Καλο μηνα φιλοι μου
Ευχομαι τουτο το μηνα , να υφανει ο κοσμος της "αριστερομετρης τσιριδας",
ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΤΗΤΑ ΥΠΟΜΟΝΗ και ΗΘΟΣ
Πόσο μαρεσει αυτη η στιγμη, που βλεπω στη φωτογραφια το ΦΩΣ στο προσωπακι της μικρουλας ΕΛΠΙΔΑΣ να κοιτα προς την ΑΝΟΙΞΗ και οι αλλοι διπλα της να της χαμογελουν!
"Όμορφοι οι άνθρωποι με αξίες που τις χαρακτηριζε η αγάπη για τον τόπο, η μετριοφροσύνη, η αλληλεγγύη, η αξιοπρέπεια, η μερακλοσύνη, η ψυχική αρμονία…."
Εδω την βρηκα τη φωτογραφια:
http://agonaskritis.gr/%cf%83%cf%80%ce%ac%ce%bd%ce%b9%ce%b…/
μετα απο ενα αρθρο που διαβασα και ελεγε
"Αν αντεξει ο ΣΥΡΙΖΑ μεχρι το Φθινοπωρο, αλλαζει η Ευρωπη"
Διαβαστε το και ΣΕΙΣ αν θελετε το αρθρο:http://agonaskritis.gr/%ce%b1%ce%bd-%ce%b1%ce%bd%cf%84%ce%…/
ΥΓ Εδω και τωρα θελω ΤΟΥΡΤΑ ΣΟΚΟΛΑΤΕΝΙΑ ισαμε εκει πανω , 2:45 τη νυχτα. Δεν γινεται!
Αυριο που θ ανοιξουν τα περιπτερα μια ΥΓΕΙΑΣ, θα την παρω.
Καληνυχτα
```````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````
Τα συγχαρητήριά μου
Χαμογελώντας εγώ γυρίζω και τη ρωτάω: "Γιατί; Τι έκαναν και δε σου άρεσε;"
"Α εγώ δεν ξέρω απ'αυτά", μου λέει. "Εδώ στη δουλειά το συζητούσανε και άκουγα ότι όλοι βρίζουν. Βρίζουν κι οι δικοί τους ακόμα! Έτσι λένε..."
"Και γιατί βρίζουν;" ρωτάω εγω προβοκατόρικα.
"Απ' ό,τι κατάλαβα, γιατί, λέει, φέρανε νέο Μνημόνιο. Κακό δεν είναι αυτό; Το Μνημόνιο δεν ήταν εκείνο που μας έκοβε τα λεφτά μας;"
"Ναι αυτό ήτανε" της λέω.
"Πάει... μας κοροϊδέψανε κι αυτοί" λέει απογοητευμένη.
"Να σε ρωτήσω κάτι;" της λέω.
"Εσύ δεν καίγεσαι για το σπίτι σου, που θέλει να στο πάρει η τράπεζα και κινδυνεύει με πλειστηριασμό;"
"Ναι" μου λέει.
"Ε, από βδομάδα δεν κινδυνεύει. Ψηφίζεται ο νόμος για να μην μπορεί να στο πάρει η τράπεζα.
Σου κάνει;"
"Αν μου κάνει λέει;;; Μου κάνει και μου περισσεύει!!!" μου λέει με ενθουσιασμό!
"Δηλαδή... δε μας κοροϊδέψανε;"
"Ό,τι καταλαβαίνεις..." της κάνω κι εγώ, σηκώνοντας τους ώμους..
"Και αυτοί γιατί βρίζουν τότε;" με ρωτάει
Της απαντώ κι εγώ όσο πιο απλουστευτικά μπορώ: "Γιατί είχε πει ότι θα ακυρώσει όσα είχαν αποφασίσει οι προηγούμενοι να κάνουν και ότι θα εφαρμόσει άμεσα όσα έλεγε προεκλογικά. Και τώρα που βγήκε, έκανε συμφωνία με τους Ευρωπαίους, του δώσανε κάτι λεφτά για να μη χρεοκοπήσουμε και μάλιστα χωρίς νέα μέτρα. Ακύρωσε πράγματι τα μέτρα των προηγούμενων και θα εφαρμόσει άμεσα ένα μέρος του προγράμματός του αυτό το 4μηνο. Αλλά τα υπόλοιπα μέτρα του προγράμματός του, που δε δέχτηκε η Ευρώπη, βλέπουμε από Ιούνη. Άμα βει τα λεφτά να τα κάνει"
"Σοβαρά;" μου λέει. "Δηλαδή δεν κάνει τα αντίθετα. Απλά κάνει λιγότερα απ' όσα έλεγε..."
