έχε το νου σου στο παιδί..




Δευτέρα 24 Οκτωβρίου 2011

Βαγγέλα κρατάω μαχαίρρρρ!!!!!!!!

Πριν σαλτάρουμε εντελώς, εντελώς όμως, να προλάβω να πω δυό κουβέντες στον Βαγγέλη...κουβαριάστηκαν οι ελπίδες, δέθηκαν κόμπο, θέλω να τις λύσω ...




Κωσταντής
Λατρεμένη μου χοντροπατατούλα

Τι θα κουρέψεις στας Ευρώπας; Έχεις ποτέ σκεφθεί να αφήσεις
κοτσίδα; Για φαντάσου να πας στην Μερκερ και τον Σαρκοζί με κοτσίδα ..πλάκα θα χει!
Βαγγέλη τον Δελαστίκ αγόρι μου, τον άκουσες;
Πας και ξερογλείφεσαι για 25 δισ, το πολύ.
Και γιατί δεν κουρεύεσαι στον κουρέα της γειτονιάς σου, αφού επιμένεις να κουρευτείς .
Βαγγέλη μου πρόσεχε παιδί μου, εκείνη την γιαγιά με τ' άσπρα μαλλιά του ΔΝΤ, την έβλεπα προχθές πως σε κοίταγε .. φοράει εκείνο το μακρύ φουλάρι κάθε φορά, άμα σε βάλει στο κρεβάτι θα σε πνίξει. Τι το θέλει τέτοιο μακρύ φουλάρι; Ρώτησέ την να δούμε; Αυτή Βαγγέλη μου δεν έχει τρία εκατομμύρια σαν την δικιά σου, αυτή έχει τέσσερα επί τέσσερα, άμα σε βάλει κάτω όλο βίτσια είναι.
Και τι νομίζεις άμα κουρευτείς θα σου πάει;
Θέλει και δίαιτα όλη η προσπάθεια και συ συνέχεια με τις πολυεθνικές που μιζάρεσαι, αντί να χάσεις χοντραίνεις κι άλλο...Σταμάτα επιτέλους αυτό το γλείψιμο, δεν είναι γλειφιτζούρια οι πολυεθνικές που κακόμαθες από μικρός.
Σου μίλησα από παλιότερα για χορτοφαγία . Τόση γη έχουμε . Την αφήσαμε χέρσα.
Ραδίκια Βαγγέλη , ραδίκια. Πάει η κτηνοτροφία, ξέχασε την. Ας δούμε την πτηνοτροφία τώρα . Κοτοπουλάκια , γαλοπούλες. (Εδώ να προσέξουμε λίγο το Σοκ του Δέους, χοροπηδάνε σαν τρελά όλα).Και ψαράκι, τόση θάλασσα μέσα μας. Και ουζάκι, άσε τις παρτούζες, δεν σε παίρνει πια. Σκέτο ούζο!
Γύρνα πίσω, άσε τας Βρυξέλας να κουρεύονται. Στο τέλος όλοι φαλακροί θα μείνουν, θα δεις.
Γύρνα πίσω, θα πάμε πάλι στο χωριό. Το αθάνατο ελληνικό χωριό Βαγγέλη μου, που πήγες κι έμπλεξες…Θα φτιάξουμε τον κήπο μας, θα έχουμε την κατσίκα μας, θα κάνουμε μακρινές βόλτες στο δάσος. Να πάρεις κι εσύ λίγο αέρα, ασφυξία θα πάθεις καλό μου μες τα δις.
Αλήθεια της γυναίκας σου τα μέτρησες καμιά φορά, τα τρία. Πες ρε παιδί μου ότι τα έπαιρνες σπίτι, σε φαντάζομαι να τα μετράς, σε πεντακοσάευρα ε, θα χωρούσαν κάτω απ’ το στρώμα; Άμα χρεοκοπήσουν οι τράπεζες; Αλλά εσύ ξέρεις , λες, αποκλείεται ε; Ε βέβαια, άμα χρεοκοπήσουν οι τράπεζες θα σταματήσει η ζωή. Τις τράπεζες και τα ματάκια σου Βαγγέλη, την PROTON τη σώσαμε τελικά;
Για φαντάσου μια ζωή χωρίς τράπεζες , τι άχαρη.. Τι θα μετράμε, τα τέτοια μας;
Βαγγέλη σε καταλαβαίνω, θέλω να είσαι καλά, γι’ αυτό θα σου γράφω κάθε μέρα ..
Θα κάνω ότι περνάει απ΄ το χέρι μου , από οικονομικά μεγέθη δεν ξέρω και πολλά, αλλά φτάνει που ξέρεις εσύ..
Να μη σε ζαλίζω άλλο, εγώ την αγάπη μου θα τη μετράω με αποδείξεις …

Δικός σου, με κέρδισες με τας πολιτικάς σου..

Ρηνιώ
ωιμεεεεεε! αλι και τρις αλη....
.........................
Βαγγελα κρατάω μαχαίρα
βαι βαι βαααααααα

ΜΙ ΠΕΡΝ του πειραχτηρ του Κωσταντη!!!
καντι κααααατ......
Κωσταντηηηηηηηηηηηηηηηη
μπακίρια και μαλάματα , κι ουχτω σειρές γιουρντάνια
κι έχου κι δόντια ουλόχρυσα , τέσσιρεις τραπιζίτις ..

α.. Ρηνιω μι λένε..... για να ξέρ΄ς ...

κι αν δε σι φτάνουν τα λόγια ,
θα σι στείλου κι δυο κιφάλια τυριά απ τα χιράκια μ,
κι ξυνόγαλου να σι γλυκάνου ..
ιμενα διαλεξ τακ ς??????

Λεξικό της κοινής νεοελληνικής (Ίδρυμα Τριανταφυλλίδη):
Εθνική μειοδοσία: παροχή ευεργετημάτων σε ξένους εις βάρος των εθνικών συμφερόντων.
Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας (Μπαμπινιώτη): 
Εθνική μειοδοσία: η προδοσία εις βάρος της πατρίδας, που εκδηλώνεται με αδικαιολόγητη υποχωρητικότητα προς ζημίαν των εθνικών συμφερόντων κατά την άσκηση της πολιτικής εξουσίας
Μείζον Ελληνικό Λεξικό (Τεγόπουλου, Φυτράκη):
Eθνική μειοδοσία: η προδοσία της πατρίδας, βλάβη ασυγχώρητη των εθνικών συμφερόντων κατά την άσκηση μιας πολιτικής

(από το http://rigasili.blogspot.com/2011/10/blog-post.htmlblog ....)
"Σάς παρακαλώ αφήστε με να περάσω, είμαι ο μοναδικός μάρτυς σ' αύτη τη δίκη,
πρόκειται για το έγκλημα του αιώνος. Βέβαια, όλα αυτά είναι υπερβολές της φαντασίας, μου —
πως αλλιώς να δικαιώσω την ύπαρξη μου σ' έναν ακατανόητο κόσμο."
Τάσος Λειβαδίτης

3 σχόλια:

  1. Κωστής Ταξιδεύων
    ‎'Έτσι ξεκινάω τη μέρα μου, καλημέρα Μου!
    Μια χώρα στο γύψο, είπαμε για την επταετία
    Μια χώρα στην πρίζα λέμε τώρα.
    Αν η πρίζα βγει, τα μηχανήματα της εντατικής θα σταματήσουν
    Ο ασθενής θα πεθάνει.
    Μια χώρα αργοπεθαίνει, μπλεγμένη μέσα σε γυμνά θανατηφόρα καλώδια
    Ένα ψάρι σπαρταράει πάνω στην προκυμαία
    Οι τελευταίοι σπαραγμοί ενός συστήματος που καταρρέει.
    Μασκοφορεμένοι γιατροί πάνω στο μελλοθάνατο πτώμα
    Με τεχνητές αναπνοές παρατείνουν τις μέρες
    Η καρδιά χτυπάει ακόμα, τα περισσότερα όργανα δεν λειτουργούν
    Λειτουργούν όμως τα όργανα του συστήματος
    Στις σκοπιές οι φαντάροι κρατάνε όπλα, για το καλό της πατρίδας
    Ασπιδοφορεμένα γουρούνια εκπαιδεύονται σε καινούριες τεχνικές,
    σε λασποχώρια του καιρού
    Οθόνες τρεμοπαίζουν τον θάνατο, βουβοί θεατές- απαίδευτοι πολίτες
    Πηγαινοέρχονται οι δικαστές στις αίθουσες των νεκροθαλάμων
    Τα σώματα ασφαλείας , η τιμή, η τιμή των όπλων
    Ένα σμήνος από μαύρα κοράκια εισαγωγής κατασπαράζουν τις σάρκες
    των πρώτων πτωμάτων
    Στα σούπερ μάρκετ των πολυεθνικών ανυποψίαστοι πολίτες, σκοτώνουν τα παιδιά τους
    Γραφειοκράτες πλανεύουν τις υπογραφές, οδός αβύσσου αριθμός 0 φωνάζει ο Μενέλαος μέσα απ’ τους τάφους των νεκρών.
    Στο καφενείο Μενέλαος παίζουν χαρτιά, στα γήπεδα η χώρα αναστενάζει.
    Στην άσφαλτο δεν φυτρώνουν πια λουλούδια
    Στρατιές από εργάτες μαραζώνουν,
    φορώντας παλιά παλτά σε παγωμένα δωμάτια
    Τα παιδιά κάθε πρωί πάνε στα σχολεία
    Κάθε μέρα μπάσταρδοι τα παίζουν στις αγορές του κόσμου
    Ο υπουργός βγάζει φλογερούς λόγους: Θα σώσουμε την πατρίδα
    Θα σώσουμε την πατρίδα, κανείς δεν τον καταλαβαίνει.
    Αυτός συνεχίζει : Θα σώσουμε την πατρίδα.
    Οι πρώτοι νεκροί , σε μια εφιαλτική νύχτα .
    Την νύχτα πέθανε κι ο παππούς
    Το πρωί γεννήθηκε, στο μαιευτήριο Ελπίδα, το πρώτο του εγγόνι
    Για δυό ώρες δεν πρόλαβε να το δει.
    Για λίγες στιγμές ..

    http://www.youtube.com/watch?v=BSW9EXBkNr8

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. "Και κάποιες φορές:
    - Κοίτα βρέχει, μου λες
    κι εγώ προσποιούμαι
    πως άνοιξα ομπρέλα
    και τα παπούτσια μου
    πως έμπασαν νερό.
    Μα, όταν αλλού
    το βλέμμα σου
    φυτρώνεις
    σβήνω με το μανίκι
    τα ίχνη
    των δακρύων σου
    στο τζάμι.

    Ο υγρός καρπός του δρόμου,
    εκτροφή
    των ματιών σου είναι. "
    Ο......................................

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. http://adespotosskylos.blogspot.com/2011/10/blog-post_18.html?spref=fb

    ΑπάντησηΔιαγραφή