"Όχι τη λέξη αγάπη μα την αγάπη. " αναμνήσεις παλιού μπαούλου

 

 -βρηκα ενα φυλλαρακι που μαρεσε κι ειπα να στο αφησω εξω απο την πορτα σου...

            -Βρήκα ένα φυλλαράκι , έξω από την πόρτα μου χθές ...κατάλαβα ότι είναι από σένα ,απ΄το χρώμα του...το πήρα μαζί μου ,από χθες το έχω πάνω στο γραφείο μου ...όλη μερα μου έλεγε καλημέρα ,ώσπου οι σταγόνες του εξατμίσθηκαν ..εξατμίσθηκαν μαζί με μένα χθες !
Σήμερα μια άλλη μέρα ...πάντα μια καινούρια μέρα ,μια καινούρια ελπίδα ...

       -Ωραια.τωρα που οι σταγονες εξατμιστηκαν βαλτο σε κεινο το μικρο αγαπημενο μου βιβλιαρακι με τιτλο ΘΕΛΩ ΝΑ ΜΟΥ ΧΑΡΙΣΕΙΣ ΚΑΤΙ..." για να κρατησει το χρωμα του Φθινοπωρου μου....

 Θέλω να μου χαρίσεις κάτι.

- Ότι θες.

- Ότι θέλω;




Τ' ορκίζεσαι;

- Στ΄ ορκίζομαι.

- Είναι δύσκολο.

- Δεν πειράζει.

- Είναι ακριβό.

- Δεν με νοιάζει.

- Είναι σπάνιο.

- Τόσο το καλύτερο.

- Είναι επικίνδυνο.

- Δεν φοβάμαι.

- Μπορεί να καείς άμα το πιάσεις.

- Θα γίνω νερό να σβήσω τη φωτιά.

- Μπορεί να σου γλιστρήσει από τα χέρια και




να φύγει.

- Θα το ξαναπιάσω.

- Μπορεί να πάει πολύ μακριά.

- Θα το κυνηγήσω.

- Μπορεί να χαθεί στον ουρανό.

- Θα γίνω πουλί να το ψάξω.

- Μπορεί να βυθιστεί στη θάλασσα.

- Θα γίνω αγκίστρι να το πιάσω.

- Μπορεί να πνιγεί στο σκοτάδι.

- Θα περιμένω τα χαράματα.

- Μα μπορεί να διαλυθεί ως τότε.

- Θα φέρω τ' άστρα να φωτίσουν πιο νωρίς.

- Είναι τόσο μικρό, δεν θα μπορέσεις να




το πιάσεις.

- Θα ζητήσω σ' ένα μυρμήγκι να με βοηθήσει.

- Κι αν είναι μεγάλο σαν σπίτι;

- Θα φέρω γερανό.

- Κι αν είναι μεγάλο σαν βουνό;

- Θα φέρω ένα γερανό πιο μεγάλο από βουνό.

- Υπάρχει;

- Θα τον φτιάξω.

- Που ξέρεις να φτιάχνεις γερανούς;

- Δεν ξέρω.

- Τότε;

- Τότε θα μάθω.

- Από πού;

- Από τα βιβλία.

- Κι αν δεν το λένε τα βιβλία;

- Θα βρω τον γέροντα που φτιάχνει γερανούς.

- Κι αν έχει πεθάνει;

- Θα βρω τον άλλο γέροντα.

- Ποιόν άλλο γέροντα;

- Εκείνον που ξέρει όλα τα βότανα.

- Όλα τα βότανα;

- Όλα τα χόρτα και τα μικρά άνθη του αγρού.




Ξέρει τι μάγια κρύβουν.

- Και πως θα φέρει εκείνος το βουνό;

- Όχι εκείνος, εγώ. Θα μου δώσει βότανα να πιω,




να γίνω τόσο δυνατός που θα μπορέσω να το




σηκώσω το βουνό.

- Εμένα θα μπορείς να με πάρεις αγκαλιά;

- Πάντα.

- Τώρα.

- Τώρα, έλα. Τι θέλεις;

- Θέλω να μου χαρίσεις κάτι.

- Ότι θέλεις.

- Ότι, ότι θέλω, τ' ορκίζεσαι;

- Στ' ορκίζομαι.

- Θέλω, θέλω κάτι που δεν υπάρχει πουθενά.

- Να το φτιάξουμε.

- Με τι;

- Με τι θέλεις;

- Δεν ξέρω.

- Να το φτιάξουμε με ξύλο καρυδιάς και χρυσά




καρφιά.

- Όχι, όχι δεν είναι έτσι.

- Να το φτιάξουμε με πούπουλα και ψίχουλα,




με σταγόνες και γαργαλήματα.




Και να του βάλουμε ένα κλειδί να το κουρδίζεις.

- Όχι, όχι δεν θέλω κλειδί.

- Γιατί;

- Μπορεί να το χάσω.

- Θα στο κρεμάσω στο λαιμό.

- Μπορεί να χαθώ κι εγώ.

- Θα έρθω να σε βρω.

- Κι αν δεν μπορείς να με βρεις;

- Θα μπορέσω.

- Κι αν είναι σκοτάδι;

- Θ' ανάψω κερί.

- Κι αν λιώσει το κερί;

- Ως τότε θα σε έχω βρει.

- Κι αν όχι;

- Θα ψάχνω ώσπου να σε βρω.

- Πόσο θα ψάχνεις;

- Για πάντα.

- Τι θα πει πάντα;

- Ότι σ' αγαπώ.

- Κι εγώ τι θα κάνω ώσπου να με βρεις;

- Μπορείς να κοιμηθείς.

- Που;

- Κάτω από τη μυρσινιά.

- Που έχει μυρσινιές;

- Παντού.

- Έχει και λιοντάρια παντού;

- Όχι.

- Που έχει λιοντάρια;

- Στη ζούγκλα.

- Είναι κοντά η ζούγκλα;

- Πολύ μακριά, στην άλλη άκρη του κόσμου.

- Δεν μπορούν να έρθουν εδώ ποτέ;

- Ποτέ.

- Τ' ορκίζεσαι;

- Στ' ορκίζομαι.

- Ξέχασα, τι θα πει για πάντα;

- Θα πει ότι σ' αγαπώ.

- Πόσο;

- Ως τον ουρανό.

- Ναι! Ναι! Να κοιμηθώ τώρα;

- Ναι!

- Θα με πάρεις αγκαλιά;

- Ναι!

- Θέλω να μου χαρίσεις κάτι.

- Ότι θέλεις.

- Ότι, ότι θέλω; Τ' ορκίζεσαι;

- Ναι!

Πως να χωρέσω σε μια ζεστή αγκαλιά .
όταν μέσα μου αδιάφορες σκέψεις λασπώνουν τα σωθικά μου
Πως να δεχθώ τόση τρυφερότητα, όταν τα ανεπάγγελτα χέρια μου
δεν χάιδεψαν ούτε μια πεταλούδα
Πως να αντικρύσω τόση ομορφιά ,όταν τα μάτια μου δεν έμαθαν
ποτέ στη λεπτοκαμωμένη μορφή σου
Πώς ν' ακούσω ανήκουστες νότες, όταν ποτέ δεν εξάσκησα τα αυτιά μου στην ανάσα του ύπνου σου
Πως να μυρίσω μυστικά αρώματα ,όταν ούτε ένα τριαντάφυλλο δεν μπόρεσα να κρατήσω κοντά στη μύτη μου
Πως να σου κεντήσω δυό στίχους, όταν ποτέ δεν έμαθα να συλλαβίζω
δυό λέξεις
Πως να ονειρευτώ, σ' ένα τόπο που κανείς δεν ονειρεύεται
Πως να σου χαρίσω κάτι ,όταν πάντα να παίρνω ήθελα
Πως να σ' αγαπήσω ,αφού ποτέ δεν αγάπησα
Και πως τέλος να σου ορκισθώ
αφού ποτέ δεν πίστεψα σε κάποιο ιδανικό;
Ούτε ένα χρυσαλιφούρφουρο δεν τίναξα στα μαλλιά μου

 Πότε υπήρξα άνθρωπος εγώ;

">

 "Θα πανηγυρίζουν όλοι τις νίκες τους
κι εγώ θα δακρύζω την ήττα μου!
Και τότε θα σε φωνάξω πάλι
να δεις πόσο μόνος είναι ο δρόμος.
Ένας δρόμος -τόσο μεγάλος -που ποτέ δεν οδήγησε πουθενά ..."

 

 

"

Έλα να παίξουμε πάλι
Μακριά απ'τα πλαστικά παιχνίδια των μεγάλων
Έλα να τραγουδήσουμε
Έλα να αρνηθούμε
Αυτοί ούτε καν θα μας καταλάβουν
Έτσι όπως είναι απασχολημένοι
Να κτίζουν την βαρβαρότητα και να εκμηδενίζουν τ'όνειρο
'Ελα να αγαπηθούμε
Μέσα απ'τα τραγούδια
Μέσα απ'τα χρώματα
Μέσα απ'τα βιβλία
Μέσα απ΄τον πόνο
Έλα να ονειρευτούμε
Ξέχασε απόψε το σκοτάδι τους.

"

 

 

"

Εγώ θα φύγω
Δεν αντέχω απελπισμένες φωνές
να φωνάζουν παλιά συνθήματα.
Εγώ θα φύγω
Δεν θέλω να βλέπω άλλο αυτό το άψυχο πανηγύρι
Εγώ θα φύγω
Να με φωνάξεις πίσω, όταν όλα θα γκρεμίζονται
Να φυτέψουμε μες τη στάχτη, εκείνο το ξεχασμένο όνειρο.

"

 

"Να βυθιστώ στα μάτια σου
να στερέψω το δάκρυ μου
προτιμώ απόψε τον ήχο, όταν ανοιγοκλείνουν τα δικά σου βλέφαρα
απ'τις κραυγές των δρόμων."

 

"

Όταν σηκώθηκα να περπατήσω
Καρφιά τα πόδια μου.
Όταν πήγα να σ' αγγίξω απομακρύνθηκες.
Δεν μπόρεσα ποτέ να σε φτάσω.
Τότε σ' έκανα όνειρο.
Όταν έγινα άγαλμα!
Έτσι κυλάει ο θάνατος
μες τη ζωή!
Άνθρωποι κι αγάλματα συμπορεύονται!

"

 

"

Έμειναν μόνοι.

Ολομόναχοι.

Μετακομίζουν τώρα τους καναπέδες

Όταν τελειώσουν, Ας ανοίξουν το παράθυρο

Έξω ξημέρωσε μια καινούρια μέρα
Θα την αναγνωρίσουν όταν δουν τους δρόμους γεμάτο από κόσμο
με φόρμες καταϊδρωμένες..

Η γραβάτα τους έγινε ο εφιάλτης τους.

Εργάτες ,αγρότες φοιτητές λέγαμε παλιά..

Αποχή απ' τις κάλπικες εκλογές τους είπαμε σήμερα ,αύριο!

Συμμετοχή στην κοινωνία των πολιτών ,λέμε κάθε μέρα!

Είμαστε ικανοί για το αδύνατο!

"

 

 

"Είναι κάποιες μέρες που αξίζει να υπερβαίνουμε τον εαυτό μας
Είναι κάποιες μέρες που σημαδεύτηκαν με αίμα
Εκείνες οι μέρες που είμαστε ικανοί για το αδύνατο.

Μετά έρχεται η λογική και τα γκρεμίζει όλα !"

 

"

Πληρότητα ονείρου

Τις περισσότερες φορές δεν θυμάμαι τα όνειρα του ύπνου η θυμάμαι μπερδεμένα !Ήταν καταπράσινα λιβάδια και γαλάζιο ουρανού ,που κυριαρχούσαν πάντως. Ήταν άνοιξη και γέμισε ο τόπος κόκκινες παπαρούνες. Σπίτια απλά και όμορφα από πέτρα φτιαγμένα, απλώνονταν γύρω μου και οι καρδιές των ανθρώπων σαν φλόγες έκαιγαν!
Η πλατεία ήταν γεμάτη χαμόγελα και δεν διέκρινα την ηλικία των ανθρώπων .Όλοι μαζί τραγούδαγαν ένα τραγούδι που άκουγα πρώτη φορά, έμοιαζε σαν ύμνο στον ήλιο η στην αγάπη!
Κοίταξα γύρω και δεν έβλεπα πουθενά αυτοκίνητα ,πουθενά ψηλά κτίρια ,πουθενά άσφαλτο, ένοιωθα μια απεραντοσύνη στον ύπνο μου..
Ζευγάρια έκαναν έρωτα στο γρασίδι όπως περπατάμε σήμερα στους δρόμους ,κανένας δεν κοίταγε παράξενα ..
Ένα τεράστιο τραπέζι γεμάτο με όλα τα καλά της φύσης ,μα κανένας δεν έτρωγε ..
Όλοι κουβέντιαζαν ψιθυριστά σαν να προσεύχονταν για την ζωή τους ..
Όταν ξύπνησα είχα ένα αίσθημα πληρότητας, που το κουβαλάω ακόμα ..

"

 

 

"

Βουλιάζω στην ανυπαρξία μου
Από μακριά ακούγονται σφυριά
Μια τράπεζα ακόμα στη γειτονιά μου
Θα πληθύνουν στους δρόμους της τα χλωμά πρόσωπα
Άδειες βιτρίνες ,άδειοι άνθρωποι,έρημοι δρόμοι
Ακόμα μια τράπεζα που θα πουλάει και θα αγοράζει ανθρώπους -όπως τόσες άλλες.
Στην πλατεία άνθιζαν κάθε πρωί χαμόγελα
Τώρα θα είναι η αυλή μιας τράπεζας
Η αυλή μιας φυλακής.

"

 

"Τις πρώτες σταγόνες βροχής αγαπώ
τη μυρωδιά απ'το χώμα ανασαίνω
ένα λευκό τριαντάφυλλο όταν ανοίγει στις πρώτες αχτίδες του ήλιου ερωτεύομαι
η βροχή με κουράζει
τα τριαντάφυλλα μες το χειμώνα τα λυπάμαι
έζησα πολύ σχετικά
αναζητώντας το απόλυτο."

 

 

"Αυτό το τραγούδι το έβαλα στο μάτι Aγάπη μου..είπα θα ρθω στον σπίτι σου να το πάρω ,και ήρθα ..ήταν και δικό μου κάποτε ,μισή κλοπή λογίζεται!
Λέω να το χαρίσω στους φίλους μου απόψε !"

">

 

 

"Βρήκα κι άλλο πέρασμα ...
Δεν μπορεί ,από κάπου θα περάσουμε
Απέναντι να πάμε,στην άπλα του ονείρου !"

"Η μοναξιά των εορτών"

 

 

 

"

τη γλώσσα σου.
Στον πλακόστρωτο διάδρομο


στα σκοτεινά,



ακούγονταν τα βήματα



των φρουρών.




Ξέχασες την ομπρέλα σου



στο τραίνο.



Με θυμόσουν λοιπόν.



Βρεγμένα τα μαλλιά σου.



Σε χτένισα .



Την τσατσάρα την έβαλα



κάτω απ'το ποιήμα.




Μιά εσύ ,μια εγώ



δαγκώνουμε αξεφλούδιστο



το κόκκινο μήλο.



Τι άσπρα τα δόντια σου



Τι κόκκινο τ' όνειρο.

Ερωτικός Ρίτσος !

σαν ερωτικό μεσημέρι,σαν διανυκτερεύων βιβλιοπωλείο...

"

 

"Για Σένα...
για το καλό του χρόνου.."

............................

"‎12 ακριβώς!
Καλή χρονιά!

 

"Ό ταν μια ολόκληρη ζωή, την κλείνεις μέσα σε μερικές στιγμές η σε ενός χρόνου το βέλος.."

"

Το βράδυ της Πρωτοχρονιάς παίζαμε πάρτα Ο λα και κάναμε Ο νειρα!
Είμασταν παιδιά, πιστεύαμε ακόμα και στον Άγιο Βασίλη.
Ο ταν μεγαλώσαμε, νομίζαμε ότι θα κατακτήσουμε τον κόσμο, εμείς θα τον αλλάζαμε.
Τον γκρεμίζαμε και τον κτίζαμε απ' την αρχή, σε ατέλειωτα νυχτέρια. Με τις πιο ιδανικές αποχρώσεις, σε γραμμές του Ορίζοντα.
Ερωτευτήκαμε. Μισήσαμε. Αγαπήσαμε. Παλαίψαμε. Πάντα γεμάτο αγωνία για την πορεία.
Τώρα κάνουμε τις πιο απλές ευχές, να έχουμε δυό φίλους, να διαβάσουμε πέντε βιβλία, να δούμε πέντε καλές ταινίες, να βιώσουμε δυό θέατρα,να έχουμε δυό φίλους ......
Να ξαναγεννηθούν εκείνα τα όνειρα που χάθηκαν, εμείς δεν αλλάξαμε επειδή ο κόσμος μεγάλωσε μικραίνοντας....
Απόψε το Ό νομά σου, το γράφω σε όλους τους τοίχους, με κόκκινο χρώμα.
Ειρήνη.

Τ' όνομά σου : ψωμί στο τραπέζι
Τ' όνομά σου : νερό στην πηγή.
Τ' όνομά σου : αγιόκλημα αναρριχόμενων άστρων.
Τ' όνομά σου : παράθυρο ανοιγμένο τη νύχτα στην πρώτη του Μάη.
Τ' όνομά σου : ρινίσματα ήλιου
Τ' όνομά σου : στροφή από φλάουτο τη νύχτα.
Τ' όνομά σου : στα χείλη των αγγέλων τριαντάφυλλο.
Τ' όνομά σου : κουδούνισμα αλόγων που σέρνουν την 'άνοιξη πίσω τους
Τ' όνομά σου : βροχούλα στου σπορέα το μέτωπο
Τ' όνομά σου : περίσσευμα στου βοσκού την καλύβα
Τ' όνομά σου : τοπίο χωρισμένο με χρώματα
Τ' όνομά σου : δυο δρυς που το ουράνιο τόξο στηρίζει τις άκρες του.
Τ' όνομά σου : ένας ψίθυρος απ' αστέρι σε αστέρι
Τ' όνομά σου : ομιλία δύο ρυακιών μεταξύ τους
Τ' όνομά σου : μονόλογος ενός πεύκου στο Σούνιο
Τ' όνομά σου : ένα ελάφι βουτηγμένο ως το γόνατο σε μιαν άμπωτη ήλιου.
Τ' όνομά σου : ροδόφυλλο σ' ενός βρέφους το το μάγουλο
Τ' όνομά σου : πεντάγραμμο στις κεραίες των γρύλων
Τ' όνομά σου : ο Ηνίοχος στην άμαξα του ήλιου.
Τ' όνομά σου : πορεία πέντε κύκνων που σέρνουν την πούλια στα μεσούρανα
Τ' όνομά σου : Ειρήνη στα κλωνάρια του δάσους.
Τ' όνομά σου : Ειρήνη στους δρόμους των πόλεων
Τ' όνομά σου : Ειρήνη στις ρότες των πλοίων
Τ' όνομά σου : ένας άρτος, βαλμένος στην άκρη της γης που περίσσεψε
Τ' όνομά σου : αέτωμα περιστεριών στον ορίζοντα.
Τ' όνομά σου : αλληλούια πάνω στο Έβερεστ

  Νικηφόρος Βρεττάκος

 

Μη κλαις.
Κοίτα πόση Ο μορφιά αντέχει ο κόσμος.
Τόση Α γάπη
Ω ς το τέλος
Αύριο Ο λα απ΄την αρχή
Σαν ένας ιός να κάψει όλους τους αριθμούς της ανθρωπότητας
και μόνο οι λέξεις που αγαπήσαμε να μείνουν..

 

 

"Δεν υπάρχουν μεγάλοι έρωτες
Μεγάλες Αγάπες υπάρχουν

"> 

Η μάνα μου σήμερα, έφτιαξε μπακλαβά.
Όταν ήμουν μικρός τη θυμάμαι, σιμώνοντας Πρωτοχρονιά ν’ ανοίγει φύλλα, να σπάμε τα καρύδια, να βάζει τη γάστρα πάνω στο ταψί. Έβαζε πάντα ένα γαρύφαλλο, στο κέντρο απ΄ τα ρομβοειδή κομμάτια. Μετά να σηκώνει τη γάστρα, να δει πως ψήνεται. Να ετοιμάζει το σιρόπι, βάζοντας μέσα ζάχαρη και λεμόνι. Μετά να το χύνει στο ταψί με τον ξεροψημένο μπακλαβά. Σκέπαζε το ταψί με μια μεγάλη πετσέτα. Την άλλη μέρα ο μπακλαβάς ήταν μαλακός, έτρωγα το πρώτο κομμάτι. Η μάνα μου τότε θα ήταν τριανταπέντε χρονών κι εγώ επτά..
Πήρε και νύχτωνε, μόλις άρχιζε να χιονίζει στο χωριό, θυμάμαι τη μάνα μου χαμογελαστή να φέρνει τον μπακλαβά μες στο σπίτι. Στο ραδιόφωνο ο Μπιθικώτσης τραγουδούσε το Γωνιά Γωνιά. Η σόμπα έκαιγε.
Το ίδιο θα έκανε και σήμερα που κοντεύει τα ογδόντα κι εγώ πέρασα τα πενήντα.
Έχω χρόνια να την παρακολουθήσω πως κάνει τις πίτες της, φορώντας την μαντίλα στο κεφάλι της, ανοίγοντας φύλλα με τον πλάστη.
Όπως τότε και σήμερα.
Κάποτε τίποτα δεν θα είναι το ίδιο.
Εύχομαι πολλά χρόνια ακόμα να φτιάχνει μπακλαβά, πριν την Πρωτοχρονιά.
Έστω και αν η ανάμνηση της γάστρας -με τ’ αναμμένα κάρβουνα και του χωριού, είναι αξεπέραστες.

Καλή Χρονιά, με Αγάπη, φίλες και φίλοι.

 

"Tίποτα δεν χαρίζεται
Ο λα κατακτιούνται
Μόνο οι καλοί χριστιανοί θα πάνε στον παράδεισο
και όσοι δεν μαγάρισαν τις ευχές τους με δώρα άυλα
Μακάριοι οι φτωχοί τω πνεύματι..μακριά από ότι σε κάνει να σκέφτεσαι
Μέρες γιορτών, μέρες ευχών, σαν την απαίδευτη ζωή μας
Όπως στα παραμύθια"

Μια ιστορία χωρίς τέλος.

 ">

 

" Άσπρο μαύρο και η σχετικότητα Ο αγρότης παράγει Ο μεσάζων εκμεταλλεύεται τον ιδρώτα του Ο εργάτης δουλεύει σκληρά Ο αφεντικός επιτηρεί τη ζωή του Η φύση δίνει απλόχερα Ο άνθρωπος την καταστρέφει ασύδοτα Ο βόρειος πόλος είναι άσπρος Η νύχτα είναι μαύρη Ο επιστήμονας αγωνίζεται Ο πανεπιστήμονας αυταρέσκεται Ο πολίτης δρα Ο πολιτικός αποσυνθέτει Ο φτωχός ονειρεύεται Ο πλούσιος αποστειρώνεται Η έγκυος γεννάει Ο μπάτσος σκοτώνει Ο κουμμουνισμός είναι ουτοπία Η καπιταλισμός είναι δυστροπία Μια εικόνα είναι χίλιες λέξεις Μια λέξη είναι χίλιες εικόνες Ο έρωτας είναι κινητήριος δύναμη Ο θάνατος είναι το τέλος Ο άνθρωπος είναι ελεύθερος Ο άνθρωπος είναι δούλος Τα κόμματα είναι αναγκαία Ο Άνθρωπος είναι μοναδικός Η χώρα μας είναι όμορφη Η χώρα μας είναι κόλαση Η δουλειά είναι χαρά Η δουλειά είναι δουλεία Η τέχνη είναι αναγκαία Η τέχνη είναι περιττή Ο λαγός πάει γρήγορα Η χελώνα πάει σιγά Η λογική προχωρά τον κόσμο Η τρέλα δεν φωτίζει Η ποίηση είναι φως Η ποίηση είναι κατάρα Ο Αϊνστάιν ήταν ιδιοφυία Η πυρηνική ενέργεια είναι η καταστροφή του πλανήτη Η παλιά εποχή έλεγε καλημέρα Η τηλεόραση είναι αποξένωση Οι απαντήσεις δόθηκαν Οι ερωτήσεις τελείωσαν Η ζωή έχει συνέχεια Το τέλος του κόσμου πλησιάζει.." ">  "πήγαινε όπου θες ... στις 12 είπαμε! έχεις μια ώρα ..κι εγω πάω! Μάτια μου Ό μορφα εδώ θα μείνουμε.. για λίγο.."> πάμε, πάμε παρακάτω .. Άκου τι παίζουν εδώ .. Κάτι για ανηφόρα λέει.. Περίμενε ..">   Έλα θες κονιάκ ; πιες.. Πάρε και μια σοκολάτα.. Πάμε μέσα , θα τους πω να το ξαναπαιξουν.. Έλα.. "Τη θυμήθηκα.. Μ' αρέσει απόψε η Αθήνα ΣτολισμέΝη με το φεγγάρι Προχώρα, άκου τι παιζουν εδώ.. Σταμάτα .. να το ακούσουμε μαζί!  "> Ήταν ωραία εποχή κι εμείς έφηβοι Ό πως και τώρα! ">  Aναμνησεις μενουν οι ωραιες στιγμες..."> Τη θυμάμαι αυτή την τραγουδίστρια, είχε μια αισθαντική φωνή.. Πάμε ..Πάμε να περπατήσουμε; "> "Νοιώθω τόσο νέος απόψε Και είμαι τόσα χρόνια στην ερημιά της νύχτας ..   Πήγες νωρίς Έρχομαι Μείνε εκεί Κάτω απ΄τον Παρθενώνα Έρχομαι πιο γρήγορα Έφθασα ήδη Με βλέπεις; Σου φωνάζω Δυνατά, δίπλα σου είμαι ... Θα βρεθούμε εκεί Θα ανάψω ΕΝΑ σπίρτο , θα με δεις... Να στεγνώσεις τα μαλάκια σου πριν βγεις Μ ακούς; Θα είμαι εκεί, δεν θαμαι αόρατος , θα με βλέπεις.. εκεί στις διαδρομές ΣΟΥ! Εκεί ακριβώς! Έχω κάτι για Σένα Θα φορέσω το παλτό μου Στις 12 ακριβώς. Ένα κόκκινο τριαντάφυλλο Κι ένα μπουκάλι κονιάκ Θα περπατήσουμε κάτω απ'την Ακρόπολη Θα κάτσουμε σ' ενα παγκάκι Έχω κάτι για Σένα Φόρα το παλτό σου Κάνει κρύο τη νύχτα έξω Ντύσου ζεστά ">   Είναι κάτι στιγμές .. ...για τις δικές μας στιγμές μιλάω, για τα δικά μας Ο νειρα λέω, για τόσα αστέρια που ανάβουν τις νύχτες στον Ουρανό, για τόσες πίκρες που μας αφήνουν βωβούς στην ερημιά των καιρών ..   "θες να συμφιλιωθούμε; θες; πάμε στη βροχή, πάμε; άμα θες έλα, μη θες τώρα να σε παρακαλάω κιόλλας! θαρθείς;  Πεθαίνω για σένα και ας είσαι απάτη δε πα να είσαι ψέμα εγώ σε λέω αγάπη Τι να μας πει η φυσική οι νόμοι δε μετράνε, σε φάση μεταφυσική τα πάθη κυβερνάνε Αν είσαι άνθος του κακού δεν ψάχνω αποδείξεις, στην αυταπάτη ενός τρελού θα ζω μέχρι να λήξεις. ">   Πολλές αγάπες γνώρισα, αγάπησα και χώρισα μα όπου κι αν γυρνούσα, εσένα ζητούσα Στα όνειρα τα χίλια μου, σε γύρευαν τα χείλια μου σε γύρευε η ψυχή μου κι οι πόθοι οι κρυφοί μου Πόσο λυπάμαι τα χρόνια που πήγαν χαμένα πριν να γνωρίσω εσένα, που πρόσμενα καιρό Μα πως φοβάμαι πως ίσως μια μέρα, σε χάσω γιατί να σε ξεχάσω, ποτέ δεν θα μπορώ... Γείρε κοντά μου, αγάπη γλυκιά μου, θέλω ακόμα ξανά να σου πω...     O λα μπερδευονται γλυκα...   ">   ">