Ανάμεσα σε δυό φέτες ψωμί, οι γεύσεις που Αγαπήσαμε..

Μετέωρα, ανάβαση με το καλάθι, 1908 ,του FRED BOISSONNAS.

"Κάθε φορά που ανοίγεις δρόμο στη ζωή,
μην περιμένεις να σε βρει το μεσονύχτι.
Έχε τα μάτια σου ανοιχτά βράδυ πρωί
γιατί μπροστά σου πάντα απλώνεται ένα δίχτυ."

Μικροί αποχωρισμοί

Τα μαλλιά της ίσα καστανά, έπεφταν ως την πλάτη της. Δεν χόρταινε να παρατηρεί το βάδισμά της, όταν χανόταν στο βάθος.
Το ραδιόφωνο έπαιζε ακόμα το Οne Love, του Bob Marley. Ένα στενό δρομάκι οδηγούσε στο σπίτι της.  Στα μισά του δρόμου σταμάτησε για λίγο, κοίταξε πίσω, αυτός δεν είχε φύγει. Μικροί αποχωρισμοί.
Πριν λίγο ήταν μαζί, πάνω στα Μετέωρα. Κάτω η Θεσσαλική πεδιάδα μια απέραντη θάλασσα από φώτα. Ζεστή ανοιξιάτικη νύχτα. Μύριζαν οι πασχαλιές.
Μετά το Sante, στάθηκαν ώρα μπροστά στην παλιά ζωντανή πόλη. Τοιχογραφία μιας άλλης εποχής, από ένα Γαλλικό τιμ ζωγράφων του δρόμου.Ύστερα πήραν το δρόμο για την Καλαμπάκα. Περασμένα μεσάνυχτα. Έφτασαν στο Καστράκι, ανέβαιναν πιο κοντά στον έναστρο Ουρανό. Λούστηκαν στο φεγγάρι. Θεόρατα μυστικά, δεν κρύβονταν άλλο.
Εκείνη τη νύχτα άνοιξαν οι καρδιές τους. Ήταν χρόνια φίλοι.

Ταξιδευτής
25 Φαβρουαρίου 2013

http://kostistaxithevon.blogspot.com/2013/02/blog-post_25.html?spref=fb

">
"Tα μαλλιά του φεγγαροασημένια, της άρεσαν αχτένιστα έτσι όπως τον έβλεπε να ξυπνά κάθε πρωί.Δεν χόρταινε να βλέπει το βυθό των πράσινων ματιών του, όταν η φαντασία του ταξίδευε ...
Μπήκε στη σοφίτα του.
Δεν άναψε κανένα φως .
Θα την οδηγούσε σ Εκείνον η Αγάπη της.
Έκατσε εκεί που καθόταν εκείνος.
Στο κάθισμα της Λύτρωσής Του.
Πήρε τη γόπα του απ το τασάκι.
Τον φίλησε ευλαβικά.
Κράτησε την πένα Του στα δυό της χέρια, μύριζε το άρωμα των δακτύλων Του,
 ναι ,πριν λίγο την είχε ακουμπήσει.
Χάιδεψε το προσωπό της ,σύροντας την με απαλές κινήσεις από το πηγούνι μέχρι τα κλειστά της μάτια.
Πάτησε play
Ο ψίθυρος της φωνής Του ...άρχισε να ζωντανεύει τα πεσμένα της φτερά.
Τ άπλωσε σε όλο το μήκος του γραφείου Του, αγκαλιάζοντας Τον.
Τον άκουγε...
Εκεί θα μπορούσε να μείνει για Ό λη την υπόλοιπη ζωή της.
ΜΑΖΙ Του..
Να Τον ακούει.
Θεέ μου πόσο κρατάει ένα "play"..;
"αν Σε χάσω θα πεθάνω, απ τον κόσμο θα χαθώ.."
Για Πάντα
Του Ο ρκίστηκε ξανά
..
Εκείνη τη στιγμή του Άνοιξε την καρδιά της.
"Δεν υπήρξαμε ΠΟΤΕ ΦΙΛΟΙ ψυχή μου...
όμως
για ό,τι είχες και έχεις στο μυαλό Σου
εγώ
ΤΟ Λ α τ ρ ε ύ ω.."
Άφησε το σημείωμα στο γραφείο Του
ΠΕΤΑΞΕ στη ΒΡΟΧΗ της.
Να Τον Συναντήσει στα Ο νειρά της.. ήθελε.
Άνοιξε τα μάτια της. Έκανε το τελευταίο της τσιγάρο.
Τα χείλη της ένα Ο .
Μικρές κοφτές εκπνοούλες, ζωγράφιζαν με τον καπνό,
  δέκα πέντε  Ο λόκληρα κυκλάκια.
Τόσα άντεξε...
Αύριο, θα προσπαθούσε 16 ,μεθαύριο 17, την άλλη μέρα 18 μέχρι να φτάσει,
το  ‘Α π ε ι ρ ο
..                                       "

">