από 9 μέχρι 18 Νοέμβρη στη ΝΑΞΟ

">

"με το πρόσωπο κολλημένο στο τζάμι
κοιτάζω εκστατικά
πίσω απ' τις στάλες της βροχής
ένα πολύχρωμο κόσμο

κρύβω μέσα μου ένα παιδί
με τις τσέπες γεμάτες μπίλιες
μέσα στον χειμώνα
ένα παιδί με δακρυσμένα μάτια
για το γατάκι του που πέθανε
για το λουλούδι που μαράθηκε
για όσους έφυγαν χωρίς επιστροφή

κρύβω μέσα μου ένα παιδί
με τρύπιο παλτό
που λαχταράει τα ζεστά κάστανα
τη γειτονιά και τους φίλους
την άνοιξη που θάρθει

κρύβω μέσα μου ένα παιδί
που δεν δέχεται
πως μπορώ να γελάω
όταν τη ίδια στιγμή κάποιος κλαίει

κρύβω μέσα μου ένα παιδί
απαρηγόρητο
που θάθελε να φτιάξει τη ζωή
στα μέτρα της καρδιάς του"
Τόλη Νικηφόρου..

Από μικρή ήξερα τη Νάξο μόνο Αύγουστο..Πρώτη φορά πήγα Νοέμβρη..!
Οι φωτογραφίες στο βίντεο είναι από τη φωτογραφική μου μηχανή και από το κινητό μου.
Τις έντυσα με την αγαπημένη μου μουσική την οποια δανείστηκα από:
1. http://www.youtube.com/watch?v=kXqAcmDtEXc&list=PLRJ5cZvNy9V5hbowBaYhD8MHMGKKWq7nN&index=97
2. http://www.youtube.com/watch?v=U66BEZIln8Q&list=PLRJ5cZvNy9V5hbowBaYhD8MHMGKKWq7nN&index=95
3.http://www.youtube.com/watch?v=fIgU9aNpb9k&list=PLRJ5cZvNy9V5hbowBaYhD8MHMGKKWq7nN&index=98
για κέρασμα στα φιλαράκια !!!
...και για μένα...
(ουου είναι άλλες τόσες :) και πολλά βίντεο)


Ευχαριστώ τα "παιδιά της Μονής Νάξου" για την ζεστασιά τους..
Ευχαριστώ τη Φαννούλα που μου χάρισε το παραπάνω "ποίημα" του αγαπημένου
Τόλη Νικηφόρου

.

http://www.youtube.com/watch?v=kXqAcmDtEXc&feature=share&list=PL0F67E12DCA2FB6F9&index=1

Η κυρά Δέσπονα, μου έλεγε η Ειρήνη, έφτιαχνε τα καλύτερα σύκα του χωριού.
-Πες μου το μυστικό σου, τη ρώτησε , σαν την πέτυχε κάτω στο φούρνο.
-Τα φτιάχνω με ΑΓΑΠΗ! Αυτό είναι το μυστικο, της αποκρίθηκε η κυρά Δέσποινα , η οποία ΖΕΙ μόνη, με ένα απέραντο χαμόγελο πάντα!!!!!!!!!!
Ένα από τα καλύτερα απογεύματα , μαζι Της..

Να περνάτε καλά , ό,τι κι αν κάνετε, όσο γίτεται..
Την αγάπη μου..

https://www.facebook.com/photo.php?v=10202535396850872&l=689452722460156613

https://www.facebook.com/media/set/?set=a.10202645613486219.1073741842.1374275126&type=1


http://youtu.be/k-y4HC8V5TM">

Λένε πως την ημέρα των γενεθλίων σου, πρέπει να τη γιορτάζεις.
Μα πώς να ξανάβρεις το χαμόγελο, όταν όλα γύρω σου πεθαίνουν..;
 Με παραμύθια η χαμένη μας ΖΩΗ , πίσω δεν ξαναγυρνά.
Εκτός και αν πάρεις το "μονοπάτι της", πάλι από την ΑΡΧΗ .
Δεν είναι εύκολο..
..
Καληνύχτα ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ, κρατώ την αγάπη Σας  μέσα στην  καρδιά μου...
................................ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ.......................................
Δεν έχω τίποτα άλλο να σας κεράσω παρά μόνο.. την ανάσα ενός ΗΧΟΥ να ΣΑΣ  συντροφεύει με ζεστασιά και Ελπίδα στις  υγρές πια μέρες μας ..
Στην υγειά ΣΑΣ..!

Χωρίς λογια..
Έχουν.. όλα ειπωθεί
Την Αγάπη μου
http://youtu.be/k-y4HC8V5TM

Και να που φτάσαμε εδώ
Χωρίς αποσκευές
Μα μ' ένα τόσο ωραίο φεγγάρι
Και εγώ ονειρεύτηκα έναν καλύτερο κόσμο
Φτωχή ανθρωπότητα, δεν μπόρεσες
ούτε ένα κεφαλαίο να γράψεις ακόμα
Σα σανίδα από θλιβερό ναυάγιο
ταξιδεύει η γηραιά μας ήπειρος

Αλλά τα βράδια τι όμορφα
που μυρίζει η γη

Βέβαια αγάπησε τα ιδανικά της ανθρωπότητας,
αλλά τα πουλιά
πετούσαν πιο πέρα

Σκληρός, άκαρδος κόσμος,
που δεν άνοιξε ποτέ μιαν ομπρέλα
πάνω απ' το δέντρο που βρέχεται

Αλλά τα βράδια τι όμορφα
που μυρίζει η γη
Ύστερα ανακάλυψαν την πυξίδα
για να πεθαίνουν κι αλλού και την απληστία
για να μένουν νεκροί για πάντα

Αλλά καθώς βραδιάζει
ένα φλάουτο κάπου
ή ένα άστρο συνηγορεί για όλη την ανθρωπότητα

Αλλά τα βράδια τι όμορφα
που μυρίζει η γη

Καθώς μένω στο δωμάτιο μου,
μου 'ρχονται άξαφνα φαεινές ιδέες
Φοράω το σακάκι του πατέρα
κι έτσι είμαστε δυο,
κι αν κάποτε μ' άκουσαν να γαβγίζω
ήταν για να δώσω
έναν αέρα εξοχής στο δωμάτιο

Αλλά τα βράδια τι όμορφα
που μυρίζει η γη

Κάποτε θα αποδίδουμε δικαιοσύνη
μ' ένα άστρο ή μ' ένα γιασεμί
σαν ένα τραγούδι που καθώς βρέχει
παίρνει το μέρος των φτωχών

Αλλά τα βράδια τι όμορφα
που μυρίζει η γη!


Δως μου το χέρι σου..
Δως μου το χέρι σου..
Τάσος Λειβαδίτης

">


">



">


">

Μέθα

Ἂν κάποτε στὰ σκαλιὰ ἑνὸς παλατιοῦ, στὸ πράσινο γρασίδι
μιᾶς τάφρου, στὴ μουντὴ μοναξιὰ τοῦ δωματίου σου,
ξυπνήσεις ξεμέθυστος πιά, ῥώτα τὸν ἄνεμο, ῥώτα τὸ κύμα,
τὸ πουλί, τὸ ῥολόι, κάθε τι ποὺ φεύγει,
κάθε τι ποὺ στενάζει, κάθε τι ποὺ κυλάει, ποὺ τραγουδάει,
ποὺ μιλάει· ῥώτα τί ὥρα εἶναι;
Κι ὁ ἄνεμος, τὸ κύμα, τὸ ἄστρο, τὸ πουλί, τὸ ῥολόι,
θὰ σοῦ ἀπαντήσουν: Εἶναι ἡ ὥρα τῆς μέθης!
Γιὰ νὰ γίνεις ὁ μαρτυρικὸς σκλάβος τοῦ χρόνου,
μέθα· μέθα ἀδιάκοπα!
Ἀλλὰ μὲ τί; Μὲ ῥακή, μὲ κρασί, μὲ ποίηση, μὲ ἀρετή...
-Μὲ ὅ,τι θέλεις, ἀλλὰ μέθα!...
Μεθύστε

Πρέπει νά ῾σαι πάντα μεθυσμένος.
Ἐκεῖ εἶναι ὅλη ἡ ἱστορία: εἶναι τὸ μοναδικὸ πρόβλημα.
Γιὰ νὰ μὴ νιώθετε τὸ φριχτὸ φορτίο τοῦ Χρόνου
ποὺ σπάζει τοὺς ὤμους σας καὶ σᾶς γέρνει στὴ γῆ,
πρέπει νὰ μεθᾶτε ἀδιάκοπα. Ἀλλὰ μὲ τί;
Μὲ κρασί, μὲ ποίηση ἢ μὲ ἀρετή, ὅπως σᾶς ἀρέσει.
Ἀλλὰ μεθύστε.

Καὶ ἂν μερικὲς φορές, στὰ σκαλιὰ ἑνὸς παλατιοῦ,
στὸ πράσινο χορτάρι ἑνὸς χαντακιοῦ,
μέσα στὴ σκυθρωπὴ μοναξιὰ τῆς κάμαράς σας,
ξυπνᾶτε, μὲ τὸ μεθύσι κιόλα ἐλαττωμένο ἢ χαμένο,
ρωτῆστε τὸν ἀέρα, τὸ κύμα, τὸ ἄστρο, τὸ πουλί, τὸ ρολόι,
τὸ κάθε τι ποὺ φεύγει, τὸ κάθε τι ποὺ βογκᾶ,
τὸ κάθε τι ποὺ κυλᾶ, τὸ κάθε τι ποὺ τραγουδᾶ,
ρωτῆστε τί ὥρα εἶναι,
καὶ ὁ ἀέρας, τὸ κύμα, τὸ ἄστρο, τὸ πουλί, τὸ ρολόι,
θὰ σᾶς ἀπαντήσουν:

-Εἶναι ἡ ὥρα νὰ μεθύσετε!

Γιὰ νὰ μὴν εἴσαστε οἱ βασανισμένοι σκλάβοι τοῦ Χρόνου,
μεθύστε, μεθύστε χωρὶς διακοπή!

Μὲ κρασί, μὲ ποίηση ἢ μὲ ἀρετή, ὅπως σᾶς ἀρέσει.
Σαρλ Μπωντλαίρ