Μέσα έξω
Θεοσκότεινα, μέσα έξω. Θα άφηνε ένα σημείωμα να εξηγεί τους λόγους και θα χανόταν από προσώπου γης. Απ’ τη μια σκοτεινή άβυσσο στην άλλη. Το φως έσβησε.
Κατακαλόκαιρο, καταμεσής του Ιούλη, μέρα της γιορτής της,
Η Ιουλίτα πήρε το κρυμμένο σημειωματάριο, από το συρτάρι με τα εσώρουχά της, και έγραψε την τελευταία της λέξη. Σ αγαπώ.
Ήταν τα τελευταία δύο χρόνια της χώρας της και της ζωής της.
Το μνημόνιο, η κατοχή, η αντίσταση, οι δρόμοι, τα χημικά, οι ελπίδες, οι απογοητεύσεις, οι φίλοι, οι αυτοκτονίες, ο θάνατος παντού, οι άνεργοι, τα πεινασμένα παιδιά ,οι άστεγοι, η αποδεκατισμένη χώρα, η βεντέτα της αριστεράς, η ακυβερνησία που καλά κρατεί και ο αγαπημένος της.
Τα τηλέφωνα χτυπούσαν ακατάπαυστα, αναπάντητα τα χρόνια πολλά. Φορούσε μόνο το κιλοτάκι της, πάνω από 40 βαθμούς το σπίτι. Κοιτάχτηκε στο καθρέφτη του χολ, ένα παραμορφωμένο πρόσωπο από βουβό πόνο. Τα χείλη της όμως, από μόνα τους χαμογελούσαν φιλήδονα, απ΄ τη μέρα που γεννήθηκε. Τα μάτια της, κάρβουνα αναμμένα.
Μια από τις πιο όμορφες γυναίκες. Μέσα έξω.
Νύχτωνε. Το βυσσινί κινητό αναβόσβηνε συνεχώς, αθόρυβο. Το κοίταξε τελευταία φορά, 198 κλήσεις, καμία από κείνον. Της είπε άλλωστε ξεκάθαρα, δεν είμαι πια ερωτευμένος, την ώρα που κατέρρευσε.
Θα έφευγε μες τη νύχτα στο βουνό, μόνη της χωρίς τίποτα, ίσως σε μια σπηλιά που πήγαινε στα νεανικά της χρόνια με τους φίλους, όταν την κοπάναγαν απ’ το σπίτι.. Και εκεί θα…
Ήταν αυτός. Ναι ήταν αυτός. Το κινητό αναβόσβηνε. Δίστασε. Το σήκωσε, τα χέρια της έτρεμαν. Σιωπή. Σ αγαπώ, της είπε. Σιωπή.
Έξω είναι πανσέληνος. Τα τζιτζίκια μέθυσαν απόψε. Ντύσου. Να περπατήσουμε τη νύχτα.
Της μίλησε, όλα αλλάζουν. Του μίλησε. Είπαν θα συναντηθούν, αφήνοντας πίσω τον παλιό κόσμο.
Φόρεσε το άσπρο της φόρεμα, έκρυψε τα σημάδια του πόνου, είπε σήμερα γιορτάζω, σήμερα είμαι η πιο ευτυχισμένη γυναίκα του κόσμου. Αύριο έχουμε εκλογές, η αριστερά αναμένεται να σαρώσει, περίμενα όλη μου τη ζωή να δω έναν καινούριο κόσμο. Η ανθρωπότητα από τότε που γεννήθηκε έχει τις αδυναμίες της και κάνει κύκλους. Απόψε θα χορέψω τους δικούς μου κύκλους, απόψε θα μεθύσω. Σ αγαπώ.
Έβαλε λίγο άρωμα στο λαιμό και στο στήθος της και βγήκε στο δρόμο. Ολόγιομο το φεγγάρι, γεμάτα τα μπαλκόνια από καλοκαιρινές φωνές, γεμάτες οι τριανταφυλλιές, γεμάτα τ’ αστέρια στον ουρανό.
Στο μπαρ θα συναντούσε όλη την παρέα, με το πιο πλατύ χαμόγελο, λες και ο κόσμος με μιας άλλαξε.
Από πρίγκιπας βάτραχος και από βάτραχος πρίγκιπας. Άστραφτε όταν μπήκε μέσα στις αγκαλιές και τα φιλιά των φίλων. Απόψε κερνάω, απόψε γιορτάζω, απόψε αγαπάω όλο τον κόσμο, αύριο η πανσέληνος θα είναι δικιά μας, τους χαρίζουμε το σκοτάδι. Μίλησε για την παντιγιέρα, χόρεψε μπάλο, συρτάκι και χασάπικο. Μέθυσε με το ευχαριστώ του Σταύρου Ζώρα και με το παγωμένο κρασί.
Ήταν μια νέα γυναίκα, όμορφη, αέρινη, ερωτεύσιμη, ήταν ερωτευμένη αυτή, ίδια η επανάσταση.
Στο μυαλό της το φεγγάρι φωτεινό, γύρω το σκοτάδι, γεμάτο αστέρια.. Βγήκε έξω να το πιει, να το μεθύσει κι αυτό. Έξαψη.
Η ώρα ήταν πέντε το πρωί. Να μ’ αγαπάς, αυτό θέλω μόνο.
Ο Νίκος κάθονταν σ’ένα πεζούλι, με άσπρο πουκάμισο και κοτσίδα τα μαλλιά, έπινε την μπύρα του..
Τι θα ψηφίσεις αύριο τον ρωτάει;
-Σύριζα
- Κόλλα το.
Φωτογράφισε το φεγγάρι, τον έβαλε στο πλάνο, άρμεγε το φως που ξημέρωνε, τον πήρε αγκαλιά, πάμε μέσα τώρα. Μέσα έξω.
Μίλησαν ως τα χαράματα , εκείνος της έβαλε το χέρι στον ώμο, ΜΑΖΙ είπε…
Μια καινούρια μέρα ξημέρωνε , ένας καινούριος κόσμος. Πάμε.
Θαρθώ μαζί σου, της είπε ο Νίκος. Είμαι ερωτευμένη, του είπε.
Την ακολούθησε ως το σπίτι της, λες και την περίμενε και κείνος πάντα.
Αχνόφεγγε. Μύριζε καλοκαίρι.
Ένα αηδόνι κελαηδούσε, κλεισμένο μες στο κλουβί, ήθελε λευτεριά.
Σώπα του είπε, το αηδόνι. Εκείνος την αγκάλιασε, τον έκανε διακριτικά πίσω.
Είμαι ερωτευμένη, του είπε
Διψώ, της είπε.
Οι δρόμοι του καλοκαιριού, στις 6 το πρωί, είναι γεμάτο ελπίδα.
Διψώ, της είπε πάλι όταν έφτασαν στο σπίτι.
Ανέβηκαν πάνω, του έδωσε ένα ποτήρι παγωμένο νερό. Της ζήτησε να μείνει.
Είμαι ερωτευμένη, του είπε ξανά.
Πήγαινε τώρα, είμαι μεθυσμένη, από ζωή, από έρωτα , από επανάσταση, άνθισα απόψε.
Βγήκε στο μπαλκόνι και τον κοίταζε όταν έφευγε. Ένα απογοητευμένο αρσενικό, είπε.
Ο έρωτας και η επανάσταση δεν έχουν καμία σχέση με το πήδημα, σκέφτηκε..
Το βράδυ ο Σύριζα κέρδισε τις εκλογές με 42%.
Ένας καινούριος κόσμος γεννήθηκε.
Η Ιουλίτα ήταν ερωτευμένη
Η πιο ευτυχισμένη γυναίκα στον κόσμο. Ίδια με την επανάσταση.
Μέσα έξω.
Θεοσκότεινα, μέσα έξω. Θα άφηνε ένα σημείωμα να εξηγεί τους λόγους και θα χανόταν από προσώπου γης. Απ’ τη μια σκοτεινή άβυσσο στην άλλη. Το φως έσβησε.
Κατακαλόκαιρο, καταμεσής του Ιούλη, μέρα της γιορτής της,
Η Ιουλίτα πήρε το κρυμμένο σημειωματάριο, από το συρτάρι με τα εσώρουχά της, και έγραψε την τελευταία της λέξη. Σ αγαπώ.
Ήταν τα τελευταία δύο χρόνια της χώρας της και της ζωής της.
Το μνημόνιο, η κατοχή, η αντίσταση, οι δρόμοι, τα χημικά, οι ελπίδες, οι απογοητεύσεις, οι φίλοι, οι αυτοκτονίες, ο θάνατος παντού, οι άνεργοι, τα πεινασμένα παιδιά ,οι άστεγοι, η αποδεκατισμένη χώρα, η βεντέτα της αριστεράς, η ακυβερνησία που καλά κρατεί και ο αγαπημένος της.
Τα τηλέφωνα χτυπούσαν ακατάπαυστα, αναπάντητα τα χρόνια πολλά. Φορούσε μόνο το κιλοτάκι της, πάνω από 40 βαθμούς το σπίτι. Κοιτάχτηκε στο καθρέφτη του χολ, ένα παραμορφωμένο πρόσωπο από βουβό πόνο. Τα χείλη της όμως, από μόνα τους χαμογελούσαν φιλήδονα, απ΄ τη μέρα που γεννήθηκε. Τα μάτια της, κάρβουνα αναμμένα.
Μια από τις πιο όμορφες γυναίκες. Μέσα έξω.
Νύχτωνε. Το βυσσινί κινητό αναβόσβηνε συνεχώς, αθόρυβο. Το κοίταξε τελευταία φορά, 198 κλήσεις, καμία από κείνον. Της είπε άλλωστε ξεκάθαρα, δεν είμαι πια ερωτευμένος, την ώρα που κατέρρευσε.
Θα έφευγε μες τη νύχτα στο βουνό, μόνη της χωρίς τίποτα, ίσως σε μια σπηλιά που πήγαινε στα νεανικά της χρόνια με τους φίλους, όταν την κοπάναγαν απ’ το σπίτι.. Και εκεί θα…
Ήταν αυτός. Ναι ήταν αυτός. Το κινητό αναβόσβηνε. Δίστασε. Το σήκωσε, τα χέρια της έτρεμαν. Σιωπή. Σ αγαπώ, της είπε. Σιωπή.
Έξω είναι πανσέληνος. Τα τζιτζίκια μέθυσαν απόψε. Ντύσου. Να περπατήσουμε τη νύχτα.
Της μίλησε, όλα αλλάζουν. Του μίλησε. Είπαν θα συναντηθούν, αφήνοντας πίσω τον παλιό κόσμο.
Φόρεσε το άσπρο της φόρεμα, έκρυψε τα σημάδια του πόνου, είπε σήμερα γιορτάζω, σήμερα είμαι η πιο ευτυχισμένη γυναίκα του κόσμου. Αύριο έχουμε εκλογές, η αριστερά αναμένεται να σαρώσει, περίμενα όλη μου τη ζωή να δω έναν καινούριο κόσμο. Η ανθρωπότητα από τότε που γεννήθηκε έχει τις αδυναμίες της και κάνει κύκλους. Απόψε θα χορέψω τους δικούς μου κύκλους, απόψε θα μεθύσω. Σ αγαπώ.
Έβαλε λίγο άρωμα στο λαιμό και στο στήθος της και βγήκε στο δρόμο. Ολόγιομο το φεγγάρι, γεμάτα τα μπαλκόνια από καλοκαιρινές φωνές, γεμάτες οι τριανταφυλλιές, γεμάτα τ’ αστέρια στον ουρανό.
Στο μπαρ θα συναντούσε όλη την παρέα, με το πιο πλατύ χαμόγελο, λες και ο κόσμος με μιας άλλαξε.
Από πρίγκιπας βάτραχος και από βάτραχος πρίγκιπας. Άστραφτε όταν μπήκε μέσα στις αγκαλιές και τα φιλιά των φίλων. Απόψε κερνάω, απόψε γιορτάζω, απόψε αγαπάω όλο τον κόσμο, αύριο η πανσέληνος θα είναι δικιά μας, τους χαρίζουμε το σκοτάδι. Μίλησε για την παντιγιέρα, χόρεψε μπάλο, συρτάκι και χασάπικο. Μέθυσε με το ευχαριστώ του Σταύρου Ζώρα και με το παγωμένο κρασί.
Ήταν μια νέα γυναίκα, όμορφη, αέρινη, ερωτεύσιμη, ήταν ερωτευμένη αυτή, ίδια η επανάσταση.
Στο μυαλό της το φεγγάρι φωτεινό, γύρω το σκοτάδι, γεμάτο αστέρια.. Βγήκε έξω να το πιει, να το μεθύσει κι αυτό. Έξαψη.
Η ώρα ήταν πέντε το πρωί. Να μ’ αγαπάς, αυτό θέλω μόνο.
Ο Νίκος κάθονταν σ’ένα πεζούλι, με άσπρο πουκάμισο και κοτσίδα τα μαλλιά, έπινε την μπύρα του..
Τι θα ψηφίσεις αύριο τον ρωτάει;
-Σύριζα
- Κόλλα το.
Φωτογράφισε το φεγγάρι, τον έβαλε στο πλάνο, άρμεγε το φως που ξημέρωνε, τον πήρε αγκαλιά, πάμε μέσα τώρα. Μέσα έξω.
Μίλησαν ως τα χαράματα , εκείνος της έβαλε το χέρι στον ώμο, ΜΑΖΙ είπε…
Μια καινούρια μέρα ξημέρωνε , ένας καινούριος κόσμος. Πάμε.
Θαρθώ μαζί σου, της είπε ο Νίκος. Είμαι ερωτευμένη, του είπε.
Την ακολούθησε ως το σπίτι της, λες και την περίμενε και κείνος πάντα.
Αχνόφεγγε. Μύριζε καλοκαίρι.
Ένα αηδόνι κελαηδούσε, κλεισμένο μες στο κλουβί, ήθελε λευτεριά.
Σώπα του είπε, το αηδόνι. Εκείνος την αγκάλιασε, τον έκανε διακριτικά πίσω.
Είμαι ερωτευμένη, του είπε
Διψώ, της είπε.
Οι δρόμοι του καλοκαιριού, στις 6 το πρωί, είναι γεμάτο ελπίδα.
Διψώ, της είπε πάλι όταν έφτασαν στο σπίτι.
Ανέβηκαν πάνω, του έδωσε ένα ποτήρι παγωμένο νερό. Της ζήτησε να μείνει.
Είμαι ερωτευμένη, του είπε ξανά.
Πήγαινε τώρα, είμαι μεθυσμένη, από ζωή, από έρωτα , από επανάσταση, άνθισα απόψε.
Βγήκε στο μπαλκόνι και τον κοίταζε όταν έφευγε. Ένα απογοητευμένο αρσενικό, είπε.
Ο έρωτας και η επανάσταση δεν έχουν καμία σχέση με το πήδημα, σκέφτηκε..
Το βράδυ ο Σύριζα κέρδισε τις εκλογές με 42%.
Ένας καινούριος κόσμος γεννήθηκε.
Η Ιουλίτα ήταν ερωτευμένη
Η πιο ευτυχισμένη γυναίκα στον κόσμο. Ίδια με την επανάσταση.
Μέσα έξω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου