ΔΥΟ και ΔΥΟ.
Δυο αναμεσα στα φρυδια.
Κλαμα θλιψη εγω νυχτα..
Δυο γυρω απο το στομα.
Γελιο χαρα εμεις μερα..
Δεν τοχε ξανακανει.
Γεμισε τα αυλακια με βροχινες σταγονες του δικου της Φθινοπωρου, κοιταχτηκε στον καθρεφτη τρομαγμενη
κι υστερα με βλεφαρα βαρεια, αποκοιμηθηκε.
Μια κουκλα ειπε να ναι απο κεινες που επαιζε μικρη και δακρυσε.
Μα οι κουκλες δεν δακρυζουν!
Αρχισε να γελα θριαμβευτικα.
Ξεχασε πως ηταν πορσελανινη. Εσπασε.
Ετρεξε να κολλησει τις ρωγμες του ταξιδιου της με λαχταρα...
Σηκωθηκε πηγε παλι στον καθρεφτη
και τοτε..
ενοιωσε πως ηταν ενα μονο Ο νειρο και σωπασε..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου