έχε το νου σου στο παιδί..




Σάββατο 1 Νοεμβρίου 2014

χαμένα όνειρα





«Είχαμε μια γλάστρα και μια δύση σ' ένα παράθυρο κι είχαμε την ίδια θλίψη κάθε παραμονή Χριστουγέννων, μια θλίψη σα μια μαύρη ομπρέλα στο διάδρομο πάνου απ' την ξύλινη σκάλα. Η μυρωδιά του ανθόνερου κι η μυρωδιά κοπανισμένης ζάχαρης και μοσκοκάρυδου. Κάπου ετοιμάζουνε γλυκά για την Πρωτοχρονιά.
Μαζεύτηκαν τα σύγνεφα στη δύση. Δεν είναι κόκκινα μήτε χρυσά. Ένα χρώμα θαμπό μελιτζανί. Κι οι φωνές των παιδιών πολύ μακρινές σα χαλασμένες φυσαρμόνικες μέσα σε κάμαρες κλεισμένες όταν λείπει η μητέρα σε βεγγέρα μ' εκείνο το μωβ φόρεμα και τα μωβ μάτια δυο μακρινά λιμάνια δίχως καΐκια. Μοσκοβολάει όλο το σπίτι μουσκεμένη ρίγανη και ζεσταμένες κουβέρτες. Οι πετσέτες σωριασμένες σαν άσπρα πουλιά με σπασμένες φτερούγες. Συγνέφιασε πολύ.
Αύριο θα κατέβουμε στην πολιτεία. Θα κοιτάξουμε τις πόρτες πολύ προσεχτικά, γιατί οι πόρτες είναι τα μεγάλα εικονίσματα του δρόμου... σταχτιές λιγάκι ξεβαμμένες –οι εικόνες της φτώχειας, της καλοσύνης ή της λύπης, του θυμού ή του φόβου. Μάθαμε πια να διαβάζουμε και να γράφουμε ακόμη με λιγότερα αποσιωπητικά ή και καθόλου. Όχι άλλη αναβολή, αύριο λοιπόν.»
Γιάννης Ρίτσος - Παλιά μαζούρκα σε ρυθμό βροχής.

απο το κανάλι του αγαπημένου μου φίλου..:https://www.youtube.com/channel/UCQ66z_au9-ufIbybuqexxKw




Καλό μήνα..

3 σχόλια:

  1. Πέρασε η βροχή.
    Μοσκοβολάει όλο το σπίτι μουσκεμένη ρίγανη και ζεσταμένες κουβέρτες.
    Η βροχή θα ’χει σαπουνίσει όλα τα φύλλα ένα – ένα
    όπως η μητέρα μας σαπούνιζε τα χέρια μας σαν είμαστε μικρά παιδιά –
    τα φύλλα θα γυαλίζουν σαν τα μάτια των παιδιών. Πιότερο ακόμη.
    Τα φύλλα πράσινα. Κ’ η θάλασσα γαλάζια.
    Μεγάλος που ’ναι ο κόσμος…

    [...]

    Μια φυσαρμόνικα στο δρόμο.
    Ένα τακούνι βιαστικό στο πλυμένο πεζοδρόμιο.
    Θα ’ναι χαρούμενο τούτο το κορίτσι
    θα ’χει ένα γαλανό σημάδι στο λαιμό κάτου απ’ τ’ αυτί. Ένα φιλί.
    Και βιάζεται.
    Να μείνει μόνη μες στην κάμαρά της
    να ονειρευτεί το στόμα του.
    Ένα σύγνεφο γαλάζιο με ρόδινη ούγια ή ασημένια.
    Πού να ξέρει κανένας..

    [...]

    Μην πεις – είναι κάτι κι αυτό.
    Όχι άλλη αναβολή.
    Λοιπόν αύριο. ''


    Καλό μήνα Ρενάτα μου ..



    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Αγαπημένη Μου Ανιρετα!!
    Ψυχή μου ΕΣΥ!
    Σε βλέπω από το κινητό
    !
    Πάντα κοντά μου, όταν μου λείπεις...

    ΑπάντησηΔιαγραφή