Αλλά και το άγχος του σχολείου, η αυστηρότητα των μεγάλων.
Όλα εκείνα όμως μοιάζουν αστεία, σαν τις ακακίες στην άκρη του χωριού..
Μια γκορτσιά, άγρια αχλαδιά, απέναντι στο ουρμανάκι, μια ξέφωτη πλαγιά, είναι ένα μήνυμα από κείνα τα χρόνια τα πέτρινα και της φτώχειας. Εκείνης της φτώχειας που την πλημμύριζε η ευτυχία !
Όταν γινόταν τα γκόρτσα ήταν το πιο νόστιμο φρούτο που έφαγα ποτέ. Ακόμα νοιώθω τη γεύση στο στόμα μου..
Πιο πολύ και απ΄ την μυρωδιά των μήλων, όταν γύριζε ο πατέρας μου απ 'το παζάρι της Τρίτης.
Σ αγαπώ.
Γιατί μπορώ να σου μιλώ.
Γιατί το νοιώθω, ότι όλα μου τα νοιώθεις
Όπως κι εγώ εσένα.
Σαν εκείνα τα γούρμα γκόρτσα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου