, στον δικό μου εκτυπωτή τα τυπώνω, ένας δύο υπολογιστές για 40 καθηγητές, κι εκεί ξύλο παίζουμε ποιος θα πρωτοκάτσει.
Φτάνω ποδαράτα στις 7.20, μπαίνω τρέχοντας, η αγγλικών έχει πιάσει το φωτοτυπικό και βλαστημά, κόλλησε.
Δέκα χρόνων, τί να κάνει το έρμο; Μου παραχωρεί τη θέση της, του κάνω κάτι μαγικά και τυπώνει 27 αντίτυπα.
Ντριν.Προσευχή.
Γρήγορα μέσα,αμάν το απουσιολόγιο, στάση στο γραφείο, τρέχοντας στο όροφο.Οι μαθητές αργά -αργά μπαίνουν μέσα, διαγώνισμα γαρ και το ξέρουν.Παίρνω απουσίες, μοιράζω φωτοτυπίες ξεκινάμε.
Ντριν , πρώτο διάλειμμα, μικρό 5 λεπτά.Έχω στο ισόγειο δεύτερη ώρα αλλά κάποιοι μαθητές γράφουν ακόμα, ας τους δώσω τα 5 λεπτά.
Ντριν, κουδούνι για μέσα, τα μαζεύω άρον άρον και κατεβαίνω βολίδα στο ισόγειο, αν πάθει κάτι μαθητής σε τάξη μετά το κουδούνι για μέσα πάω φυλακή.
Φτάνω ασθμαίνουσα, απουσίες, να και κάποιες καθυστερημένες ..
-Πού είστε ρε παιδιά;
-Κυρία σε 5 λεπτά ούτε νερό δεν προλαβαίνουμε να πιούμε.Εμένα μου λες; το στόμα μου ξερό, κάπου έχω αφήσει έναν καφέ αλλά θα τον πιώ την άλλη ώρα που έχω κενό, την τρίτη.
Ντρίν.Δεύτερο διάλειμμα, δεκάλεπτο.Αδειάζω την τάξη απ τους μαθητές και πάω να βρώ τον ξέμπαρκο καφέ μου.
Με σταματά η μητέρα ενός μαθητή μου στο διάδρομο, να με ρωτήσει πώς πάει το παιδί.Είκοσι λεπτά συζήτηση.
Μετά κάτι με θέλει ο διευθυντής, ήρθε μια εγκύκλιος για τους φιλόλογους, να την βγάλω φωτοτυπία να την μοιράσω στους άλλους.
Ντρίν, μεγάλο διάλειμμα.Έχω μετά δύο ώρες σερί, έκθεση.
Πού στο διάολο είναι ο καφές; Αμάν, να πάω τουαλέτα.
-Μη, μου λέει, ο γυμναστής, όχι στις δικές μας, χάλασε το καζανάκι και περιμένουμε το Δήμο να στείλει υδραυλικό, να πας στων μαθητών.
Τρέχω στην αυλή, ουρά οι μαθήτριες.
Μπαίνω την ώρα που χτυπά το κουδούνι για μέσα.Γρήγορα, να μπω στην τάξη να μην σκοτωθούνε.
Φτάνω κάθιδρη.
-Κυρία, άρρωστη είστε;
Ντρίν.Διάλειμμα πεντάλεπτο για πέμπτη ώρα.
Κάθομαι στην τάξη.Δεν με βαστούν τα ποδάρια μου να ψάξω τον καφέ μου.
Έρχονται δυο μαθήτριες, μου λένε προβλήματα τους.Απαντώ όσο μπορώ και τους δίνω ραντεβού την άλλη ώρα που θα έχω σχολάσει, την έκτη.
Ντρίν.Τέλος το διδακτικό ωράριο αλλά πρέπει να περάσω τις απουσίες του τμήματος που είμαι υπεύθυνη, και να τηλεφωνήσω σε γονείς για δικαιολόγηση τους.Πού στο διάολο είναι ο καφές μου;
Από πίσω οι δυό μαθήτριες της προηγούμενης ώρας για να τελειώσουμε τη συζήτηση.
Πάει και το διάλειμμα.Πάω να περάσω απουσίες.Βρίσκω επιτέλους τον καφέ.Λάσπη, τον πίνω, τηλεφωνώ στους γονείς , πάει η έκτη ώρα.Θα κάτσω λίγο και την έβδομη μπας και διορθώσω κάποια διαγωνίσματα της πρώτης ώρας.
Με φωνάζει ο διευθυντής.Μια μητέρα με ζητά στο τηλέφωνο.
Ντριν.Σχόλασμα.Στο σπίτι τα διαγωνίσματα.
Πάλι καλά.Σήμερα δεν είχα και εφημερία.
Σοφία Λαμπίκη, ευσυνείδητη απεργός καθηγήτρια σε μια καθημερινή εργάσιμη σε ένα δημόσιο σχολείο.



η παράνομη μετανάστευση ξεκίνησε το 1492




Σαμαράς: Δεν υπάρχει καλή και κακή βία.
Συμφωνώ και καταδικάζω αμέσως αυτές τις εξτρεμίστριες ( σίγουρα είχαν διαβάσει το βιβλίο του Λένιν για τον αποστάτη Κάουτσκυ) που ρήμαξαν τον χιτλερικό στρατό στο Στάλινγκραντ




Στη φωτό μέλη εγκληματικής οργάνωσης που αντιτίθενται σε επένδυση που καταστρέφει αρχέγονο δάσος.
Νομίζω ότι πρώτη φορά στην Ευρώπη γίνεται τέτοια δίωξη που μοιάζει πολύ με την νομοθεσία των ΗΠΑ περί "οικοτρομοκρατών"
Εγώ πάντως είμαι με το δάσος.
Μάλλον είμαι κι εγώ εγκληματίας.



όχι χρυσες αυγές αλλά καρδιά από χρυσάφι (υπέροχη διασκευή ενός υπεροχου τραγουδιού του Νηλ Γιάνγκ)
ευχαριστώ αυτήν την ιστορική μέρα τον Παναγιώτη Δημητρά και τον Πέτρο Κωνσταντίνου που πρώτοι μου τηλεφώνησαν, αν και άγνωστοι μου, και με στήριξαν πέρισι όταν στοχοποιήθηκα.Ευχαριστώ το Γιάννη Μακριδάκη και τον (ΚΚΕ) Μάρκο Σκούφαλο που πρώτοι απ τους Χιώτες στάθηκαν δίπλα μου επώνυμα.
Ευχαριστώ τους χιλιάδες εκατοντάδες χιλιάδες, εκατομμύρια αντιφασίστες αυτού του τόπου, αλλά και τους εκτός ελλάδας,που στάθηκαν όρθιοι και αγωνίστηκαν μέχρι τέλους και θα αγωνιστούν ακόμα μιας και ο πόλεμος δεν τέλειωσε.
Ευχαριστώ τέλος τον Λουκμάν και τον Φύσσα και τους 100 ανώνυμους δολοφονημένους, και τους εκατοντάδες άλλους, κυρίως αλλοδαπούς, που με το κορμί τους έγιναν φράγμα στο ναζισμό αυτού του τόπου.
Ευχαριστώ και δεν ξεχνώ, καληνύχτα μας

http://www.youtube.com/watch?v=SifH-4E98R8

άντε να σας καληνυχτίσω με ένα τραγούδι, μήτε επαναστατικό,μήτε μοδάτο,μήτε τίποτα.Από έναν απ τους καλύτερους πλήρεις δίσκους που κυκλοφόρησαν ποτέ το Rumors
όνειρα καλά
και προσοχή,τα όνειρα σου μην τα λες γιατί μια νύχτα κρύα,μπορεί και οι φρουδιστές να ρθούν στην εξουσία

http://www.youtube.com/watch?v=YEi7GPkxfsE


http://www.youtube.com/watch?v=4xjPODksI08

Χτες το βραδυ ειδα στον ύπνο μου την μακαρίτισσα την Πιπίτσα
ατυχώς δεν θυμάμαι τίποτα απ΄ό,τι μου πε, αν και είναι η πρώτη φορά απ τις 28 του Απρίλη που την έχασα και δεν την ξαναβρήκα.
Πιστεύω ότι τα ζώα μας ζουν σε άλλη κβαντική πραγματικότητα και μας προσέχουν ενώ οι άνθρωποι που δεν κατάλαβαν τίποτα απ τη ζωή που ζησαν πάνω στη γη, χανονται.
Έχω την αίσθηση, επειδή η Πιπίτσα ήταν εξαιρετικά σοβαρή,αν και δεν θυμάμαι τίποτα,και επεδή σπάνια με επισκέπτονται μέσω του ύπνου μου οι μακαρίτες γάτες,αυτό το σκ θα είναι πολύ σημαντικό για την ζωή μας εδώ στην ελλάδα για τα περαιτέρω

δεν θέλω να γίνει ο Παύλος Φύσσας αφίσα σε τοίχους νεανικούς, αν και θα γίνει.
Δεν θέλω να γίνει ο Παύλος Φύσσας ίνδαλμα και πρότυπο στους νέους αν και θα γίνει.
Εγώ θα θελα να ήταν ζωντανός ο Παύλος Φύσσας, να ζει ανάμεσα στους ανθρώπους, να ακουμπά χέρια και πρόσωπα, να αγωνίζεται για τον διπλανό του, να μιλά , να γελά, να αγαπά, να ερωτεύεται.
Ζωντανό τον θέλω τον Παύλο Φύσσα και τον κάθε Παύλο.
Αλίμονο αν δολοφονούνται αυτοί και επιζούν οι νεκροί

Αφίσα των φίλων της ισπανικής ομάδας, Ράγιο Βαγεκάνο, με τη φωτογραφία του Παύλου Φύσσα. Οι αντιφασίστες δεν έχουν πατρίδα.

παρακάτω σας είχα βάλει κάτι κουλούρια σουσαμένια να κεραστείτε όσοι μου εύχεστε αλλά τέλειωσαν.
Κεραστείτε οι υπόλοιποι ωραίο μεζεδάκι με ντοματάκι , ελιά,φέτα και βασιλικό
ευχαριστώ για τις ευχές.
εορτάζω αν και δεν γιορτάζω ως μη θρησκευάμενη




Εγώ είμαι άνθρωπος μαλάκας παρά τις φωνές μου.
Όταν βρέχει μαζεύω απ τα πλακάκια της αυλής τα σαλιγκάρια για να μην τα πατήσουν οι άλλοι ένοικοι του δίπατου.
Αλλά όταν βλέπω κάποιον να κακοποιεί παιδί ή ζώο ξεφεύγω των ορίων μου και είμαι ικανή για φόνο.
Το λέω.
Εν βρασμώ μεν, φόνος δε.
Σοβαρά.
Πάνω από χρόνο διαβάζω, ακούω ανθρώπους να φωνάζουν :"γιατί δεν ξεσηκώνεται κάποιος; πώς θα ξεκουνηθούμε απ τους καναπέδες;γιατί είμαστε βόδια, πρόβατα;"
Ιδού.
Ξεκινήσαμε οι καθηγητές με μιαν επιτυχία συμμετοχής που ούτε εμείς δεν περιμέναμε.
Εν μέσω απειλών απολύσεων και διαθεσιμότητας,με ύβρεις να εξακοντίζονται απ΄όλες τις πλευρές.Με την πεποίθηση ότι η κοινωνία μας έχει χεσμένους, ξεκινήσαμε και ήδη νιώθουμε οι απεργοί να έχουμε ψηλώσει έναν πόντο.
Η αξιοπρέπεια μας ορθώνεται ξανά ανάμεσα σε συγκίνηση αλλά και αγωνία.
Ιδού κύριοι και κυρίες που φωνάζετε τόσο καιρό.
Να η ευκαιρία να δείξετε ότι οι τσιρίδες ήταν αληθινές.
Αν δεν πλαισιωθεί και από άλλες κοινωνικές ομάδες,και άλλους εργαζόμενους η απεργία των καθηγητών θα αποτύχει.
Αν όμως η Παιδεία αποτελέσει το εφαλτήριο μιας λαϊκής αντίστασης θα πατήσει στην πιο ανθρώπινη βάση.Γιατί πίσω απ τους καθηγητές κρύβεται το μέλλον των παιδιών αυτού του τόπου.
Κι αν μέχρι τώρα όλες οι αποφάσεις και όλες οι ενέργειες του λαού έγραφαν στα παλιά τους τα παπούτσια το μέλλον των νέων με δικαιολογία την επιβίωση του παρόντος, έφτασε η ώρα για το άλμα προς το μέλλον, όχι το δικό μας, των παιδιών μας.
Ιδού και τα μεγάλα λόγια τέλειωσαν.Πράξεις παρακαλώ ή σιωπή.

η φόλα που πετούν στα κρυφά οι δειλοί συμπολίτες μας δεν είναι τίποτε άλλο απ την απόπειρα ενός ζώου που πάσχει από σύμπλεγμα κατωτερότητας να αποδείξει ότι έχει δύναμη ζωής και θανάτου πάνω σε ένα άλλο ζώο
τα υπόλοιπα τα γράφει ο Θέμης

H ΤΟΣΟ ΒΟΛΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ "ΑΡΡΩΣΤΙΑΣ"

Χτες το πρωι φολιασαν τα μικρα γατακια στην πυλωτη της πολυκατοικιας οπου ζει ο μικρος μου γιος με τη μαμα του, στο Χαλανδρι. Ο Ρωμανος, επιστρεφοντας το μεσημερι απο το σχολειο του, δευτερα δημοτικου, πηγε ν' αγκαλιασει και να χαϊδεψει το αγαπημενο του ξανθο γατακι, οπως εκανε καθε μερα τους τελευταιους μηνες, απο τοτε που γεννηθηκαν, και... το βρηκε νεκρο, με αιμα να τρεχει ακομη απο το στομα.
Ο οδυρμος, φυσικα.

Αρρωστοι, φρικτοι, αυτοι που το εκαναν, θα μου πειτε.

Συνηθιισμενοι "καλοι και φιλησυχοι" γειτονες, οικογενειαρχες, που αγαπανε τα παιδακια τους, που δουλευουν κανονικα οχταωρο –αν ειναι απο τους τυχερους σημερα– που κανουν ερωτα, που εχουν γκομενα/ο, που ΨΗΦΙΖΟΥΝ, που παιρνουν αποφασεις για το μελλον των παιδιων τους – και για το μελλον αυτου του τοπου, θα σας απαντησω.
ΚΑΝΟΝΙΚΟΙ, ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΟΙ, ΣΗΜΕΡΙΝΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ.

Που τους ενοχλουν τα ζωα. Οι γατες, οι σκυλοι. Τα νεογεννητα γατακια, τα κουταβια. Και ριχνουν και καμια φολα στην αυλη του γειοτονα, αμα λαχει.
Που τους ενοχλουν οι ξενοι, οι μαυροι, οι ασιατες.
Που τους ενοχλουν οι γυναικες με τα μωρα στην αγκαλια που ζητιανευουν.
Που αναρωτιουνται πώς καταντησε ετσι η χωρα Τους, η πολη Τους, η γειτονια Τους.

Που αυριο ειναι ικανοι να φολιασουν, να κρεμασουν, να λιντσαρουν εσενα, εμενα, τον παραδιπλα, επειδη τους ενοχλουμε.
Επειδη νιαουριζουμε ακαταλλλες ωρες.
Επειδη γαβγιζουμε φαλτσα.