"Ε, κάπως έτσι" της απαντώ.
"Και οι δικοί του, τότε, γιατί βρίζουνε;"
Την κοιτώ με το ύφος το "τιιί να σου λέω τώρα..." και της απαντώ: "εσύ το σπιτάκι σου δε θες να σώσεις; Ε, θα το σώσεις! Τους άλλους γάμησέ τους"
Και έφυγε χαμογελαστή...
Η γυναίκα αυτή δεν ξέρει από πολιτική.
Ό,τι ακούει, λέει.
Πάντα ψήφιζε ΝΔ λόγω οικογενειακής παράδοσης και τώρα είχε ψηφίσει ΣΥΡΙΖΑ λόγω ανάγκης (το σπίτι κι ο πλειστηριασμός που λέγαμε...).
Πριν είκοσι μέρες ήταν ενθουσιασμένη.
Υπερήφανη για την επιλογή της.
Σήμερα, όμως, ήταν προβληματισμένη.
Δεν ήξερε γιατί.
Το μόνο που άλλαξε ήταν η περιρρέουσα ατμόσφαιρα.
Συγχαρητήρια σε όσους κατάφεραν τον ενθουσιασμό για την ανατροπή του παλιού να τον μετατρέψουν στον (αντιδημοκρατικό) σκεπτικισμό του "όλοι ίδιοι είναι"
Συγχαρητήρια σε όσους κατάφεραν την ελπίδα για καλύτερες μέρες να τη μετατρέψουν σε μιζέρια.
Συγχαρητήρια σε όσους κατάφεραν να τσιμεντώσουν τα χαμόγελα που είχαν αρχίσει να σκάνε στα πρόσωπα των Ελλήνων.
Όταν τα λαμόγια θα ξαναπάρουν την εξουσία (που, χάρη σε σας, θα γίνει πολύ γρήγορα), κανονικά θα πρέπει να σας δώσουν και... υπουργείο για τη βοήθειά σας!
Οι θεωρίες σας για "ξεπούλημα", για άνευ όρων παράδοση, για "λιώσιμο", για "κωλοτούμπα", για κοροϊδία και εμπαιγμό έβγαλαν αποτέλεσμα:
Δικαιώσατε το αφήγημα των μνημονιακών, ότι τάχα δεν υπάρχει παραμονή στην Ευρωζώνη χωρίς Μνημόνιο.
Και αυτό συνεπάγεται την πολιτική αθώωσή τους, με δεδομένο ότι η ελληνική κοινωνία επιθυμεί πλειοψηφικά την παραμονή στην ευρωζώνη και άρα συμπεραίνεται πως "Δε γινόταν αλλιώς για να παραμείνουμε στην Ευρωζώνη, άρα καλώς έπραξαν Παπανδρέου, Σαμαράς και Βενιζέλος".
Άρα, άκυρες κι οι εξεταστικές επιτροπές, άκυρες κι οι προδοσίες και όλα τα σχετικά.
Τα καταφέρατε.
Προσφέρατε σπουδαίες υπηρεσίες στη χώρα.
Η ιστορία του τόπου θα σας το χρωστάει.
Τα συγχαρητήριά μου.
πηγη:http://toixo-toixo.blogspot.gr/2015/02/blog-post_28.html
````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````
Και τώρα τι; Μεταξύ Σκύλλας και Χάρυβδης
Αυτές τις ημέρες κορυφώνεται το δράμα που παίζεται σε
βάρος της χώρας μας, «στιγμή» (με την εγελιανή έννοια του όρου) που θα
απαντήσει στο ερώτημα: υποτέλεια ή εθνική ανεξαρτησία και προοδευτική
πορεία με στρατηγικό στόχο τον σοσιαλισμό.
