Ελλάδα είναι η παιδική μου ηλικία.
Το χωριό μου.
Ελλάδα είναι το Μέτσοβο, έλεγε ο φίλος που χρόνια ζει στη Γερμανία.
Πατρίδα είναι όλος ο κόσμος που αγαπήσαμε. Η πέτρες που κτίσαμε με τα χέρια μας, τα έργα των απλών ανθρώπων.
Έργα που έδιναν τη ζωή και στόλιζαν το μάτι. Έργα χειροπιαστά και στέρεα.
Η απλότητα της Ομορφιάς, που χάθηκε μες τη δίνη των εποχών που άλλαξαν.
Η ζωή που άλλαξε, χωρίς να λογαριάσει.
Χωρίς ίχνη , χωρίς ιστορία πια, καταδικάζουμε το μέλλον.
Η Ελλάδα της αντιπαροχής και της ασχήμιας, του κέρδους και του νεοπλουτισμού γκρέμισε την ομορφιά της πέτρας, την ανάσα του ωραίου.
Πέθανε το ωραίο μες τις ψεύτικες οθόνες του μυαλού μας, μες την ασχήμια των ουρλιαχτών, η χώρα μας πέθανε μες τα πορτοφόλια μας.
Και μεις ανήμποροι πιά πουλάμε τα παιδιά μας, τις γυναίκες μας, τα σπίτια μας, την παιδεία μας, την ελευθερία μας.
Πουλάμε στο παζάρι τη ζωή και αγοράζουμε θάνατο.
Πουλάμε τον ήλιο μας και αγοράζουμε μαύρο χρυσό.
Κάτι παλιές φιγούρες θυμίζουν ακόμα τη ζωή, κάτι γέροι που κάθονται στα παγκάκια του Μετσόβου και λένε ιστορίες απ' το παρελθόν...
Οι οθόνες στα καφέ παίζουν το μέλλον η τον αγώνα Δόξας Δράμας- ΠΑΣ Γιάννενα με όλα τα βλέμματα καρφωμένα στην αγωνία του παιχνιδιού...το γκόλ! (Κ.Τ)
Το χωριό μου.
Ελλάδα είναι το Μέτσοβο, έλεγε ο φίλος που χρόνια ζει στη Γερμανία.
Πατρίδα είναι όλος ο κόσμος που αγαπήσαμε. Η πέτρες που κτίσαμε με τα χέρια μας, τα έργα των απλών ανθρώπων.
Έργα που έδιναν τη ζωή και στόλιζαν το μάτι. Έργα χειροπιαστά και στέρεα.
Η απλότητα της Ομορφιάς, που χάθηκε μες τη δίνη των εποχών που άλλαξαν.
Η ζωή που άλλαξε, χωρίς να λογαριάσει.
Χωρίς ίχνη , χωρίς ιστορία πια, καταδικάζουμε το μέλλον.
Η Ελλάδα της αντιπαροχής και της ασχήμιας, του κέρδους και του νεοπλουτισμού γκρέμισε την ομορφιά της πέτρας, την ανάσα του ωραίου.
Πέθανε το ωραίο μες τις ψεύτικες οθόνες του μυαλού μας, μες την ασχήμια των ουρλιαχτών, η χώρα μας πέθανε μες τα πορτοφόλια μας.
Και μεις ανήμποροι πιά πουλάμε τα παιδιά μας, τις γυναίκες μας, τα σπίτια μας, την παιδεία μας, την ελευθερία μας.
Πουλάμε στο παζάρι τη ζωή και αγοράζουμε θάνατο.
Πουλάμε τον ήλιο μας και αγοράζουμε μαύρο χρυσό.
Κάτι παλιές φιγούρες θυμίζουν ακόμα τη ζωή, κάτι γέροι που κάθονται στα παγκάκια του Μετσόβου και λένε ιστορίες απ' το παρελθόν...
Οι οθόνες στα καφέ παίζουν το μέλλον η τον αγώνα Δόξας Δράμας- ΠΑΣ Γιάννενα με όλα τα βλέμματα καρφωμένα στην αγωνία του παιχνιδιού...το γκόλ! (Κ.Τ)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου