Πρέπει πάντα να’στε μεθυσμένοι. Το παν είναι εκεί. Είναι το μοναδικό ζήτημα. Για να μη νιώθετε το φρικτό βάρος του Χρόνου που τσακίζει τους ώμους σας και σας κάνει να σκύβετε στη γη, πρέπει να μεθάτε χωρίς διακοπή. Αλλά με τι; Με κρασί, με ποίηση ή με αρετή, κατά τη διάθεσή σας. Αλλά να μεθάτε. Κι αν κάποτε στα σκαλιά ενός παλατιού, στην πράσινη χλόη μιας τάφρου, στη σκυθρωπή μοναξιά της κάμαράς σας ξυπνήσετε και η μέθη έχει ελαττωθεί, ή χαθεί, ρωτήστε τον άνεμο, το κύμα, τα’ αστέρι, το πουλί, το ρολόι, κάθε τι που φεύγει, κάθε τι που στενάζει, κάθε τι που κυλά, κάθε τι που τραγουδά, ρωτήστε τι ώρα είναι. Και ο άνεμος, το κύμα, τα’ αστέρι, το πουλί, το ρολόι θα σας απαντήσουν: «Είναι ώρα να μεθύσετε! Για να μην είστε οι μαρτυρικοί σκλάβοι του Χρόνου, μεθάτε, μεθάτε αδιάκοπα. Με κρασί, με ποίηση ή με αρετή, κατά τη διάθεσή σας ( Και με έρωτα θα έλεγα εγώ) ΣΑΡΛ ΜΠΩΝΤΛΑΙΡ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου