Ήταν "ωραίο" αυτό το καλοκαίρι...:(

'Βαθιά, ένα καράβι έμενε ακίνητο
ακίνητο ένα καλοκαίρι
φυσούσαν άνεμοι, φουσκώναν τα πανιά
δεν έλεγε να φύγει...τι περίμενε;
Κανείς δεν ξέρει...''

το λατρεμένο μου μπαλκόνι

Nάξος 2015

Ετσι , καθως επαιζα με τη φωτογραφικη μου..
Το χωριο μου το λενε ΜΟΝΗ
Σημερα ειναι η τελευταια μερα του καλοκαιριου
..
Γεια και χαρα κληματαρια μου

..ωπα ωπα ωπα ωπα
θα τη μαθω και τη ροκα..

τα κρινακια της αμμου παντα η ελπιδα μου..

ωρες τζιτζικι μου να τραγουδας , δεν κουραζεσαι..;

Χαλκι

η Ευγενια μαθαινει χορό τα παιδια της Αθηνας , στην πλατεια του χωριου μου

ΜΟΝΗ ΝΑΞΟΥ

ΜΟΝΗ

στο καλο..

ΧΩΡΑ ΝΑΞΟΥ

ο παππους μου με τ αδελφια του

η γιαγια μου η Μαρια
φετος εμαθα πως ηταν η καλυτερη υφαντρα σε κεινα τα χρονια

Καστρακι

Κινυδαρος

μεσα απο τα αυτοκινητο απο ψηλα καθως πηγαινα για το χωριο...

μιλαγα τοσο πολυ μαζι τους...

εκει καθε λεπτο...

οι γλαστρες της Φωτουλας μου

"σπιτια δεν εχετε;;; χαχα "
(τρεις τεσσερεις τη νυχτα , τα σπορια ολα μαζεμενα 'βεγγεριαζουν")

ΜΟΝΗ ΝΑΞΟΥ

η θεα απο το χωριο μου..

ΠΛΑΚΑ ΝΑΞΟΥ

ΜΟΝΗ ΝΑΞΟΥ

ΧΑΡΗ , θυμασαι ;;; :)
To δεντρακι και το γκελ μου ντε
Μεγαλωσε

Αγια Αννα

Σε ολη τη διαρκεια του ταξιδιου αυτα τα δυο πλασματακια ηταν ετσι....να κοιταζονται στα ματια!!!!!!!!!!!!!!!

Αχ ερωτα..

μαρεσει

ποσο ηρεμα κοιμοταν...

Εγω απο πανω στο καταστρωμα τραγουδαγα..

Ένας μέρμηγκας κουφός με πήρε απ το χέρι
Είμαι λέει ο πιο σοφός σ΄ ολόκληρο τ' ασκέρι

Και τα μικρά του τα μερμηγκάκια
χειροκροτάνε μ' ενθουσιασμό
εν-δυο προσκυνάμε,
εν-δυο πολεμάμε,
εν-δυο δεν πεινάμε

Τα βολεύεις μια χαρά σπουδαίο μου μυρμήγκι
όμως πρόσεχε καλά τ' ωραίο σου λαρύγγι

Και τα μικρά του τα μερμηγκάκια
χειροκροτάνε μ' ενθουσιασμό
εν-δυο προσκυνάμε,
εν-δυο πολεμάμε,
εν-δυο μα πεινάμε

Πριν προλάβω να του πω το σύστημα ν' αλλάξει
πλάκωσε όλο το χωριό το μέρμηγκα να χάψει

Μαι τα μικρά του τα μερμηγκάκια
χειροκροτάνε μ' ενθουσιασμό
εν-δυο προσκυνάμε,
εν-δυο μα πεινάμε,
εν-δυο θα σε φάμε!

κατι ξενοι εκει στην παραλια ειχαν φερει τη σημαια μας και εβγαζαν απανωτες φωτογραφιες

Ένα πουλί πετούσε
ανάμεσα στη Σάμο και το Κουσάντασι
και που να καταλάβω;
τούρκικο πουλί ήταν ή ελληνικό;
Ή αν μήπως από κάπου αλλού ερχόταν;
Κανένα σημάδι.
Τη θάλασσα ρώτησα
δύτης είναι,μου'πε.
Πλέκει,όλο πλέκει
νταντέλες στο στήθος μου.
Τον ουρανό ρώτησα
αγγελιοφόρος είναι,μου'πε
Απ'το ανοιχτό βιολέ
καιτο τριανταφυλλένιο
ως το μενεξελί.
Τα ψάρια ρώτησα
και τ'άλλα τα πουλιά
και τα καράβια με λογιώ -λογιώ σημαίες.
Όλα κάτι άλλο μου'πανε
απάντηση δεν πήρα.
Ένα πουλί πετούσε
ανάμεσα στη Σάμο και το Κουσάντασι.
Έ,που να καταλάβω
τούρκικο ήτανε πουλί ή ελληνικό;
Μην κι απ'αλλού ερχότανε
Και ποιά είναι η φυλή του;
Έ πουλί ,του είπα
Ποιοί είναι οι δικοί σου;
Ποιά είναι η χώρα σου;
Γλάρος είμαι,μου'πε
Πόσο χρονώ είμαι;
Όσο κι ο κόσμος.
Από ποιά χώρα είμαι;
Απ'τη γη,απ'τον ουρανό,απ'τη θάλασσα
Τα σύνορά μου ποιά;
Το χώμα,το νερό,ο αγέρας..
~ Özdemir İnce ~

Απαγγελία:Γιώργος Κιμούλης [Γιάννης Σαούλης]

Μουσική:Minstrlel's Era
[Derya Turkan-Ugur Isik-Gabriel Garcia Fons]
https://youtu.be/NIn6QbrplZY

στο πηγαδι του χωριου μου πλενουν τα μαλλια των ζωων που θα ξανουν ,να τα κανουνε κλωστες κι υστερα να τα υφανουν..

η κυρα Δεσποινα ...
τεραστια μορφη του χωριου

μια μονο λεξη:
ΛΕΒΕΝΤΙΣΣΕΣ!!!!

η κυρα Δεσποινα αφηγειται ...
Δεν ξερω γιατι δεν παιζει το βιντεο
αλλα θα τα περασω στο you tube για το Συλλογο!

η Ευγενια με τα καμαρια της στην πλατεια του χωριου

η Αννουλα μας

Προσθήκη λεζάντας

η Αννουλα παντα ταιζει ζωακια...

πως να μη θαυμαζεις :)

τα ερωτευμενακια

ηταν αυθορμητη..!!

απιστευτη μανουλα
μεσα σε ολα

"Οι άλλοι όπως βαδίζουν κι εμείς ανάποδα"
ΑΣΙΜΟΣ

"..Ομορφη που σαι θαλασσα τωρα το βραδυ - βραδυ σαν αγκαλιαζεις τη στερια και της μιλας με χαρη (χαδι) .. Σαν φυσα και φουρτουνιαζεις ναξερες ΝΑ ΞΕΡΕΣ πως με τρομαζεις κι οταν παλι γαληνευεις ναξερες πως με μαγευεις.."





για τη φιλη μου την Ανιρετα...
"Πικραμένος αναχωρητής"
Θὰ φύγω σὲ ψηλὸ βουνό, σὲ ριζιμιὸ λιθάρι
νὰ στήσω τὸ κρεβάτι μου κοντὰ στὴ νερομάνα
τοῦ κόσμου ποὺ βροντοχτυποῦν οἱ χοντρὲς φλέβες τοῦ ἥλιου,
ν᾿ ἁπλώσω ἐκεῖ τὴν πίκρα μου, νὰ λυώσει ὅπως τὸ χιόνι.
Μὴν πιάνεσαι ἀπ᾿ τοὺς ὤμους μου καὶ στριφογυρίζεις
ἄνεμε!
φεγγαράκι μου!
Καλέ μου!
Αὐγερινέ μου!
Φέξε τὸ ποροφάραγκο! Βοήθα ν᾿ ἀνηφορήσω!
Φέρνω ζαλιὰ στὶς πλάτες μου τὰ χέρια τῶν νεκρῶν!
Στὴ μιὰ μεριὰ ἔχω τὰ ὄνειρα, στὴν ἄλλη τὶς ἐλπίδες!
Κι ἀνάμεσα στὶς δυὸ ζαλιὲς τὸ ματωμένο στέφανο!
Μὴ μὲ ρωτᾷς καλέ μου ἀϊτέ, μὴ μὲ ξετάζεις ἥλιέ μου!
Ρίχτε στὸ δρόμο συνεφιὰ νὰ μὴ γυρίσω πίσω!
Κυττάχτηκα μὲς στὸ νερό, ἔκατσα καὶ λογάριασα,
ζύγιασα τὸ καλὸ καὶ τὸ κακὸ τοῦ κόσμου. Κι ἀποφάσισα,
νὰ γίνω τὸ μικρότερο ἀδερφάκι τῶν πουλιῶν!

Νικηφόρος Βρεττάκος

http://rigasili2.blogspot.gr/2012/04/blog-post_11.html