Αυτο λοιπον, εγω το λεω φασισμο. Οχι αρρωστια.
Διαταραχη, εννοειτα. Διαταραχη κοινωνικη, διαταραχη αξιων.

Διαταραχη Homo sapiens.

Θεμης Δημητρακοπουλος
συνειδητος πολιτης

[φωτο: Ο ΡΩΜΑΝΟΣ ΜΕ ΤΟ ΓΑΤΑΚΙ ΠΟΥ ΦΟΛΙΑΣΑΝ ΟΙ ΚΑΛΟΙ ΓΕΙΤΟΝΕΣ]

Ιδιαιτεράδες του Δημόσιου Σχολείου
Κανείς δεν το ακουμπά το θέμα αλλά ΟΛΟΙ το καταγγέλλουν χρεώνοντας το σε ΟΛΟΥΣ τους εκπαιδευτικούς.
Γιατί δεν το λύνει χρόνια τώρα το κράτος;
Πώς μπορεί να το λύσει;
Είναι συμμέτοχος ο καταγγέλλων γονέας;
Ένα ένα.
Όλοι ξέρουμε ότι υπάρχουν δύο κατηγορίες ιδιαιτεράδων του Δημοσίου.
Οι φαμπρικάδες που το έχουν κύριο έργο, πελατολόγιο οι μαθητές, πάρεργο το σχολείο και απλώς στάνη που ξεδιαλέγουν πρόβατα, και οι λιμοί, αυτοί που κάνουν κάνα δίωρο τη βδομάδα για να συμπληρώσουν το μισθό τους.
Εγώ δεν ανήκω σε καμία κατηγορία απ τις δύο αλλά τις ξεχωρίζω στο μυαλό μου.Όχι όμως στην προσωπική μου ηθική.
Γιατί το κράτος δεν σπάει αυτό το σπυρί;
Χρόνια τώρα το συγκαλύπτουν για 3 λόγους: για να πληρώνουν τους καθηγητές ψίχουλα και αντί αυτοί να αντιδράσουν να συμπληρώνουν με τα μαύρα των ιδιαίτερων, για να στοχοποιούν κατά βούληση ΟΛΟΥΣ τους καθηγητές συλλήβδην, και γιατί η μεγάλη πλειοψηφία των μεγαλεμπόρων των ιδιαίτερων είναι ψηφοφόροι των 2 κομμάτων που εναλλάσσονταν 30 χρόνια στην εξουσία.
ο γονιός είναι συμμέτοχος; Είναι.Γιατί; γιατί τις περισσότερες φορές τα ιδιαίτερα ΔΕΝ είναι απαραίτητα.Έχω δουλέψει στα Ψαρά όπου μαθητές χωρίς εμπειρίες,απομονωμένοι,χωρίς ιδιαίτερα μπήκαν περίπατο σε καλές σχολές, μόνο με το μάθημα του σχολείου τους.Γιατί ο γονιός προσλαμβάνει τον καθηγητή του παιδιού του να του κάνει μάθημα στο σπίτι αντί να απαιτήσει να του κάνει το ίδιο μάθημα στο σχολείο; Για να ξεχωρίσει το δικό του παιδί εις βάρος των άλλων.Για να του βάλει ο αγορασμένος καθηγητής το 20άρι, και πολλές φορές για να του σφυρίξει τα θέματα τον Ιούνιο ώστε να γράψει και καλά.
Πώς θα μπορούσε να λυθεί αυτό αφού οι γονείς κουκουλώνουν αν και βρίζουν και τσιρίζουν;
Όλα τα σοβαρά κράτη, όποια παρανομία δεν μπορούν να ελέγξουν την νομιμοποιούν και την φορολογούν βαρύτατα.
Θα μπορούσε λοιπόν το κράτος να τα επιτρέψει, να υποχρεώσει τον ιδιαιτεράκια να βγάλει άδεια πληρώνοντας το παράβολο, να πάει στη ΔΟΥ και να βγάλει μπλοκάκι, να υπάρχει τιμοκατάλογος (κάτι που θα έριχνε τις τιμές) και να τον φορολογήσει στο κεφάλι.
Επίσης το κράτος θα μπορούσε να σταματήσει να βομβαρδίζει με εξετάσεις τα παιδιά ή να καταργήσει τους βαθμούς στα Γυμνάσια αντικαθιστώντας τους με αξιολόγηση με γράμματα Α, Β,Γ,Δ ανά 5 μονάδες της παλιάς εικοσάβαθμης κλίμακας.
Γιατί δεν το κάνει;
Για τον ίδιο λόγο που επιτρέπει δεκαετίες τώρα το μαύρο χρήμα να κυκλοφορεί ελέυθερα.Και για τα ψηφαλάκια.
Αυτά για να ξέρουμε τι λέμε.Σήμερα κλείνουν 10 χρόνια απ΄τον θάνατο του μοναδικού Τζόνυ Κας (περιέργως δεν είδα ανάρτηση εδώ καμία)
Αυτό το τραγούδι, δεν ξέρω γιατί, το συνέδεσα απ΄την πρώτη στιγμή που το άκουσα με το ποίημα του Σινόπουλου που αναρτώ παρακάτω.
Απλά στον Καιόμενο ο ήρωας φεύγει σε μια στιγμή ενώ στο τραγούδι φλέγεται μιαν ολόκληρη ζωή .Καληνύχτα σας
Ο Καιόμενος
Κοιτάχτε μπήκε στη φωτιά! είπε ένας από το πλήθος.
Γυρίσαμε τα μάτια γρήγορα. Ήταν
στ’ αλήθεια αυτός που απόστρεψε το πρόσωπο, όταν του
μιλήσαμε. Και τώρα καίγεται. Μα δε φωνάζει βοήθεια.
Διστάζω. Λέω να πάω εκεί. Να τον αγγίξω με το χέρι μου.
Είμαι από τη φύση μου φτιαγμένος να παραξενεύομαι.
Ποιος είναι τούτος που αναλίσκεται περήφανος;
Το σώμα του το ανθρώπινο δεν τον πονά;
Η χώρα εδώ είναι σκοτεινή. Και δύσκολη. Φοβάμαι.
Ξένη φωτιά μην την ανακατεύεις, μου είπαν.
Όμως εκείνος καίγονταν μονάχος. Καταμόναχος.
Κι όσο αφανίζονταν τόσο άστραφτε το πρόσωπο.

Γινόταν ήλιος.

Στην εποχή μας όπως και σε περασμένες εποχές
άλλοι είναι μέσα στη φωτιά κι άλλοι χειροκροτούνε.

Ο ποιητής μοιράζεται στα δυο.http://www.youtube.com/watch?v=3aF9AJm0RFc








Είμαι άθεη.
Συνήθως στον αγιασμό των σχολείων κρύβομαι κάπου πίσω απ τους συγκεντρωμένους μαθητές για να μην με εντοπίσει ο πάτερ με την αγιαστούρα του.
Όμως, κάποιες φορές με εντόπισε.
Και έκανα ότι φιλάω το σταυρό δήθεν σκύβοντας και με κατάβρεξε με τον βασιλικό.
Θα συνιστούσατε να τον είχα σπρώξει ενώπιον 300 μαθητών και γονέων φωνάζοντας "θάνατο στους παπάδες";
Ειλικρινά κανείς δεν ξεχωρίζει το συμβατικό απ το πραγματικό;
Και όλοι εσείς γιατί δεν δίνετε μάχη, καθημερινή, να φύγουν τα θρησκευτικά σύμβολα απ τα σχολεία, να κοπούν οι αγιασμοί κι οι θρησκευτικές γιορτές;
Πάτε σε θρησκευτικές κηδείες ή θρησκευτικούς γάμους;
αν ναι δεν διαφέρετε από μένα που έκανα ότι φιλάω το σταυρό.
Έμεινα για πάντα μαθήτρια.
Μπορεί να γράφει, προς το παρόν, η ταυτότητα μου καθηγήτρια,αλλά μέσα μου παραμένω μαθήτρια.
Τελειώσαμε σχολεία σκληρά,με χάρακα και σφαλιάρα,με απαιτήσεις τεράστιες,χωρίς φροντιστήρια και ιδιαίτερα,χωρίς πιάνο και κολύμβηση,γεννήθηκα το 61 και φοίτησα με την φουρνιά του 60.
Ο Δάσκαλος και μετέπειτα ο Καθηγητής είχαν επάνω μας απόλυτη εξουσία.Κανείς δεν δικαιούνταν να αρθρώσει αντίθετο λόγο σε ο,τιδήποτε.Κρινόμασταν στα πάντα,στην σιδερωμένη ποδιά, στον κολαρισμένο γιακά, στο αν η κοτσίδα μας ήταν σφιχτή, αν η κορδέλα όσο φαρδιά έπρεπε,πως περπατούσαμε στα διαλείμματα,αν φωνάζαμε.
65 κορίτσια στην τάξη ακούνητα, αμίλητα,αγέλαστα, 6-7 ώρες την ημέρα.
Νιώθω ακόμα να κρίνομαι την κάθε μέρα.
Το 76 κάναμε στο 11ο Μαράσλειο κατάληψη για να ελαφρώσουν τα τμήματα.Η πρώτη κατάληψη σχολείου από μαθητές, μαθήτριες μάλιστα, στην Αθήνα.Μας απειλούσε η λυκειάρχισσα με μαζικές αποβολές, με την αστυνομία, ερχόντουσαν οι γονείς να μας μαζέψουν,χαμπάρι δεν παίρναμε και την κερδίσαμε τη μάχη, χωρίστηκαν με κόντρα πλακέ οι τάξεις και ανθρωπέψαμε λιγάκι.
Θυμάμαι στην κατάληψη μας, ήμασταν όλες στην αυλή, καμία δεν κούναγε ρούπι, ερχόντουσαν στα κρυφά κάποιοι καθηγητές και με δάκρυα στα μάτια μας σφίγγαν τα χέρια."Μπράβο παιδιά, μαζί σας ήμαστε, μη φοβάστε, δεν θα ψηφίσουμε εμείς αποβολές"
Και πέρασαν τα χρόνια και σήμερα που σκέφτομαι μπροστά στην μεγάλη απεργία που ξεκινά, καταλαβαίνω ότι και πάλι κρίνομαι.Κρίνομαι από τους μαθητές του τώρα και του μέλλοντος,οφείλω να μην επιτρέψω να ξαναγίνουν τα σχολεία όπως εκείνα τα μαζικά στρατόπεδα της γενιάς μου.
Οφείλω σε κείνους τους καθηγητές μου , τους τότε, που μας στήριξαν και αργότερα το 77-78 απήργησαν μαζικά για ένα μήνα, να σταθώ ισάξια τους και να τιμήσω το απολυτήριο με άριστα που μου έδωσαν.
Το οφείλω κυρίως σ΄αυτά τα κορίτσια της φωτογραφίας, της σκισμένης σαν τη ζωή μας, κουρέλι πια, φωτογραφίας, να σταθώ στο ύψος του χαμόγελου της νιότης που νίκησε στον αγώνα της.
Στις φιλενάδες μου το χρωστώ, τις μικρές αγωνίστριες της κατάληψης για το δίκιο μας που τότε δεν φοβήθηκαν.
Δεν δικαιούμαι να φοβηθώ εγώ τώρα.Με κοιτά και με κρίνει απ τη φωτό χαμογελαστή η δεκαεπτάχρονη Σοφία του τότε.
Πώς να αντισταθώ στο χαμόγελο της;
Και πώς να σκύψω τώρα το κεφάλι ;



5 Απριλίου του 2012, το γράφω για την αυτοκτονία στο Σύνταγμα του Χριστούλα.
Το τί άκουσα τότε δε λέγεται..
ότι γράφω άρες μάρες κουκουνάρες
ότι η ελληνική κοινωνία δεν θα ανεχτεί τις αυτοκτονίες και θα εξεγερθεί
ότι όλος ο λαός είναι στο πλευρό του κάθε αυτόχειρα
σήμερα ξέρετε.
και το κείμενο αυτό γράφτηκε "τιμής ένεκεν" για όλους τους αυτόχειρες της τριετίας αλλά και γι αυτούς που θα ρθουνhttp://tvxs.gr/news/apopseis/koinonia-boytigmeni-sto-thanato-tis-sofias-lampiki

για τους νέους που τους έλεγαν αλήτεςhttp://www.youtube.com/watch?v=Xv9mVh8xJVk


 Ο Εχθρός με τις βερμούδες.
Τα παιδιά που τους έλεγαν αλήτες







 
Αυτοί κυβερνάνε
Οι αντίθετοι με αυτούς συλλαμβάνονται και περπατάνε με τα χέρια στο κεφάλι.



Υποθέτω ότι το Δόγμα Δένδια να χώνουν σε κλούβα άοπλους διαδηλωτές που φοράνε μια βερμούδα κι ένα μακώ μπλουζάκι με τα χέρια στο κεφάλι είναι για να τους εξευτελίσουν.
Τζάμπα κόπος.
Μόνο ένας άνθρωπος με δύναμη μπορεί να εξευτελίσει κάποιον άλλον, όχι ένας καραφλός με έλλειψη τεστοστερόνης.
Χεσμένο σε έχουν υπουργέ μου.

η αθάνατη παλιά γενιά, η μάνα μου,αυτή που πείνασε στην Κατοχή, κι έχασε το γάτη της τον Τάκη επειδή του έβαλε παγίδα με σύρμα ο μαυραγορίτης που του έκλεβε τα ψάρια και τα πήγαινε ατόφια στη μάνα μου, μου είπε σήμερα:
'παραιτήσου παιδάκι μου, και να σε απολύσουν αυτά τα καθάρματα αποζημίωση δεν θα σου δώσουν, φύγε να μην τρελαθείς και πήγαινε εκεί στη Βολισσό να βρείς ένα χωράφι με ένα σπιτάκι να ησυχάσεις
Είχα καλους γονιούς

Η σφαγή του Χορτιάτη
Από μικρή μου έλεγε ιστορίες η μάνα μου που τις άκουσε παιδάκι, 4 χρονών.
Τις θεωρούσα φρικιαστικές μέχρι που διάβασα την πραγματική ιστορία της σφαγής.
149 δολοφονημένοι κυρίως επειδή τους έκλεισαν στο φούρνο και τους έκαψαν.
Ανάμεσα τους 109 γυναίκες και κορίτσια.
Βρέφη δολοφονήθηκαν χτυπώντας οι δοσίλογοι με τους ναζί κατακτητές τα κεφάλια τους στον τοίχο.
Η φρίκη δεν έχει τέλος, μόνο Μνήμη.







Σκεφτόμουν πριν λίγο λογοτέχνες άλλων εποχών, τον Βίκτορα Ουγκώ, τον Εμίλ Ζολά και τον δικό μας Κωνσταντίνο Θεοτόκη, αριστοκράτες ή πλούσιοι αστοί, το πώς στάθηκαν δίπλα στον φτωχό, τον αμόρφωτο, τον εξαθλιωμένο, την πλέμπα της εποχής του με αριστουργήματα όπως Οι Άθλιοι, Ζερμινάλ ή την Ταβέρνα, το Σκλάβοι στα Δεσμά τους και Η Τιμή και το Χρήμα.
Το πώς αντιμετώπισαν τους φτωχούς σαν ανθρώπους και όχι σαν καρικατούρες, το πως εντόπισαν ποιού ήταν η ευθύνη για την κατάσταση τους, χωρίς βρισιές,χωρίς αφ΄υψηλού κριτικές σαλονάτων, αυτοί οι αριστοκράτες και οι αστοί μπήκαν στην ψυχή των ηρώων τους, τους ένοιωσαν και συντρίφτηκαν μαζί τους, τους έκαναν τελικά αυτούς τους εκπρόσωπους του όχλου, ζωντανούς χειροπιαστούς ήρωες.
Επειδή είχαν αυτή την ικανότητα της ενσυναίσθησης εξάλλου έγραψαν αριστουργήματα και όχι κοινοτοπίες σαλονιών.
Κρίμα που σήμερα στην Ελλάδα δεν υπάρχουν τέτοιοι λογοτέχνες γι αυτό εξάλλου δεν γεννήθηκε (όπως ας πούμε στην Αργεντική) η Λογοτεχνία της Κρίσης.
Ίσως γράψουν για μας τους πληβείους ξένοι λογοτέχνες.
Εκεί ελπίζω μόνο.


Τρώνε τα χρόνια τους στα Πανεπιστήμια τα παιδιά να σπουδάσουν γεωπόνοι, γιατροί, σεισμολόγοι, ιστορικοί, οικονομολόγοι.
Χαμένος χρόνος.
Φοιτάς στη σχολή Δημοσιογραφίας του ΑΝΤ1 και όταν τελειώσεις είσαι όλα τα παραπάνω μαζί, και σε πιστεύουν κιόλας.


 Τα φοιτητικά χρόνια ασκούσαν πάντα την γοητεία της ελευθερίας.
Σήμερα, όχι τόσο της ελευθερίας απ την καταδυνάστευση του σπιτιού και της οικογένειας, μιας και τα παιδιά έχουν από μικρά ελευθερία κίνησης, διακοπών ή νυκτερινών εξόδων που εμείς στερηθήκαμε σαν έφηβοι.
Η ελευθερία της φοιτητικής ζωής σχετίζεται περισσότερο με το ότι αυτήν την περίοδο ο νέος άνθρωπος μορφώνεται αλλά και επαναστατεί.
Διεκδικεί, εξεγείρεται, συγκρούεται πριν έρθει η αποφοίτηση του και η ένταξη, για τους περισσότερους, στο σύστημα.
Αλίμονο στο φοιτηταριό που δεν έχει να θυμάται μετά,όταν πια γίνει ένας ενταγμένος, αγώνες και συρράξεις,πορείες και διαμαρτυρίες.
Αν θυμάται μόνο διακοπές στη Μύκονο και τεκίλες στην Σαντορίνη δεν έζησε φοιτητική ζωή.
Εντάχθηκε στο σύστημα απευθείας χωρίς να ζήσει την -πιθανά ψευδή- φρενίτιδα της φοιτητικής ελευθερίας.
Κρίμα.

 Η αλήθεια είναι ότι σήμερα είδα υποψήφιους μαθητές που μπήκαν στην σχολή της προτίμησης τους να πανηγυρίζουν λιγότερο από κάθε άλλη φορά.
Μουδιασμένα τα παιδιά,λογικό αφού κανείς δεν ξέρει τί τον περιμένει.
Κι εγώ,με μισή καρδιά έδινα τα συχαρίκια.
Υγεία, καθαρό μυαλό και καρδιά και στόχος η μόρφωση, όχι τα φράγκα.
Μόνο αυτό μπορώ να ευχηθώ.


ξέρετε πόσο εύκολα μπορείτε να εντοπίσετε ενσωματωμένο στο σύστημα ρατσιστή που διακηρύττει ότι δεν είναι ;
Απλά
Στα παπάρια του αν ξηλώνουν σπίτια ρομά, αλλά κλαίει άμα βλέπει τον Καιρό των Τσιγγάνων.
Δεν τον νοιάζουν τα στρατόπεδα συγκέντρωσης σήμερα αλλά δακρύζει με τη λίστα του Σίντλερ.
Στα αρχίδια του οι οροθετικές πόρνες που διαπομπεύονται, αυτός έχει στη συλλογή των ντιβιντί του το Φιλαδέλφεια του Τζόναθαν Ντέμι.
Με δυό λέξεις, ό,τι ανάγεται στο παρελθόν και στην κοινωνία του Θεάματος αλλά όχι στην ζώσα,άγρια πραγματικότητα που εκθέτει.


 από παιδί δεν ήμουν κανονική
διάβαζα επιστημονική φαντασία και τρόμο , τρόμο λέγοντας αρχικά Λόβεκραφτ και μετά ό,τι μου άρεσε, Στέφεν Κινγκ λάιτ και Ντην Κούντζ πιο σκοτεινός.
Με κυνήγαγε ο κομμουνιστής πατέρας μου σαν τη Σώτη ένα πράμα, μη βλέπεις βλακείες, μη διαβάζεις ανοησίες, αλλά εγώ και τον μακαρίτη πατέρα μου αγαπώ και ό,τι διάβασα και είδα λατρεύω.
Διάβασα τον Ασίμωφ και τον Κλαρκ.
Και τον Μπράνμπερυ και άλλους που τώρα δεν θυμάμαι.
Κατάλαβα μικρή το φαινόμενο του θερμοκηπίου.
Μετά από χρόνια νομίζω ότι οι ηλίθιοι καπιταλιστές του πλανήτη πάνε να εγκαθιδρύσουν μία κοινωνία προυχόντων στα δύο άκρα της γης,Αρκτική-Ανταρκτική και ενδιάμεσα μια κόλαση σκλάβων που θα παράγουν ενέργεια γι αυτούς.
Έχω αντιρρήσεις, νομίζω ότι αν καταρρεύσει το ρεύμα του Γκόλφ Στρήμ λόγω του λιωσίματος των πάγων, θα έχουμε νέα εποχή παγετώνων.
Καλύτερο για τη γή.Ο πάγος είναι νερό, άρα ζωή.
Πέραν των αμπελοφιλοσοφιών σας χαρίζω την αγαπημένη μου σκηνή απ την αγαπημένη μου ταινία
http://www.youtube.com/watch?v=a_saUN4j7Gw


 Η τροφή, και η πνευματική τροφή τουτέστιν η μόρφωση και η κουλτούρα των ανθρώπων, δεν έχουν μεγάλες διαφορές.
Η μία καλύπτει την επιβίωση του σώματος, και η άλλη της καρδιάς και του μυαλού των ανθρώπων.
Δεν με εκπλήττει η μαζική αποδοχή της κατανάλωσης των φτηνών ληγμένων μαζικά παραγόμενων,τροφίμων.
Εχει προηγηθεί η μαζική αποδοχή κατανάλωσης φτηνών ληγμένων μαζικά λαιφσταιλ παραγόμενων πνευματικών απορριμάτων.
Φάε σκατά, είτε έτσι, είτε αλλιώς.


δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα απ΄τον ληγμένο αριστερό και τον ληγμένο επαναστάτη.
καταναλώνεται χωρίς φόβο αλλά προσφέρει μόνο ξυνίλα μικροαστού

 Ας το γράψω άλλη μια φορά μιας και είναι η άποψη μου.
Το σχολείο της Βθμιας δεν έχει καμία δουλειά με την αγορά εργασίας, ή δεν πρέπει να έχει τουλάχιστον.
Οφείλει να είναι ένα σχολείο εγκύκλιας μόρφωσης με πολύ λίγα βασικά μαθήματα και εξαντλητική ενασχόληση του με αυτά.
Επίσης οφείλει να είναι ένα στάδιο κοινωνικοποίησης των εφήβων, να μαθαίνουν να ζουν και να συνεργάζονται ο ένας με τον άλλον και όχι να ανταγωνίζονται βγάζοντας ο ένας το μάτι του άλλου.
Η εξειδίκευση στην παροχή μόρφωσης στη Βθμια εκπαίδευση αποτελεί τη μεγαλύτερη αποτυχία του εκπαιδευτικού συστήματος γιατί το γρανάζι που τώρα κατασκευάζεις, σε δέκα χρόνια που θα βγει στην αγορά εργασίας μπορεί να είναι άχρηστο,να έχει πλέον πεταχτεί στην άκρη της παραγωγής.
Εάν θέλουν εξειδίκευση ας κάνουν ενιαίο και υποχρεωτικό γυμνάσιο λύκειο 5 ετών και ας προσθέσουν ένα δίχρονο σπουδών εξειδίκευσης μετά την κτήση του απολυτηρίου τους.
Το πόσο αποτυχημένη είναι η σύνδεση σχολείου βθμιας με την αγορά εργασίας στην Ελλάδα φαίνεται ολοκάθαρα απ τις μάζες των ανέργων επιστημόνων.
Και πάλι θα αποτύχει το μοντέλο αυτό αφού η τεχνολογία καλπάζει και δημιουργεί νέες ανάγκες και νέες θέσεις εργασίας άλλες απ΄αυτές που θα εξειδικευτούν οι νέοι.
Απλά θα παράγουμε άχρηστα γρανάζια και χωρίς εγκύκλια καν μόρφωση που θα τους επιτρέψει να επανακαταρτιστούν με την δια βίου μάθηση.
Και βέβαια νέους ακοινώνητους, ανταγωνιστικούς κανίβαλους.
Ποιος μ ακούει εμένα; 15 χρόνια τα λέω.δείτε τί τραβάω όταν ο Αλβάρο αποφασίσει ότι έφτασε η ώρα να κλείσω τον υπολογιστή και να πάμε για ύπνο, ανεβαίνει επάνω και με δαγκώνει, μου ορμάει στο χέρι που κρατώ το ποντίκι.
μεγάλος αλήτης

"αν αύριο σου πει ότι είναι γκέι, θα πάψεις να το αγαπάς;
όχι στην Ομοφοβία
Η ομοφυλοφικία δεν είναι ασθένεια, η ομοφοβία είναι"
ωραία αφίσα των φίλων ισπανών γκέι

https://www.facebook.com/pages/NO-Olvides/127807813934538

"Καλό χειμώνα"
Τη φράση αυτήν την άκουγα συχνά όσο ζούσα στην Αθήνα.
Συνήθως, ειρωνική, κακεντρεχής ή θλιμμένη, ανάλογα αν κάποιος πήγε ή γύρισε απ τις διακοπές.
Από τότε που ζω στην επαρχία την ακούω σπάνια.
Άντε να την ακούσω όταν πέσει η πρώτη βροχή του φθινοπώρου και την ακούς σαν μια διαπίστωση και με μια γλύκα μεγάλη.
Η αλήθεια είναι ότι αυτοί που ζουν στην πόλη δεν καταλαβαίνουν από εποχές άρα το να εύχονται καλό χειμώνα είναι λιγάκι αστείο, εκεί η έλευση του χειμώνα σχετίζεται με τη λήξη των θερινών διακοπών και την επιστροφή στο αστικό μπουντρούμι.
Εδώ, στην επαρχία, η εναλλαγή των εποχών είναι πιο σαφής και η έλευση του χειμώνα με προθάλαμο το φθινόπωρο είναι ευλογημένη.
Απλώνεται μια ησυχία, αφού φεύγουν οι θερινοί επισκέπτες, οι άνθρωποι σιγά σιγά κλείνονται στα σπίτια τους, επικρατεί μια θαλπωρή,άλλοι έχουν κάνει τη σπορά τους και ξεκουράζονται μαζί με το σπόρο στη γη.
Η μέρα είναι μικρή, ο ήλιος τρυφερός, η βροχή σκέτο βάλσαμο και όχι λάσπη και βρώμα της πόλης.Η νύχτα μεγαλώνει,από νωρίς ησυχάζουν οι γειτονιές,καμιά φορά φυσάνε βοριάδες που ρχονται απ τη Ρωσία, γεμάτοι υγεία, καθαρίζουν και σαρώνουν βρώμα και μαμούνια.
Περπατάς στην έρημη προκυμαία, βραδάκι, και ανεβαίνουν απάνω τα κύματα και σου μουσκεύουν τα παπούτσια, και χαμογελάς.
Είμαι άνθρωπος του χειμώνα.Μ΄αρέσει τη νύχτα να κυκλοφοράνε λίγοι και μετρημένοι, να χουχουλιάζεις μόνος σπίτι ή με παρέα σε άλλα σπίτια.
Μ΄αρέσει να μεγαλώνει η νύχτα και να σκοτεινιάζει νωρίς, δεν βλέπω αυτά που μ ενοχλούν τριγύρω και το σπίτι μου γίνεται ένα καταφύγιο.
Ξεκούραση και εσωστρέφεια, ηρεμία και ησυχία, αυτό είναι για μένα ο χειμώνας.
Καλό χειμώνα παίδες.
(ο πίνακας: "Ο ποταμός Σηκουάνας στο Σατώ, Maurice de Vlaminck, 1906)

 

 Δηλώνω υπεύθυνα και με απέραντη σιχασιά ότι δεν θα συμπαρασταθώ σε κανέναν κλάδο εκπαιδευτικών και καμία ειδικότητα που ξεχώρισε τη θέση της και πατώντας πάνω σε γνωστά γλοιώδη πελατειακά μοτίβα έσωσε -νομίζει- τη θεσούλα της.
Δεν με αφορούν, ούτε ο αγώνας μου έχει κάτι κοινό μαζί τους.
Όταν με το καλό απολυθούν για άλλους λόγους, πχ επειδή θα κλείσει το σχολείο που δουλεύουν να πάνε στους βουλευτές και τους υπουργούς που πήγανε και τώρα παρακαλώντας.
Δεν με αφορά τίποτα για να πω την αλήθεια.
Μόνο οι μαθητές, αλλά αυτούς θα τους βρίσκω και εκτός σχολείων.
Είμαι αλλού, είμαι αλλιώς και δεν θέλω τη στήριξη κανενός τέτοιου συναδέλφου άμα απολυθώ, όχι ότι θα τη δώσει, λούφα και παραλλαγή αφού σώσαμε το κώλο μας.
Σιχαίνομαι που διδάσκετε παιδιά.
Κάνετε μεγάλη, ανυπολόγιστη ζημιά.
Σας φτύνω στη μούρη και δεν συμμετέχω σε τίποτα πια

 Στα απομνημονεύματά του, που έγραψε στη φυλακή, με τίτλο «Η ιστορία της ζωής ενός προλετάριου», ο Βαντσέτι γράφει: «Μέσα στη μαύρη απελπισία πήρα την απόφαση να φύγω από την Ιταλία και να πάω στην Αμερική. Στις 9 του Ιούνη του 1908 αποχαιρέτησα τα αγαπημένα μου πρόσωπα... Ταξιδεύοντας 2 μέρες με τρένο μέσω Γαλλίας και μετά διασχίζοντας επί 7 μέρες τον ωκεανό, έφτασα στη γη της επαγγελίας. Η Νέα Υόρκη ξεπρόβαλλε απειλητικά στον ορίζοντα με όλο το μεγαλείο και την αυταπάτη της ευτυχίας που υποσχόταν. Απ' τη γέφυρα του πλοίου προσπαθούσα να δω μέσα απ' αυτό το πλήθος των κτιρίων που ξεπρόβαλε ελκυστικό και συνάμα απειλητικό στα μάτια των στριμωγμένων αντρών και γυναικών της γ΄ θέσης. Στο σταθμό υποδοχής μεταναστών δοκίμασα την πρώτη μου μεγάλη έκπληξη. Είδα τους υπεύθυνους υπαλλήλους να μεταχειρίζονται τους επιβάτες της γ΄ θέσης σαν ζώα. Δεν είχαν ούτε έναν καλό ή παρηγορητικό λόγο για να ελαφρύνουν το βαρύ φορτίο του φόβου που ένιωθαν οι νιόφερτοι στις αμερικανικές ακτές. Η ελπίδα που παρέσυρε τους μετανάστες στη νέα γη, εξανεμίστηκε μετά την πρώτη τους επαφή με τους σκληρούς αυτούς υπαλλήλους. Τα παιδάκια, που θα 'πρεπε να 'ναι ενθουσιασμένα απ' την προσμονή, είχαν γαντζωθεί στα φουστάνια των μανάδων τους, κλαίγοντας τρομοκρατημένα. Τέτοιο ήταν το εχθρικό πνεύμα που πλανιόταν στους χώρους υποδοχής των μεταναστών. Θυμάμαι σαν τώρα που στεκόμουν μόνος σαν έφτασα στο Μπάτερι της Νέας Υόρκης, με τα φτωχικά μου υπάρχοντα, λίγα ρούχα δηλαδή και κάτι ψιλά στην τσέπη. Μέχρι χτες βρισκόμουν ανάμεσα σε ανθρώπους που με καταλάβαιναν. Το επόμενο πρωί μου φάνηκε πως ξύπνησα σε μια γη, στην οποία, για όποιον ήδη ζούσε εκεί, η γλώσσα μου δε σήμαινε τίποτα περισσότερο (στο βαθμό που είναι ζήτημα νοήματος) από τους γεμάτους παράπονο ήχους ενός άλαλου ζώου. Πού να πάω; Τι να κάνω; Αυτή ήταν η γη της επαγγελίας»

23 Αυγούστου

Σαν σήμερα το 1927,δύο ιταλοαμερικάνοι αναρχικοί,οι Νικόλα Σάκο και Μπαρτολομαίο Βαντσέτι,ο ένας ψαράς, χαλυβουργός, ανειδίκευτος εργάτης σε λατομεία και ο άλλος τσαγκάρης,εκτελούνται στην ηλεκτρική καρέκλα.Είχαν καταδικαστεί λίγους μήνες νωρίτερα για ένοπλη ληστεία εν μέση οδώ χρηματαποστολής και τον θάνατο των δύο υπαλλήλων της τράπεζας. Η απόδειξη της κατηγορίας τους στηρίχτηκε μόνο στο ότι οι ληστές μιλούσαν ιταλικά και είχαν τον ίδιο τύπο αμαξιού, μέσα σε μία εποχή υστερίας και κυνηγιού μαγισσών κομμουνιστών και αναρχικών .Η καταδίκη τους ξεσήκωσε θύελλα διαδηλώσεων στην Νέα Υόρκη αλλά και σε άλλες πόλεις, καθώς όπως και οι ίδιοι υποστήριζαν η καταδίκη τους οφειλόταν στις πολιτικές τους πεποιθήσεις αλλά και στο ότι ήταν ξένοι μετανάστες.
Η ιστορία τους έγινε τραγούδι απ την Τζόαν Μπαέζ και ταινία απ τον Τζουλιάνο Μοντάλντο

 νανάκια
φιλάκια

 

Θυμάστε τον κορμοράνο; Κατάμαυρος, βουτηγμένος στο μαζούτ, πάσχιζε να ανοίξει τα φτερά του, να δραπετεύσει από την αναπάντεχη συμφορά που τον βρήκε. Η εικόνα του στην τηλεόραση συγκίνησε όλο τον κόσμο και χρησιμοποιήθηκε για να προετοιμάσει τη διεθνή κοινή γνώμη για την πρώτη επίθεση στο Ιράκ, το 1991. Ο Σαντάμ Χουσεΐν είχε εισβάλει στο Κουβέιτ, είχε βομβαρδίσει πετρελαϊκές εγκαταστάσεις προκαλώντας οικολογική καταστροφή. Το δύστυχο πουλί που είδαμε στις οθόνες μας έγινε το έμβλημα της βαρβαρότητας του Ιρακινού δικτάτορα. Μάθαμε αργότερα ότι ο κορμοράνος εκείνος δεν είχε κινηματογραφηθεί στο Κουβέιτ αλλά στην Αλάσκα, σε μια άλλη, «ειρηνική», πετρελαιοκηλίδα, μερικά χρόνια πριν. Απλώς, κάποιοι σκέφτηκαν ότι η εικόνα ήταν βολική για την προπαγάνδα τους εκείνη τη στιγμή και δεν δίστασαν να την αξιοποιήσουν.
Τότε αποφάσισα να αντιμετωπίζω πλέον με μεγάλη επιφύλαξη όποια φωτό οδηγεί σε κήρυξη πολέμου

 Γκρεμίζουν μαζικά τον τελευταίο καιρό καταυλισμούς Ρομά.
Πού θα τους πάνε αυτούς τους ανθρώπους, έλληνες πολίτες ως επί το πλείστον;
Προφανώς σε κάνα στρατόπεδο σαν της Αμυγδαλέζας.
Κλείνουν τα ψυχιατρεία.
Πού θα τους πάνε τους ασθενείς;Προφανώς σε κάνα στρατόπεδο σαν της Αμυγδαλέζας.
Θα κατάσχουν σπίτια και θα γεμίσει ο κόσμος άστεγους.Πού θα τους πάνε;
Προφανώς σε κάνα στρατόπεδο σαν της Αμυγδαλέζας.
Αν προσθέσω και όσους χρωστάνε στο Δημόσιο, η χώρα θα γεμίσει στρατόπεδα.
Ποιος θα τα συντηρεί; Θα βουτάνε κονδύλια απ την ΕΕ και θα τρώνε το 90% απ αυτά.
Μετά η ΕΕ θα σταματήσει να πληρώνει.
Και θα τους αμολύσουν όλους όξω και θα γίνει του Αγίου Βαρθολομαίου.
Ανάπτυξη ρε παιδιά.

 Προς θεού μην την δει η σώτη τη φωτό αυτή
θα πεθάνει από εγκεφαλικό

 

Θέμης Δημητρακόπουλος.

20 Αυγούστου

ΣΩΤΗ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΥ: Πόση κακία για τον συνάνθρωπο. Πόση μετριότητα γραφής και ήθους. Πόση χαμέρπεια.

"....στη Βενεζουέλα τα παιδιά φαίνονται εγκαταλελειμμένα στην τύχη τους. Όχι μόνο στη Βενεζουέλα: προ ημερών, στο κέντρο της Αθήνας, είδα μια τσιγγάνα που θήλαζε το μωρό της καταμεσής στο πεζοδρόμιο: ο θηλασμός στο πεζοδρόμιο απαγορεύεται – τα παιδιά έχουν ανάγκη από στέγη κι όποιος δεν έχει στέγη πρέπει πρώτα να βρει κι ύστερα να γίνει γονιός..." [Σ. Τριανταφύλλου: Αναμνήσεις υπανάπτυξης, http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.kosmos&id=26868 ]

Ώστε απαγορεύεται ο δημόσιος θηλασμός. Χμμμ... Ώστε προϋπόθεση του θηλασμού είναι η ύπαρξη στέγης. Χμμμ... Ώστε η Σ.Τ. μας κουνάει, ως συνήθως, το δάχτυλο και μας υποδεικνύει τους κανόνες και τις προϋποθέσεις για να γίνουμε καθωσπρέπει γονιοί.

Η Σ.Τ. ως χαρακτηριστική εκπρόσωπος του καθεστωτικού και άκρως συντηρητικού εσμού των εποχικών μετριοτήτων που σε μια άνυδρη –και λογοτεχνικά– κοινωνία περνιούνται από κάποιους/ες για τάχα μου σοβαροί συγγραφείς, διεκδικεί (με πολλές πιθανότητες να το κερδίσει) το έπαθλο της πιο συμπλεγματικής περίπτωσης απ' όλο το σύγχρονο νεοελληνικό λογοτεχνικό σινάφι.
Το τελευταίο κείμενό της για τη Βενεζουέλα και το Καράκας και οι συγκρίσεις που επιχειρεί με την-τριτοκοσμική-Ελλάδα και την Αθήνα, αφήνουν άφωνο και τον πιο καλά πληροφορημένο για την περίπτωσή της αναγνώστη. Και το όποιο λογοτεχνικό τάλαντο διέθετε κάποτε, ντροπιάζεται και χλομιάζει πλάι στην ευτέλεια της πολιτικά ορθής, έτσι νομίζει, συστημικής αρθρογραφίας της.

Ο γνωστός ελιτίστικος κοινωνικός ρατσισμός της κατά του "όχλου", της "πλεμπάγιας", –κοινό στοιχείο σε όλους τους ομογάλακτούς της που εδώ και χρόνια καπηλεύονται και διασύρουν, με την ενθάρρυνση συγκεκριμένων κυκλωμάτων και τη δική μας ανοχή, την ελληνική διανόηση– συνυφασμένος με έναν δύσκολα κρυπτόμενο φθόνο για τις μητέρες που θηλάζουν δημόσια, δεν είναι απλώς εμετικός: είναι ψυχιατρικής αρμοδιότητας.

Γιατί ασχολούμαστε λοιπόν μαζί της, αφού έτσι κι αλλιώς είναι μια χαμένη περίπτωση, ανθρώπινα και λογοτεχνικά;

Ασχολούμαστε γιατί οι καιροί δεν επιτρέπουν ολιγωρίες. Γιατί οι λογής προκλήσεις δεν μπορούν να περνούν πλέον αναπάντητες.

Γιατί η Σ.Τ. έχει επιλέξει να μιλάει για όλα και για όλους, να "διδάσκει" και να αντιποιείται ήθος, να χυδαιολογεί μέσα από σχήματα λόγου κατά των πιο αδύναμων, των πιο αδικημένων, των απόκληρων του κόσμου ετούτου.

Γιατί έχει επιλέξει να υπερασπίζεται ανυπερθέτως, ταξικά και πολιτικά, το σύστημα που την αγκάλιασε στοργικά και την προώθησε ως "αξία", παρέα και με άλλες "αξίες", ενάντια σε κάθε αίσθημα δικαίου και ανθρωπιάς.

Δικαίωμά της, φυσικά. Και δικαίωμα δικό μας να της δείχνουμε –κάθε που προκαλεί με την αναίδεια και το θράσος των ανθρώπων του φυράματός της– το πρόσωπό της στον καθρέφτη.
ΘΔ

πήγα σήμερα να κουρευτώ
πάω σε ένα κουρείο που το έχει ένας γέρος που έχει καταθέσει τα χαρτιά του για συνταξιοδότηση στο ΤΕΒΕ και έχει περάσει την άδεια του κουρείου σε έναν νεαρό νομίμως.
Πήγε λέει σήμερα το ΙΚΑ και επειδή ο γέρος κούρευε θα του κόψουν πρόστιμο αν και δεν έχει βγει η σύνταξη του ακόμα, επειδή απλά κατέθεσε τα χαρτιά του και κούρευε.
Εκλαιγε,70 χρονών άνθρωπος.
45 χρόνια πληρώνω, μου λέει...
Του λέω, γάμησε τους και κάνε ό,τι όλοι.
Να το κλείσετε το κωλοχανείο και να έρχεστε να κουρεύετε μαύρα στα σπίτια.
Ωρέ Ανάπτυξη που θα πέσει, σύννεφο.
Και έμεινα και ακούρευτη.


 Στον πόλεμο που ετοιμάζουν αλλά και που αναπόφευκτα έρχεται ο καθένας θα πάρει θέση.
Όλοι ξέρουμε τί θέση θα πάρουν οι επώνυμες διανοούμενες γλάστρες.
Το λένε ωραία οι φίλοι Αμερικανοί , follow the money.
Η ουσία είναι ότι έχουν αυτές οι γλαδιόλες πράγματι ελάχιστη επιρροή στον "όχλο"
Δεν τους ξέρει κανείς πλην Κολωνακίου και άλλων φρεντουτσίνο περιοχών.
Παίζουν όμως ένα άθλιο παιχνίδι για να προστατέψουν τον φτωχό και διάτρητο κώλο τους που δικαιώνει τους ΧΑυγίτες και συνοδοιπόρους που βρίζουν όλους τους σκεπτόμενους ως πορδοκουλτουριάρηδες άχρηστους, άχρηστη η μόρφωση, άχρηστη η κουλτούρα γιατί το διβάνι είχε τρία πόδια.
Εδώ φταίνε οι υπόλοιποι που είναι κρυμμένοι και άφωνοι.
Καθότι παρακολουθώ, εδώ και 3 χρόνια, ποιοι σκατάδες κάνουν δηλώσεις.
Και έχω καταγράψει, και σόρυ αν ξεχνώ κάποιον, δηλώσεις καθαρές του Χαίνη, του Κιμούλη, του Μακριδάκη,του Λέκα, του Κότσιρα, του Θαλασσινού.
Ναι, δεν είναι όλοι ίδιοι, αλλά που είναι οι άλλοι;

 

Σε ανύποπτο χρόνο είχα γράψει ότι ο μεγαλύτερος ρατσισμός των ελλήνων, χρόοοοονια τώρα, στρέφεται κατά των τσιγγάνων.
Τότε είχαν κάνει λάικ πολλοί.
Αλλά σήμερα βλέπω τί ισχύει τελικά.
Θα το ξαναγράψω : όσοι χρησιμοποιούν τον γενικόλογο χαρακτηρισμό για να κατηγορήσουν κάποιους είναι ρατσιστές/
Όσοι δέχονται την συλλογική ευθύνη είναι ναζιστές.
Μη ζορίζεστε όμως όταν οι Ευρωπαίοι χαρακτηρίζουν συλλήβδην όλους τους έλληνες λαμόγια,τεμπελχανάδες, φασίστες και κλέφτες/
Το ίδιο ακριβώς πράττουν κάποιοι με τους έλληνες τσιγγάνους.
Δεν πάτε καλύτερα στο Τζήμερο;
Τα ίδια λέτε

 ένας μαύρος Κουβανός και ένας Χιτάνο
κάποιοι δεν θα ήθελαν να υπάρχουν αυτοί οι 2
αν τους είχαμε εξαφανίσει τότε κανείς δεν θα είχε ακούσει αυτό το υπέροχο τραγούδι


">

 Μικρό ήμουν σγουρομάλλικο μελαχροινό με μάτια σκούρα καφέ.Το δέρμα μου ήταν πάλλευκο αλλά το καλοκαίρι μαύριζα εύκολα και γινόμουν σα γυφτάκι (τρυφερη χρήση της λέξης)
Μια Κυριακή καλοκαιριού, θα μουν κοντά 5 χρονών, εκεί που έπαιζα στο δρόμο, ήρθε μια ξύπνια γειτόνισσα και μου πε,χιούμορ υποθέτω τώρα,ότι δεν πρέπει να μουν παιδί των γονιών μου- η μάνα μου ξανθιά αρβανίτισσα με μελιά μάτια - και ότι οι γύφτοι μ΄άφησαν στην πόρτα του σπιτιού και με πήραν οι γονείς μου.
Εγώ ρώτησα " τί είναι γύφτοι;" και αυτή έφυγε γελώντας.
Γύρισα αμέσως σπίτι, ήταν κι ο πατέρας μου εκεί, και τους ρώτησα αν με άφησαν γύφτοι στην πόρτα τους, αν ήμουν δικό τους παιδί και τί είναι γύφτοι.
Είπα και ποιος μου τα πε.
Η μάνα μου φούντωσε και ετοιμάστηκε να την ξεμαλλιάσει, ο πατήρ πάντα ψύχραιμος μου εξήγησε ότι οι γύφτοι είναι οι τσιγγάνοι, αρχαίος λαός, που ζούσε σε κάρα και άλλαζε τόπους, με ωραία φορέματα και στολές, λαός με ωραία τραγούδια και μάστορες μεγάλοι αλλά δεν ζούσαν σε έναν τόπο.
Μετά μου είπε ότι οι τσιγγάνοι είχαν σοκολατένιο δέρμα και ότι υπάρχουν κι άνθρωποι με δέρμα κατάμαυρο, κίτρινο ή κόκκινο αλλά όλοι άνθρωποι είναι, όπως έχουμε τη γάτα μας τη Λουλού που είναι άσπρη αλλά υπάρχουν γάτες μαύρες, κόκκινες, γκρι, όλες γάτες είναι.Τέλος μου είπε ότι κανείς άνθρωπος δεν θα άφηνε σε πόρτα άλλης οικογένειας ένα τόσο όμορφο μωράκι όπως ήμουν εγώ και μου έδειξε το άλμπουμ με τις φωτογραφίες που έφτιαχνε η μάνα απ΄την μέρα που γεννήθηκα.
Τα κατάλαβα όλα και τον πίστεψα.
Μετά με πήρε απ΄το χέρι και πήγαμε στη γειτόνισσα.Κάτι της είπε ήρεμα ώρα πολλή και θυμάμαι ότι στο τέλος εκείνη έκλαιγε και ζήτησε συγγνώμη.
Μετά πολλά χρόνια, ένα βράδυ, έφηβη εγώ, συζητούσαμε για τα πογκρόμ και θυμήθηκα την ιστορία αυτή, τον ρώτησα τότε τί είχε πει στη γειτόνισσα που δεν θυμόμουνα
Μου είπε ότι της εξιστόρησε τα βάσανα των τσιγγάνων μέσα στους αιώνες πόσες φορές τους κυνήγησαν, για το μισό εκατομμύριο νεκρούς του Χίτλερ και της είπε ότι οι φτωχοί άνθρωποι δεν πρέπει να κάνουν εχθρούς ο ένας τον άλλον αλλά σύμμαχοι νάναι.
Εξάλλου και κείνη, της είπε, μικρασιάτισσα ήταν από καταγωγής και σκουρόχρωμη μάλλον, πώς κατηγορούσε άλλους για το χρώμα τους;

 Ο άνθρωπος είναι επικίνδυνος και όχι ηλίθιος αφού λέει δυνατά αυτά που συζητιούνται στις παρέες του.
Ας τον κάνω φύλλο φτερό σε αυτά που γράφει.
1. ο τίτλος κλεμμένος απ το τραγούδι του Άκη Πάνου αλλά εκεί οι 7 Νομά, δεν ήταν οι νομάδες αλλά οι νοματαίοι (λέξη που σημαίνει τον φέροντα όνομα)
2. Το πως ζει κάθε άνθρωπος είναι δικαίωμα του,είναι επικίνδυνος,θεωρεί υποχρεωτική για όλους τη ζωή που ζει αυτός, σε λίγο θα μας μαντρώσουν υποχρεωτικά σε πόλεις και όσους δεν θεωρούμε απαραίτητα για τη ζωή τα αυτοκίνητα και τη Νόβα.
2.Ούτε ο Χίτλερ δεν έγραψε αυτά που γράφεις.
3.Θέλεις να αποενοχοποιήσεις την λέξη γύφτος επειδή κάποτε δεν είχε αρνητική/ρατσιστική σημασία.Οι λέξεις αλλάζουν ειδικό βάρος με το πέρασμα του χρόνου.Στην Αρχαία Ελλάδα πχ η λέξη "ιδιώτης"(το αντίθετο του ενεργού πολίτη, αυτού που κοιτάει τη δουλίτσα του) ήταν συνώνυμο του ηλίθιου σήμερα κατ΄εσέ ο ιδιώτης είναι τίτλος τιμής
4.Έμαθες και τον Παλαμά; τότε θα ήξερες ανόητε ότι στον Δωδεκάλογο του Γύφτου, ο Γύφτος είναι σύμβολο ελευθερίας, δύναμης, δημιουργικότητας αλλά και του μέλλοντος.
Άντε παράτα μαςνα βάλω υπότιτλο;
ας βάλω κάνα δυο:
ξανθό αγγελούδι σε καταυλισμό ρομα
λαθρομετανάστης στο στρατόπεδο της Λαμπεντούζα
(πόσο αλλάζει η φωτό ανάλογα με τον υπότιτλο έτσι; αυτό ονομάζεται προπαγάνδα μέσω της εικόνας)

η πολυπληθέστερη οργάνωση στην Ελλάδα είναι το Μ σε κύκλο
έχω βαρεθεί ν ακούω ότι όλοι έχουν μάνες

τελικά καλύτερα που ήταν πεσμένο το φβ
το τί χυδαία σχόλια διαβάζω κάτω απ την ανάρτηση της φωτό του ζεύγους των τσιγγάνων μαζί με τη μικρή Μαρία (η ΕΛΑΣ την ανέβασε) δεν μπορείτε να φανταστείτε.
Όλα τα σχόλια επικεντρώνουν στο χρώμα του δέρματος των τσιγγάνων και στο ότι είναι άσχημοι.
Επίσης δεν καταλαβαναίνω τί εξυπηρετεί πέραν της κατασκευής ρατσιστικού πογκρόμ η ανάρτηση και των 3 (παιδιού και του ζεύγους) στην ίδια φωτό πέραν της σύγκρισης του χρώματος του δέρματος.
Τρέμω το τί έρχεται...
Υποθέτω ότι αν ένας λευκός εφοπλιστής είχε αγοράσει στην μαύρη αγορά το κορίτσι όλοι θα το καλοτύχιζαν και θα έλεγαν μπράβο στον αγοραστή.
Δεν μπορώ άλλο, σας το λέω να το ξέρετε.


"Έκανε κρύο, πολύ κρύο..
Χειρότερα απ΄το κρύο που έκανε όταν χιόνιζε στα βορεινά της πατρίδας της.
΄Ετρεχε…
Άκουγε πίσω της σκυλιά να αλυχτάνε και δεν ήξερε αν ήταν σκυλιά των Τούρκων στρατιωτών ή των τελευταίων χωριατόσπιτων που είδε από μακριά φωτισμένα.
Μόνο έτρεχε και κρύωνε
Και τραβούσε απ΄το χέρι το γιό της, αμούστακο παιδάκι που το ξεσήκωσε στο δρόμο να το γλυτώσει.
Πού νάναι ο άντρας της; σκεφτόταν
Χαμένος 3 μήνες τώρα. Να ζεί;
Έτρεχε μες το σκοτάδι .Το κρύο τη νύσταζε κι έλεγε από μέσα της στίχους απ΄το Σαχναμέ του Φερντοσί που είχε μάθει παιδί για να κρατιέται ξύπνια.
Ο μικρός δεν έκλαιγε πια. Είχε σταματήσει. Τον πρώτο καιρό έκλαιγε συνέχεια, ήθελε το σπίτι του, το γάτο του, τους φίλους του.
Πώς να εξηγήσεις σ΄ένα παιδί ότι πρέπει να τα αφήσεις πίσω όλα για να γλυτώσεις τη ζωή σου; Ότι πρέπει να πας χιλιόμετρα μακριά, παράνομος, σε μια Βόρεια πατρίδα, ξένη, σε συγγενείς μακρινούς για να γλυτώσεις;
Πλήρωσε όλη την περιουσία της στον Τούρκο που την πέρασε απ΄τα σύνορα και την έφερε εδώ σ΄άλλα σύνορα για να τα περάσει κι αυτά και νάβρει μπρος της άλλα , καινούργια.
Βρωμιάρηδες Αραβες τους φώναζαν στο δρόμο, Ιρανοί είμαστε έλεγε η γυναίκα, Πέρσες με ιστορία χιλιάδες χρόνια, πολιτισμό και κοιμισμένους βασιλιάδες στην έρημο.
Σκουπίδια και βρωμιάρηδες είστε τους λέγανε. Πρόσφυγες, λαθραίοι, κλέφτες κι εγκληματίες.
Έμαθε να σωπαίνει και να προχωρά. Και να τραβά το δρόμο της και το γιό της μαζί, αμίλητη.
Κρύο που κάνει, σκέφτηκε. Εδώ μπροστά πρέπει να είναι το ποτάμι που της είπε ο Τούρκος. Απέναντι έβλεπε μακριά σπίτια, φωτισμένα, έχουν γιορτή οι Έλληνες της είχε πει, εύκολα θα περάσεις απόψε , κανείς δεν θα φυλάει το ποτάμι.
Μόνο απ΄το ποτάμι περνούσανε πια, φυλάγανε γύρω - γύρω Ευρωπαίοι αστυφυλάκοι.
Μόνο απ΄το νερό.
Ενοιωσε το έδαφος να χαμηλώνει , κι άκουσε τη βουή του ποταμού.
Μαύρο και κρύο. Από μέσα έπρεπε να περάσει κι αυτή και το παιδί. ’Ετσι της είπε ο Τούρκος. Απέναντι θα περίμενε ένας Έλληνας να την πάει παρακάτω.
Αν πέρναγε το ποτάμι..
Κουκούλωσε το μικρό. Τον φίλησε. Τον έπιασε απ΄το χέρι και βούτηξαν στα αφώτιστα νερά. Δεν είχε φεγγάρι, καλή νύχτα για πέρασμα.
Το κρύο νερό τους μαχαίρωσε .Ένα μικρό βογκητό και κλάμα βγήκε απ τα χείλια του παιδιού.
Αμίλητοι κι οι δυό άρχισαν να κολυμπούν στο πουθενά.
Άκουσε κάτι σκυλιά μακριά αλλά δεν ήξερε αν ακούγονταν από κει που φύγανε ή από κει που πηγαίνανε.
Πάγωνε, δεν ένιωθε τα χέρια της , αν κράταγε το παιδί δεν καταλάβαινε. Το φώναξε ,δεν πήρε απάντηση.
Το νερό την παράσερνε και πάγωνε. Βούλιαζε.
Ένιωσε κάτω απ τα πόδια της την άμμο του ποταμού. Κάπου θα είχε χάσει τα παπούτσια της.

Ένιωσε κάτω απ΄τα πόδια της την άμμο. Ζεστή, καφτή. Γελούσε. Ήταν νέα, κορίτσι πράμα και μύριζε τα τριαντάφυλλα της πατριδας της του Ισφαχάν.
Οι φίλες της την φώναζαν να πάει να παίξουν.
Γέλασε ξανά.
Είχε φτάσει στο σπίτι πιά.

σοφία λαμπίκη

«Με τη ζωή τους πλήρωσαν την προσπάθεια να διασχίσουν κολυμπώντας τον ποταμό Έβρο, για να περάσουν από την Τουρκία στη χώρα μας ένα 12χρονο αγόρι, με τη μητέρα του. Το πτώμα του αγοριού βρέθηκε δίπλα στην παγωμένη σορό της 59χρονης μητέρας του, στις όχθες του ποταμού Έβρου στην περιοχή Φερών, ενώ από τα έγγραφα που βρέθηκαν στα ρούχα τους προκύπτει ότι είναι Ιρανικής καταγωγής.»Από τον Τύπο"

http://xiotikisfigga.blogspot.gr/2011/12/blog-post_7379.html


Θέτω ένα πολύ λεπτό ζήτημα για συζήτηση εδώ και πάω να ετοιμάσω κάτι για το σχολείο.Αφορμή για την ανάρτηση αυτή είναι σχόλιο φίλου κάτω απ τη φωτό που η μανδάμ κλωτσά το κοριτσάκι ρομά και έγραψε ότι εκτός απ την κυρία θα πρεπε να πάνε και οι ρομά γονείς του μέσα για παραμέληση και κακοποίηση παιδιού.
Επειδή λοιπόν η ελληνική απέχθεια για τους τσιγγάνους, κληροδοτημένη παιδιόθεν στους περισσότερους, ρατσίζει χοντρά,θέτω ένα προκλητικό ερώτημα:
Αν έπρεπε να πάνε οι ρομά γονείς επειδή το κορίτσι δεν είναι στο σχολείο αλλά στο δρόμο βγάζοντας μεροκάματο, δεν έπρεπε να πάνε και οι γονείς άλλων μαθητών μη ρομά που δεν επιτρέπουν να φοιτούν στα σχολεία τα παιδιά των ρομά;
Δεν έπρεπε να πάνε και οι γονείς των παιδιών που λιποθυμούν από πείνα αφού και αυτό παραμέληση είναι .
Και επειδή γνωρίζω καλά ότι αμέσως θα πείτε ότι το κράτος φταίει που λιποθυμούν τα παιδιά από πείνα απαντώ αμέσως ότι και για τους έλληνες ρομά το κράτος φταίει.
Πού πηγαν τα ευρωπαικά κονδύλια για την ενσωμάτωση των Ρομά; ποιος τα φαγε;ποιος αναγκάζει αυτούς τους ανθρωπους, έλληνες πολίτες να ζουν χωρίς ρεύμα και νερό; ποιος τους γκρεμίζει τα σπίτια τους που είναι η μόνη ελπίδα τους για στέγη;
ποιος δεν τους θέλει ενταγμένους στην κοινωνία για να κατασκευάζει αναλώσιμους εχθρούς;
Νομίζετε ότι εσείς, οι αφ΄υψηλού κρίνοντες είναι δύσκολο να περιέλθετε στην δεινή θέση των ελλήνων ρομα; να ζείτε σε καταυλισμούς και τα παιδιά σας αντί για σχολείο να καθαρίζουν παρμπρίζ αυτοκινήτων;
Πανεύκολο.
Αρκεί να αποφασίσει το κράτος να σας περιθωριοποιήσει.

Συνοψίζω θεωρίες:
"Οι γύφτοι κλέβουν τα μωρά μας, οι Εβραίοι κλέβουν τα λεφτά μας, οι μετανάστες κλέβουν τις δουλειές μας, οι τούρκοι κλέβουν τα νησιά και το αιγαίο μας, οι αλβανοί κλέψανε τη βόρεια ήπειρο,οι σκοπιανοί κλέβουν το μέγαλεξανδρό μας.."
Αναρωτιέμαι ...
αυτοί που υποστηρίζουν ένα ή όλα τα αποπάνω δεν σκέφτονται πόσο μαλάκες είναι για να τους κλέβουν όλοι συνέχεια κι αυτοί να συνεχίζουν ακάθεκτοι την ενδοπαλάμια παλινδρόμηση του πέους τους;


Αυτοί που κατηγορούν τους έλληνες ρομά ότι κρατάνε τα παιδιά τους αμόρφωτα είναι οι ίδιοι που σαν γονείς δεν αφήνουν αυτά τα παιδάκια να πάνε σχολείο μαζί με τα δικά τους πριγκηπόπουλα.
Αυτοί που ουρλιάζουν για την ποσόστωση βάσει της οποίας μαθητές ρομά εισέρχονται στα Πανεπιστήμια.
Αυτός ο ελληνικός ανθρώπινος πολτός που δεν μπορεί να προσδιορίσει και να αναγνωρίσει τον εαυτό του παρά μόνο κατασκευάζοντας ένα εχθρικό Άλλο για να σταθεί πολεμικά ενάντιος.
Σιχαίνομαι την πλειονότητα των συμπολιτών μας και πείτε με ελιτίστρια αν θέλετε.
Χέστηκα.

Πόσοι έκλαψαν γι αυτό το παιδάκι;
Πόσοι συγκινήθηκαν και κυρίως πόσοι κινητοποιήθηκαν για να πάνε την κυρία στα δικαστήρια;
Ατυχώς είναι μελαχροινό και δεν έχει γαλανά μάτια,γι αυτό δεν είναι αγγελούδι

Μετά τη θάλασσα πήρα ένα ταξί να ανέβω σπίτι, το πόδι που στραμπούληξα πριν 20 μέρες δεν έχει γιάνει και με πονά πολύ σήμερα.
Ο ταρίφας περί τα 50 με μουστάκα.Κουβέντα, ως συνήθως, για την κρίση κλπ.
Αφού λέμε τα γενικά το πετάει "...και κυνηγάνε τη ΧΑ ένα μήνα τώρα αντί να κυνηγάνε τους κλέφτες και τα λαμόγια τους πολιτικούς"
Πουλάκι μου, σκέφτομαι και του λέω.
"Άσε φίλε, μεγάλη απογοήτευση κι η ΧΑ, τζάμπα την ψήφισα πέρσι, είδες που τα παιρνε απ τους εφοπλιστές; είδες τον άλλον τον κασιδιάρη που κυκλοφορούσε με φερράρι; αλλοίμονο από τον κοσμάκη, όλοι τα ίδια σκατά είναι"
Πέφτω διάνα.
"Αμάν,τί μου λες; κι εγώ την ψήφισα πέρσι κι έλεγα ότι θα μας σώσουν.Εφοπλιστές έ;βέβαια διώχνουν τους λαθρομετανάστες..."μου λέει.
"βρε τί διώχνουν; δεν είδες ότι είχαν όλους τους πακιστανούς υπάλληλους;" του λέω.
"Όλοι σκατά και ψέμματα φίλε μου" του λέω.
Το σκέφτεται μέχρι που φτάνουμε σπίτι.
Τον πληρώνω και μου λέει:"δίκιο έχεις , δεν θα πάω να ψηφίσω"
Ένας μαλάκας λιγότερος.


Αυτή η γκρίνια, αυτή η ηττοπάθεια, αυτή η μοιρολατρεία που διαπνέει σήμερα μερικά αριστερά προφίλ εξηγεί γιατί κυβερνάνε οι ίδιοι ακόμα και κάνουν ό,τι γουστάρουν
Φίλοι, νομίζω ότι αν ξέρατε λίγη Ιστορία θα γνωρίζατε τη δύναμη του τυχαίου και ότι δεν υπάρχει μοίρα ή γραμμένο.
Εμείς τη γράφουμε την Ιστορία αλλά όχι με κλαψομουνιές
Αν θέλετε να μουνοκλάψετε ακούστε κάνα τραγουδάκι του Μάλαμα και του Καζαντζίδη.
Βάλτε κι ένα τσιπουράκι και αναφωνήστε "δεν αλλάζει τίποτα, όλα θα μείνουν ίδια"

Είναι ο μόνος παπάς του οποίου έχω αναρτήσει κείμενα
με εκπλήττει για τον καθαρό λόγο του, χωρίς πιρουέτες και κυρίως τη λογική και το γήινο του λόγου του, μακριά από ο,τιδήποτε μεταφυσικό

http://www.romfea.gr/epikairotita/19293-2013-09-24-19-47-48

άντε να σας καληνυχτίσω με ένα τραγούδι, μήτε επαναστατικό,μήτε μοδάτο,μήτε τίποτα.Από έναν απ τους καλύτερους πλήρεις δίσκους που κυκλοφόρησαν ποτέ το Rumors
όνειρα καλά
και προσοχή,τα όνειρα σου μην τα λες γιατί μια νύχτα κρύα,μπορεί και οι φρουδιστές να ρθούν στην εξουσία

Μνήμη ελληνικού χρυσόψαρου
Θυμάστε από πότε είναι αυτή η φωτό; τουλάχιστον 2 χρόνια πριν, πογκρόμ μέρα μεσημέρι στα πέριξ της Ομόνοιας κατά αλλοδαπών με αφορμή την ληστεία μετά φόνου για μια κάμερα ενός ανθρώπου
Τότε είχα ανεβάσει τη φωτό και πέσανε να με φάνε κάτι "αριστεροί¨του κώλου : "μη βάζεις το πρόσωπο του νεαρού, τον στοχοποιείς, μπορεί να παρασύρθηκε, όχι με τέτοιους τρόπου, πολιτικά, με συζητήσεις θα πείσουμε τους ανθρώπους που παραπλανήθηκαν και ακολουθούν τους χρυσαυγίτες"
Συνελήφθη ποτέ ο μαχαιροβγάλτης κατσαβιδάκιας;
Μειώθηκε το ποσοστό τους με τις "πολιτικές ζυμώσεις" σας;
Ακόμα και σήμερα 8% , σήμερα, τους ψηφίζει.
Κρεμάστε τις πολιτικές αρβύλες σας στο επαναστατικό σας τζάκι και ομολογήστε, έστω και μέσα σας, ότι ΚΑΙ η δική σας μαλακισμένη ανοχή τους όπλισε τα χέρια.





http://www.youtube.com/watch?v=YEi7GPkxfsE
άντε να σας χαιρετήσω με αντιρατσιστικό και αισιόδοξο τραγούδι
http://www.youtube.com/watch?v=4xjPODksI08


Νικηφόρος Λύτρας, Η Αντιγόνη εμπρός στο νεκρό Πολυνείκη (1865).

O Πολυνείκης την ώρα που ξεψυχά πετάχτηκε σήμερα βορά πρωτοσέλιδη στα ναζιστικά σκουπίδια μιας ναζιστικής φυλλάδας.
Στον τόπο που γράφτηκε πριν 3.000 χρόνια το μεγαλύτερο -κατά τη γνώμη μου- Έργο Πολιτισμού Ανθρώπινου, η Αντιγόνη του Σοφοκλή, φαιά ερπετά σήμερα στον 21οαι., σκυλεύουν νεκρά σώματα και κλέβουν εν μέσω εμετικών κραυγών την τελευταία πνοή ενός ανθρώπου.
Δεν είναι απλώς σκύλευση και τυμβωρυχία, είναι η διεστραμμένη ηδονή των υπηρετών του ναζιστικού Θανάτου,η εκσπερμάτιση ενός κατώτερου ανθρώπινου είδους μπροστά στον θάνατο ενός ζώντα, κάτι που δεν θα γίνουν ποτέ αυτοί οι ήδη νεκροί.





Χτες το βραδυ ειδα στον ύπνο μου την μακαρίτισσα την Πιπίτσα
ατυχώς δεν θυμάμαι τίποτα απ΄ό,τι μου πε, αν και είναι η πρώτη φορά απ τις 28 του Απρίλη που την έχασα και δεν την ξαναβρήκα.
Πιστεύω ότι τα ζώα μας ζουν σε άλλη κβαντική πραγματικότητα και μας προσέχουν ενώ οι άνθρωποι που δεν κατάλαβαν τίποτα απ τη ζωή που ζησαν πάνω στη γη, χανονται.
Έχω την αίσθηση, επειδή η Πιπίτσα ήταν εξαιρετικά σοβαρή,αν και δεν θυμάμαι τίποτα,και επεδή σπάνια με επισκέπτονται μέσω του ύπνου μου οι μακαρίτες γάτες,αυτό το σκ θα είναι πολύ σημαντικό για την ζωή μας εδώ στην ελλάδα για τα περαιτέρω

τα γράφω μήνες.
Έβαλες την κοινωνία που δεν είχε και προιστορία αλληλεγγύης να κανιβαλίζεται, ο ένας να ορμά κατά του άλλου για να περάσεις τα μέτρα των Μνημονίων.
Έκανες υποχείριο τη Δικαιοσύνη, ανέκδοτο ήταν να βγει αντισυνταγματικό ένα νομοσχέδιο της κυβέρνησης, αθώωσαν τους τραμπούκους της ζαρντινιέρας, τους φονιάδες του Σακελλίωνα, αρπάζανε αναρχικούς και τους τσακίζανε, αφήνανε ελέυθερους φασίστες.
Πριμοδότησες τους ναζί για να μην υπάρξει ρεύμα ανυπακοής και εξέγερσης.
Κάλυψες δολοφόνους μεταναστών και σάπισες στο ξύλο τους 4 της Κοζάνης και τους μόστραρες μετά με καμάρι.
Έτσι γαμά η εξουσία.
Δλδ τώρα τί περιμένεις;

επειδή κάποιοι ξεχνάνε ή δεν άκουσαν ή δεν είδαν
http://www.athensmagazine.gr/portal/athenstalk/53503


εμένα δεν μ αρέσει το χιπ χοπ δεν μπορώ τη μιλητή ραπ, είμαι γριά εγώ και ροκ ακούω, διαβάστε το άρθρο , εμένα μου αρκεί η φωτογραφία για καληνύχτα
γειά σας

http://www.sportdog.gr/article/191065/epistoli-gia-ton-paylo

all time classic
Ο Γούντυ Άλλεν, που δεν τον λες και κουκουλοφόρο, λύνει τις απορίες για το πως αντιμετωπίζονται οι ναζι

http://www.youtube.com/watch?v=5MNbR598sr4&feature=share

Ποιος φυσιολογικός άνθρωπος θέλει αίμα και συγκρούσεις και νεκρούς στο δρόμο;
Κανείς που αγαπά τη Ζωή.
Αλλά αν αγαπάς τη Ζωή πρέπει να ζεις.Κι αν το αντίτιμο για τη ζωούλα σου είναι να κάνεις ότι δεν βλέπεις και να σκύβεις το κεφάλι είσαι ήδη νεκρός.
Θα πάρεις θέση πια , θες δε θες.
Οι λάτρεις του Θανάτου,οι ναζήδες έχουν πάρει κεφάλι.
Θα πάρεις θέση.Ό,τι και να στοιχίζει αυτό.


[....Σήμερα, επέτειο της δολοφονίας του Ερνέστο ντε Λα Σέρνα, δεν θα αναρτήσω τη φωτό των δολοφόνων του, μήτε τη φωτό της αγιοποίησης του σε μπλουζάκια,μήτε αυτές απ΄την Κούβα.
Θα θυμηθώ μόνο τον νεαρό που ξεκίνησε με τον φίλο του ένα ταξίδι στην Λατινική Αμερική, και ποιος δε θάθελε να κάνει αυτό το ταξίδι;
Έτσι δεν θα απαντήσω στις κατηγορίες για αυτά που ΜΕΤΑ, σαν ενήλικας έκανε πράξεις.Ουδείς άνευ λαθών όταν πράττει.
Θα θυμηθώ το νεαρό που ερωτευόταν,γελούσε, τραγουδούσε, έπινε με τους χωρικούς και χόρευε μαζί με λεπρούς.Αυτόν τον Ερνέστο θα θυμηθω και το ταξίδι που τον ονόμασε "Τσε"]
">



"είχε ψυχολογικά" η απολυμένη γυναίκα απ την ΕΤ3 που αυτοκτόνησε.
Μόνο τα γομάρια δεν έχουν ψυχολογικά στην ελλάδα του σήμερα.
Μόνο οι αποκτηνωμένοι βρωμιαραίοι.
Δλδ να είμαστε ευτυχείς που ζούμε σε μια βρωμερή φασιστοχώρα με χαμερπείς εθελόδουλους διοικητές και κυβερνήτες που φυλακίζουν έφηβους που άνθρωποι πεινάνε που εισαγγελείς πετάνε τα πράγματα ενός άστεγου επειδή ενόχλησε τους λέχρες κολωνακιώτες που ένας νεαρός πετάχτηκε από ένα τρόλευ για ένα γαμωεισιτήριο και σκοτώθηκε που καρκονοπαθείς δεν έχουν φάρμακα και λιώνουν που καταστρέφεται το σύμπαν που μας έχουν κάτσει στο σβέρκο όλοι οι σιχαμένοι και οι καργιολοπουτάνες και μας κουνάνε το δάχτυλο τρώγοντας κλεμμένα φράγκα.
Μόνο ανώμαλος δεν έχει ψυχολογικά στην βρωμοκώσταινα του σήμερα.
άι σιχτίρι στους "ψυχικά υγιείς" του συστήματος.
Πσόφο"




"Κλαίω χρόνια
Συνέχεια
Κλαίω για τους νεκρούς διωγμένους, στις θάλασσες και τα ποτάμια,
κλαίω για τους αδύναμους που βασανίζονται,
για τα ζώα που είναι ο σάκος εκτόνωσης κάθε υπανθρώπου,
για τα παιδιά που κρατάνε όπλα αντί να παίζουν,
για τα δάση, τα ποτάμια,τις θάλασσες που ρημάζουν,
για τους ανθρώπους που κοιμούνται στους δρόμους,
για τους απελπισμένους, τους μόνους τους σ αυτή τη γη χωρίς να το θέλουν,
κλαίω,κλαίω,κλαίω
ποτάμι θα γίνει το δάκρυ και οργή και θα σας πνίξει.
Πάω να ξανακλάψω μοναχή μου με την ησυχία μου".............................

άντε να καληνυχτίσω μ αυτή την ωραία διασκευή στην τραγουδάρα του Ντύλαν.
Αύριο πάλι.Φιλιά

http://www.youtube.com/attribution_link?a=rB0abPo9WYa8Wgjz18z9tg&u=%2Fwatch%3Fv%3D-2ckihe0dWY%26feature%3Dshare

"Εγώ μέσα μου δεν έχω φασίστα να σκοτώσω
έχω μια βλαμμένη εικοσάχρονη τριάντα κιλά αλαφρύτερη που ακόμα νομίζει ότι θ αλλάξει το κόσμο
δεν τη σκοτώνω αυτή που να χτυπάτε το κώλο σας κάτω"
τί ωραίο που είναι να λέει ένας πολίτης σε έναν υπουργό σε ζωντανή εκπομπή "απ΄ό,τι είπατε τα μόνα που είναι αλήθεια είναι οι λέξεις "και" και "άρθρα."
Αχαχαχαχαχαχα
Πήγα στο γνωστό μου φαρμακοποιό να πάρω ένα κολλύριο.
Είχε μπροστά μου μια ηλικιωμένη και της εξηγούσε μια ώρα γιατί πρέπει να πληρώσει τώρα 59 ε για τα φάρμακα της, ενώ την προηγούμενη βδομάδα δεν τα πλήρωσε.
Δεν έδειχνε να το καταλαβαίνει με τίποτα και στο τέλος απηυδισμένος της είπε "αυτούς ψηφίσατε, τον Άδωνι έχουμε υπουργό,σ΄αυτούς τα παράπονα"
Η γριά έφυγε να πάει να φέρει λεφτά, ο φίλος φαρμακοποιός μου είπε "μα πασοκ ψήφισε, την ξέρω, τί θέλει τώρα;"
χοχοχοχοχοχοχοχο
Το ότι έχουμε πάντως υπουργό τον Άδωνι πρέπει να είναι παγκόσμιος σουρεαλισμός.
Οι Τζήμεροι μισούν την νομαδική ζωή.
Τί είναι νομαδική ζωή σήμερα;
Να μην σε δεσμεύει τίποτα σε έναν τόπο.Να μπορείς ανά πάσα στιγμή να παίρνεις το καπελάκι σου και να φεύγεις για άλλους τόπους.
Αυτό προϋποθέτει να μην έχεις ιδιοκτησία,να μην έχεις δεσμούς χειροπέδες οικογενειακούς και να μπορείς να εξοικονομήσεις τα προς το ζην παντού.
Να μην εξαρτάσαι κυρίως από υλικά βαρίδια.
Ευτυχείς όσοι το μπορούν.Ευτυχείς όσοι κάνουν κάθε μέρα ένα νέο ξεκίνημα για το αλλού της ζωής τους.
Μένουν για πάντα νέοι.
Αλίμονο στους ζηλόφθονους Τζήμερους και τζημεράκους που δέθηκαν με ένα σπίτι,ένα αυτοκίνητο, μια δουλειά σκλαβιά,μια οικογένεια βρόχο στο λαιμό τους.
Οι άλλοι μπορούν να φεύγουν, αυτοί όχι,δέσμιοι της ίδιας ζωής μέχρι να πεθάνουν.
Φθόνος απύθμενος και επικίνδυνος.
Φεύγω.

25-10-2013

Δεν ξέρω ποιοί είδανε κακοποιημένο το κοριτσάκι που ζούσε στον καταυλισμό των Ρομά.
Εγώ πάντως βλέπω κάθε μέρα "κακοποιημένα "παιδιά.
Είναι τα παιδάκια στα μπαλκόνια τα περίκλειστα με σίτες για να μην πέσουν να κοιτάνε τον κόσμο από κει.
Είναι τα παιδιά που δεν τα αφήνουν να παίξουν ξυπόλητα στην αυλή του σπιτιού.
Είναι τα παιδιά , τα μωρά που δεν τ αφήνουν να κάνουν ξεβράκωτα μπάνιο στη θάλασσα, αλλά τα μεταμφιέζουν με μπικίνια μοντέλων ενήλικων.
Είναι κυρίως τα παιδιά που τα σέρνουν οι γονείς τους τα απογεύματα σε πιάνα, κολυμβητήρια,καράτε, γερμανικά..
Είναι οι έφηβοι που κάθε μέρα κάνουν αγώνα δρόμου μετά το σχολείο στα ιδιαίτερα μαθήματα.
Είναι οι νέοι που δεν επιλέγουν μόνοι τους το μέλλον τους αλλά εκπληρώνουν οράματα και όνειρα που δεν μπόρεσαν οι γονείς τους.
Τα βλέπω κάθε μέρα, νευρικά, αγχωμένα, απελπισμένα,επιθετικά....για το καλό τους.
Η βιολογική οικογένεια της ρομά Μαρίας είναι ο θρίαμβος κατά των ρατσιστικών στερεότυπων.
Άλλο ένα παιδάκι κατάξανθο, ένα κοκκινομάλικο με κατάλευκο δέρμα, μια έφηβη με πάλλευκο δέρμα μελαχροινή και ένα μελαχροινό -στο συλλογικό ρατσιστικό πρότυπο- αγόρι.
Κλαίνε όλοι οι γελοίοι
Υποθέτω ότι η Μαρία θα πάει τώρα σε ένα ίδρυμα στη Βουλγαρία.
Θα είναι καλύτερα εκεί απ την οικογένεια που ζούσε τώρα;
στα παπάρια μας
εμείς και τον Ανθρωπισμό μας πουλήσαμε σαν "ευαίσθητοι" και την ρατσιστική προπαγάνδα μας κάναμε.

">

ο πατέρας μου κατεξοχήν ειρηνικός και αντιηρωικός άνθρωπος, πολέμησε (εθελοντής) στο αλβανικό μέτωπο και μετά στην αντίσταση και έφτασε μέχρι τα Δεκεμβριανά, μετά τον πιάσανε και τον στείλανε εξορία στην Ελ Τάμπα.
Όλες οι ιστορίες που μου αφηγούνταν δεν είχαν ποτέ κάτι ηρωικό, όλες οι ιστορίες ήταν το "δίπλα" της ένδοξης αφήγησης της Ιστορίας
Μου έλεγε πως ανέβηκαν στα βουνά φορώντας στολές σχεδόν καλοκαιρινές,χωρίς καν μάλλινες κάλτσες στην αρχή..τα κρυοπαγήματα μου αφηγούνταν των άλλων, αυτός ήταν τυχερός δεν έπαθε.
Οι ψείρες μόνιμο σημείο αφήγησης του, αυτές τους σώσανε απ το κρύο στα χιόνια, ξεγυμνώνονταν και ξυνόντουσαν μέχρι να ματώσουν, έτσι ζεσταίνονταν.
Μια φορά, μου είχε εξιστορήσει, ότι συλλάβανε καμιά δεκαριά Ιταλούς στρατιώτες, παιδαρέλια,φοιτητές ήτανε.
Μιλούσαν κάτι λίγα γαλλικά και ο πατέρας μου μιλούσε μαζί τους.
Σα χαμένα ήταν τα παιδιά αυτά, τους είχαν πει οι στρατηγοί του Μουσολίνι ότι μήτε τουφεκιά δεν θα χρειαζόταν να ρίξουνε,περίπατο θα κάνανε τάχα.
Μάλιστα ένας, μου έλεγε ο πατέρας, είχε μαζί του , στην πλάτη κρεμασμένο, ένα μαντολίνο.
Το Βράδυ της σύλληψης του είπε του πατέρα μου να ζητήσει άδεια απ τον έλληνα λοχαγό να παίξει λίγο.Του την έδωσαν.
Κι άρχισε, λέει, στην σκοτεινιά των χιονισμένων βουνών, να παίζει ταραντέλες,καντσονέτες και άλλες μουσικές και έκλαιγε ο νεαρός που έπαιζε το μαντολίνο.
Και μαζί μ αυτόν έκλαιγαν και οι έλληνες στρατιώτες, άλλος θυμόταν τη γυναίκα του, άλλος την αρραβωνιαστικιά του, άλλος το σπίτι του και μες τα σκοτάδια και το κρύο άκουγες αναφυλλητά ένα γύρω.
Όταν τέλειωσε με το μαντολίνο, έβγαλε ο νεαρός και κάποιοι άλλοι αιχμαλωτοι σοκολάτες και τις μοιράστηκαν με τους έλληνες, κι οι έλληνες κέρασαν ένα κονιάκ που τους είχαν δώσει στο τελευταίο ελληνικό χωριό που πέρασαν και το φυλάγαν για την πρώτη νίκη.
Μετά από χρόνια διάβασα το "Νούμερο 31328" του Βενέζη και κατάλαβα ότι δεν χάνεται ο άνθρωπος μες τους πολέμους, εκεί είναι όρθιος μέσα στο αίμα και τον θάνατο.





Η θεία μου μεταφέρθηκε χτες στο νοσοκομείο με βαριά πνευμονία και είναι σοβαρά, πολύ σοβαρά.
Άλλο όμως θέλω να γράψω.
Την ώρα που ήρθε να την πάρει το ασθενοφόρο τα παιδιά της έβγαλαν στο μπαλκόνι το γέρο σκύλο της, ένα λαμπραντόρ που μάζεψε πριν χρόνια απ το δρόμο πεταμένο και ήταν η παρέα της μετά το θάνατο του θείου μου.
Ο Γιώργος -έτσι τον λένε- πήγε να σπάσει τη τζαμαρία για να μπει μέσα, ούρλιαζε.
Τον άφησαν λίγο με επιτήρηση για να μπει και να την ξεπροβοδίσει.
Θρηνούσε σαν άνθρωπος.
Οι σύντροφοι μας, τα ζώα.
Πολλές φορές καλύτεροι σύντροφοι απ τους ανθρώπους.
Κουράγιο θειά, κουράγιο Γιώργη.
Μόνο το κομμάτι με τα πλαγιαστά γράμματα δεν είναι δικό της...

Πόσο χαμηλά μπορεί να πέσει μια μούμια του βλαχομπαρόκ εκφυλισμένου λάιφστάιλ της βρωμοκώσταινας...
ο πολύς κος Κωστόπουλος, ο Πάπας του σαβουρέ βίβρ της πασοκικής μεταπολίτευσης, ο Ζαμπούνης των γελοίων ανερμάτιστων που έκαναν Βίβλο Ζωής το ντύσιμο, ένα γκλαμουράτο τουτού, μια τσιχλογκόμενα α λα μπρατσέτα και πρώτο τραπέζι μπουζούκια (δήθεν για να κάνουμε πλάκα) υμνεί τον Άδωνι.
Πόσο χαμηλότερα να πέσει κάποιος για να μείνει γαντζωμένος στο σύστημα που τον εκτρέφει αλλά και το εκτρέφει ο ίδιος 30 χρόνια τώρα;
κυρ πέτρο αξούριστος είσαι και τα 3 ημερών ιδεολογικά γένια δεν είναι πια της μοδός.
Μπαγιάτεψες χειρότερα από φρατζόλα μουχλιασμένη.
Άντε να πληρώσεις τους εργαζόμενους σου που φέσωσες και τράβα στην άκρη.
Άλλη εποχή ξημέρωσε.
Στον τάφο σου.
ποιος γύφτος....
άκουσα μόλις γειτόνισσα να απειλεί το 4χρονο κοριτσάκι της ότι αν δεν φάει το αυγό του θα φωνάξει τον ...Άδωνι!
το έφαγε έντρομο.
έτσι δημιουργούμε ρατσιστικά κλισέ.
ποιος θα ξαναδώσει το όνομα Άδωνις σε παιδί του;

δίκιο έχει.

http://www.naftemporiki.gr/story/720359


http://left.gr/news/m-kanellopoyloy-stirixame-kai-stirizoyme-ton-agona-tis-ertΑυτο το βρηκα αλλου..

έχω την τιμή να έχω στο φβ φίλο τον Νικήτα Κανάκη των Γιατρών του Κόσμου.
Παρακολουθώ σαν παιδάκι κι εγώ τις φωτογραφίες που αναρτά κατά καιρούς ο γιατρός με παιδιά που περιθάλπει σε όλο τον κόσμο.
Και νιώθω σαν παιδάκι επειδή μου θυμίζουν τους υπερήρωες των παιδικών μου χρόνων οι άνθρωποι αυτοί.
(αυτούς βρήκε να προσπαθήσει να σπιλώσει ο κος Τίποτα επώνυμο Τσιρίδας)

από όλες τις γειτονιές της Αθήνας που βρεθήκαμε με το πρόγραμμα της παιδιατρικής φροντίδας, προσπαθώντας να κάνουμε πράξη το δικαίωμα των πιο φτωχών και αποκλεισμένων παιδιών στην ιατρική φροντίδα, ο Δήμος Φυλής ξεχώρισε. Καλά-καλά δεν ήξερα που πέφτει αλλά σας λώ την αλήθεια το χάρηκα με την καρδιά μου.
Ξεχύλισε το ιατρείο και η κινητή οδοντιατρική μονάδα με χαρούμενες φάτσες, γεμίσαμε με φωνές και γέλια από παιδιά που μπορεί να ήταν πάμφτωχα και στερημένα αλλά έμοιαζαν ευτυχισμένα χωρίς συμπλέγματα και ενοχές. Μίλησα πολύ και με γονείς και αργότερα σε μια οφθαλμολογική δράση με ηλικιωμένους. Ανθρωποι με τεράστια προβλήματα επιβίωσης πιά, αλλά με μιά παλιού τύπου αξιοπρέπεια και εγκαρτέρηση που εμένα με συγκίνησε.
Οπως με συγκίνησε η προσπάθεια και η ειλικρίνεια των ανθρώπων του Δήμου όλες τις μέρες που βρεθήκαμε εκεί. Χωρίς υπερβολές και δημοσιοσχετίστικες φιοριτούρες νομίζω πως κατάλαβαν τον τρόπο που οι Γιατροί του Κόσμου σκέφτονται και τον συμμερίζονται.
Σε αυτήν την Οργάνωση μετά από 23 χρόνια δεν μας νοιάζουν τα ζήτω και τα μπράβο ούτε μας απασχολούν οι βραβεύσεις και τα καλά αλλά ανούσια λόγια, τα σχέδια επί χάρτου, οι δημόσιες σχέσεις. Θέλουμε να βλέπουμε -και να νοιώθουμε- από τους τοπικούς άρχοντες πως νιάζονται όπως προσπαθούμε και εμείς, τους πιο αδύναμους από τους Δημότες τους. Και έχουμ τρόπο να το βλέπουμε και να το καταλαβαίνουμε γιατί εκτός από Ιατρεία φάρμακα και εμβόλια έχουμε μάθει να ακούμ τους ανθρώπους. Τους πιο ταπεινούς εκείνους που συχνά πυκνά οι διάφορες εξουσίες περιφρονούν και ποδοπατούν. Αυτοί είναι οι "δικοί μας άνθρωποι", σε τελική ανάλυση για αυτούς φτιάχτηκαν και υπάρχουν οι Γιατροί του Κόσμου, στις δικές τους αγωνίες θέλουμε να δίνουμε φωνή. Και εκεί στην Φυλή το αισθανθήκαμε πως μοιράζονται τις ίδιες αγωνίες.
Δώσαμε την υπόσχεση να επιστρέψουμε. Και οι υποσχέσεις δίνονται για να κρατιώνται.
Αύριο στα περιθώρια της παιδιατρικής δράσης μας θα ανακοινωθεί η έναρξη λειτουργίας του νέου Πολυιατρείου των Γιατρών του Κόσμου στη Φυλή.
Και εγώ προσωπικά θα νοιώθω όπως λίγα χρόνια πρίν ξεκινούσαμε το Πέραμα που λίγοι τότε και με πολύ πείσμα το πιστεύαμε και που σήμρα είναι το σύμβολο της κοινωνικής αλληλεγγύης στις γειτονιές του Πειραιά.
Ξεκινάμε αύριο με το καλό, με τον ίδιο ενθουσιασμό αλλά με πρισσότερους εθελοντές και μεγαλύτερς δυνάμεις για τις από κεί ξεχασμένες γειτονιές.
Κσαι όπως λέν' και στο χωριό μου KEEP FIGHTING...

Ο λαός που βρωμά και ζέχνει απ την απλυσιά λόγω αύξησης της τιμής του ρεύματος αύριο θα τιμήσει τον Μυροβλήτη Δημήτριο.
Ο λαός που λέει ΝΑΙ στα τέσσερα πεσμένος θα εορτάσει το ΟΧΙ.
Έχω πέσει στο πάτωμα απ΄τα γέλια

Οικογενειοκρατία, ρουσφέτι, αναξιοκρατία.
Από παιδί τα έζησα.
Πέντε χρονών, πρώτη δημοτικού με άλλαξε η δασκάλα απ το θρανίο δίπλα στο παραθύρι, ήθελα να βλέπω στον κήπο, για να βάλει εκεί την κόρη μιας άλλης δασκάλας.
Θύμωσα.Δε μίλησα, δε φώναξα. Από μικρή στις αδικίες στύλωνα σα τραγί τα ποδάρια και έδινα μάχη για να τους ξεφτιλίσω που με αδίκησαν.
Δεν είπα τίποτα σπίτι, κάτι κατάλαβε ο μπαμπάς μου, με ρώτησε «τι έγινε σήμερα σχολείο;» « τίποτα» του απάντησα και ξεσκίστηκα όλη τη χρονιά και την έσκισα την κόρη της δασκάλας.
Αργότερα, γύρω στα δέκα, σε άλλο δημοτικό, με διάλεξαν για τη χορωδία, φωνάρα είχα, αλλά το σόλο το έδωσαν σε άλλην, κόρη καλής οικογένειας.
Δε μίλησα, πήγα από μόνη μου απογεύματα σε κάτι δωρεάν μαθήματα που έκανε ο χουντοδήμαρχος αθηναίων, ο Ρίτσος, έκανα σολφέζ, έμαθα φωνητική, με επέλεξαν για τη χορωδία του Δήμου Αθηναίων παρά τα βρισίδια που έριχνε ο πατέρας μου που πάω στους χουντικούς.Ούτε τον άκουγα,μουλάρι, άμα ήθελα κάτι το έκανα.
Στην έκτη τάξη σε ένα θεατρικό με την Ελλάδα και τους νομούς της με στολές στην αρχή μου δώσανε τον ρόλο τον κεντρικό, χλαμύδα και στέμμα Ελλάδα, μετά με άλλαξαν,μου φόρεσαν στολή της Στερεάς Ελλάδας, βάλανε για Ελλάδα μια ξανθιά, πήγαινε στο Κατηχητικό και την πρότεινε ο παπάς.
Πρώτη τέλειωσα το δημοτικό και όποτε πέρναγα έξω απ το Κατηχητικό μούντζωνα στα κρυφά.
Στο Γυμνάσιο δεν μπορούσαν εύκολα να με αδικήσουν αλλά μια χρονιά ήρθε μια κόρη μεγαλοδικαστικού, την πριμοδότησαν όλοι οι καθηγητές με 20 άρια πάει η σημαία, αλλά τους κοίταξα τόσο υποτιμητικά που με έβαλαν παραστάτη, κόντρα στις οδηγίες του υπουργείου, φαντάσου τι μαλλιοτράβηγμα θα έπεσε σ΄εκείνον το Σύλλογο των καθηγητών…
Ακόμα και στην ΚΝΕ που ήμουν ετοιμάζαμε στους Αμπελόκηπους ένα θεατρικό της Αλεξίου και αρχικά πήρα τον κεντρικό ρόλο μιας μαθήτριας που αντιστέκεται στο μαυσωλείο των φασιστοκαθηγητών αλλά συντόμως αντικαταστάθηκα απ την κόρη ενός παλαιού στελέχους και εγώ πήρα τον ανεπιθυμητο ρόλο της κακίστρως θεολόγου.
Έσκισα,καλύτερη μούμια σκύλα θεολόγος δεν υπήρξε ποτέ ξανά, και η άλλη κοπελιά έγινε αργότερα και ηθοποιός.
Ευτυχώς μετά γνωρίστηκα στο Πανεπιστήμιο με αριστεριστές και αναρχικούς και κυρίως γνώρισα τους Ρόμβους.Εκεί κατάλαβα ότι οι πρωτιές και τα βάθρα είναι άχρηστα.Είναι το καρότο που το σύστημα σου κρεμά μπροστά για να τρέχεις και να χάνεις τη ζωή σου.
Από κεί και πέρα οι αδικίες, τα βύσματα και τα ρουσφέτια εις βάρος μου δεν μ ένοιαζαν.
Στις δουλειές στον ιδιωτικό τομέα; Μπορδέλο.
Ερχόντουσαν συστημένα κοπρόσκυλα από βουλευτές, δημαρχαίους, συγγενείς, γκόμενους, γκόμενες και ξύνανε τα παπάρια τους ενώ εγώ και άλλοι τρέχαμε.
Στο Δημόσιο που μπήκα μετά, πιο διακριτικά, βουλευτές, κουμπάροι,συγγενείς,συνδικαλιστές, αιρετοί, μετακινούσαν τα βύσματα όπου γουστάρανε, θέσεις ευθύνης τακτοποιούνταν με ποσόστωση κομματική, πρόσθετες εργασίες με μεγάλη πρόσθετη αμοιβή, επιτροπές κλπ πάντα είχαν 5 ρεμάλια και 2 μαλάκες που τραβούσαν όλη τη δουλειά.
Βλέπω πια όλα αυτά τα βύσματα που με αδίκησαν στη ζωή μου σαν κύματα της θάλασσας όταν κολυμπώ.Νάτο έρχεται, το προσπερνώ, εγώ είμαι αλλού, το βύσμα έμεινε πίσω να γλείφει, να κάνει πίπες,να παρακαλάει.
Εγώ κολυμπάω ακόμα και η θάλασσα της ζωής είναι υπέροχη.
Όλοι αυτοί πού είναι δεν ξέρω,όταν κολυμπάς και το χαίρεσαι κοιτάς μπροστά.
Και δεν σε νοιάζει.
Όπως τότε που ήμουν παιδί σέρνω με το ένα χέρι το καρότσι μου και με το άλλο το αρκούδι μου και δεν θέλω από κανέναν μαλάκα βοήθεια,μπορώ και μοναχή μου.




Μόνο όποιος είναι τυφλός ή βλάξ δεν μπορεί να αντιληφθεί ότι η κατάσταση στην Ελλάδα είναι χαώδης.
Ποιος επιζεί στις χαώδεις συνθήκες;
Ο χαοτικός.
Θερμά συλλυπητήρια στους λογικούς και σε όσους έχουν κάνει σχεδιασμούς.
χοχοχοχοχοχοχοχο

......
Τελικά ο γάτος Αλβάρο είναι ένας αναρχικός κοινοβιακός χίππης.
Σήμερα την κοπάνησε για κάνα δίωρο και βγήκα να τον μαζέψω.
Τον φώναξα λοιπόν και τον είδα , στον πίσω δρόμο, να έρχεται από μακριά περήφανος σαν διμοιρίτης παρέλασης.
Από πίσω του, στα 3 μέτρα, ακολουθούσαν το ένα πίσω απ΄τ΄άλλο 4 μωρά γατάκια, ούτε 2 μηνών και παραπίσω μια ασπρόμαυρη γάτα, η μάνα τους προφανώς.
Αυτός ο αλήτης προχωρούσε και πού και πού, σταματούσε και κοίταγε πίσω.
Τον σουρομάδιασα μέσα.
Μα τί μαλάκας; θα μου κουβαλήσει όλα τα μωρά γατιά σε απόσταση χιλιομέτρων.
Κοινόβιο Φιφή Αλβάρο



......

Είμαι κοντά 53 χρονών.
Εζησα ευτυχής νεανικά χρόνια που κάποιος βοηθούσε, εξυπηρετούσε,έδινε τα φώτα του σε οποιονδήποτε διπλανό του έστω κι αν δεν τον ήξερε προσωπικά, έστω κι αν δεν τον ξανασυναντούσε ποτέ στη ζωή του.
Μετά οι πιο πολλοί πλούτισαν χρηματικά ή με σπίτια ή άλλα σκατά.
Μείναμε λίγοι αυτοί που συνεχίσαμε αυτό που συνηθίζαμε στα νιάτα μας.
Να ρωτά κάτι κάποιος; να του απαντάμε
Να ζητά τα φώτα μας κάποιος; να τα δίνουμε
Να ζητά τη βοήθεια μας κάποιος;
Να την δίνουμε
Τη συμβουλή μας;
Να τη δίνουμε;
Την απλή παρουσία μας;
Αυτή κι αν δίναμε.Και δεν τους ξέραμε, και πολλές φορές ούτε τους μαθαίναμε μετά.
Και σήμερα, αλλά και αρκετό καιρό τώρα,βλέπω κάτι ενθαρρυντικό μέσα από δω, τα κατηραμένα σόσιαλ μήντια.
Συμβαίνει και τώρα, και σήμερα, ανάμεσα σε ανθρώπους που δεν έχουν ποτέ συναντηθεί πρόσωπο με πρόσωπο.
Το ίνμποξ δουλεύει φουλ, η βοήθεια, η συζήτηση, η στήριξη,το χιούμορ, οι μαλακιούλες που αλαφρώνουν επίσης.
Δεν ξέρω αν συμβαινει μόνο με μένα, δεν το πιστεύω, νομίζω ότι οι άνθρωποι έχουν ανάγκη να δίνουν και να παίρνουν, και να συζητούν και να ζουν τελικά, έστω και σε αυτό το τόσο συκοφαντημένο μέσο.
Εμένα σήμερα πάντως με ρώτησαν άνθρωποι αν θέλω βοήθεια με την άρρωστη θεία μου.
Είπα ναί, δεν έχω πρόβλημα, όπως και ούτε στο ανάποδο αίτημα έχω πρόβλημα.
Και βοήθησαν.
Δεν έχει ευχαριστώ.
Ανταλλαγές καρδιάς του σύμπαντος, ανταλλαγές ενέργειες, σήμερα εγώ σε αυτόν, αύριο άλλος σε μένα.
(Κοιτάζω παραπανω τον Αλβαρο της.....
.....)
Και επειδή κάποιοι, ακόμα και αριστεροί ή αντιεξουσιαστές κατά δήλωση τους, θεωρούν όλους εμάς που ζούμε συντροφικά με ζώα ή γραφικούς ή γεροντοκόρες με ρόμπες ή κραγμένες αδερφές ή μισάνθρωπους ας ξαναγράψω αυτό που έχω πει κι έχω γράψει περί τις χίλιες φορές στη ζωή μου μέχρι τώρα και κανείς δεν ακούει:
Αυτός που σήμερα δολοφονεί ένα ζώο αύριο θα δολοφονήσει με την ίδια άνεση και όποιον άνθρωπο ο ίδιος κατατάσσει στην κατηγορία του ζώου.
Να παρακαλάτε να μην θεωρήσει εσάς και τα παιδιά σας ζώα.


......
Να έχεις το ζώο σου, 7 μηνών μωράκι, φωλιασμένο από κάποιον σκατόψυχο στο κτηνιατρείο όπου το πήγες με ταξί με 20 ε δανεικά απ τη γειτόνισσα την κυρά Μαρκέλλα, να έχεις δει το ζωάκι να ουρλιάζει και να τρέμει μες τα σκατά και τα σάλια του, να σέρνεται ανάπηρο απ τα πίσω πόδια του, να ψάχνεις το κτηνίατρο στο κινητό αφού σήμερα τετάρτη είναι κλειστο το ιατρείο για να το ανοίξει για σένα,να κλαις μέσα στο ταξί με τις πυτζάμες και τις παντόφλες, να μην ξέρεις αν θα ζήσει τελικά και να πρέπει να υποβάλεις και Δήλωση Νομιμοφροσύνης ότι πάνω απ τα γατιά βάζεις τα παιδιά και τους ανθρωπους.
Τουλάχιστον γρουσουζιά,μην πω αναισθησία.
Βαρέθηκα 40 χρόνια να μου λένε καρακαργιόλες στο δρόμο ότι εγώ ταίζω αδέσποτα και πεινάνε παιδάκια, να τα ταίσεις εσύ μωρή πατσαβούρα που δεν δίνεις τ΄αγγέλου σου νερό.
Πόσο μαλάκας είναι αυτός που σου ζητά να δηλώσεις ότι αγαπάς τους ανθρώπους ενώ ανήκεις στο ίδιο ζωικό είδος με αυτούς;
Έχετε δει να ρωτάνε κανέναν σκύλο αν αγαπά τους άλλους σκύλους;
αμ γι αυτό προτιμώ να κάνω συντροφιά με ζώα, δεν με ρωτάνε μαλακίες.

31-10-2013
αν γλυτωσε οφείλεται στο κουράγιο του να γυρίσει σπίτι
αλλιώς θα ήταν άλλο ένα χαμένο γατί

.......Έκλαιγε ο φουκαράς όταν άκουσε τη φωνή μου, κάνει δε απεργία πείνας, μόνο νερό.
Με μισή καρδιά τον άφησα
μαμά, πάρε με σπίτι.
λευτεριά σ όσους είναι στα κελιά, λέμε.
(ένα βράδυ ακόμα στο κλουβί)





Ένα μικρό σχόλιο για όλους τους φίλους που μου συμπαραστάθηκαν και πόνεσαν σαν να ήταν δικό τους το γατί μου.
Αν και έχω την ανασφάλεια μου που ακόμα δεν τον πήρα σπίτι γράφω αυτά τα λίγα.
Μας έχει κυκλώσει εδώ και 4 περίπου χρόνια μια θανατίλα.
Ζόφος από παντού, τίποτα ζωογόνο, μια σκιά θανάτου,στασιμότητας και οπισθοχώρησης προς το χειρότερο, προς το κτηνώδες.
Δεν περνά μέρα που να μην μαθαίνουμε φρικωδίες, να ακούμε αποκτηνωμένους εξουσιαστές ή παρακρατικούς της εξουσίας να μας χλευάζουν πάνω στα πτώματα μας.
Χτες, τούτο το μικρό γατί που το φωνάζω Αλβάρο έδειξε ότι αν θέλεις, παλεύεις για να ζήσεις.
΄Γύρισε σπίτι σχεδόν ανάπηρος, με τρεμώδες παραλήρημα από το δηλητήριο,μές τα κόπρανα και τα ούρα του λερωμένος, βογκώντας, γύρισε, μπόρεσε και γύρισε ξέροντας ότι ήμουν η τελευταία του ελπίδα.
Μάθημα ζωής από ένα μικρό γατί.
Για όλους μας ελπίζω,φτάνει όταν κι εμείς γυρίσουμε στο "σπίτι" , να έχουμε κάποιον έτοιμο να μας βοηθήσει.



μια πραγματικά καλή είδηση
http://left-news.blogspot.gr/2013/10/blog-post_31.html

Με τον Μανόλη Γλέζο μπορείς να έχεις την όποια πολιτική διαφωνία γιατί, παρά τα χρόνια του, το μυαλό του δουλεύει, είναι πολιτικά ενεργός αλλά ενεργός και σαν άνθρωπος με άποψη.
Όμως κανείς δεν έχει δικαίωμα να απαντά σε πολιτικές απόψεις ενός ανθρώπου της ηλικίας αλλά και της ζωής που έχει περάσει ο Γλέζος με απύλωτο στόμα και κρυόπλαστα αστειάκια κολωνακιώτικων σαλονιών.
Ειδικά αυτοί που δακρυγόνο και χημικό δεν έχουν μυρίσει μήτε σε συσκευασία eau de toilette και η λέξη 'στρατοδικείο' τους θυμίζει κατασκοπική ταινία που είδαν στο σινεμά.



η μαμά μου με έφερε σπίτι
έκανα μεγάλη φασαρία στο κτηνιατρείο και στο ταξί, έριξα και το καλάθι μου απ΄τον πάγκο του γιατρού με μένα μέσα...
τώρα έχω αράξει στην καρέκλα της μάνας μου και κείνη κάθεται στον υπολογιστή σε σκαμνάκι.
άμα με μαλώσει θα της δείξω το χεράκι μου που είναι ξυρισμένο αφού εκεί μου βάλανε ορό και πόνεσα.
σας νιαουρίζω όλους
Αλβάρο



ψιτ
αυτοί που γλεντάνε τη δολοφονία των χρυσαυγιτών...
ο Μπρέχτ έλεγε για τούβλο στο κεφάλι και όχι για εκτέλεση στο κεφάλι με αυτόματο.
Δλδ αν προσέξατε, οι αντιφασίστες που συνελήφθησαν και βασανίστηκαν στη ΓΑΔΑ δεν τους βάρεσαν τους ναζί με μπαζούκας, με τα χέρια τους συνεπλάκησαν.
Αυτά για τζάμπα μάγκες και παιδάκια που πετάνε τη σκούφια τους για δήθεν επαναστατικές δολοφονίες (όρος που δεν υφίσταται ιστορικά)
(συνεχίζεται..)