ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΕΞΑΤΜΙΣΤΕΙ...Για το Σχολείο που Ο νειρευόμαστε!

Δεν θ αντέξουν τις επαναλαμβνόμενες απεργίες, οικονομικά θα σου πουν! Ωραία να μπουν στις τάξεις , να αγνοήσουν την ύλη και να κάνουν Ό λα αυτά που θάπρεπε να "διδασκονται" τα παιδια !!!
Τα περιγράφει με τον πιο αυθεντικό τρόπο ο Κωστής , με μια γλώσσα καθόλου ξύλινη, που ΟΛΟΙ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΟΥΜΕ!
Νέες μορφές ΠΑΛΗΣ και ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ , καλή ώρα σαν την ΕΡΤ!!!!!!!!!!!!!!!
Το παράδειγμα της ΕΡΤ σε όλους τους χώρους .

Για φαντάσου να πέρναγε μια τέτοια ΠΡΟΤΑΣΗ, για φαντάσου!


Για φαντάσου ένα σχολείο όαση στην έρημο, ένα σχολείο γεμάτο από δρόμους του ονείρου ή ένα κλεμμένο κομμάτι του χαμένου παραδείσου. Ένα σχολείο καλύτερο από το σπίτι μας, με ένα χαμόγελο μεγαλύτερο από την αγάπη της γιαγιάς στα εγγόνια. Καλά σταματάω, δεν είναι και τόσο χάλια το σχολείο, ώστε αρκετοί μαθητές σαν βάσανο να το βλέπουν. Ίσως επειδή καλλιεργεί τον πρωταθλητισμό με κάθε λογής αναβολικά. Μα δεν μπορούν να είναι όλα τα παιδιά πρωταθλητές! Αυτό επιμένει όμως να τα αγχώνει, να τα βαθμολογεί, να τα στρεσάρει, να τα στριμώχνει, να τα εξειδικεύει, να τα αποπροσανατολίζει, να τους κάνει αβίωτη την εφηβεία με δύσκολα-άλυτα θέματα στις εξετάσεις, -δεν θέλουν όλα τα παιδιά να τα αναγκάζουν στο φροντιστήριο, μήπως γι’ αυτό δεν τα εκβίασε το καλοκαίρι με τα θέματα, και στο τέλος αυτά που θέλουν να μάθουν, να μην τα μαθαίνουν!
Τα σχολεία δίχως ή με κλειστές βιβλιοθήκες, τα σχολεία χωρίς θέατρο και σινεμά, χωρίς ποίηση και έρωτα, τα σχολεία δίχως κριτική σκέψη,- τα παιδιά δεν είναι παπαγάλοι, τα σχολεία που δεν σέβονται την ιδιαιτερότητα κάθε παιδιού, τα σχολεία του ενός και μοναδικού βιβλίου, τα σχολεία που καλλιεργούν τον φόβο της αποτυχίας.
Που είναι το σχολείο της ισονομίας, της αλληλεγγύης, της ερωτικής μάθησης, της δίψας για ζωή;
Το σχολείο δεν είναι Πανεπιστήμιο! Είναι σχολείο ζωής και όχι αγώνας στίβου μετ΄ εμποδίων.... Το σχολείο μαθαίνει τη ζωή, το Πανεπιστήμιο εξειδικεύει και απαιτεί, ναι το πανεπιστήμιο να απαιτεί γνώση και έρευνα επιστημονική!
Όχι δεν λέμε να μη μαθαίνουμε μαθηματικά, αλλά όχι τα ακαταλαβίστικα, αυτά που θέλουν μαθηματικές ιδιοφυίες να τα καταλάβουν, και φυσική και χημεία να μαθαίνουμε, και ιστορία, αυτή η ιστορία με τις λεπτομέρειες τις πολλές και τις αριθμομνημονεύσεις τις βασανιστικές και τέλος πάντων και υπολογιστές θέλουμε να μαθαίνουμε, όλο θρησκευτικά, θρησκευτικά.
Για φαντάσου ένα άλλο σχολείο, ανοιχτό, με διάλογο, με τέχνη και τέχνη ζωής. Ένα σχολείο που να ετοιμάζει ένα καινούριο κόσμο, χωρίς προκαταλήψεις, ένα κόσμο δίχως στείρες αντιπαραθέσεις και- ισόνομης πολιτείας. Ένα κόσμο για τους πολλούς και όχι για τους λίγους, δίχως πολέμους και φράχτες.
Για Φαντάσου
Για φαντάσου τους καθηγητές στα σχολεία και ένα άλλο σχολείο, αυτό που θα κάνει κάποιους να βγάζουν κόκκινα σπυράκια στα τροφαντά μαγουλάκια τους.
Ας ξεκινήσουμε λοιπόν το μάθημα σήμερα με το θεατρικό, Δεν πληρώνω, Δεν πληρώνω, του Νταριο Φο... Ας το ανεβάσουμε, αρχίζουμε πρόβες...
https://www.facebook.com/kostes.taxideuon

"Εγώ μόνο θα τον ρωτώ, δεν θα τον διδάσκω κι αυτός θα διερευνά μαζί με εμένα και αν παρατηρήσεις οτι του μιλάω ή οτι του εξηγώ οτιδήποτε γίνεται προκειμένου να εκφράσει τη γνώμη του" (απόσπασμα Σωκρατικής Εποχής)
"Έχουμε καταντήσει να εξηγούμε τα πάντα ακόμα και τα δάκρυά μας"
είχε πει κάποτε ο Εμίλ Σιοράν, ξεχωριστέ μου Κωστή !!
Ξέρεις Εσύ, δίδασκα κοντά στα δέκα χρόνια εικαστική αγωγή.. Είδαν πολλά τα μάτια μου και ένας λόγος της "παραίτησής" μου ήταν αυτό που δεν υπήρχε ,
το " ...Για φαντάσου" στη πράξη !
Την ταινία « Oh ! captain, my captain» πριν κάτι αιώνες, 
" δεν την είδαμε όμως μόνο ως εκπαιδευτικοί. Μέσα στη σκοτεινή αίθουσα κάναμε σίγουρα και τις επώδυνες εκείνες διαδρομές οι οποίες - με πολύ ακριβό εισιτήριο – μας επιστρέφουν στα εφηβικά μας χρόνια, μας γυρίζουν πίσω στους δασκάλους μας εκείνους που ποτέ δεν μας ενθάρρυναν ώστε να λύσουμε τους εσωτερικούς μας κόμπους και να εκφραστούμε αλλά και στους άλλους τους ελάχιστους «αιρετικούς» εκπαιδευτικούς που γνωρίσαμε, μας γυρίζουν πίσω στα ποιήματα που ποτέ δεν γράψαμε, στους θεατρικούς ρόλους που τόσο θέλαμε να αναλάβουμε και δεν το κάναμε ποτέ, στους έρωτες που ποτέ δεν τολμήσαμε να εξομολογηθούμε, στις χιλιάδες μέρες τις οποίες ποτέ δεν αδράξαμε και πάνω απόλα στις εξεγέρσεις τις οποίες τόσο βάναυσα ματαίωσε ένας ακαθόριστος εσωτερικός μας φόβος και στα τόσα «όχι» που δεν τολμήσαμε να αρθρώσουμε ποτέ..." λέει ο Αντρικος μου , αυτός ο τεράστιος φίλος και αδελφός μου.. και συνεχίζει τελειωνοντας "Όταν λοιπόν ο Todd τολμά να ανέβει πάνω στο θρανίο και αγνοώντας τον κύριο Nollan να αναφωνήσει « Oh ! captain, my captain» ΤΑ ΔΑΚΡΥΑ ΜΑΣ ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΝΑ ΤΑ ΕΞΗΓΗΣΟΥΜΕ. Έχει δίκιο ο Εμίλ Σιοράν"
Ας αρχίσουμε τις πρόβες μιας άλλης ματιάς.. http://www.google.gr/url
και θα δεις πως το θεατρικό, Δεν πληρώνω Δεν πληρώνω του Ντάριο Φο , θ' ανέβει από μόνο του, χωρίς να χρειάζεται ΚΑΜΙΑ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΠΡΟΒΑ!
ΥΓ Παίχτηκε σε σχολεία.
http://users.sch.gr/kassetas/theater5.htm
Ο Δάσκαλος , ο καθένας μας ...
Για φαντάσου! ...

">

 Ο κύκλος των χαμένων ποιητών είναι μία κατάδυση του εκπαιδευτικού θεατή στα μεγάλης αδιαφάνειας βάθη της υπόστασής του, εκεί όπου αντικρίζει κανείς – θαραλλέα ή όχι δεν έχει σημασία – « εκείνο που τόσο θα ήθελε να είναι » να στέκεται  δίπλα σε « αυτό που είναι μέχρι σήμερα » .

Ο κύκλος των χαμένων ποιητών από tvxorissinora
πηγή φωτο:http://www.rednotebook.gr/details.php?id=10572