Ουσιαστικά είμαστε μια χρεοκοπημένη χώρα. Πώς φτάσαμε λοιπόν εδώ; Η απάντηση είναι απλή και σαφής: Οι μεταπολεμικές κυβερνήσεις υπέταξαν το αίτημα της εθνικής ανεξαρτησίας και της κοινωνικής προόδου στο ταξικό συμφέρον της κυρίαρχης τάξης. Οι μετέπειτα αγώνες της Αριστεράς συνδύαζαν διαλεκτικά (ή έπρεπε να συνδυάζουν) το πατριωτικό (εθνική ανεξαρτησία) με το ταξικό (κοινωνική απελευθέρωση, σοσιαλισμός).
Σήμερα, εποχή της γενικής κρίσης του καπιταλισμού, το κεφάλαιο (με κυρίαρχο το χρηματιστικό), με την πολιτική του νεοφιλελευθερισμού, δεν επιχειρεί απλώς να μεταφέρει τα αποτελέσματα της κρίσης σε βάρος της εργατικής τάξης και των υποτελών στρωμάτων. Επιδιώκει να καταστρέψει όσα κέρδισαν οι λαοί την περίοδο του αιματοβαμμένου καπιταλισμού (πληρωμή της εργατικής δύναμης, κράτος πρόνοιας, προοδευτική παιδεία κ.λπ.).
Με τον οικονομικό πόλεμο, ο επί του παρόντος νικηφόρος καπιταλισμός επιδιώκει να συνθλίψει τις κοινωνικές αντιστάσεις και ταυτόχρονα να σαρώσει τα κινήματα εθνικής ανεξαρτησίας. Η χώρα μας επιλέχθηκε ως πειραματόζωο για την εφαρμογή της νεοφιλελεύθερης θεωρίας και πράξης. Γιατί; Επειδή λόγω ειδικών συνθηκών, αλλά και επειδή η εγχώρια κυρίαρχη τάξη, υποτελειακή από παράδοση, θα δεχόταν πιο εύκολα αυτόν τον εθνοκτόνο ρόλο.
Η τραγική ανθρώπινη περιπέτεια θα λυθεί ή με την καταστροφή της ανθρωπότητας ή με τη νίκη των δυνάμεων του σοσιαλισμού (καταστροφή του ενός πόλου της αντίθεσης ή και των δύο, κατά τη μαρξιστική αντίληψη της ιστορίας). Η «νομοτέλεια» ισχύει και για τη χώρα μας.
Ποιος θα έπρεπε λοιπόν να είναι ο στρατηγικός στόχος της δικής μας Αριστεράς; Ενας και μοναδικός: ο σοσιαλισμός. Αλλά: η κατάσταση της χώρας μας είναι καταστροφική. Υπάρχει όμως επαναστατική κατάσταση, προϋπόθεση για τη νίκη των δυνάμεων του σοσιαλισμού; Η απάντηση είναι δεδομένη και αρνητική. Το τι θα μπορούσε να γίνει με την όξυνση των κοινωνικών αντιθέσεων και του καθεστώτος της υποτέλειας συνολικά είναι κάτι που δεν μπορούμε να το προβλέψουμε.
Συνεπώς: Με δεδομένες τις δικές μας συνθήκες, ο λαός της Αριστεράς ψήφισε ΣΥΡΙΖΑ. Σήμερα για πρώτη φορά στη χώρα μας έχουμε κυβέρνηση της Αριστεράς. Πώς έγινε το «θαύμα»; Το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ ανταποκρινόταν στις ελπίδες των αριστερών: ήταν ένα πρόγραμμα «επαναστατικού» ρεφορμισμού. Αυτό που απαιτούσε η συγκεκριμένη «στιγμή».
Το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ ήταν ένα πρόγραμμα σωτηρίας του ελληνικού λαού και οικονομικής ανασυγκρότησης της χώρας στο πλαίσιο της Ε.Ε., με στρατηγικό στόχο τον σοσιαλισμό (ο στρατηγικός στόχος σημειωνόταν στο τέλος του προγράμματος, χωρίς συγκεκριμενοποίηση και -συνεπώς- χωρίς να πείθει).
Ποιοι ήταν λοιπόν οι βασικοί στόχοι του προγράμματος; «Θάψιμο» του μνημονίου. Επαναδιαπραγμάτευση και κούρεμα του χρέους. Οχι εκποίηση της κρατικής περιουσίας και γενικότερα του πλούτου της χώρας. Δίκαιο φορολογικό σύστημα με κύριο στόχο το μεγάλο κεφάλαιο. Επαναφορά των συλλογικών συμβάσεων. Κατώτερος μισθός 751 ευρώ. Βελτίωση μισθών και συντάξεων. Επαναπρόσληψη των απολυμένων και αυτών που βρίσκονται σε καθεστώς ομηρίας (αξιολόγηση). Προοδευτική αναμόρφωση της παιδείας. Κατάργηση των «Συμβουλίων» στα ΑΕΙ και αποκατάσταση της νομιμότητας. Ενίσχυση της επιστημονικής έρευνας και κατάργηση της υποταγής της έρευνας και της παιδείας στα συμφέροντα του κεφαλαίου. Επαναφορά της νομιμότητας και ανασυγκρότηση της ΕΡΤ, αρχίζοντας από μηδενική βάση. Αποκατάσταση της εθνικής ανεξαρτησίας και αξιοπρέπειας.
Σημείωσα τα κυριότερα σημεία του προεκλογικού προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ. Το πρόγραμμα αυτό δεν υπερέβαινε τα όρια του καπιταλισμού. Δεν ήταν πρόγραμμα ρήξης με την Ε.Ε. Ηταν όμως, εάν εφαρμοζόταν, ένα πρόγραμμα σωτηρίας του ελληνικού λαού, που θα δημιουργούσε, ενδεχομένως, δυνατότητες για μια ριζοσπαστική-«επαναστατική» πορεία.
Συνολικά, το πρόγραμμα αυτό συνδύαζε διαλεκτικά το κοινωνικό με το πατριωτικό στοιχείο. Δεν επαγγελλόταν μια ανέφικτη (επί του παρόντος) επανάσταση. Ανταποκρινόταν όμως στις ανάγκες και στις δυνατότητες της «συγκεκριμένης κατάστασης» και ψηφίστηκε από τον λαό της Αριστεράς. Το πρόγραμμα καταπολεμήθηκε από τις υπόλοιπες δυνάμεις της Αριστεράς. Εδώ θυμόμαστε τον Μπρεχτ: Δεν μας αρέσει η απόφαση του λαού; Να αλλάξουμε λοιπόν λαό!
Θα ήταν μήπως αποδεκτό αυτό το θετικά ρεφορμιστικό πρόγραμμα από τους λύκους της Ε.Ε., υπαλλήλους και αφεντικά; Η σύγκρουση θα ήταν δυνατόν να αποφευχθεί; Μια θετική απάντηση θα προϋπέθετε αφέλεια: υποτίμηση της αναλγησίας του κεφαλαίου και των υπηρετών του. Γιατί κυρίως οι Γερμανοί αντέδρασαν με αυτή την απάνθρωπη σκληρότητα; Το βασικό, κατά τη γνώμη μου, δεν ήταν το πρόβλημα του χρέους. Οι Γερμανοί και οι υπόλοιποι είχαν στόχο να συντρίψουν τη δυνατότητα μιας αριστερής κυβέρνησης στην Ευρώπη. Να σβήσουν το αχνό φως που φαινόταν να ανατέλλει στον ορίζοντα της ηπείρου και να επιβεβαιώσουν το δόγμα της αιωνιότητας του καπιταλισμού και του μονόδρομου.
Ημέρες διαβουλεύσεων, σκληρών μαχών, αναλγησίας των τοκογλύφων, αποκάλυψη της μικρότητας των υπαλλήλων του ευρωπαϊκού καπιταλισμού. Κατάληξη σε μια απόφαση που εγκρίθηκε από το Γιούρογκρουπ. Αλλά οι διαπραγματεύσεις θα συνεχιστούν και ίδωμεν. Σημειώνω τα βασικά σημεία της ελληνικής πρότασης.
Καταπολέμηση της φοροδιαφυγής. Μείωση του ΦΠΑ. Δίκαιο φορολογικό σύστημα και -συνεπώς- φορολογία του μεγάλου κεφαλαίου. Εκσυγχρονισμός της φορολογικής και τελωνειακής διοίκησης. Ελεγχος των δημόσιων δαπανών. Μεταρρύθμιση της κοινωνικής ασφάλισης. Σύγχρονη δημόσια διοίκηση και καταπολέμηση της διαφθοράς. Καταπολέμηση του λαθρεμπορίου καυσίμων και προϊόντων καπνού. Μείωση του αριθμού των υπουργείων από 16 σε 10. Στον καθαυτό οικονομικό τομέα, εφαρμογή του μέτρου των δόσεων και αντιμετώπιση των τραπεζικών και μη εξυπηρετούμενων δανείων κ.λπ. Πολιτική για την προώθηση της ανάπτυξης κ.λπ. Ολα αυτά θα μπορούσε να τα κάνει και μια μη υποτελής αστική κυβέρνηση.
Ομως και σε αντίθεση με παλιότερες δεσμεύσεις: Δεν θα καταργηθούν οι ιδιωτικοποιήσεις που έχουν ολοκληρωθεί. Επανεξέταση ιδιωτικοποιήσεων που δεν έχουν προκηρυχθεί. Ενοποίηση οργανισμών, υιοθέτηση βέλτιστων πρακτικών της Ε.Ε. Θα εκποιηθεί λοιπόν κρατική και μη περιουσία; Ο αρμόδιος υπουργός το αρνείται. Ενοποίηση του ΤΑΙΠΕΔ με οργανισμούς αντί για κατάργηση (αν «δεν πουλάμε», τι χρειάζεται το ΤΑΙΠΕΔ;).
Επιμήκυνση της δανειακής σύμβασης. Στην περίοδο αυτή θα ισχύει το σημερινό μνημόνιο; Επιτυχία ήταν η μείωση του λεγόμενου «πρωτογενούς πλεονάσματος», αυτής της απάτης σε βάρος των λαϊκών αναγκών. Ως προς την εργασία: Αξιοποίηση βέλτιστων πρακτικών της Ε.Ε. σε όλο το εύρος της νομοθεσίας (βέλτιστες πρακτικές!) Σχέδιο προσωρινής απασχόλησης για τους ανέργους.
Εξυπνη προσέγγιση στις συλλογικές συμβάσεις εργασίας (έξυπνη αντί αποκατάσταση!) με ισορροπία μεταξύ ευελιξίας και δικαιοσύνης (ευελιξία και δικαιοσύνη: ασύμβατες έννοιες). Ως προς την ανθρωπιστική κρίση: ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα. Κουπόνια τροφίμων (επιστρέφουμε στο 1941!). Και επίσης: εξασφάλιση ότι η μάχη κατά της ανθρωπιστικής κρίσης δεν θα έχει αρνητικό δημοσιονομικό αντίκτυπο (σολομώντεια λύση: και ο σκύλος χορτάτος και η πίτα ολόκληρη).
Δόθηκε μια σκληρή μάχη. Ο πόλεμος δεν τελείωσε. Να βοηθήσουμε το λαϊκό κίνημα για να μας βοηθήσει. Και ας μη βιαζόμαστε να καταδικάζουμε! Ας πιέζουμε προς ριζοσπαστικές λύσεις και ας είμαστε αντικειμενικοί όταν κρίνουμε. Και να ξέρουμε ότι το ρεφορμιστικό πρόγραμμα χρειάζεται χρήμα και το χρήμα το έχει ο εχθρός. Κριτική, ναι! Αλλά σοβαρή, επιστημονική και δημιουργική. Αν πέσει η κυβέρνηση, θα ξανάρθουν οι καταστροφείς της Ελλάδας. Και από κοντά, το φίδι της Χρυσής Αυγής. Εγινε ένα λειψό βήμα. Ας βοηθήσουμε το επόμενο.
*Ομότιμος καθηγητής Πανεπιστημίου
Ουσιαστικά είμαστε μια χρεοκοπημένη χώρα. Πώς φτάσαμε λοιπόν εδώ; Η απάντηση είναι απλή και σαφής: Οι μεταπολεμικές κυβερνήσεις υπέταξαν το αίτημα της εθνικής ανεξαρτησίας και της κοινωνικής προόδου στο ταξικό συμφέρον της κυρίαρχης τάξης. Οι μετέπειτα αγώνες της Αριστεράς συνδύαζαν διαλεκτικά (ή έπρεπε να συνδυάζουν) το πατριωτικό (εθνική ανεξαρτησία) με το ταξικό (κοινωνική απελευθέρωση, σοσιαλισμός).
Σήμερα, εποχή της γενικής κρίσης του καπιταλισμού, το κεφάλαιο (με κυρίαρχο το χρηματιστικό), με την πολιτική του νεοφιλελευθερισμού, δεν επιχειρεί απλώς να μεταφέρει τα αποτελέσματα της κρίσης σε βάρος της εργατικής τάξης και των υποτελών στρωμάτων. Επιδιώκει να καταστρέψει όσα κέρδισαν οι λαοί την περίοδο του αιματοβαμμένου καπιταλισμού (πληρωμή της εργατικής δύναμης, κράτος πρόνοιας, προοδευτική παιδεία κ.λπ.).
Με τον οικονομικό πόλεμο, ο επί του παρόντος νικηφόρος καπιταλισμός επιδιώκει να συνθλίψει τις κοινωνικές αντιστάσεις και ταυτόχρονα να σαρώσει τα κινήματα εθνικής ανεξαρτησίας. Η χώρα μας επιλέχθηκε ως πειραματόζωο για την εφαρμογή της νεοφιλελεύθερης θεωρίας και πράξης. Γιατί; Επειδή λόγω ειδικών συνθηκών, αλλά και επειδή η εγχώρια κυρίαρχη τάξη, υποτελειακή από παράδοση, θα δεχόταν πιο εύκολα αυτόν τον εθνοκτόνο ρόλο.
Η τραγική ανθρώπινη περιπέτεια θα λυθεί ή με την καταστροφή της ανθρωπότητας ή με τη νίκη των δυνάμεων του σοσιαλισμού (καταστροφή του ενός πόλου της αντίθεσης ή και των δύο, κατά τη μαρξιστική αντίληψη της ιστορίας). Η «νομοτέλεια» ισχύει και για τη χώρα μας.
Ποιος θα έπρεπε λοιπόν να είναι ο στρατηγικός στόχος της δικής μας Αριστεράς; Ενας και μοναδικός: ο σοσιαλισμός. Αλλά: η κατάσταση της χώρας μας είναι καταστροφική. Υπάρχει όμως επαναστατική κατάσταση, προϋπόθεση για τη νίκη των δυνάμεων του σοσιαλισμού; Η απάντηση είναι δεδομένη και αρνητική. Το τι θα μπορούσε να γίνει με την όξυνση των κοινωνικών αντιθέσεων και του καθεστώτος της υποτέλειας συνολικά είναι κάτι που δεν μπορούμε να το προβλέψουμε.
Συνεπώς: Με δεδομένες τις δικές μας συνθήκες, ο λαός της Αριστεράς ψήφισε ΣΥΡΙΖΑ. Σήμερα για πρώτη φορά στη χώρα μας έχουμε κυβέρνηση της Αριστεράς. Πώς έγινε το «θαύμα»; Το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ ανταποκρινόταν στις ελπίδες των αριστερών: ήταν ένα πρόγραμμα «επαναστατικού» ρεφορμισμού. Αυτό που απαιτούσε η συγκεκριμένη «στιγμή».
Το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ ήταν ένα πρόγραμμα σωτηρίας του ελληνικού λαού και οικονομικής ανασυγκρότησης της χώρας στο πλαίσιο της Ε.Ε., με στρατηγικό στόχο τον σοσιαλισμό (ο στρατηγικός στόχος σημειωνόταν στο τέλος του προγράμματος, χωρίς συγκεκριμενοποίηση και -συνεπώς- χωρίς να πείθει).
Ποιοι ήταν λοιπόν οι βασικοί στόχοι του προγράμματος; «Θάψιμο» του μνημονίου. Επαναδιαπραγμάτευση και κούρεμα του χρέους. Οχι εκποίηση της κρατικής περιουσίας και γενικότερα του πλούτου της χώρας. Δίκαιο φορολογικό σύστημα με κύριο στόχο το μεγάλο κεφάλαιο. Επαναφορά των συλλογικών συμβάσεων. Κατώτερος μισθός 751 ευρώ. Βελτίωση μισθών και συντάξεων. Επαναπρόσληψη των απολυμένων και αυτών που βρίσκονται σε καθεστώς ομηρίας (αξιολόγηση). Προοδευτική αναμόρφωση της παιδείας. Κατάργηση των «Συμβουλίων» στα ΑΕΙ και αποκατάσταση της νομιμότητας. Ενίσχυση της επιστημονικής έρευνας και κατάργηση της υποταγής της έρευνας και της παιδείας στα συμφέροντα του κεφαλαίου. Επαναφορά της νομιμότητας και ανασυγκρότηση της ΕΡΤ, αρχίζοντας από μηδενική βάση. Αποκατάσταση της εθνικής ανεξαρτησίας και αξιοπρέπειας.
Σημείωσα τα κυριότερα σημεία του προεκλογικού προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ. Το πρόγραμμα αυτό δεν υπερέβαινε τα όρια του καπιταλισμού. Δεν ήταν πρόγραμμα ρήξης με την Ε.Ε. Ηταν όμως, εάν εφαρμοζόταν, ένα πρόγραμμα σωτηρίας του ελληνικού λαού, που θα δημιουργούσε, ενδεχομένως, δυνατότητες για μια ριζοσπαστική-«επαναστατική» πορεία.
Συνολικά, το πρόγραμμα αυτό συνδύαζε διαλεκτικά το κοινωνικό με το πατριωτικό στοιχείο. Δεν επαγγελλόταν μια ανέφικτη (επί του παρόντος) επανάσταση. Ανταποκρινόταν όμως στις ανάγκες και στις δυνατότητες της «συγκεκριμένης κατάστασης» και ψηφίστηκε από τον λαό της Αριστεράς. Το πρόγραμμα καταπολεμήθηκε από τις υπόλοιπες δυνάμεις της Αριστεράς. Εδώ θυμόμαστε τον Μπρεχτ: Δεν μας αρέσει η απόφαση του λαού; Να αλλάξουμε λοιπόν λαό!
Θα ήταν μήπως αποδεκτό αυτό το θετικά ρεφορμιστικό πρόγραμμα από τους λύκους της Ε.Ε., υπαλλήλους και αφεντικά; Η σύγκρουση θα ήταν δυνατόν να αποφευχθεί; Μια θετική απάντηση θα προϋπέθετε αφέλεια: υποτίμηση της αναλγησίας του κεφαλαίου και των υπηρετών του. Γιατί κυρίως οι Γερμανοί αντέδρασαν με αυτή την απάνθρωπη σκληρότητα; Το βασικό, κατά τη γνώμη μου, δεν ήταν το πρόβλημα του χρέους. Οι Γερμανοί και οι υπόλοιποι είχαν στόχο να συντρίψουν τη δυνατότητα μιας αριστερής κυβέρνησης στην Ευρώπη. Να σβήσουν το αχνό φως που φαινόταν να ανατέλλει στον ορίζοντα της ηπείρου και να επιβεβαιώσουν το δόγμα της αιωνιότητας του καπιταλισμού και του μονόδρομου.
Ημέρες διαβουλεύσεων, σκληρών μαχών, αναλγησίας των τοκογλύφων, αποκάλυψη της μικρότητας των υπαλλήλων του ευρωπαϊκού καπιταλισμού. Κατάληξη σε μια απόφαση που εγκρίθηκε από το Γιούρογκρουπ. Αλλά οι διαπραγματεύσεις θα συνεχιστούν και ίδωμεν. Σημειώνω τα βασικά σημεία της ελληνικής πρότασης.
