ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ,η ξεγνοιασια, βεγγαλικα, θαλασσα λατρεμενη, με Ο λα τα ηλιοβασιλεματα να σου θυμιζουν κεινο το ανεκπληρωτο....
ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ, μελαγχολια του Σεπτεμβρη, ΟΥΡΑΝΟΣ ΣΥΝΝΕΦΑ στο καβαλετο του ζωγραφου ο πιο ομορφος πινακας..να τον θαυμαζεις...
και κεινο κει το βλεμμα του σκυλου ...η αγαπη, που αργησε μια μερα, γιατι ξεχαστηκε η ΦΥΣΗ...
κοιτας εκεινα κει τα καγκελα της γεφυρας και αναρωτιεσαι -υπαρχει τροπος για την απεναντι τη πεερα οχθη?
ΧΕΙΜΩΝΑΣ, η αδεια παιδικη χαρα δεν εχει ουτε εναν τοσο δα χιοναθρωπο , που κρυφτηκαν οι παιδικες φωνουλες?
ΠΟΥ ΠΗΓΑΝ ΟΛΑ ΑΥΤΑ?
γιατι η ζωη εχαθει?
............
φευγιω?
....τα ΤΡΕΝΑ παντα ειχαν τη ΦΥΓΗ , τα ΠΛΟΙΑ το ταξιδι....
σκεψεις...σκεψεις ...
Τουνελ η πορεια μας...σαν βλεπεις ΟΛΗ την ασχημια...και τη συγκρινεις αθελα σου με την ομορφια,
κοιτα εκεινο το πιθηκακι πως αγκαλιαζει το διαφορετικο!
δεν ειναι απλο?
Πως φθασαμε ως εδω?
ΠΕΙΝΑ-ΚΑΤΟΧΗ του χθες και του σημερα...
στα σωθικα μας στεκεται το γκριζο...
δεν νοσταλγεις...ΦΟΒΑΣΑΙ μην ερθουν μερες σαν και κεινες..
εικονες στροβυλιζονται με ΑΝΤΙΘΕΣΕΙΣ....
Κουτσουρα συρματοπλεγματα παντου!
Ενα παζλ μαυροασπρου ελληνικου κινηματογραφου που σαν βρεις τα εγχρωμα κομματια, κομματιαζεσαι και αφηνεσαι στον παραπονιαρικο ηχο του βιολιου....
ολα γυριζουν..και καταληγεις,
στην αναγκαστικη προσγειωση της ΣΤΑΣΙΜΗΣ ΛΙΜΝΗΣ με ενα τεραστιο γ ι α τ ι...????
"Μα μ ένα τόσο ωραίο φεγγάρι.. Και εγώ ονειρεύτηκα έναν καλύτερο κόσμο"
λεει ο Λειβαδιτης...
χωρις την εγκαταλειψη ...
Υπαρχει ΕΛΠΙΔΑ!
κει που οι ανθρωποι ειναι ενα με τη ΦΥΣΗ μακρια απο τουτη τη πολη που καταβαθος τη λατρευεις...γιατι μεσα της, κατασαρκα, εχουν απλωσει οι ριζες σου, δεν θελεις να τις κοψεις!
......
Δυο γλαστρες με γερανια
στο βαθος απεραντο γαλαζιο
το γελιο ενος παιδιου...
υπαρχει ελπιδα?
ποτε δεν ξερεις και ας ξερεις!
Χαμογελω σαν τουτον εδω το σπορο...γιατι ετσι πρεπει...
αυτος σε τιποτα δεν εφταιξε!
Υ.Γ.
http://rigasili.blogspot.com/2010/04/albert-lamorisse-le-ballon-rouge-1956.html
Πάτα πάνω στην Ανάσα... και απόλαυσε ένα ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑ για μικρούς και μεγάλους...
Ανάσα...
http://vimeo.com/15187075
Δεν χρειάζονται τα λόγια που πολλές φορές παραπλανούν. Η κίνηση του μπαλονιού, το παράσυρμα του από τον αέρα, η συμπεριφορά του, ο ερωτισμός του ακόμα, η επιβεβαίωση μιας μοναδικής προσωπικότητας έλκουν το αγόρι. Και το μπαλόνι όμως έλκεται από την τρυφερότητα, την ανθρωπιά, το δόσιμο του μικρού του φίλου. Πάνω στην τεντωμένη από το φούσκωμα γυαλιστερή επιφάνεια του καθρεφτίζεται ολόκληρη η κοινωνία με τα στραβά και ανάποδα της. Και ο μικρός Pascal, το παιδί που όλοι κρύβουμε μέσα μας, αλλά καταπιέζουμε και δεν βγαίνει ποτέ στην επιφάνεια, γοητεύεται από τον καινούργιο φίλο του. Η σχέση τους όμως προκαλεί. Η ισότιμη φιλία τους ερεθίζει τον περίγυρο. Απορρίπτεται, γιατί δεν γίνεται κατανοητή και πρέπει να σπάσει. Χτυπημένο από την σφεντόνα το μπαλόνι ψυχορραγεί. Σουρώνει, παύει να αντανακλά το φως. Διαλύεται κάτω από την μπότα της καθημερινότητας, της άχαρης, πεζής ζωής. Εσκεμμένα σταματώ εδώ. Ο Albert Lamorisse επιφυλάσσει για τον Pascal αλλά και για όλους μας μια ευχάριστη έκπληξη, που θα ήταν άδικο, να την χαλάσω πρόωρα. Ιδιαίτερη αναφορά χρειάζεται στην μουσική του Maurice Leroux
'LE BALLON ROUGE". "Το κόκκινο μπαλόνι "είναι μια μαγική ιστορία για τη φιλία ανάμεσα σε ένα μικρό αγόρι και ένα μπαλόνι, με φόντο το Παρίσι της δεκαετίας του 1950. Ένα αγόρι, καθώς τριγυρίζει στους δρόμους, βρίσκει ένα κόκκινο μπαλόνι δεμένο σε έναν στύλο. Από εκείνη τη στιγμή το μπαλόνι ακολουθεί το παιδί στους δρόμους του Παρισιού, προκαλώντας έκπληξη σε όλη τη γειτονιά αλλά και τη και ζήλια των φίλων του...
"Το κόκκινο μπαλόνι" που σκηνοθέτησε το 1956 ο Αλμπέρ Λαμορίς, διακρίθηκε την ίδια χρονιά με το Χρυσό Φοίνικα στις Κάννες και έναν χρόνο αργότερα με το βραβείο Σεναρίου στα βραβεία Oscar. Εκτός από την αναγνώριση και την εξαιρετική υποδοχή που έτυχε η ταινία από τους κριτικούς, είχε και εξαιρετικά εμπορική πορεία όπου κι αν προβλήθηκε. "Το κόκκινο μπαλόνι "είναι μια ταινία που έχουν λατρέψει πολλές γενιές παιδιών σε ολόκληρο τον κόσμο με πρωτοποριακά οπτικά εφφέ για την εποχή του.
Ένα Παρίσι βγαλμένο, λες εξ ολοκλήρου, μέσα από τις σελίδες του παραμυθιού, μεταφέρει το θεατή σε έναν άλλο χρόνο και τόπο, που όλα είναι δυνατά, τίποτα δεν προκαλεί τον ορθολογισμό μας. Πρωταγωνιστής, το κόκκινο μπαλόνι, το μόνο ζωηρό, το μόνο έντονο αντικείμενο σε ένα κόσμο μουντό, άγευστο, μουχλιασμένο. Εκφραστής μιας στάσης ζωής, μιας οπτικής γωνίας, που λίγα χρόνια μετά, με τον Μάη του '68, θα σαρώσει την Γαλλία, αλλά θα σφραγίσει και την πορεία πολλών κινημάτων σε ολόκληρο τον κόσμο. Μέσα σε μια κοινωνία που λειτουργεί με αδράνεια, μονοτονία, ποτισμένη με συντηρητικά αντανακλαστικά, με μια αρρωστημένη επιθετικότητα σε οτιδήποτε ξεφεύγει από τον συνηθισμένο μέσο όρο, η ανιδιοτελής φιλία του μικρού Pascal με το κόκκινο μπαλόνι φαντάζει ξένη, απροσάρμοστη και άρα καταδικαστέα.
Δεν χρειάζονται τα λόγια που πολλές φορές παραπλανούν. Η κίνηση του μπαλονιού, το παράσυρμα του από τον αέρα, η συμπεριφορά του, ο ερωτισμός του ακόμα, η επιβεβαίωση μιας μοναδικής προσωπικότητας έλκουν το αγόρι. Και το μπαλόνι όμως έλκεται από την τρυφερότητα, την ανθρωπιά, το δόσιμο του μικρού του φίλου. Πάνω στην τεντωμένη από το φούσκωμα γυαλιστερή επιφάνεια του καθρεφτίζεται ολόκληρη η κοινωνία με τα στραβά και ανάποδα της. Και ο μικρός Pascal, το παιδί που όλοι κρύβουμε μέσα μας, αλλά καταπιέζουμε και δεν βγαίνει ποτέ στην επιφάνεια, γοητεύεται από τον καινούργιο φίλο του. Η σχέση τους όμως προκαλεί. Η ισότιμη φιλία τους ερεθίζει τον περίγυρο. Απορρίπτεται, γιατί δεν γίνεται κατανοητή και πρέπει να σπάσει. Χτυπημένο από την σφεντόνα το μπαλόνι ψυχορραγεί. Σουρώνει, παύει να αντανακλά το φως. Διαλύεται κάτω από την μπότα της καθημερινότητας, της άχαρης, πεζής ζωής. Εσκεμμένα σταματώ εδώ. Ο Albert Lamorisse επιφυλάσσει για τον Pascal αλλά και για όλους μας μια ευχάριστη έκπληξη, που θα ήταν άδικο, να την χαλάσω πρόωρα. Ιδιαίτερη αναφορά χρειάζεται στην μουσική του Maurice Leroux
.-.-.-.
Η παρουσίαση της ταινίας είναι συρραφή από σχόλια που είχα βρει στο διαδίκτυο. Δυστυχώς δεν είχα κρατήσει τις ιστοσελίδες που τα είχα βρει...
ουαου!
ΑπάντησηΔιαγραφή