Φίλησα το λύκο.

Φίλησα το λύκο.

Χτες όλη τη νύχτα
πίστευα πως στην αγκαλιά μου
βρισκόταν έα τρυφερό κορμί
όμως κρατούσα
το λύκο.

Το μαλακό του τρίχωμα,
τα μυτερά του δόντια, τα μάτια του
που γυάλιζαν στο σκοτάδι.

Φίλησα το λύκο.

Τα νύχια του χάραξαν βαθιά το δέρμα μου,
άνοιξαν αυλάκια.
Η ανάσα του με έκαψε στο πρόσωπο,
τα δόντια του μπήχτηκαν στον ώμο μου.
Στο σκοτάδι μέτρησα ένα ένα
τα πλευρά του.

Θα μπορούσα να ταξιδέψω μαζί του
σε άγνωστες χιονισμένες χώρες του Βορρά
ή θα μπορούσα απλά
να σφίξω ύπουλα τα χέρια μου γύρω από το λαιμό του
γλιτώνοντας για πάντα
απ΄τη θανατηφόρα του ορμή.

Έπρεπε όμως να αποφασίσω γρήγορα.

Παραμέρισα,
τον άφησα πέφτοντας να σκίσει
το σεντόνι με τα νύχια του
και του χάιδεψα
στοργικά
τη ράχη.

Χρηστος Ζαχος

—