Ο τρόπος που θα πεθάνεις είναι ο τρόπος που θα ζήσεις

Ο τρόπος που θα πεθάνεις είναι ο τρόπος που θα ζήσεις

Μετά την καταστροφή, που λέει ο Αρκάς.
Ας ελπίσουμε σ' έναν καινούριο κόσμο. Αλλά χωρίς αυταπάτες.
Όσα και να μπαλώσουμε, δεν μπαλώνεται ο παλιός. Είναι χιλιοτρυπημένος. Όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά Παγκόσμια.
Αλλά επειδή εμείς δεν μπορούμε να αναποδογυρίσουμε τον κόσμο, παρά να τον περιφέρουμε σαν υδρόγειο σφαίρα, ας επικεντρωθούμε πρώτα να αναγεννήσουμε τον εαυτό μας, το σπίτι μας, το χωριό μας, την πόλη μας, την χώρα μας.
Αυτό μπορούμε να το κάνουμε, όσο και αν ήμαστε στη φυλακή της παγκοσμιοποίησης.
Και τότε θα λειτουργήσουμε σαν φως στο σκοτάδι. Για την Ευρώπη και τον κόσμο ολόκληρο.
Ο παλιός είναι ο κόσμος που σπέρνει παντού τον θάνατο.
Ο καινούριος θα γεννάει τη ζωή.

Ο παλιός αυτοκτονεί μπροστά στις ενοχές του. Μπροστά στους εφιάλτες που φύτεψε σε κάθε νεογέννητο την ώρα της γέννας.
Ένας κόσμος που υπηρετεί τον πόλεμο αντί την ειρήνη, το εμπόριο του σώματος αντί για τον Άνθρωπο, τη βία αντί για τη νομιμότητα της φύσης , την αδικία αντί για το δίκιο, την φυλακή της ατομικισμού αντί για την κοινωνική αλληλεγγύη, τη ζούγκλα των δυνατών αντί της ισόνομης πολιτείας, την εξάρτηση κάθε είδους αντί για το δρόμο της ελευθερίας, τον ψέμα αντί για την αλήθεια, τη βαρβαρότητα αντί για το μέλλον των παιδιών, την μαφία του υλικού πλούτου αντί για την εσωτερική πνευματική ανάταση, την πορνεία αντί για τον έρωτα, το δόγμα αντί για τον διάλογο, ένας τέτοιος κόσμος είναι καταδικασμένος να ανατιναχτεί όπως ένα ετοιμόρροπο παλιό κτίριο. Οι ιδιοκτήτες του θα πλακωθούν στα ερείπια του. Ένας τέτοιος κόσμος νομοτελειακά θα καταρρεύσει. Κάθε ζωντανός οργανισμός κάνει τον κύκλο του. Ο κόσμος τούτος είναι ήδη νεκρός. Η ανθρωπότητα θρηνεί τη μοίρα της, πάνω στο πτώμα του.

Ένας καινούριος κόσμος θα ανατείλει. Όπως γεννιέται ένα μωρό. Αντί για κλάμα για ότι το περίμενε, θα ξεκαρδίζεται στα γέλια για το θαύμα της ζωής.
Τα παιδιά για όπλα θα έχουν τα φιλιά, αντί για ψεύτικα παιχνίδια θα παίζουν παρέα με τα ζώα και τα φυτά, αντί για το ο θάνατός σου η ζωή μου, τη φιλία, αντί για τον σκληρό ανταγωνισμό άχρηστων γνώσεων το θέλω της δικιάς τους ζωής, το σχολείο θα είναι ο αγαπημένος τους χώρος.
Δεν θα μαθαίνουν ποτέ για το στρατό ξηράς, θαλάσσης και αέρος, ότι πρέπει να δουλεύουμε για να αγοράζουμε όπλα, για να φτιάχνουμε αστυνομικά ρομπότ που θα κρατάνε πύρινες ρομφαίες στα χέρια τους γιατί ο κόσμος είναι έτσι φτιαγμένος, που ο άνθρωπος προσπαθεί να εξοντώσει τον άλλο άνθρωπο, ποιος θα κυριαρχήσει στη γη.
Θα μαθαίνουν ότι η γη ανήκει σε κάθε ζωντανό οργανισμό. Στο κάθε τι που αναπνέει.
Δεν θα μαθαίνουν ποτέ ότι σκοπός της ζωής είναι να πατήσεις επί πτωμάτων, πως θα καταφέρεις μια περιουσία. Πόσοι και πόσοι άνθρωποι δεν πέταξαν τη ζωή τους να κατακτήσουν τον κόσμο και στο τέλος έφυγαν σαν άδεια τσουβάλια.
Τα παιδιά θα μαθαίνουν, ότι το αίμα που κυλάει στους ανθρώπους της γης ολάκερης είναι κόκκινο, ότι όλοι έχουν μια μάνα, ένα πατέρα., μια οικογένεια. Ότι οι άνθρωποι δεν είναι σκουπίδια στα μάτια των εταιριών, των τραπεζών, των ληστών, των κατακτητών, όπως στον παλιό κόσμο.
Τα παιδιά θα μαθαίνουν από νωρίς τον έρωτα, την αγάπη, τη γνώση, τη φύση, τη δικαιοσύνη, την ισονομία, την αλληλεγγύη, την δημιουργία, το απέριττο και ουσιαστικό, τη χαρά της ζωής.
Εκείνα τα παιδιά δεν θα στραγγαλίζονται από νωρίς στις κρεμάλες των άπληστων βιομηχανιών, εκείνα τα παιδιά ενός καινούριου κόσμου θα λένε την καλημέρα με το χαμόγελο του Ο νείρου.
Εκείνα τα παιδιά θα γεννηθούν σε έναν καινούριο κόσμο.

Ο καθένας διαλέγει τον κόσμο που υπηρετεί, συνειδητά ή ασυνείδητα.
Ο τρόπος που θα πεθάνεις είναι ο τρόπος που θα ζήσεις.
Κ.Τ.














πηγη φωτογραφιων:https://www.facebook.com/pages/Anonymous-ART-of-Revolution/362231420471759