Η ποίηση και το φεγγάρι θα δικάζονται πάντα

"Στης Πλάκας τις ανηφοριές!"

"..πιο πολύ απ΄όλα μ΄αρέσει το πλεκτό κουβερτάκι στα πόδια της γιαγιάς"

Γύρω - γύρω όλοι, στη μέση ο Μανώλης, χέρια πόδια στην αυλή κι όοολοι κάθονται στη γη.... Ξυπόλητα αλλά ευτυχισμένα τα παιδάκια της φωτογραφίας, παίζουν ένα παιχνίδι που πια έχει ξεχαστεί. Η γενιά μας ίσως να ήταν και η τελευταία που το τραγούδησε...
(Φωτογράφος: Βούλα Παπαϊωάννου, Μύκονος)

ΣΤΟ ΠΕΖΟΥΛΙ
Σκηνή που δεν τη βλέπουμε πια αφού στα πεζούλια του 2015 παρκάρουν αμάξια και στα πεζοδρόμια οι άνθρωποι περπατούν βιαστικά, χωρίς να ενδιαφέρονται τι γίνεται τριγύρω ...άλλωστε υπάρχουν τόσα προβλήματα! Χάθηκε κι αυτή ακόμα η πολυτέλεια του να κουτσομπολεύεις! Κι όμως, σ΄αυτά τα πεζουλάκια -τα πεντακάθαρα και ασπρισμένα- έχουν βγει αποφάσεις σοβαρές. Ανάμεσα στο πασατέμπο και το καθάρισμα των ζαρζαβατικών τα κουσκουσέλια έδιναν κι έπαιρναν! Αυστηρός κριτής η γιαγιά με το αιώνιο τσεμπέρι και την ποδιά.
-Τα ΄μαθες κυρα-Κατίνα; ο γιος της Μαρίκας του κουρέα προξενεύεται με την Μαρία της μαμής
-Καλέ, τι προξενεύεται; αυτά τα δύο τα 'χουν "φτιαγμένα" από καιρό!
_Αμή, ο Γιάννης της Ψαρούς; όλο πάρε - δώσε στο σπίτι της χήρας είναι...
-Ιιιιιι! κακό χρόνο να΄χει!
και συνέχιζαν, συνέχιζαν ....και τελειωμό δεν είχαν! λίγη ανάπαυση το μεσημέρι γιατί είχε ξεραθεί η γλώσσα τους από το λέγε-λέγε και το απογευματάκι μόλις κατάβρεχε το βυτιοφόρου του Δήμου τους δρόμους και δρόσιζε λιγάκι, πιάνανε τις μπιμπίλες τους και συνέχιζαν μέχρι να βγει ένα ολόγιομο ζωντανό φεγγάρι πάνω από τον Υμηττό και να μαζευτούνε σπίτια τους. Κι αύριο μέρα είναι ...τα κουσκουσέλια δεν τελειώνουν ποτέ, όρεξη να 'χεις να λες!
ΚΕΙΜΕΝΟ: ΟΜΟΡΦΗ ΚΑΙΣΑΡΙΑΝΗ

Σε κάποια όμορφη γειτονιά της Αθήνας του '60. Όταν το φαγητό μαγειρευόταν από τα χέρια της γιαγιάς ή της μαμάς, το ίδιο χέρι από το οποίο τρώγαμε καρπαζιά αν δεν αδειάζαμε το πιάτο. Όσπρια, χόρτα, ντομάτες με αυγά, γαύρο, σαφριδάκια (που ήταν και φθηνά),το καθημερινό μας. Όλα αγορασμένα είτε από τον μπακάλη της γειτονιάς, είτε από τον πλανόδιο μανάβη και ψαρά. Δεν έτρωγες το μεσημέρι; έπρεπε να περιμένεις μέχρι το βράδυ και για τιμωρία δεν είχε ψωμί με ζάχαρη το απόγευμα. Δεν έτρωγες ούτε το βράδυ επειδή δεν σου αρέσει; Κοιμόσουν νηστικός! Αλλά συνήθως έτρωγες γιατί δεν είχες κι άλλη επιλογή... φαστ φουντ και τυροπιτάδικα ήταν άγνωστα εκείνη την εποχή.
Κείμενο: ΟΜΟΡΦΗ ΚΑΙΣΑΡΙΑΝΗ

Στη Μιχαλακοπούλου των αρχών της δεκαετίας του '70, ένα παιδί βλέπει την Αθήνα να αλλάζει... Εικόνες που τώρα πια βλέπουμε μόνο από φωτογραφίες.

Καλοκαιρινό βραδάκι σε μια όμορφη αυλή της δεκαετίας του ΄60. Τότε που δεν υπήρχαν τηλεοράσεις, τότε που οι ιστορίες της γιαγιάς μας κρατούσαν συντροφιά...

Προσφυγάκι με τη γιαγιά του έξω από την παράγκα. Τα τεντζερέδια σε δεύτερο πλάνο, (τότε μαγείρευαν έξω από τις παράγκες για τον απλό λόγο, ότι μέσα δεν υπήρχε χώρος)

ΟΛΟ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΕΔΩ: http://www.omorfigeitonia.gr/article.php?id=604%2F