Καταπολέμηση της φοροδιαφυγής. Μείωση του ΦΠΑ. Δίκαιο φορολογικό σύστημα και -συνεπώς- φορολογία του μεγάλου κεφαλαίου. Εκσυγχρονισμός της φορολογικής και τελωνειακής διοίκησης. Ελεγχος των δημόσιων δαπανών. Μεταρρύθμιση της κοινωνικής ασφάλισης. Σύγχρονη δημόσια διοίκηση και καταπολέμηση της διαφθοράς. Καταπολέμηση του λαθρεμπορίου καυσίμων και προϊόντων καπνού. Μείωση του αριθμού των υπουργείων από 16 σε 10. Στον καθαυτό οικονομικό τομέα, εφαρμογή του μέτρου των δόσεων και αντιμετώπιση των τραπεζικών και μη εξυπηρετούμενων δανείων κ.λπ. Πολιτική για την προώθηση της ανάπτυξης κ.λπ. Ολα αυτά θα μπορούσε να τα κάνει και μια μη υποτελής αστική κυβέρνηση.
Ομως και σε αντίθεση με παλιότερες δεσμεύσεις: Δεν θα καταργηθούν οι ιδιωτικοποιήσεις που έχουν ολοκληρωθεί. Επανεξέταση ιδιωτικοποιήσεων που δεν έχουν προκηρυχθεί. Ενοποίηση οργανισμών, υιοθέτηση βέλτιστων πρακτικών της Ε.Ε. Θα εκποιηθεί λοιπόν κρατική και μη περιουσία; Ο αρμόδιος υπουργός το αρνείται. Ενοποίηση του ΤΑΙΠΕΔ με οργανισμούς αντί για κατάργηση (αν «δεν πουλάμε», τι χρειάζεται το ΤΑΙΠΕΔ;).
Επιμήκυνση της δανειακής σύμβασης. Στην περίοδο αυτή θα ισχύει το σημερινό μνημόνιο; Επιτυχία ήταν η μείωση του λεγόμενου «πρωτογενούς πλεονάσματος», αυτής της απάτης σε βάρος των λαϊκών αναγκών. Ως προς την εργασία: Αξιοποίηση βέλτιστων πρακτικών της Ε.Ε. σε όλο το εύρος της νομοθεσίας (βέλτιστες πρακτικές!) Σχέδιο προσωρινής απασχόλησης για τους ανέργους.
Εξυπνη προσέγγιση στις συλλογικές συμβάσεις εργασίας (έξυπνη αντί αποκατάσταση!) με ισορροπία μεταξύ ευελιξίας και δικαιοσύνης (ευελιξία και δικαιοσύνη: ασύμβατες έννοιες). Ως προς την ανθρωπιστική κρίση: ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα. Κουπόνια τροφίμων (επιστρέφουμε στο 1941!). Και επίσης: εξασφάλιση ότι η μάχη κατά της ανθρωπιστικής κρίσης δεν θα έχει αρνητικό δημοσιονομικό αντίκτυπο (σολομώντεια λύση: και ο σκύλος χορτάτος και η πίτα ολόκληρη).
Δόθηκε μια σκληρή μάχη. Ο πόλεμος δεν τελείωσε. Να βοηθήσουμε το λαϊκό κίνημα για να μας βοηθήσει. Και ας μη βιαζόμαστε να καταδικάζουμε! Ας πιέζουμε προς ριζοσπαστικές λύσεις και ας είμαστε αντικειμενικοί όταν κρίνουμε. Και να ξέρουμε ότι το ρεφορμιστικό πρόγραμμα χρειάζεται χρήμα και το χρήμα το έχει ο εχθρός. Κριτική, ναι! Αλλά σοβαρή, επιστημονική και δημιουργική. Αν πέσει η κυβέρνηση, θα ξανάρθουν οι καταστροφείς της Ελλάδας. Και από κοντά, το φίδι της Χρυσής Αυγής. Εγινε ένα λειψό βήμα. Ας βοηθήσουμε το επόμενο.
*Ομότιμος καθηγητής Πανεπιστημίου
"σου στελνω χαιρετισματα με δυο μικρα πουλια
λιγοτερα συνθηματα και πιο πολυ δουλεια..."
Μια Κυριακή του Μάρτη και μια Σαρακοστή
κρεμάσαμε στο χάρτη μια κόκκινη κλωστή...
``````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````
Πλησιαζει και ο καιρος μεσα στον Μαρτη ....δεν ηταν 12 του Μαρτη ,
ήταν 11 Μαρτίου 2014
1 χρονος απο περισυ
γιατι δεν ερχεσαι στον υπνο μου, εγω που σ αγαπουσα τοσο....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου