Διάλογος από το «Μεσάνυχτα στο Παρίσι»

Χέμινγουεϊ: - Ποτέ δε γράφεις καλά, αν φοβάσαι το θάνατο. Εσύ;
Πέντερ: - Ναι, φοβάμαι... Θα έλεγα ότι είναι ο μεγαλύτερος φόβος μου.
Χέμινγουεϊ: - Είναι κάτι που το έχουν βιώσει πολλοί πριν από σένα, κι όλοι θα το βιώσουν.
Πέντερ: - Το ξέρω, το ξέρω...
Χέμινγουεϊ: - Έχεις κάνει ποτέ έρωτα με κάποια πραγματικά σπουδαία γυναίκα;
Πέντερ: - Για την ακρίβεια, η μνηστή μου είναι πολύ σέξι.
Χέμινγουεϊ: - Και, όταν κάνετε έρωτα, νιώθεις τόσο αληθινό και όμορφο πάθος που, τουλάχιστον,

εκείνη τη στιγμή σού φεύγει ο φόβος του θανάτου;
Πέντερ: - Όχι, αυτό δε συμβαίνει.
Χέμινγουεϊ: - Πιστεύω ότι ο αληθινός κι αυθεντικός έρωτας σε ανακουφίζει από το θάνατο. Η δειλία προέρχεται από το να μην αγαπάς ή να μην αγαπάς καλά, που είναι το ίδιο. Όταν ο άντρας ο γενναίος κι αυθεντικός κοιτάξει κατά πρόσωπο το θάνατο σαν κάποιους κυνηγούς ρινόκερων που ξέρω ή σαν τον Μπελμόντε που ήταν πραγματικά γενναίος είναι γιατί αγαπούν με τόσο πάθος, που βγάζουν το θάνατο από τη σκέψη τους. Μέχρι να επιστρέψει, όπως γίνεται σε όλους τους ανθρώπους. Και τότε, πρέπει να κάνεις και πάλι καλό έρωτα. Σκέψου το.

Διάλογος από το «Μεσάνυχτα στο Παρίσι»... Τι απόλαυση!