έχε το νου σου στο παιδί..




Πέμπτη 25 Οκτωβρίου 2012

Ανασαίνουμε την ελπίδα.



ΣΤΑΘΜΟΣ from ospite on Vimeo.
ΣΤΑΘΜΟΣ from ospite on Vimeo.




''Αλλά όταν τηλεφωνώ στους γονείς μου, τους λέω όλα πάνε καλά, έχω χαρτιά, έχω λεφτά, έχω τα πάντα''.

Η Οδύσσεια αυτών των ανθρώπων, σηκώνει μόνο μια ευχή. Να ξαναβρούν τη ζωή που ονειρεύτηκαν παιδιά. Τότε που δεν ήξεραν τι τους επιφυλάσσει η βαρβαρότητα και τα πολεμικά παιχνίδια, στις μικρές τους πλάτες.

Είναι νέα παιδιά. Η ζωή που δεν έζησαν ακουμπάει σε μια λέξη. ΝΤΙΝΚΟ. ''Είναι το μέταλλο κάτω από τα τρέιλερ των φορτηγών. Εκεί πιάνεσαι και πας να βρεις μια γωνιά να πατήσεις, να νοιώσεις ότι είσαι κανονικός άνθρωπος''.

Στη χώρα τους, ο πόλεμος τους έδιωξε. Μπροστά τους ο πόλεμος. Όπου και να σταθούν. Οι φίλοι τους πήγαν στον πόλεμο. Στην αρχή είπαν ότι τραυματίστηκαν. Μετά έμαθαν ότι πέθαναν.

Έφυγαν για να μην πεθάνουν. Να ζήσουν.

Διάβαζε και έβλεπε αγγλικές ταινίες. Έβλεπε αγγλικές ταινίες και διάβαζε. Έκανε όνειρα σαν παιδί, σαν έφηβος, σαν άντρας. Είχε μάνα, πατέρα, αδέλφια. Ίσως και να άφησε πίσω την αγαπημένη του. Η δύση θα του έδινε μια ανάσα, μια προοπτική;

Η δύση για την ώρα του έδωσε ένα κρεβάτι κάτω από ένα βαγόνι του τρένου. Μια κόκκινη πλαστική λεκάνη να πλένει τη μπλούζα του και να την ξαναφοράει.

Του έδωσε και μια δεύτερη ματιά απογοήτευσης. Τον περίμεναν άλλα στρατόπεδα.

Ο κόσμος στα μάτια του είναι γεμάτο στρατόπεδα. Ο πόλεμος είναι κερδοφόρο παιχνίδι, παράγονται και πουλιούνται όπλα. Πρέπει να καταναλωθούν.Πως άλλως οι πολεμοχαρείς θα νοιώσουν την υπεραξία τους. Πως οι συναισθηματικά στειρωμένοι, οι ερωτικά νεκροί, θα υπάρξουν;

Οι στρατιώτες είναι τα πιόνια τους. Πάλι ο ίδιος παρονομαστής. Πάλι το χρέος του ανθρώπου. Ποιόν δρόμο θα πάρει;

Ο νεαρός από το Σουδάν θέλει να δώσει πίσω αυτά που του έδωσαν οι γονείς τους. Να τους ευχαριστήσει για το δώρο που του έδωσαν. Τη ζωή του.

Ο πειραγμένος ηγέτης της δύσης θέλει να πετάξει ένα βιβλιάριο καταθέσεων στη φάτσα του γιού του. Πάρε ρε, ο πατέρας σου ήταν μεγάλος. Τενεκές.

Ο νέος από την Αιθιοπία κοιμάται στο πεζοδρόμιο. Η κυρία με το δερμάτινο μπουφάν και τις λεοπαρδαλέ μπότες διαμαρτύρεται. Για την αισθητική. Σώπα καλέ. Τι σου κάναν…

Ο νεαρός χαμογελά αισιόδοξα. Ξέρει τον κόσμο. Τον κατάλαβε νωρίς. Είδε την πορεία, το τεντωμένο σχοινί, την κόλαση την είδε. Είδε όμως και τον ήλιο να ανατέλλει πάνω στα γυμνά του πόδια, είδε όλα τα πυρωμένα χρώματα να του γνέφουν ζωή, στα δειλινά της περιπέτειας, στα ταξίδια της πιο πρωτόγονης αυθεντικής ζωής.

Ο ηγέτης της Δύσης δεν κατάλαβε τίποτα, μέσα στα λευκά νοσοκομεία και τα νεκροτομία των διαβουλεύσεων. Δεν ένοιωσε ούτε ένα λουλούδι πως μυρίζει. Αλλιώς θα το έβαζε στην κάνη ενός όπλου και θα αυτοκτονούσε. Nα απαλλάξει την ανθρωπότητα από τα τοξικά απόβλητα.

Ο νέος αυτός θα βρει το δρόμο του. Είμαστε όλοι ίδιοι. Ανασαίνουμε την ελπίδα.




"Κωστής Ταξιδεύων"


Ρένα...






Symmetry from Everynone on Vimeo.
Symmetry from Everynone on Vimeo.



Και η ζωη μας …

Αναμεσα στο πρωινο ενός τίποτα και ενός βαζου μαρμελαδας

Ζωγραφισαμε με δεκαδες χρωματα, το γκριζο

Παιζοντας

Μια κλειδωνοντας, μια ξεκλειδωνοντας την πορτα της καρδιας μας

Γυρναμε γυρω γυρω από τον εαυτο μας, τρωμε κουκερ πινουμε γαλα λαιτ, γυμναζοντας τους μαραζωμένους μυς μας

Σε ποσες ζωες πονταρει η Coka και η Pepsi, ποιος νοιαζεται..

Υιοθετησαμε βουτυρωμενο ποπ κορν, απολαμβανοντας σκουπιδια

Καταβροχθισαμε γκουντις, αντι για ζεστο ψωμι πανω στο τραπεζι

Καδραραμε τους σπορους μας, τους ποτισμενους με αληθεια βολεμενων

Χαμογελο για το χαμογελο

Μ ένα μισο που αναζητουσε τ άλλο του μισο, στοχευοντας με οπλο

Αστυνομευση, κουκουλοφοροι για το τελειο εγκλημα στο παζαρι των ληστων,

ποιος θα βαλει το τυρι στη φακα, ενώ μια γατα χαμογελα ειρωνικα, παιρνοντας θεση, ετοιμη να ορμηξει

Το πειραμα ΠΕΤΥΧΕ!

Η πρωτεινη μουγκριζει παραπονεμενα στο στομαχι των αχορταγων

Το κοκκινο κραγιον οργαζει με κραυγη μαιμουδενια

Η πινακιδα των αναπηρων στο διαφανο αιωρειται

Αοματοι λες και γιναν ξαφνικα, κανεις δεν βλεπει

Κατουρα από εμφιαλωμενα μπουκαλια λυτρωνονται στο αδειασμα τους, στις δημοσιες τουαλετες των περαστικων

Το συννεφο εφερε βροχη στο λακκο που σκαλισαμε οι ιδιοι

Μεσα από γυαλι ερωτευθηκαμε τη φυση μας

Μισογεματο, ή μισοαδειο το ποτηρι; Ποτες δεν ξεχωρισαμε

Καταναλωθηκαμε σε «πρεζες» που μας σερβιρανε Γεμισαμε για στολισμα δυσωσμα αυτοκολλητα παντου : ΠΡΟΣΟΧΗ …ΒΛΑΠΤΕΙ ΣΟΒΑΡΑ,

ΕΣΑΣ KAI TOYΣ ΓΥΡΩ ΣΑΣ, πατρις θρησκεια, στρατιωτακια ακουνητα, money money, αγελαστες πολιτειες, φτυνοντας τον ορκο του Ιπποκρατη, αγνοωντας τη λεξη Δ Α Σ Κ Α Λ Ο Σ, πλασαροντας το παρε δωσε του ΕΜΠΟΡΑΚΟΥ

Μα δεν θελουμε τις ψυχες των παιδιων να σκοτωσουμε

Να τις δολοφονησουμε θελουμε

Όχι όχι δεν θα τοιχοκολλησουμε τα εργα τους, τις μπουρδες τους

Εργα μεγαλων καλλιτεχνων για στολισμα σχολειου

Αυτό μετρα

Google δωσε μου το δευτε λαβετε φως και κλεισε τις κουρτινες

Ο ηλιος εξω, με στραβωνει

Κι όταν ένα παιδι ονειρευεται τη μερα,

τη νυχτα δεν κοιμαται, ψαχνει τ αστρα που εχει ακουσει στα παραμυθια της ανυπαρκτης γιαγιας του..
Κι ετσι περνουν οι ωρες οι μερες

που και που να τραγουδαμε

ΔΕΝ ΦΤΑΙΩ ΕΓΩ ΠΟΥ ΜΕΓΑΛΩΝΩ ΦΤΑΙΕΙ Η ΖΩΗ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΜΙΚΡΗ

Και η καρδια,

θαλασσα , κυμματα, βαμμενα στα χρωματα του πονου, της λυπης, της χαρας, της φωτιας, του αγριου ερωτα της φυσης που φαντασιονομαστε, της φιλιας, της αντιπαραθεσης, της τρυφεροτητας, του βαθειου φιλιου που δεν αγγιξες ποτε, μονο ειδες στο σινεμα ο παραδεισος, του ολοι μαζι, του ΔΡΟΜΟΥ, του μοναχολυκου, του…του …του….

Μεχρι να σταματησει να χτυπα..

Και τελικα να πεις

Γενηθηκαμε για να πεθανουμε, χωρις να ζησουμε,

Παρα Σ Τ Ι Γ Μ Ε Σ…..
Ανασαινοντας την ελπιδα
που πεθαινει παντα τελευταια!
Το κλαμμα ενος μωρου, θα δειξει...




WORDS from Everynone on Vimeo.










Νotturno-Oblivion Piazzolla. from Rena Hamilothori on Vimeo.










































































































































































































































































































































Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου