Βασανίζουν ένα 20χρονο νεαρό πάνω από έναν χρόνο επειδή “δεν είναι πολύ άντρας” Τον διαπομπεύουν δημόσια και τον τραμπουκίζουν, τον χτυπούν και τον βασανίζουν. Αυτά λαμβάνουν χώρα σε ένα εκπαιδευτικό ίδρυμα και σε φοιτητική εστία. Κανένας δε βλέπει,κανένας δεν παρεμβαίνει. Ούτε εκπαιδευτικός,ούτε συμφοιτητής. “Μη βλέπεις, μη μιλάς, μην ανακατεύεσαι”.
Η οικογένεια ένα χρόνο τώρα δεν γνωρίζει
ή θεωρεί κατά βάθος λογικό να του φέρονται “λίγο σκληρά και να του
κάνουν πλάκα ” επειδή δεν ήταν μέσα στο αποδεκτό αντρικό πρότυπο;
Η αστυνομία που ασχολείται με την υπόθεση βγάζει ψυχιατρικές κρίσεις
αντί να κάνει την απλούστερη έρευνα,να μπουντρουμιάσει συμφοιτητές και
εκπαιδευτικούς μέχρι να μάθει ονόματα,αν δεν τα ξέρει ήδη και τα
συγκαλύπτει.
Οι δημοσιογράφοι στα περισπούδαστα άρθρα τους χρησιμοποιούν τα σημεία στίξης-αποσιωπητικά, θαυμαστικά- για να προσδώσουν μια γαργαλιστική νότα στο βασανιστήριο του ανθρώπου.
Βουλευτής,καταγγέλλεται, πως έκανε διαρκώς παρεμβάσεις υπέρ των βασανιστών,το όνομα του καλύπτεται απ το βρωμερό πέπλο της συγκάλυψης.
Τίποτα δεν έρχεται στο φως διαδικτυακά, ούτε ένα βίντεο, ούτε μια φωτογραφία, δεκάδες πρέπει να υπάρχουν, βρωμερά τιμαλφή σε συνενόχων, καλών συμπολιτών μας, τα χέρια. Στο πηγάδι του ναζιστικού Σαλόν Κίτυ που ζούμε, ο καθένας παίζει το ρόλο που προβλέφτηκε γι αυτόν απ τις τσατσάδες της κοινωνίας.
Άλλος πορτιέρης,άλλος
βασανιστής, άλλος πουτάνα, άλλος παρατηρητής αμέτοχος στις κουίντες να
ευχαριστεί το θεό που δεν είναι ο ίδιος στους βασανιζόμενους.
Και ακούω στο μυαλό μου την κραυγή του παιδιού “έναν καφέ να πιω μη με βασανίζετε” και σκέφτομαι τους στίχους του ποιητή:
“Το βροχερό φθινόπωρο σ’ αυτή τη γούβα
κακοφορμίζει την πληγή του καθενός μας
ή αυτό που θα ‘λεγες αλλιώς, νέμεση μοίρα
ή μονάχα κακές συνήθειες, δόλο και απάτη,
ή ακόμη ιδιοτέλεια να καρπωθείς το αίμα των άλλων”.
Σε όλους τους Βαγγέληδες που κάθε μέρα βασανίζονται μέσα στην ανοχή και τα γελάκια των άλλων φωνάζω: ΑΝΤΙΣΤΑΘΕΙΤΕ,ΕΙΣΤΕ ΑΝΘΡΩΠΟΙ. ΟΡΘΙΟΙ ΚΑΙ ΜΟΝΟΙ,ΑΝΤΙΣΤΑΘΕΊΤΕ. ΜΗΝ ΥΠΟΚΥΨΕΤΕ ΣΤΑ ΤΕΡΑΤΑ ΓΎΡΩ ΣΑΣ.
Του Γιάννη Αγγελάκη
| Ο Βαγγέλης Γιακουμάκης βρέθηκε νεκρός.
Παραμένει άγνωστο αν δολοφονήθηκε ή αν αυτοκτόνησε. Σε οποιαδήποτε
περίπτωση πρόκειται για έγκλημα. Και το έγκλημα είναι πολιτικό.
Αυτός που δολοφόνησε τον Βαγγέλη Γιακουμάκη δεν είναι μία παρέα
νεαρών. Δεν είναι καν ένας πολιτικός. Είναι ένα ολόκληρο πολιτικό
σύστημα που εξέθρεψε τον τραμπουκισμό, τις μαφιόζικες συμπεριφορές,
υπέθαλπτε την παρανομία.
Στην Κρήτη τα πράγματα είναι συγκεκριμένα. Εδώ και χρόνια σε χωριά
της Κρήτης επικρατούν συμπεριφορές όχι απλά παραβατικές αλλά
εγκληματικές. Οι τραμπούκοι εξασκούν βία στην τοπική κοινωνία με
πολιτική κάλυψη.
Υπάρχουν περιπτώσεις τραμπούκων όπου αφού πρώτα έχουν δείρει
συμπολίτες τους στα χωριά τους και αφού έχουν παρανομήσει σε μία σειρά
υποθέσεων, στα δικαστήρια αθωόνονται ή γίνονται αποδέκτες ασήμαντων
ποινών. Επιστρέφουν πίσω στα χωριά τους θριαμβευτές. Και η επιστροφή
τους προκαλεί τρόμο.
Τρομοκρατημένοι βρίσκονται όσοι είχαν την ατυχία να βρεθούν στο δρόμο
τους. Ο τρόμος τους είναι διδακτικός αφού μαθαίνει σε όλους τους
υπόλοιπους να μη μπαίνουν στα πόδια τους και να σιωπούν μπροστά σε όσα
συμβαίνουν γύρω τους. Σε όσα συμβαίνουν ακόμα και σε αυτούς “γιατί έχουν
ισχυρή προστασία”.
Λένε, σε όσους αμφισβητούν την “αλήθεια” που παράγει η δικαίωση των
εγκληματιών: “είδες τι έπαθε ο άλλος που νόμιζε πως θα βγάλει άκρη;
Έμπλεξε χειρότερα. Γι’ αυτό κάτσε στα αβγά σου”.
Και η δικαιοσύνη αγνοείται. Γιατί αυτό που πραγματικά αποσαρθρώνεται
είναι η ίδια η κοινωνία. Η λειτουργία της προσαρμόζεται στην ωμή βία που
επικρατεί πέρα και πάνω από τη λογική. Τρομοκρατημένη είναι η κοινωνία.
Και αυτό γίνεται εδώ και χρόνια. Με πολιτική προστασία.
Είναι οι ίδιοι άνθρωποι που στα πανηγύρια πυροβολούν χιλιάδες σφαίρες
γιατί είναι “αντρισμός”. Κανείς δε μπορεί να τους προβάλλει αντίσταση.
Μαυροπουκαμισάδες, που έχουν δεσμούς με ισχυρές γνωστές οικογένειες
της Κρήτης. Που πράττουν ως προστάτες νυκτερινών μαγαζιών ή που
εμπλέκονται σε υποθέσεις διακίνησης ναρκωτικών. Άνθρωποι υπεράνω του
νόμου. Που τους προστατεύουν ισχυροί άνθρωποι.
Που είναι βασικά γρανάζια ενός ολόκληρου συστήματος παραγωγής σήψης και διαφθοράς.
Αυτοί οι άνθρωποι, αποκτούν ισχύ στα χωριά και στις πόλεις και
γίνονται “πρότυπα” για τους νεότερους, τα παιδιά στα χωριά. Δεν είναι
πρότυπο ο έντιμος και εργατικός κάτοικος του χωριού που σέβεται τον
συγχωριανό του. Αυτός, βγαίνει διαρκώς χαμένος. Μαθαίνει να σιωπεί και
να υπομένει. Να μην αντιδρά. Είναι ο “ηλίθιος”. Ο “αδύναμος”.
Τον τραμπουκίζουν. Τον περιπαίζουν. Ασκούνε βία πάνω του. Πολλές
φορές αυτοί οι άνθρωποι φεύγουν από τα χωριά τους γιατί δεν αντέχουν.
Όπως έφυγε και ο Βαγγέλης Γιακουμάκης. Γιατί δεν άντεξε.
Είτε αυτοκτόνησε είτε δολοφονήθηκε, ο Βαγγέλης έφυγε.
Και θα είναι λάθος αν αρχίσουμε να ψάχνουμε για εξιλαστήρια θύματα.
Γι’ αυτό λέω, μην ψάχνετε τους υπεύθυνους του εγκλήματος στα πρόσωπα
κάποιων νέων ανθρώπων. Κοιτάξτε πρώτα τους εαυτούς σας στον καθρέπτη,
μετά αυτούς που ψηφίζατε, το σύστημα που εκθρέψαμε που επιβράβευε τη
βία, τη σιωπή μας που επέτρεψε τη γιγάντωση της αλητείας: το έγκλημα.
Την κυρίαρχη πολιτική που προτιμά ηλίθιους τραμπούκους παρά σκεπτόμενους πολίτες.
Αυτή η ίδια κυριαρχία και οι ίδιοι εκπρόσωποί της που και σήμερα κουνούν το δάκτυλο στην κοινωνία.
Εκεί ψάξτε τους εγκληματίες.
Όλα τα άλλα είναι υποκρισία.
πηγη: http://agonaskritis.gr/%CF%84%CE%BF-%CE%AD%CE%B3%CE%BA%CE%BB%CE%B7%CE%BC%CE%B1-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B8%CE%B1%CE%BD%CE%AC%CF%84%CE%BF%CF%85-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B2%CE%B1%CE%B3%CE%B3%CE%AD%CE%BB%CE%B7-%CE%B3%CE%B9%CE%B1/
Ένα πρωτότυπο φιλμ
λάνσαρε η οργάνωση κατά του bullying ενάντια στα παιδιά και τους νέους,
«Singapore’s Coalition Against Bullying for Children and Youth».
Η αρχική διάρκειά του βίντεο είναι λίγο μικρότερη από δύο λεπτά και
μειώνεται κάθε φορά που ο χρήστης του Facebook το μοιράζεται.
Αφού κάνεις «share», το επόμενο άτομο βλέπει μία εκδοχή που είναι κατά
ένα μιλιδευτερόλεπτο (0,001 δευτερόλεπτα) μικρότερο, μέχρι να γίνει μία
μόνο εικόνα στα 100.000 «share», την οποία επίσης μπορείς να κάνεις
«share».
Το σκεπτικό της καμπάνιας είναι πως όσο περισσότερο μιλάμε για το
bullying τόσο το εξαλείφουμε.
Το ασπρόμαυρο φιλμάκι δείχνει ένα αγόρι που το κοροϊδεύουν στο σχολείο.
«Δε νιώθω ασφαλής πουθενά», δηλώνει με παράπονο το μικρό αγόρι.«Νιώθω
ολομόναχος.»
Το μικρό αγόρι στο βιντεάκι καταφέρνει να αναδείξει με εκπληκτικό τρόπο,
τον τρόμο που βιώνουν τα μικρά παιδιά και οι νέοι που υφίστανται το
bullying και να ευαισθητοποιήσει, πετυχαίνοντας το στόχο του με έναν
πολύ απλό, αλλά φοβερά έξυπνο τρόπο.
«Δε θέλω να το μοιραστώ αυτό.
Ποιο το νόημα; Κανείς δε μπορεί να βοηθήσει.
Θέλω να πω πως φοβάμαι.
Κι αν τα πράγματα γίνουν χειρότερα;
Δε μπορώ να το μοιραστώ αυτό με κανέναν.»
Το όνομα της καμπάνιας είναι «Share it to end it», δηλαδή «Μοιράσου το
για να το σταματήσεις.»...
Ένα πρωτότυπο φιλμ
λάνσαρε η οργάνωση κατά του bullying ενάντια στα παιδιά και τους νέους,
«Singapore’s Coalition Against Bullying for Children and Youth».
Η αρχική διάρκειά του βίντεο είναι λίγο μικρότερη από δύο λεπτά και
μειώνεται κάθε φορά που ο χρήστης του Facebook το μοιράζεται.
Αφού κάνεις «share», το επόμενο άτομο βλέπει μία εκδοχή που είναι κατά
ένα μιλιδευτερόλεπτο (0,001 δευτερόλεπτα) μικρότερο, μέχρι να γίνει μία
μόνο εικόνα στα 100.000 «share», την οποία επίσης μπορείς να κάνεις
«share».
Το σκεπτικό της καμπάνιας είναι πως όσο περισσότερο μιλάμε για το
bullying τόσο το εξαλείφουμε.
Το ασπρόμαυρο φιλμάκι δείχνει ένα αγόρι που το κοροϊδεύουν στο σχολείο.
«Δε νιώθω ασφαλής πουθενά», δηλώνει με παράπονο το μικρό αγόρι.«Νιώθω
ολομόναχος.»
Το μικρό αγόρι στο βιντεάκι καταφέρνει να αναδείξει με εκπληκτικό τρόπο,
τον τρόμο που βιώνουν τα μικρά παιδιά και οι νέοι που υφίστανται το
bullying και να ευαισθητοποιήσει, πετυχαίνοντας το στόχο του με έναν
πολύ απλό, αλλά φοβερά έξυπνο τρόπο.
«Δε θέλω να το μοιραστώ αυτό.
Ποιο το νόημα; Κανείς δε μπορεί να βοηθήσει.
Θέλω να πω πως φοβάμαι.
Κι αν τα πράγματα γίνουν χειρότερα;
Δε μπορώ να το μοιραστώ αυτό με κανέναν.»
Το όνομα της καμπάνιας είναι «Share it to end it», δηλαδή «Μοιράσου το
για να το σταματήσεις.»...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου