"Πολύ φρέσκο..!!"
Ο Στέλιος μας τη μοίρασε διαβάζοντας την....
(Εγώ ξανάκουσα την εκπομπή για να μεταφέρω τους στίχους και να τους μοιράσω με τη σειρά μου
http://www.stokokkino.gr/uploads/150509_120000.mp3)
Στέλιο, Αλέξη σας ευχαριστώ.
ΟΙ ΓΕΡΑΝΟΙ
Συχνά μου φαίνεται πως οι γενναίοι στρατιώτες
που χάθηκαν σε τόπους μακρινούς
δε θάφτηκαν στη γη μας τότες
αλλά μεταμορφώθηκαν σε γερανούς.
Ως τώρα φτερουγίζει σε ουράνια πλάτια
το σμήνος τους θαρρείς και μας μιλά,
ίσως γιαυτό σηκώνουμε τα μάτια
με κάποια θλίψη κοιτάζοντας ψηλά.
Δείχνουνε κουρασμένοι από την πτήση,
ανάμεσά τους υπάρχει ένα κενό.
Μιάν άδεια θέση και για μένα έχουν αφήσει
σίγουρα,
εκεί ψηλά στον ουρανό.
Μπορεί κι εγώ με ένα παρόμοιο κοπάδι
να χαρώ την ιπτάμενη φυγή
μιλώντας με γερανού φωνή μέσα στο βράδυ,
σε όλους εκείνους που άφησα στη γη.
Πετάνε οι γερανοί λες κάνουνε παράτα
στον ουρανό τον δυσμικό
έτσι όπως κάποτε βαδίζανε στην στράτα
σαν ήταν άνθρωποι με βήμα ρυθμικό
Εκεί ψηλά την πτήση τους ολοκληρώνουν
και κάποια ονόματα λες, κράζουν γοερά.
Είναι αγωνίας μηνύματα και πόνου
που θυμίζουν SOS θανατερά
Ένα τραγούδι που γράφτηκε για τους στρατιώτες που έπεσαν στον μεγάλο αντιφασιστικό αγώνα.
ΟΙ ΓΕΡΑΝΟΙ είναι το αγαπημένο μου τραγούδι..
Είχα κάνει αφιέρωση και παλαιότερα σε αυτό....http://ahinoula.blogspot.gr/2013/01/blog-post_30.html
(Σήμερα στη Λέσχη μας ΔΡΟΜΟΙ ΦΙΛΙΑΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ (Φερών 3-Πλ. Βικτωρίας) στις 20:15 η προβολή της ταινίας «ΟΤΑΝ ΠΕΡΝΟΥΝ ΟΙ ΓΕΡΑΝΟΙ» 1957 σε σκηνοθεσία Μιχαήλ Καλατόζοφ.Είσοδος δωρεάν)
Ρωσικό τραγούδι
Πρωτότυπος τίτλος: Zhuravli = γερανοί (Журавли)
Αρχικοί στίχοι με έρεισμα το μνημείο της Sadako Sasaki: Ρασούλ Γκαμζάτοβ (Расу́л Гамза́тов)
Μετάφραση στα ρωσικά: Ναούμ Γκρέμπνεφ (Наум Гребнев)
Διασκευή στίχων: Μαρκ Μπερνές (Ма́рк Берне́с)
Μουσική: Ιάν Φρένκελ (Ян Френкель)
Πρώτη εκτέλεση (1969): Μαρκ Μπερνές (Ма́рк Берне́с)
Απόδοση στα Ελληνικά: Γιάννης Ρίτσος.
Πρώτη ερμηνεία στα Ελληνικά (1977): Μαργαρίτα Ζορμπαλά
Στιγμές στιγμές θαρρώ πως οι στρατιώτες
που πέσανε στη ματωμένη γη
δεν κείτονται, θαρρώ, κάτω απ' το χώμα
αλλά έχουν γίνει άσπροι γερανοί.
Πετούν και μας καλούν
με τις κραυγές τους
απ' τους καιρούς αυτούς τους μακρινούς
κι ίσως γι' αυτό πολλές φορές σιωπώντας
κοιτάμε τους θλιμμένους ουρανούς.
Πετάει ψηλά το κουρασμένο σμάρι
στης δύσης τη θαμπή φεγγοβολή
και βλέπω ένα κενό στη φάλαγγά του
και είναι ίσως η δική μου η θέση αυτή.
Θα 'ρθεί μια μέρα που μ' αυτό το σμάρι
στο μέγα θάμπος θα πετώ κι εγώ
σαν γερανός καλώντας απ' τα ουράνια
όλους εσάς που έχω αφήσει εδώ.
http://ahinoula.blogspot.gr/2013/01/blog-post_30.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου