4 του Γεναρη 2011...

• Μπαρ Σταντάλ
  (Έζησα, έγραψα,ερωτεύτηκα Stendhal)
  
  Το ραντεβού τους ήταν στις 5.30 μπροστά στον Ιανό. Είχε μπει η καινούρια χρονιά ,πρώτη εργάσιμη μέρα .Μουδιασμένη ατμόσφαιρα στους δρόμους , ξεψυχισμένη γιορτή.
  Αυτός ζήτησε μια μέρα ρεπό , να τακτοποιήσει εκκρεμότητες με την εφορία ,τις τράπεζες ,θα περνούσε και μια βόλτα απ’ το γιατρό του, για το καθιερωμένο τσεκάπ.
  Αυτή είχε απολυθεί απ’ την δουλειά της ,στα μέσα του χρόνου ,άνεργη εδώ και έξι μήνες .Έφτασε πρώτη ,είχε πέντε λεπτά ,μπήκε μέσα και πήρε το κατά σαδδουκαίων του Μιχάλη Κατσαρού.
  Είχε πάρει μαζί της τη βασιλόπιτα και τα δώρα ,είχαν ραντεβού στις επτά, με ένα φιλικό τους ζευγάρι, να πάνε σινεμά και μετά στις δέκα θα βρισκόταν όλη η παρέα στο αγαπημένο τους μπαράκι να ευχηθούν για τον καινούριο χρόνο.
  Τον υποδέχτηκε με στίχους απ’ το βιβλίο που αγόρασε και μετά του έδωσε φιλί και συνέχισε ‘’Εγώ πάλι μέσα στο πλήθος διακλαδίζομαι, η θέλησή μου διακλαδίζεται μέσα στο πλήθος, μαζεύω τους σκόρπιους σπόρους μου, για την καινούρια μακρινή μου ανάσταση ,μαζεύω’’ Άσε τους διακλαδισμούς και πάμε της είπε ,έχουμε μια ώρα και κάτι .Αυτή συνέχισε απτόητη ‘’Το ζήτημα πια έχει τεθεί: Η θα εξακολουθούμε να γονατίζουμε ,όπως αυτός ο δραπέτης , η θα σηκώσουμε άλλον πύργο ατίθασο, απέναντί τους.’’ Την πήρε απ’ το χέρι ,πήρε το σακβουαγιάζ αυτός στην πλάτη του, κάποιος τους χαμογέλασε και πήγαν καρφί στο καρουζέλ που είχε στηθεί δίπλα στο παγοδρόμιο για τις μέρες των γιορτών .-Τα πρόλαβες όλα; Ποτέ δεν τα προλαβαίνω όλα ,πρόλαβα όμως τα βασικά της είπε; Πήραν δυό εισιτήρια και ανέβηκαν, αυτή στο άσπρο αλογάκι κι αυτός στο μαύρο, πλάι πλάι, ένας φωτογράφος έβγαζε φωτογραφίες τα παιδιά ,τους έβγαλε κι αυτούς, έμοιαζαν ευτυχισμένοι ,κάποιοι τους κοιτούσαν περίεργα χαμογελώντας. Πήραν μπαλόνια από έναν πλανόδιο και στις επτά καθόταν μπροστά στη μεγάλη οθόνη της Έλλης, ο. Θαυματοποιός επί σκηνής
  και αυτή ζούσαν το δικό τους θαύμα.( http://www.lillusionniste-​lefilm.com/#/home )
  Έκανε ψύχρα όταν βγήκαν απ’ το σινεμά , περπάτησαν λίγο, πήραν ταξί, στο μπαράκι Μπαρ Σταντάλ, του Τόμας του είπαν ,στην Γλυφάδα!
  Ξύλινα τραπεζάκια με μάρμαρο από πάνω ,παλιά έπιπλα ,ένα παλιό γραμμόφωνο, φωτογραφίες απ΄ τον ελληνικό κινηματογράφο στους τοίχους και το ουίσκυ 3 ευρώ.
  Ήταν το στέκι της παρέας πάνω από ένα χρόνο τώρα ,έπαιζε ότι μουσική γούσταρε, ελληνική και ξένη, αλλά με γούστο ,όπως και η όλη ατμόσφαιρα των θαμώνων του.
  Είχε φθάσει η Τίμη μαζί με τη Φανή ,ο Δημήτρης και η Γιούλα, γύρω στις δέκα και τέταρτο ήταν όλοι εκεί ,ο Μάνος ,η Λίλιαν, ο Πάνος ,η Σοφία ,η Αριελ, ο Δημήτρης ο σκηνοθέτης ,η Βάνα μόνο ήρθε, όπως πάντα, τελευταία με μπογιατισμένα τα χέρια της .
  Ευχές, φιλιά ,ποτά ,τσιγάρα και η Joan Baez στο Love is just a Four Letter Word του Bob Dylan. http://www.youtube.com/wat​ch?v=NrZ0Ww7qXEA
  Σας έφτιαξα βασιλόπιτα, η Φανή κρατούσε ένα διπλωμένο πάπυρο που όταν τον ξεδίπλωσε, έμειναν όλοι άφωνοι με τον παράξενο τρόπο που ήταν γραμμένες οι νότες ,όλες μαζί κατέληγαν στο δέντρο της γης ,αυτή ανακαλύπτει τις πιο ανήκουστες όμορφες μουσικές του κόσμου, η Βάνα ακούμπησε ένα ντοσιέ σα βιβλίο –λεύκωμα, τα τελευταία έργα ,η Τίμη σ’ ένα μπουκάλι κρασί είχε δέσει ένα σημειωματάριο με τους στίχους της, η Εύα έφερε το καινούριο της βιβλίο…

  ‎...…..Καλύτερα να κάνετε ευχές για το 12 για το 11 χαμένες θα πάνε τους είπε ο Τόμας.
  Περιμένω αντίδραση απ΄ τους νέους ,έλεγε ο Δημήτρης ,οι μεγάλοι μ’ έχουν απογοητεύσει ,δεν θέλουν να χάσουν τα κεκτημένα αυτοκίνητα ,η Γιούλα ήθελε να επινοήσουμε ξανά την αγάπη, φορούσε το μαύρο της καπέλο, καθυστερημένη ήρθε και η Ασημίνα απαστράπτουσα γλυκειά αθωότητα ονείρου, κρατώντας ένα άλμπουμ φωτογραφιών στα χέρια της. Η Λίλιαν μίλαγε συνέχεια για τη Νέα Ζηλανδία με τον Δημήτρη τον σκηνοθέτη ,όλες οι μεγάλες εταιρείες έχουν μεταφέρει τα στούντιο παραγωγής εκεί ,καινούριο Χόλυγουντ ,βοηθάει ο καιρός και τα πράσινα λιβάδια φαίνεται ,του έδειχνε φωτογραφίες απ’ το ταξίδι της ,ο Ρήγας έλεγε για τον σοσιαλισμό του κοπρίτη και από την Ευρωπαϊκή Γερμανία στην Γερμανική Ευρώπη, όλοι έλεγαν πόσο βαρέθηκαν το φεις ,από σαχλαμάρα σε σαχλαμάρα το πάμε .Άλλα να που αυτό το φεις τους μάζεψε απόψε εδώ. Το κόκκινο και το μαύρο έκανε βόλτες όλο το βράδυ.‘’Ο κοινός άνθρωπος , αντίθετα ,εξαρτάται για τις απολαύσεις της ζωής του από πράγματα που βρίσκονται εκτός του: από την ιδιοκτησία ,τους βαθμούς ,από γυναίκα και παιδιά ,φίλους ,συντροφιά κ.λ.π’ σ’ αυτά στηρίζεται η ευτυχία της ζωής του, η οποία ,για τον λόγο αυτόν ,καταρρέει μόλις διαπιστώσει ότι τα έχασε η ότι εξαπατήθηκε ως προς αυτά (Schopenhauer) ,είπε ο Πάνος .
  Άσε μας ρε Πάνο με τις φιλοσοφίες του είπε η Άριελ, πάμε να χορέψουμε, άκου τι παίζει http://www.youtube.com/wat​ch?v=vi8RVs8veYM&feature=p​layer_embedded#!.
  Ε που πάτε, κόβουμε τη βασιλόπιτα τώρα ,τους φώναζε ..

   

   

  …επιτέλους να την κόψουμε ,απ’ το μεσημέρι την κουβαλάμε ..το φλουρί, ένα κλαδί ελιάς, έπεσε στην αγάπη της παρέας ,ήταν στο τελευταίο κομμάτι, ο ένας κοιτούσε τα δώρα του άλλου, βιβλία ,η επινόηση της πραγματικότητας ,η ουτοπία της φαντασίας, οι μεγάλες προσδοκίες του Ντίκενς, το τέλος των ψευδαισθήσεων ,η Τίμη άνοιξε το κόκκινο κρασί και διάβασε μερικούς στίχους της : Ανοίξαμε το βήμα και πατήσαμε σε μια χρονιά που τόσο φοβόμασταν
  δειλά χθες με το ένα πόδι και σήμερα καταφέραμε να πατήσουμε και το άλλο
  το μετέωρο που θέλει να συντρίψει κάθε σκουλήκι που τρώει
  σιγά σιγά το σανίδωμα της ζωής μας.
  Ισορροπήσαμε στην ιδέα πως θα αντέξουμε κι αυτή την παράσταση!
  Έχουν τόσο φως οι προβολείς της αλήθειας μας ,που δεν μπορεί
  παρά να υποκλιθούν αν δεν παραιτηθούν στην επιμονή μας να
  αντέξουμε τους αναπάντεχους ρόλους μας! Ξεκινάμε !
  Αυλαία και πάμε πάλι μαζί
  Αυλαία και πάμε λοιπόν!’’
  Της έβαλε στη τσέπη της ένα μικρό βιβλιαράκι ,έψαξε όλη την Αθήνα να το βρει ,το βρήκε όμως ,ένα τελευταίο σε συνοικιακό βιβλιοπωλείο, θέλω να μου χαρίσεις κάτι.
  Του έδωσε ένα φιλί.
  Κόντευε πέντε το πρωί, http://www.youtube.com/wat​ch?v=jdKr9noUM44 οι περισσότεροι μεθυσμένοι παραπατούσαν χορεύοντας.
  Ο Πάνος είχε βγει να μιλήσει στο κινητό του, όταν ξαναμπήκε τους μετέφερε την συγκλονιστικότερη είδηση στην ιστορία της ανθρωπότητας, ένας ιός ονόματι Δεινόσαυρος ,είχε καταστρέψει ολοσχερώς ,σε παγκόσμιο επίπεδο όλα τα αρχεία των τραπεζών και των κάθε λογής Οικονομικών Οργανισμών ,χωρίς καμία απολύτως δυνατότητα επαναφοράς ,οι σκληροί δίσκοι είχαν καταστραφεί ,όλη νύχτα η ανθρωπότητα είχε αναστατωθεί, μόνο αυτοί δεν είχαν πάρει χαμπάρι το τι είχε συμβεί…..
  Η μέρα άρχιζε να χαράζει ,βγήκαν όλοι έξω στο δρόμο, αυτή τον κοίταξε και του είπε ψιθυριστά, δεν σου λεγα , θάρθει μέρα που ο κόσμος θα ξαναγεννηθεί , ο ήλιος ξεπρόβαλε σιγά σιγά για όλους.
•